Letnie Igrzyska Olimpijskie 1948

XIV Letnie Igrzyska Olimpijskie
	; Plakat promujący igrzyska
IO 1944	IO 1952
Stolica igrzysk	Londyn; Wielka Brytania
Liczba ekip	59
Liczba sportowców	4104 (3714 mężczyzn i 390 kobiet)
Liczba konkurencji	136 w 18 dyscyplinach
Otwarcie	29 lipca 1948
Oficjalne otwarcie	Jerzy VI Windsor (król)
Zamknięcie	14 sierpnia 1948
Przysięga olimpijska	Donald Finlay (sportowcy)
Znicz olimpijski	John Mark
Stadion	Wembley, Londyn
	Multimedia w Wikimedia Commons

XIV Letnie Igrzyska Olimpijskie (oficjalnie Igrzyska XIV Olimpiady) odbyły się w 1948 roku w Londynie (Wielka Brytania). Były to pierwsze letnie igrzyska od 1936 roku, po 12 latach przerwy spowodowanej wybuchem II wojny światowej. Nie wystąpiły w nich ekipy Niemiec i Japonii (reprezentacje tych krajów nie zostały zaproszone) oraz ZSRR. Ceremonia otwarcia oraz zawody lekkoatletyczne odbywały się na stadionie Wembley, który mógł pomieścić 85 tysięcy widzów. Na tych igrzyskach po raz ostatni rozdano medale w Olimpijskim Konkursie Sztuki i Literatury, a złoto w dziedzinie muzyki otrzymał Zbigniew Turski.

Liczbę konkurencji lekkoatletycznych zwiększono o bieg na 200 metrów, skok w dal i pchnięcie kulą (wszystkie wśród kobiet).

Państwa uczestniczące

Na igrzyskach w Londynie zadebiutowało 14 państw: Gujana Brytyjska (obecnie Gujana), Birma (obecnie Mjanma), Cejlon (obecnie Sri Lanka), Iran, Irak, Jamajka, Korea Południowa, Liban, Pakistan, Portoryko, Singapur, Syria, Trynidad i Tobago, Wenezuela.

Sprinterka holenderska Fanny Blankers-Koen, 30-letnia matka dwojga dzieci, wywalczyła 4 złote medale - w biegach na 100 i 200 m, na 80 przez płotki oraz sztafecie 4x100 m. Za te osiągnięcia została nobilitowana przez królową holenderską.
W biegach długodystansowych pojawił się Emil Zátopek, wygrywając bieg na 10 000 m i zdobywając pierwszy z 4 złotych medali olimpijskich w swojej karierze.
Najmłodszym złotym medalistą w lekkoatletyce został Amerykanin Bob Mathias, w wieku 17 lat wygrał konkurencję dziesięcioboju.
Mistrzem olimpijskim w strzelaniu z pistoletu szybkostrzelnego został Węgier Károly Takács, który w 1938 stracił sprawniejszą prawą rękę i tylko żmudnemu treningowi zawdzięczał, że do pełnej sprawności doprowadził również lewą rękę.
Zwyciężczyni w pływackim wyścigu na 100 m stylem dowolnym Dunka Greta Marie Andersen, na dystansie 400 m ledwo uniknęła śmierci. Po 150 metrach straciła przytomność i zaczęła tonąć. Tragedii zapobiegli, będący w pobliżu, pływak węgierski Elemér Szathmári oraz kanadyjska pływaczka Nancy Lee^[1].
W Londynie zadebiutowało kilku legendarnych olimpijczyków: Paul Elvstrøm z Danii wywalczył pierwszy z 4 złotych medali w żeglarstwie, a Gert Fredriksson ze Szwecji - pierwsze 2 z 6 tytułów mistrza olimpijskiego w kajakarstwie, László Papp z Węgier zdobył pierwszy z 3 złotych medali w boksie.

Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
Klasyfikacja medalowa
1	Stany Zjednoczone	38	27	19	84
2	Szwecja	16	11	17	44
3	Francja	10	6	13	29
4	Węgry	10	5	12	27
5	Włochy	8	11	8	27
6	Finlandia	8	7	5	20
7	Turcja	6	4	2	12
8	Czechosłowacja	6	2	3	11
9	Szwajcaria	5	10	5	20
10	Dania	5	7	8	20
...	...	...	...	...	...
34	Polska	-	-	1	1
Zobacz pełną klasyfikację medalową

↑ Lekkomyślna Dunka naraziła siebie i drużynę. „Przegląd Sportowy”, s. 2, 1948. [dostęp 2022-09-12].