Libuchora
Libuchora (ukr. Либохора) – wieś w rejonie turczańskim w obwodzie lwowskim. Liczy około 2302 mieszkańców.
 Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Wysokość |
694 m n.p.m. |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+ 380 3269 |
| Kod pocztowy |
82555 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 48°55′26″N 22°56′25″E/48,923889 22,940278
| |
Portal  Ukraina
| |
Miejscowość została założona w 1553 i początkowo nazywała się Oleksanka, na cześć jej zasadźcy, jednak później przejęła nazwę miejscowego potoku[1].
W 1921 liczyła około 2082 mieszkańców.
Ważniejsze obiektyEdytuj
- Cerkiew greckokatolicka
- Cerkiew greckokatolicka
"Żywy skansen"Edytuj
Libuchora bywa nazywana "żywym skansenem" ze względu na zachowane w dużej ilości ludowe budownictwo bojkowskie. We wsi, zwłaszcza w jej górnej części, wciąż spotkać można liczne tradycyjne chaty oraz budynki gospodarcze. Ta unikatowa zabudowa przetrwała z powodu silnej izolacji geograficznej rejonu Bieszczadów Wschodnich oraz niskiej dostępności komunikacyjnej wsi.
Związani z LibuchorąEdytuj
- Wasyl Mizerny – major UPA, który zginął tu podczas walk z oddziałami NKWD (24 sierpnia 1949).
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Grzegorz Rąkowski: Ukraińskie Karpaty i Podkarpacie. Część zachodnia.. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2013, s. 437. ISBN 978-83-62460-31-1.
BibliografiaEdytuj
- Mapa WIG Pikuj Pas 53 Słup 36 Warszawa 1937
- Księga adresowa Polski (wraz z W.M. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej Warszawa 1928 s. 1533
Linki zewnętrzneEdytuj
- Libuchora, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 204.
- zdjęcia cerkwi w Libuchorze na stronie Klubu Karpackiego
- Zdjęcia z Libuchory dostęp 14.01.2009