Liczba postępu reakcji

Liczba postępu reakcji, zmienna reakcji [a] – miara postępu reakcji chemicznej oparta na umownym założeniu, że jednostkowy postęp odpowiada zużyciu takich liczb moli substratów i powstaniu takich liczb moli produktów, które są równe współczynnikom stechiometrycznym w równaniu reakcji. Pojęcie liczby postępu reakcji zdefiniował Théophile de Donder w 1920 roku. Jest stosowane np. do wyrażania stopnia przemiany reagentów w danej chwili albo – w termodynamice chemicznej – jako podstawa dla określania powinowactwa chemicznego, ciepeł tworzenia związków lub entalpii innych reakcji, odnoszonych do [1][2].

Dla każdego z reagentów, biorących udział w ogólnej reakcji powstawania produktów P z substratów S:

wartość jest jednakowa i wynosi[1]:

gdzie: – liczba moli reagenta „i”, który został zużyty (S) lub utworzony (P).

Pojęcie liczby postępu reakcji jest zastępowane w praktyce pojęciem względnego stopnia przemiany, wyrażanego jako[1]:

gdzie: – liczba moli reagenta „i”, które powstały lub zostały zużyte, ułamek molowy reagenta „i”.

Liczba postępu reakcji może więc być wyrażona jako[1]:

Uwagi edytuj

  1. W niektórych źródłach analogiczna miara postępu reakcji jest oznaczana symbolem  

Przypisy edytuj

  1. a b c d Józef Szarawara: Termodynamika chemiczna. Warszawa: WNT, 1969, s. 234, 395.
  2. Stanisław Bursa: Chemia fizyczna. Wyd. 2 popr. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 422. ISBN 83-01-00152-6.