Liczba potrójna
Liczba potrójna – kategoria gramatyczna rzeczownika, czasownika i przymiotnika, niekiedy także zaimków rzeczownych i przymiotnych, używana w niektórych językach obok liczby pojedynczej, mnogiej i podwójnej. Stanowi odrębną formę gramatyczną, którą przyjmuje dana część mowy, kiedy odnosi się do trzech osób lub przedmiotów. Liczba potrójna we współczesnych językach występuje rzadko, spotyka się ją m.in. w niektórych językach austronezyjskich i australijskich, np. sursurunga (choć w tym przypadku odnosi się ona do tego, że są co najmniej 3 obiekty, a nie dokładnie 3)[1] i kiriwina[2].
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Olimpiada Lingwistyki Matematycznej 2016/17 zawody II etapu (eliminacje okręgowe). math.uni.wroc.pl. [dostęp 2022-01-24]. (pol.).
- ↑ Tadeusz Szczerbowski: Kiriwina. Język Wysp Trobrianda. Kraków 2002: Akademia Pedagogiczna im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie, s. 238, 239, 244, 261. ISBN 83-7271-165-8.