Ligota (powiat ostrowski)

wieś w województwie wielkopolskim, powiecie ostrowskim

Ligotawieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie ostrowskim, w gminie Raszków. Leży przy drodze powiatowej Ostrów Wielkopolski-Dobrzyca, ok. 20 km na północny zachód od Ostrowa (dojazd autobusami ostrowskiej komunikacji miejskiej), nad rzeką Lutynią.

Ligota
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

ostrowski

Gmina

Raszków

Liczba ludności (2022)

868[2]

Strefa numeracyjna

62

Kod pocztowy

63-440[3]

Tablice rejestracyjne

POS

SIMC

0207669

Położenie na mapie gminy Raszków
Mapa konturowa gminy Raszków, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Ligota”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ligota”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Ligota”
Położenie na mapie powiatu ostrowskiego
Mapa konturowa powiatu ostrowskiego, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Ligota”
Ziemia51°47′09″N 17°41′13″E/51,785833 17,686944[1]
Kościół w Ligocie pod wezwaniem bł. Michała Kozala
Ligota - Krzyż 1933 rok

Znana od r. 1400[4]. Miejscowość leżała w obrębie księstwa krotoszyńskiego (1819-1927), którym władali książęta rodu Thurn und Taxis. W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Krotoszyn w rejencji poznańskiej[5]. Ligota należała do okręgu krotoszyńskiego tego powiatu i stanowiła część majątku Korytnica, którego właścicielem był wówczas książę Maximilian Karl von Thurn und Taxis[5]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 649 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 77 dymów (domostw)[5]. Miejscowość ta posiadała także dwa wiatraki typu Koźlak oraz kuźnie mieszczącą się na terenie dzisiejszej sali wiejskiej.

W roku 1906 została wybudowana szkoła podstawowa. Podczas II wojny światowej w budynku szkoły mieściły się koszary niemieckie. W wcześniejszym okresie szkoła w Ligocie zlokalizowana była w pobliżu skrzyżowania obecnych ulic Ostrowskiej z Przedszkolną. Budynek ten następnie pełnił funkcję domu dla nauczycieli, a później także częściowo biblioteki publicznej.

W północnej części Ligoty przy granicy z miejscowością Bugaj stoi krzyż upamiętniający osoby zmarłe podczas wybuchu epidemii w 1933 roku na nieznaną jeszcze w tamtych czasach chorobę.

Przed 1945 rokiem miejscowość położona była w powiecie krotoszyńskim w tym czasie w Ligocie na dzisiejszej ulicy Krotoszyńskiej funkcjonował Bar oraz istniała Piekarnia chleba. W okresie okupacji niemieckiej na terenie Ligoty cześć gospodarstw rolnych została przejęta przez rodziny niemieckie. W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Ligota. W latach 1975-1998 w województwie kaliskim, w latach 1945-1975 i od 1999 w powiecie ostrowskim.

W 1988 roku ks. Zygfryd Jabłoński wraz z mieszkańcami rozpoczął budowę kościoła pw. bł. Michała Kozala, ostateczne zakończenie budowy oraz poświęcenie przez ks. Biskupa Stanisława Napierałę nastąpiło w roku 1997.

Do 1954 roku istniała gmina Ligota, w okresie tym na obecnej ulicy Przedszkolnej znajdował się posterunek Milicji Obywatelskiej, później budynek ten przekształcono w przedszkole, które funkcjonowało tam do 2001 roku. Przy obecnej ulicy Ostrowskiej w latach przedwojennych istniał cmentarz, który podczas II wojny światowej został zniszczony przez wojska niemieckie.

Aktualna liczba mieszkańców według spisu z 2021 roku to 868 osób.

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 68170
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 661 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Ostrów Wielkopolski - dzieje miasta i regionu, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 90, ISBN 83-210-0851-8.
  5. a b c Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Jan Nepomucen Bobrowicz, Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 244.