Linas Linkevičius

Linas Linkevičius
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1961 ; Wilno
	Minister obrony Litwy
Okres	od 28 października 1993; do 4 grudnia 1996
Przynależność polityczna	LDDP
Poprzednik	Audrius Butkevičius
Następca	Česlovas Stankevičius
	Minister obrony Litwy
Okres	od 9 listopada 2000; do 14 grudnia 2004
Przynależność polityczna	LSDP
Poprzednik	Česlovas Stankevičius
Następca	Gediminas Kirkilas
	Minister spraw zagranicznych Litwy
Okres	od 13 grudnia 2012; do 11 grudnia 2020
Przynależność polityczna	LSDDP
Poprzednik	Audronius Ažubalis
Następca	Gabrielius Landsbergis
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Linas Antanas Linkevičius (ur. 6 stycznia 1961 w Wilnie) – litewski polityk i dyplomata, minister obrony w latach 1993–1996 i 2000–2004, ambasador Litwy przy NATO, na Białorusi oraz w Szwecji, minister spraw zagranicznych w latach 2012–2020.

Życiorys

W 1978 ukończył szkołę średnią nr 7 w Kownie, a w 1983 studia na wydziale automatyki Kowieńskiego Instytutu Politechnicznego ze specjalnością inżynier elektryk.

Wieloletni działacz Komsomołu: pełnił funkcje sekretarza komitetu rejonowego w jednej z dzielnic Kowna, następnie kierownika wydziału Komitetu Centralnego. Zajmował się pracą z utalentowaną młodzieżą, prasą młodzieżową, publikował w gazecie „Komjaunimo tiesa” (litewskiej edycji pisma „Komsomolskaja Prawda”). Był jednym z inicjatorów uniezależnienia się litewskiego Komsomołu od organizacji radzieckiej i przekształcenia jej w organizację o charakterze socjaldemokratycznym. W latach 1990–1992 pracował jako korespondent czasopisma „Tiesa” i konsultant grupy parlamentarnej postkomunistycznej Litewskiej Demokratycznej Partii Pracy (LDDP). W latach 1991–1996 był członkiem Rady LDDP. Od 1992 do 1993 przewodniczył młodzieżówce partyjnej.

W latach 1992–1996 sprawował mandat posła na Sejm, zasiadał we frakcji LDDP^[1]. W latach 1992–1993 kierował litewską delegacją parlamentarną do Zgromadzenia Północnoatlantyckiego i był wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych. Od 28 października 1993 do 4 grudnia 1996 pełnił funkcję ministra obrony w rządach Adolfasa Šleževičiusa i Laurynasa Stankevičiusa.

W 1997 został doradcą ministra spraw zagranicznych Algirdasa Saudargasa. W latach 1997–2000 w randze ambasadora kierował misją Republiki Litewskiej przy NATO i Unii Zachodnioeuropejskiej. 9 listopada 2000 ponownie został ministrem obrony, wchodząc do rządu Rolandasa Paksasa. Zachował stanowisko w powołanym w 2001 gabinecie Algirdasa Brazauskasa. Funkcję tę pełnił do 14 grudnia 2004. W latach 2004–2005 był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych na stanowisku ambasadora pełnomocnego.

W 2005 został stałym przedstawicielem Litwy przy NATO. Po zakończeniu misji w 2011 został społecznym doradcą premiera Andriusa Kubiliusa^[2]. W lipcu 2012 objął funkcję ambasadora Republiki Litewskiej na Białorusi. Wręczenie listów uwierzytelniających prezydentowi Białorusi Alaksandrowi Łukaszence odbyło się 5 października^[3].

13 grudnia 2012 rozpoczął urzędowanie jako minister spraw zagranicznych (z rekomendacji LSDP) w rządzie Algirdasa Butkevičiusa^[4]. W 2016 z ramienia socjaldemokratów został ponownie wybrany do Sejmu^[5]. 13 grudnia 2016 w nowo powołanym gabinecie Sauliusa Skvernelisa utrzymał stanowisko ministra spraw zagranicznych^[6]. We wrześniu 2017 zadeklarował pozostanie w rządzie i opuszczenie LSDP, która przegłosowała wystąpienie z koalicji^[7].

Związał się z Litewską Socjaldemokratyczną Partią Pracy. Był liderem jej listy wyborczej w wyborach w 2020, która nie przekroczyła wyborczego progu^[8]. Kandydował wówczas również w okręgu wyborczym dla obywateli Litwy zamieszkujących za granicą, zajął trzecie miejsce w okręgu w pierwszej turze, nie uzyskując tym samym mandatu. 11 grudnia 2020 zakończył pełnienie funkcji ministra. W grudniu 2023 mianowany ambasadorem Litwy w Szwecji^[9].

Odznaczenia

Litewskie

Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 2003)^[10]
Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Pogoni (Litwa, 2004)^[10]
Krzyż Wielki Komandorski Orderu Witolda Wielkiego (Litwa, 2015)^[11]

Zagraniczne

Krzyż Komandorski Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa, 2001)
Order Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy (Estonia, 2005)^[12]
Prezydencki Medal Honoru (Gruzja, 2011)
Order Honoru (Mołdawia, 2014)^[13]
Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja, 2015)
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (Polska, 2019)^[14]
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (Włochy, 2019)^[15]

Przypisy

↑ 1992–1996 m. kadencijos Seimo narys: Linas Antanas Linkevičius [online], lrs.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).
↑ Lithuanian Government approves Linas Linkevičius' candidacy as ambassador to Belarus [online], 15min.lt, 13 lipca 2012 [dostęp 2012-10-06] (ang.).
↑ Новый посол Литвы вручил верительные грамоты президенту Беларуси [online], delfi.lt, 5 października 2012 [dostęp 2012-10-06] (ros.).
↑ Sejm zatwierdził program rządowy [online], delfi.lt, 13 grudnia 2012 [dostęp 2012-12-13] .
↑ 2016 m. spalio 9 d. Lietuvos Respublikos Seimo rinkimai, vrk.lt [zarchiwizowane 2016-10-21] (lit.).
↑ Prisiekė septynioliktosios Vyriausybės nariai [online], lrs.lt, 13 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-13] (lit.).
↑ L. Linkevičius paliks LSDP: nori likti užsienio reikalų ministru, lrt.lt, 23 września 2017 [zarchiwizowane 2017-10-11] (lit.).
↑ 2020 m. spalio 11 d. Lietuvos Respublikos Seimo rinkimai [online], vrk.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).
↑ Linkevičius appointed Lithuania’s ambassador to Sweden [online], lrt.lt, 27 grudnia 2023 [dostęp 2024-06-11] (ang.).
↑ ^a ^b Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], lrp.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).
↑ Dėl Lietuvos Respublikos ir užsienio valstybių piliečių apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais Vasario 16-osios – Lietuvos valstybės atkūrimo dienos proga [online], e-tar.lt, 16 lutego 2015 [dostęp 2020-11-17] (lit.).
↑ Conferment of State Decorations [online], president.ee, 2 lutego 2005 [dostęp 2020-11-17] (ang.).
↑ Decret Nr. 1321, lex.justice.md, 5 września 2014 [zarchiwizowane 2015-10-31] (rum.).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 lutego 2019 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2019 r. poz. 326).
↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana [online], quirinale.it, 14 stycznia 2019 [dostęp 2020-11-17] (wł.).

Bibliografia

Seimas (2016–2020): Seimo nariai: Linas Antanas Linkevičius [online], lrs.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).
Ambassador Linas Linkevičius, mfa.lt [zarchiwizowane 2013-02-18] (ang.).

[1] 1992–1996 m. kadencijos Seimo narys: Linas Antanas Linkevičius [online], lrs.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).

[2] Lithuanian Government approves Linas Linkevičius' candidacy as ambassador to Belarus [online], 15min.lt, 13 lipca 2012 [dostęp 2012-10-06] (ang.).

[3] Новый посол Литвы вручил верительные грамоты президенту Беларуси [online], delfi.lt, 5 października 2012 [dostęp 2012-10-06] (ros.).

[4] Sejm zatwierdził program rządowy [online], delfi.lt, 13 grudnia 2012 [dostęp 2012-12-13] .

[5] 2016 m. spalio 9 d. Lietuvos Respublikos Seimo rinkimai, vrk.lt [zarchiwizowane 2016-10-21] (lit.).

[6] Prisiekė septynioliktosios Vyriausybės nariai [online], lrs.lt, 13 grudnia 2016 [dostęp 2016-12-13] (lit.).

[7] L. Linkevičius paliks LSDP: nori likti užsienio reikalų ministru, lrt.lt, 23 września 2017 [zarchiwizowane 2017-10-11] (lit.).

[8] 2020 m. spalio 11 d. Lietuvos Respublikos Seimo rinkimai [online], vrk.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).

[9] Linkevičius appointed Lithuania’s ambassador to Sweden [online], lrt.lt, 27 grudnia 2023 [dostęp 2024-06-11] (ang.).

[lrp-10] Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], lrp.lt [dostęp 2020-11-17] (lit.).

[11] Dėl Lietuvos Respublikos ir užsienio valstybių piliečių apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais Vasario 16-osios – Lietuvos valstybės atkūrimo dienos proga [online], e-tar.lt, 16 lutego 2015 [dostęp 2020-11-17] (lit.).

[12] Conferment of State Decorations [online], president.ee, 2 lutego 2005 [dostęp 2020-11-17] (ang.).

[13] Decret Nr. 1321, lex.justice.md, 5 września 2014 [zarchiwizowane 2015-10-31] (rum.).

[14] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 lutego 2019 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2019 r. poz. 326).

[15] Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana [online], quirinale.it, 14 stycznia 2019 [dostęp 2020-11-17] (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]