Lingua Latina. Łacina bez pomocy Orbiliusza

Lingua Latina. Łacina bez pomocy Orbiliusza – podręcznik języka łacińskiego dla samouków napisany przez Lidię Winniczuk, wydany po raz pierwszy w r. 1975. Książce towarzyszyły nagrania dźwiękowe, na jej podstawie nagrano eksperymentalny cykl audycji radiowych prowadzonych przez samą autorkę. Podręcznik został uznany za nowatorski i przyjęty przychylnie.

Tytuł

Tytuł książki nawiązuje do występującego w pismach Horacego starożytnego pedagoga Orbiliusza, który w procesie pedagogicznym często uciekał się do kar cielesnych, i zwany był przez uczniów Orbilius plagosus.

Metoda

Celem podręcznika było przygotowanie ucznia do tłumaczenia tekstów klasycznych. Autorka samodzielnie opracowała pionierską metodę. Układ jest całkowicie nowy, niezależny od żadnych wzorców, po prostu dlatego, że ich nie ma – pisała we wstępie do pierwszego wydania. W przeciwieństwie do tradycyjnych kursów, autorka rozpoczyna każdą nową partię materiału nie od tekstu, a od komentarza gramatycznego i preparacji, a dopiero później ćwiczy nowe umiejętności w tłumaczeniu tekstu.

Podręcznik

Podręcznik składa się z trzech części. Pierwsza obejmuje materiał gramatyczny, któremu towarzyszą preparowane teksty, ale także żarty, piosenki, sentencje, paremie i przysłowia. Ta część jest ilustrowana dowcipnymi rysunkami Mirosława Pokory. Druga część zawiera teksty autorów starożytnych, uproszczone do możliwości leksykalnych i gramatycznych ucznia, a także bardziej zaawansowany materiał gramatyczny. Obie części uzupełnione są wykładem dotyczącym kultury antycznej. Trzecia część zawiera tłumaczenia tekstów i klucz do zadań i ćwiczeń. W rozdziale Varia autorka zamieszcza kilka tekstów nowołacińskich, w tym o statkach kosmicznych.

Zobacz też

• Lingua latina per se illustrata

Bibliografia

• Lidia Winniczuk: Łacina bez pomocy Orbiliusza. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975. ISBN 83-01-01293-5.