Liptowska Przełączka

przełęcz w Tatrach

Liptowska Przełączka (słow. Liptovská štrbina[1], ok. 2245 m n.p.m.[2]) – przełęcz położona w bocznej południowej grani Ostrej w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się między wierzchołkiem Ostrej, położonym w głównej grani odnogi Krywania, a Zadnią Liptowską Turnią – najbliższą z trzech Liptowskich Turni. Nazywana jest także Liptowską Szczerbiną[3].

Liptowska Przełączka
Ilustracja
Liptowska Przełączka w środkowej części zdjęcia
Państwo

 Słowacja

Wysokość

ok. 2245 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Ostra, Zadnia Liptowska Turnia

Data zdobycia

19 marca 1906 r.

Pierwsze wejście

A. Martin

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole znajduje się punkt z opisem „Liptowska Przełączka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Liptowska Przełączka”
Ziemia49°09′38,5″N 20°01′16,3″E/49,160694 20,021194

Przełęcz jest ostra i dość głęboko wcięta. Stanowi północne ograniczenie Liptowskiego Grzbietu (Liptovský chrbát), który z kolei jest północnym fragmentem Koziego Grzbietu (Kozí chrbát). Liptowski Grzbiet kończy się na sąsiedniej Wyżniej Liptowskiej Przehybie, natomiast Kozi Grzbiet – na Ostrej Przełączce. Obie te nazwy do niedawna nie były używane w języku polskim[3].

Według przewodnika Tatry Wysokie Witolda Henryka Paryskiego Liptowska Przełączka znajduje się mniej więcej w połowie dystansu między Ostrą a Liptowską Turnią[1]. W związku z niejednoznacznością określenia Liptowska Turnia i rzeczywistymi odległościami w tym rejonie można tutaj jako Liptowską Turnię rozumieć Pośrednią Liptowską Turnię (Kozí hrb, 2272 m) – Zadnia Liptowska Turnia położona jest bowiem tuż ponad Liptowską Przełączką[2].

Pierwszego wejścia na przełęcz dokonał zimą podczas przejścia granią Alfred Martin 19 marca 1906 r.[1]

Przypisy

edytuj
  1. a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956, s. 126.
  2. a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 138. ISBN 83-909352-2-8.
  3. a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 336. ISBN 83-01-13184-5.