Wikipedia

Lista finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych

lista w projekcie Wikimedia

Tytuł zwycięzcy Pucharu Europy Mistrzów Klubowych był przyznawany przez Unię Europejskich Związków Piłkarskich (UEFA) pomiędzy sezonami 1955/1956 a 1991/1992 po zakończeniu finału tego Pucharu. Te rozgrywki wyłaniały najlepszy mistrzowski klub z europejskich lig krajowych.

Pomiędzy 2-3 kwietnia 1955 r. powstał zarys turnieju klubowego, w którym wystartowałyby najsilniejsze kluby z całej Europy, którego inicjatorem był dziennikarz Gabriel Hanot francuskiego dziennika L’Équipe. 26 czerwca 1955 r. władze UEFY zgodziły się zorganizować turniej, zaakceptowały regulamin rozgrywek i nadały im nazwę: Puchar Europy Mistrzów Klubowych (ang. European Champion Clubs' Cup)[1].

Po raz pierwszy rozegrano Puchar Europy Mistrzów Klubowych w sezonie 1955/1956, zwycięzcą został hiszpański klub Real Madryt, który przez pierwszych 5 sezonów wygrywał te rozgrywki[2][3].

Od sezonu 1959/1960 zwycięskie kluby z Pucharu Europy i Copa Libertadores grały w Pucharze Interkontynentalnym, prowadzonym przez Międzynarodową Federacja Piłki Nożnej (FIFA). Od sezonu 1971/1972[a] po zakończeniu rozgrywek klubowych UEFA zwycięzcy Pucharu Europy Mistrzów Klubowych i Pucharu Zdobywców Pucharów rozgrywali między sobą Superpuchar Europy UEFA w formule dwumeczu, w którym każda drużyna rozgrywała jeden mecz na własnym stadionie a drugi na stadionie rywala.

W historii Pucharu Europy Mistrzów Klubowych największa przewaga zwycięzcy nad pokonanym w meczu finałowym wynosiła cztery gole. Taka sytuacja powtórzyła się trzykrotnie w sezonach: 1959/1960, 1988/1989 i 1973/1974, który był jednocześnie jedynym finałem powtórzonym, ponieważ w pierwszym meczu finałowym pomiędzy Bayernem Monachium i Atlético Madryt, był remis 1:1 po dogrywce, a w tym czasie regulaminie rozgrywek nie było przewidzianych rzutów karnych podczas finałów[4][5][6]. Po czterokrotnie decydowały o wygraniu finału dogrywki i rzuty karne - dogrywki miały miejsce w sezonach: 1957/1958, 1967/1968, 1969/1970 i 1991/1992, natomiast rzuty karne w sezonach: 1983/1984, 1985/1986, 1987/1988 oraz 1990/1991.

Ostatnim zwycięzcą był hiszpański klub FC Barcelona, który pokonał w finale włoski klub UC Sampdoria jeden do zera w dogrywce.

Na sezon 1992/1993 UEFA przeprowadziła reformę Pucharu Europy Mistrzów Klubowych i zmieniła jego nazwę na Ligę Mistrzów UEFA (ang. UEFA Champions League).

Chronologiczne listy triumfatorów i finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych edytuj

Poniższa tabela przedstawia chronologiczne zestawienie finalistów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych w latach 1956-1992 oraz wyniki meczów, wykaz stadionów oraz liczbę widzów podczas finałów.

Rok Zwycięzca Finalista Wynik Stadion Frekwencja widzów na stadionie Źródło
1956 Real Madryt Stade de Reims 4:3 Parc des Princes, Paryż 38 239 [7][8]
1957 Real Madryt AC Fiorentina 2:0 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt 124 000 [7][9]
1958 Real Madryt A.C. Milan 3:2[b] Stadion Heysel, Bruksela 67 000 [7][10]
1959 Real Madryt Stade de Reims 2:0 Neckarstadion, Stuttgart 72 000 [7][11]
1960 Real Madryt Eintracht Frankfurt 7:3 Hampden Park, Glasgow 127 621 [7][12]
1961 SL Benfica FC Barcelona 3:2 Wankdorfstadion, Berno 26 732 [7][13]
1962 SL Benfica Real Madryt 5:3 Stadion Olimpijski w Amsterdamie 61 257 [7][14]
1963 A.C. Milan SL Benfica 2:1 Stadion Wembley, Londyn 45 715 [7][15]
1964 Inter Mediolan Real Madryt 3:1 Ernst Happel Stadion, Wiedeń 71 333 [7][16]
1965 Inter Mediolan SL Benfica 1:0 San Siro, Mediolan 89 000 [7][17]
1966 Real Madryt FK Partizan 2:1 Stadion Heysel, Bruksela 46 745 [7][18]
1967 Celtic F.C. Inter Mediolan 2:1 Estádio Nacional, Oeiras 45 000 [7][19]
1968 Manchester United F.C. SL Benfica 4:1[c] Stadion Wembley, Londyn 92 225 [7][20]
1969 A.C. Milan AFC Ajax 4:1 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt 60 000 [7][21]
1970 Feyenoord Celtic F.C. 2:1[d] San Siro, Mediolan 75 000 [7][22]
1971 AFC Ajax Panathinaikos AO 2:0 Stadion Wembley, Londyn 83 179 [7][23]
1972 AFC Ajax Inter Mediolan 2:0 Stadion Feijenoord, Rotterdam 61 354 [7][24]
1973 AFC Ajax Juventus F.C. 1:0 Stadion Crvena zvezda, Belgrad 89 484 [7][25]
1974[e] Bayern Monachium Atlético Madryt 1:1 Stadion Heysel, Bruksela 48 722 [7][26]
4:0 23 325
1975 Bayern Monachium Leeds United F.C. 2:0 Parc des Princes, Paryż 48 374 [7][27]
1976 Bayern Monachium AS Saint-Étienne 1:0 Hampden Park, Glasgow 85 000 [7][28]
1977 Liverpool F.C. Borussia Mönchengladbach 3:1 Stadio Olimpico, Rzym 70 000 [7][29]
1978 Liverpool F.C. Club Brugge 1:0 Stadion Wembley, Londyn 92 500 [7][30]
1979 Nottingham Forest F.C. Malmö FF 1:0 Stadion Olimpijski w Monachium 57 500 [7][31]
1980 Nottingham Forest F.C. Hamburger SV 1:0 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt 51 000 [7][32]
1981 Liverpool F.C. Real Madryt 1:0 Parc des Princes, Paryż 48 360 [7][33]
1982 Aston Villa F.C. Bayern Monachium 1:0 Stadion Feijenoord, Rotterdam 46 000 [7][34]
1983 Hamburger SV Juventus F.C. 1:0 Stadion Olimpijski w Atenach 73 500 [7][35]
1984 Liverpool F.C. AS Roma 1:1[f] Stadio Olimpico, Rzym 69 693 [7][36]
1985 Juventus F.C. Liverpool F.C. 1:0 Stadion Heysel, Bruksela 58 000 [7][37]
1986 FC Steaua Bukareszt FC Barcelona 0:0[g] Estadio Ramón Sánchez Pizjuán 70 000 [7][38]
1987 FC Porto Bayern Monachium 2:1 Ernst Happel Stadion, Wiedeń 57 500 [7][39]
1988 PSV Eindhoven SL Benfica 0:0[h] Neckarstadion, Stuttgart 68 000 [7][40]
1989 A.C. Milan FC Steaua Bukareszt 4:0 Camp Nou, Barcelona 97 000 [7][41]
1990 A.C. Milan SL Benfica 1:0 Ernst Happel Stadion, Wiedeń 57 558 [7][42]
1991 FK Crvena zvezda Olympique Marsylia 0:0[i] Stadio San Nicola, Bari 56 000 [7][43]
1992 FC Barcelona UC Sampdoria 1:0[j] Stadion Wembley, Londyn 70 827 [7][44]

Kluby, które brały udział w finale Pucharze Europy Mistrzów Klubowych z rzędu edytuj

Osiem klubów wygrywało Puchar Europy Mistrzów Klubowych co najmniej dwa razy z rzędu. Real Madryt i SL Benfica wygrywały w sezonach 1955/1956 – 1961/1962, przy czym SL Benfica była jeszcze finalistą w sezonie 1962/1963. A AFC Ajax, Bayern Monachium, Liverpool F.C. i Nottingham Forest F.C. wygrywały po sobie finały pomiędzy 1970/1971 a 1979/1980.

Liverpool F.C. był drugim klubem po SL Benfica, który w dwóch kolejnych sezonach brał udział w finałach wygrywając jeden (w sezonie 1983/1984) z AS Roma i drugi finał przegrywając z Juventus F.C. Finał z sezonu 1984/1985 był rozgrywany zaraz po zamieszkach na stadionie Heysel, na którym rozgrywano mecz finałowy rozgrywek Pucharu Europy Mistrzów Klubowych. W wyniku zamieszek śmierć poniosło 39 osób, a ponad 600 osób odniosło rany lub lżejsze obrażenia. Konsekwencją tego było wykluczenie przez UEFA z wszystkich rozgrywek pucharowych Liverpool F.C. na 6 lat, zaś innych angielskich klubów na 5 lat. Sam stadion Heysel został zburzony w 1995. Na jego fundamentach został wybudowany nowy stadion im. Króla Baudouina I na 50 tys. widzów[45][46].

Jedynym klubem, który wygrał Puchar Europy Mistrzów Klubowych w pięciu kolejnych sezonach był Real Madryt.

Klub Sezony Liczba
wygranych 		Liczba
drugich miejsc
Real Madryt 1955/1956 – 1959/1960 5 –
Liverpool F.C. 1976/1977 – 1977/1978, 1983/1984 – 1984/1985 3 1
AFC Ajax 1970/1971 – 1972/1973 3 –
Bayern Monachium 1973/1974 – 1975/1976 3 –
A.C. Milan 1988/1989 – 1989/1990 2 –
SL Benfica 1960/1961 – 1962/1963 2 1
Inter Mediolan 1963/1964 – 1964/1965 2 –
Nottingham Forest F.C. 1978/1979 – 1979/1980 2 –

Klasyfikacja klubów edytuj

Rekordzistą pod względem liczby wygranych meczów finałowych jest Real Madryt, który rozegrał ich dziewięć, sześciokrotnie zwyciężając.

Zespół Puchar Europy Mistrzów Klubowych Razem
Liczba
wygranych 		Sezon Liczba
drugich miejsc 		Sezon
Real Madryt 6 1955/1956 – 1959/1960, 1965/1966 3 1961/1962, 1963/1964, 1980/1981 9
A.C. Milan 4 1962/1963, 1968/1969, 1988/1989 – 1989/1990 1 1958/1958 5
Liverpool F.C. 4 1976/1977 – 1977/1978, 1980/1981, 1983/1984 1 1984/1985 5
Bayern Monachium 3 1973/1974 – 1975/1976 2 1981/1982, 1986/1987 5
AFC Ajax 3 1970/1971 – 1972/1973 1 1968/1969 4
SL Benfica 2 1960/1961 – 1961/1962 5 1962/1963, 1964/1965, 1967/1968, 1987/1988, 1989/1990 7
Inter Mediolan 2 1963/1964 – 1964/1965 2 1966/1967, 1971/1972 4
Nottingham Forest F.C. 2 1978/1979 – 1979/1980 - 2
Juventus F.C. 1 1984/1985 2 1982/1983, 1972/1973 3
Celtic F.C. 1 1966/1967 1 1969/1970 2
Hamburger SV 1 1982/1983 1 1979/1980 2
FC Steaua Bukareszt 1 1985/1986 1 1988/1989 2
Manchester United F.C. 1 1967/1968 - 1
Feyenoord 1 1969/1970 - 1
Aston Villa F.C. 1 1981/1982 - 1
FC Porto 1 1986/1987 - 1
PSV Eindhoven 1 1987/1988 - 1
FK Crvena zvezda 1 1990/1991 - 1
FC Barcelona 1 1991/1992 - 1
Stade de Reims - 2 1955/1956, 1958/1959 2
AC Fiorentina - 1 1956/1957 1
Eintracht Frankfurt - 1 1959/1960 1
FK Partizan - 1 1965/1966 1
Panathinaikos AO - 1 1970/1971 1
Atlético Madryt - 1 1973/1974 1
Leeds United F.C. - 1 1974/1975 1
AS Saint-Étienne - 1 1975/1976 1
Borussia Mönchengladbach - 1 1976/1977 1
Club Brugge - 1 1977/1978 1
Malmö FF - 1 1978/1979 1
AS Roma - 1 1983/1984 1
Olympique Marsylia - 1 1990/1991 1
UC Sampdoria - 1 1991/1992 1

Klasyfikacja państw edytuj

W finałach Pucharu Europy Mistrzów Klubowych w sumie wzięły udział 33 kluby z 13 lig krajowych, z czego 19 klubów zdobyło Puchar Europy Mistrzów Klubowych. Najwięcej wygranych odniosły kluby z Anglii, które sumie wygrały 8 finałów Pucharu Europy Mistrzów Klubowych. Natomiast najwięcej zespołów biorących udział w finałach pochodziło z ligi włoskiej - 6 klubów, które w sumie brały udział w 15 finałach.

Kraj Związek Piłkarski Liga krajowa Zespoły Puchar Europy Mistrzów Klubowych
Liczba
wygranych 		Liczba
drugich miejsc
  Anglia Angielski Związek Piłki Nożnej Football League First Division Liverpool F.C. 4 1
Manchester United F.C. 1 -
Nottingham Forest F.C. 2 -
Aston Villa F.C. 1 -
Leeds United F.C. - 1
  Włochy Włoski Związek Piłki Nożnej Serie A A.C. Milan 4 1
Inter Mediolan 2 2
Juventus F.C. 1 2
AC Fiorentina - 1
AS Roma - 1
UC Sampdoria - 1
  Hiszpania Królewski Hiszpański Związek Piłki Nożnej Primera División Real Madryt 6 3
FC Barcelona 1 2
Atlético Madryt - 1
  Holandia Królewski Holenderski Związek Piłki Nożnej Eredivisie AFC Ajax 3 1
Feyenoord 1 -
PSV Eindhoven 1 -
  Niemcy Niemiecki Związek Piłki Nożnej Bundesliga Bayern Monachium 3 2
Hamburger SV 1 1
Borussia Mönchengladbach - 1
Deutsche Fußballmeisterschaft Eintracht Frankfurt - 1
  Portugalia Portugalski Związek Piłki Nożnej Primeira Divisão SL Benfica 2 5
FC Porto 1 -
  Szkocja Szkocki Związek Piłki Nożnej Scottish Football League Celtic F.C. 1 1
  Rumunia Rumuński Związek Piłki Nożnej Divizia A FC Steaua Bukareszt 1 1
  Jugosławia Jugosłowiański Związek Piłki Nożnej[k] Prva liga Jugoslavije FK Crvena zvezda 1 -
FK Partizan - 1
  Francja Francuski Związek Piłki Nożnej Première Division Olympique Marsylia - 1
Stade de Reims - 2
AS Saint-Étienne - 1
  Grecja Grecki Związek Piłki Nożnej Alpha Ethniki Panathinaikos AO - 1
  Belgia Belgijski Związek Piłki Nożnej Eerste klasse Club Brugge - 1
  Szwecja Szwedzki Związek Piłki Nożnej Allsvenskan Malmö FF - 1

Uwagi edytuj

  1. ↑ UEFA nie uznaje finału Superpucharu Europy za sezon 1971/1972 za swoje oficjalne rozgrywki, dlatego też statystykach AFC Ajax i Rangers F.C. ten finał nie jest uwzględniony
  2. ↑ Real Madryt wygrał z A.C. Milanem po dogrywce 3:2. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 2:2
  3. ↑ Manchester United F.C. wygrał z SL Benfica po dogrywce 4:1. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 1:1
  4. ↑ Feyenoord wygrał z Celtikiem Glasgow po dogrywce 2:1. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 1:1
  5. ↑ Finał powtórzono z powodu remisu, ponieważ tym czasie nie było w regulaminie Pucharu Europy Mistrzów Klubowych rzutów karnych. Oba mecze odbyły na stadionie Heysel.
  6. ↑ Liverpool F.C. wygrał z AS Romą po serii rzutów karnych 4:2. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 1:1
  7. ↑ FC Steaua Bukareszt wygrała z FC Barceloną po serii rzutów karnych 2:0. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
  8. ↑ PSV Eindhoven wygrał z SL Benficą po serii rzutów karnych 6:5. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
  9. ↑ FK Crvena zvezda Belgrad wygrał z Olympique Marsylia po serii rzutów karnych 5:3. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
  10. ↑ FC Barcelona wygrał z UC Sampdorią po dogrywce 1:0. Wynik po 90 minutach podstawowego czasu gry wynosił 0:0
  11. ↑ Po rozpadzie Jugosławii w 1991, FIFA i UEFA uznają Serbski Związek Piłki Nożnej za następcę Federacji Futbolu Jugosławii i spadkobierce osiągnięć reprezentacji oraz klubów Jugosławii

Przypisy edytuj

  1. ↑ Liga Mistrzów UEFA w pigułce - Historia Ligi Mistrzów. Archiwum Futbolu. [dostęp 2014-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-26)].
  2. ↑ Rafał Krysztopa: Narodziny Pucharu Klubowych Mistrzów Europy. ligamistrzow.com, 2012-03-10. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
  3. ↑ Rafał Krysztopa: Umarł król, niech żyje król – sezon 1960/61. ligamistrzow.com, 2012-04-19. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
  4. ↑ Rafał Krysztopa: Apogeum chwały Realu – sezon 1959/60. ligamistrzow.com, 2012-04-01. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
  5. ↑ Rafał Krysztopa: Trzeci triumf Milanu – sezon 1988/89. ligamistrzow.com, 2012-10-11. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
  6. ↑ Rafał Krysztopa: Złoty Bayern – sezon 1973/74. ligamistrzow.com, 2012-11-12. [dostęp 2014-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-27)].
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak Mecze finałowe Ligi Mistrzów. Archiwum Futbolu. [dostęp 2014-04-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-18)].
  8. ↑ Champion Clubs' Cup 1955-56. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  9. ↑ Champion Clubs' Cup 1956-57. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  10. ↑ Champion Clubs' Cup 1957-58. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  11. ↑ Champion Clubs' Cup 1958-59. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  12. ↑ Champion Clubs' Cup 1959-60. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  13. ↑ Champion Clubs' Cup 1960-61. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  14. ↑ Champion Clubs' Cup 1961-62. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  15. ↑ Champion Clubs' Cup 1962-63. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  16. ↑ Champion Clubs' Cup 1963-64. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  17. ↑ Champion Clubs' Cup 1964-65. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  18. ↑ Champion Clubs' Cup 1965-66. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  19. ↑ Champion Clubs' Cup 1966-67. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  20. ↑ Champion Clubs' Cup 1967-68. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  21. ↑ Champion Clubs' Cup 1968-69. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  22. ↑ Champion Clubs' Cup 1969-70. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  23. ↑ Champion Clubs' Cup 1970-71. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  24. ↑ Champion Clubs' Cup 1971-72. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  25. ↑ Champion Clubs' Cup 1972-73. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  26. ↑ Champion Clubs' Cup 1973-74. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  27. ↑ Champion Clubs' Cup 1974-75. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  28. ↑ Champion Clubs' Cup 1975-76. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  29. ↑ Champion Clubs' Cup 1976-77. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  30. ↑ Champion Clubs' Cup 1977-78. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  31. ↑ Champion Clubs' Cup 1978-79. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  32. ↑ Champion Clubs' Cup 1979-80. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  33. ↑ Champion Clubs' Cup 1980-81. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  34. ↑ Champion Clubs' Cup 1981-82. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  35. ↑ Champion Clubs' Cup 1992-83. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  36. ↑ Champion Clubs' Cup 1983-84. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  37. ↑ Champion Clubs' Cup 1984-85. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  38. ↑ Champion Clubs' Cup 1985-86. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  39. ↑ Champion Clubs' Cup 1986-87. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  40. ↑ Champion Clubs' Cup 1987-88. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  41. ↑ Champion Clubs' Cup 1988-89. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  42. ↑ Champion Clubs' Cup 1989-90. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  43. ↑ Champion Clubs' Cup 1990-91. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  44. ↑ Champion Clubs' Cup 1991-92. Linguasport. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  45. ↑ Andrew Hussey: How Heysel's lost lived saved a sport. The Guardian, 2005-04-03. [dostęp 2014-05-18]. (ang.).
  46. ↑ Rafał Krysztopa: W cieniu Heysel – sezon 1984/85. ligamistrzow.com, 2013-02-21. [dostęp 2014-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-18)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_finalistów_Pucharu_Europy_Mistrzów_Klubowych&oldid=63833328”