Wikipedia

Lista mistrzów M-1 Global

lista w projekcie Wikimedia

Lista mistrzów M-1 Global – chronologiczna lista wszystkich dotychczasowych mistrzów rosyjskiej organizacji promującej MMA M-1 Global.

Walki o mistrzostwo M-1 w poszczególnych kategoriach wagowych rozgrywane są od 28 października 2010 roku. Wcześniej organizowane były m.in. turnieje gdzie dany tryumfator zostawał mistrzem lecz wygrywane tytuły nie miały charakteru przechodniego jak w boksie. Na początku 2010 zorganizowano szereg turniejów eliminacyjnych zwane M-1 Selection. Eliminacje zostały podzielone na strefę wschodnioeuropejską, zachodnioeuropejską oraz amerykańską (obie Ameryki) i miały wyłonić najlepszych zawodników którzy staną do walki o międzynarodowe mistrzostwo M-1. Pierwszym Polakiem który został mistrzem M-1 był Rafał Moks, który po ówczesnym wygraniu eliminacji 10 grudnia 2010 zdobył pas wagi średniej (do 84 kg)[1].

Waga ciężka (do 120 kg) edytuj

28 października 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze ciężkiej. Został nim Gruzin Guram Gugeniszwili, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę amerykańskich eliminacji Amerykanina Kennego Garnera.

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Guram Gugeniszwili
(pokonał Kennego Garnera) 		28 października 2010 (M-1 Challenge 21) 21 czerwca 2012
  • pokonał Maksima Griszina 5 marca 2011 (M-1 Challenge 23)
-   Kenny Garner
(pokonał o tymczasowy tytuł Maksima Griszina) 		14 października 2011 (M-1 Challenge 27) 21 czerwca 2012
  • pokonał Magomieda Malikowa 16 maja 2012 (M-1 Challenge 32)
2.   Kenny Garner 21 czerwca 2012 (M-1 Global: Fedor vs Rizzo) 30 listopada 2013
  • pokonał Gurama Gugeniszwiliego 8 grudnia 2012 (M-1 Challenge 36)
3.   Damian Grabowski 30 listopada 2013 (M-1 Challenge 44) 15 sierpnia 2014
4.   Marcin Tybura 15 sierpnia 2014 (M-1 Challenge 50) 13 grudnia 2015
  • pokonał Dienisa Smoldariewa 25 listopada 2014 (M-1 Challenge 53)
  • pokonał Ante Delije 20 września 2015 (M-1 Challenge 61)
Tybura za porozumieniem stron został zwolniony z kontraktu i zwakował tytuł 13 grudnia 2015 by móc negocjować umowę z UFC[2]
5.   Aleksandr Wołkow
(pokonał Dienisa Smoldariewa) 		19 lutego 2016 (M-1 Challenge 64) 29 września 2016
Wołkow zwakował tytuł 29 września 2016 by móc negocjować umowę z UFC[3]

Waga półciężka (do 93 kg) edytuj

10 grudnia 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze półciężkiej. Został nim Rosjanin Wiaczesław Wasilewski, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę zachodnioeuropejskich eliminacji Polaka Tomasza Narkuna.

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Wiaczesław Wasilewski
(pokonał Tomasza Narkuna) 		10 grudnia 2010 (M-1 Challenge 22) 2011
Wasilewski zmienił kategorie wagową w 2011 i zwakował tytuł
2.   Vinny Magalhães
(pokonał Wiktora Niemkowa) 		28 kwietnia 2011 (M-1 Challenge 25) 2011
  • pokonał Michaiła Zajaca 14 października 2011 (M-1 Challenge 27)
Magalhães odszedł z organizacji w 2012 i zwakował tytuł[4]
3.   Sergiej Korniew
(pokonał Marcina Zontka) 		30 września 2012 (M-1 Challenge 34) maj 2013
Korniew zakończył karierę w maju 2013 i zwakował tytuł[5]
4.   Wiktor Niemkow
(pokonał Wasilija Babicza) 		15 listopada 2013 (M-1 Challenge 43) 14 marca 2014
5.   Stephan Pütz 14 marca 2014 (M-1 Challenge 46) 4 grudnia 2015
  • pokonał Luisa Fernando Mirande 15 sierpnia 2014 (M-1 Challenge 50)
  • pokonał Walerija Miasnikowa 17 grudnia 2014 (M-1 Challenge 54)
6.   Wiktor Niemkow 4 grudnia 2015 (M-1 Challenge 63) 27 maja 2016
7.   Raszyd Jusupow 27 maja 2016 (M-1 Challenge 66) 8 kwietnia 2017
Jusupow opuścił organizację w kwietniu 2017, wakując tym samym tytuł[6].
8.   Chadis Ibragimow
(pokonał Dmytryja Mykuca) 		25 sierpnia 2018 (M-1 Challenge 96) nadal
  • pokonał Rafała Kijańczuka 30 marca 2019 (M-1 Challenge 101)

Waga średnia (do 84 kg) edytuj

10 grudnia 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze średniej. Został nim Polak Rafał Moks, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę wschodnioeuropejskich eliminacji Rosjanina Magomieda Sułtanachmiedowa.

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Rafał Moks
(pokonał Magomieda Sułtanachmiedowa) 		10 grudnia 2010 (M-1 Challenge 22) 2011
Moks zmienił kategorie wagową i zwakował tytuł[7]
2.   Magomied Sułtanachmiedow
(pokonał Tysona Jeffriesa) 		25 marca 2011 (M-1 Challenge 24) 2011
Sułtanachmiedow uległ kontuzji na 20 dni przed walką z Mirandą. Włodarze M-1 postanowili odebrać pas Sułtanachmiedowowi i ogłosili nowego rywala Mirandy - Artura Gusiejnowa, a stawką pojedynku było tymczasowe mistrzostwo w wadze średniej[8][9]
-   Mario Miranda
(pokonał o tymczasowy tytuł Artura Gusiejnowa) 		16 maja 2012 (M-1 Challenge 32) 15 listopada 2012
3.   Ramazan Emiejew 15 listopada 2012 (M-1 Challenge 35) 7 września 2014
  • pokonał Mario Mirande 9 kwietnia 2013 (M-1 Challenge 38)
4.   Wiaczesław Wasilewski 7 września 2014 (M-1 Challenge 51) 10 kwietnia 2015
5.   Ramazan Emiejew 10 kwietnia 2015 (M-1 Challenge 56) 29 maja 2017
  • pokonał Luigiego Fioravantiego 4 grudnia 2015 (M-1 Challenge 63)
Emiejew podpisał kontrakt z UFC i zwakował pas[10]
6.   Artiem Frołow
(pokonał Caio Magalhãesa)[11] 		27 października 2017 (M-1 Challenge 84) 2 listopada 2018 (M-1 Challenge 98)
  • pokonał Joe Riggsa 1 czerwca 2018 (M-1 Challenge 93)
7.   Bruno Silva 2 listopada 2018 (M-1 Challenge 98) aktualny

Waga półśrednia (do 77 kg) edytuj

10 grudnia 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze półśredniej. Został nim Rosjanin Szamil Zawurow, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę zachodnioeuropejskich eliminacji Hiszpana Abnera Lloverasa.

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Szamil Zawurow
(pokonał Abnera Lloverasa) 		10 grudnia 2010 (M-1 Challenge 22) 9 grudnia 2011
  • pokonał Toma Gallicchio 5 marca 2011 (M-1 Challenge 23)
  • pokonał Yasubeya Enomoto 28 kwietnia 2011 (M-1 Challenge 25)
2.   Yasubey Enomoto 9 grudnia 2011 (M-1 Challenge 30) 16 marca 2012
3.   Raszyd Magomiedow 16 marca 2012 (M-1 Challenge 31) grudzień 2013
  • pokonał Aleksandra Jakowlewa 15 listopada 2012 (M-1 Challenge 35)
Magomiedow zwakował tytuł w grudniu 2013 i odszedł z organizacji
4.   Murad Abdułajew
(pokonał Marcelo Brito) 		6 czerwca 2015 (M-1 Challenge 58) 9 kwietnia 2016
5.   Aleksiej Kunczenko 9 kwietnia 2016 (M-1 Challenge 65) marzec 2018
  • pokonał Murada Abdułajewa 18 listopada 2016 (M-1 Challenge 72)
  • pokonał Maksima Grabowicza 3 marca 2017 (M-1 Challenge 75)
  • pokonał Sergieja Romanowa 27 października 2017 (M-1 Challenge 84)
  • pokonał Aleksandra Butenko 30 marca 2018 (M-1 Challenge 90)[11]
Kunczenko zwakował tytuł w marcu 2018 i odszedł z organizacji
6.   Szawkat Rachmonow
(pokonał Daniila Prikazę) 		30 marca 2019 (M-1 Challenge 101) aktualny

Waga lekka (do 70 kg) edytuj

28 października 2010 wyłoniono inauguracyjnego mistrza M-1 Global w wadze lekkiej. Został nim Białorusin Arciom Damkouski, który zwyciężył w turnieju eliminacyjnym M-1 Selection i pokonał w walce o tytuł zwycięzcę zachodnioeuropejskich eliminacji Rosjanina Majrbieka Tajsumowa.

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Arciom Damkouski
(pokonał Majrbieka Tajsumowa) 		28 października 2010 (M-1 Challenge 21) 25 marca 2011
2.   Jose Figueroa 25 marca 2011 (M-1 Challenge 24) 20 listopada 2011
3.   Daniel Weichel 20 listopada 2011 (M-1 Global - Fedor vs. Monson) 21 czerwca 2012
4.   Musa Chamanajew 21 czerwca 2012 (M-1 Global - Fedor vs. Rizzo) maj 2014
  • pokonał Niko Puhakkę 27 lutego 2013 (M-1 Challenge 37)
  • pokonał Władimira Nikołajewa 28 lutego 2014 (M-1 Challenge 45)
Chamanajew zwakował tytuł w maju 2014 i odszedł z organizacji[12]
5.   Maksim Diwnicz 17 grudnia 2014 (M-1 Challenge 54) 2 maja 2015
6.   Mansour Barnaoui 2 maja 2015 (M-1 Challenge 57) maj 2016
Barnaoui odebrano tytuł w maju 2016, z powodu związania się z KSW[13][14]
7.   Aleksander Butenko
(pokonał Arcioma Damkouskiego) 		4 czerwca 2016 (M-1 Challenge 67) 18 lutego 2017
8.   Abukar Jandijew 18 lutego 2017 (M-1 Challenge 74) marzec 2017
W marcu 2017 Jandijew ogłosił, że zawiesza karierę sportową[15]
9.   Damir Ismagułow
(pokonał Maksima Diwnicza)[16] 		26 maja 2017 (M-1 Challenge 78) 17 listopada 2017
  • pokonał Rogério Matiasa 10 listopada 2017 (M-1 Challenge 85)
  • pokonał Raula Tutarauliego 22 lutego 2017 (M-1 Challenge 88)
  • pokonał Arcioma Damkouskiego 15 czerwca 2018 (M-1 Challenge 94)[17]
Ismagułow podpisał kontrakt z UFC i zwakował pas[18].
10.   Roman Bogatow
(pokonał Michela Silvę[19] 		26 stycznia 2019 (M-1 Challenge 101) aktualny

Waga piórkowa (do 66 kg) edytuj

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Marat Gafurow
(pokonał Wugara Bachszyjewa) 		15 listopada 2012 (M-1 Challenge 35) 2014
  • pokonał Jurija Iwlew 21 sierpnia 2013 (M-1 Challenge 41)
  • pokonał Lee Morrisona 4 kwietnia 2014 (M-1 Challenge 47)
Gafurow zwakował tytuł w 2014 i odszedł z M-1 by związać się z ONE Championship[20]
2.   Ivan Buchinger
(pokonał Turała Ragimowa) 		17 października 2014 (M-1 Challenge 52) 9 grudnia 2016
3.   Magomied Idrisow[21] 9 grudnia 2016 (M-1 Challenge 73) 2017
Idrisow zwakował pas w 2017
4.   Ivan Buchinger
(pokonał Timura Nagibina)[22] 		15 czerwca 2017 24 listopada 2017
5.   Chamzat Dalgijew[23] 24 listopada 2017 (M-1 Challenge 86) 21 lipca 2018
6.   Nate Landwehr[24] 21 lipca 2018 (M-1 Challenge 95) nadal
  • pokonał Andreja Leżniewa 15 grudnia 2018 (M-1 Challenge 100)

Waga kogucia (do 61 kg) edytuj

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Paweł Witruk
(pokonał Witalija Branczuka) 		22 października 2016 (M-1 Challenge 71) 22 lipca 2017
-   Mowsar Ewlojew
(pokonał o tymczasowy tytuł Aleksieja Newzorowa) 		22 kwietnia 2017 (M-1 Challenge 76) 22 lipca 2017
2.   Mowsar Ewlojew 22 lipca 2017 (M-1 Challenge 81) nadal
  • pokonał Sergieja Morozowa 22 lutego 2018 (M-1 Challenge 88)
  • pokonał Rafaela Diasa 21 lipca 2018 (M-1 Challenge 95)[24]

Waga musza (do 57 kg) edytuj

Nr Mistrz Od Do Obrony tytułu
1.   Ołeksandr Doskalczuk
(pokonał Wadima Małygina) 		23 września 2017 (M-1 Challenge 83) nadal
  • pokonał Armana Aszymowa 24 maja 2018 (M-1 Challenge 92)
  • pokonał Mikaela Silandera 17 listopada 2018 (M-1 Challenge 99)
-   Arman Aszymow
(pokonał o tymczasowy tytuł Mikaela Silandera)[25] 		9 lutego 2018 (M-1 Challenge 87) 24 maja 2018 (M-1 Challenge 92)

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ MMA: Rafał Moks mistrzem organizacji M - 1 Global [online], www.extreme.banzaj.pl [dostęp 2017-11-18].
  2. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2015-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  3. ↑ Dave Doyle: Former Bellator heavyweight champ Alexander Volkov debuts at UFC Fight Night 99. mmafighting.com, 29.09.2016. (ang.).
  4. ↑ Vinny Magalhaes odchodzi z M-1 Global – chce wrócić do UFC | FIGHT24.PL - MMA i K-1, UFC [online], www.fight24.pl [dostęp 2017-11-18].
  5. ↑ Sergei Kornev kończy karierę! Nemkov vs Safarov na M-1 Challenge 40! - MMA, UFC, Muay Thai, Boks, BJJ, KSW - Informacje ..:::.. FightSport.pl ..:::.. Twój Portal Sportów Walki... [online], www.fightsport.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  6. ↑ Рамазан Эмеев и Рашид Юсупов покидают M-1 Global [online], karate.ru [dostęp 2018-08-26].
  7. ↑ Rafał Moks wakuje pas M-1, schodzi do wagi półśredniej | MMAROCKS [online], www.mmarocks.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  8. ↑ M-1 Challenge 32: Arthur Guseinov vs. Mario Miranda o pas | MMAROCKS [online], www.mmarocks.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  9. ↑ Результаты турнира M-1 Challenge 32: Malikov vs. Garner [online], mmaoctagon.ru [dostęp 2018-06-16] (ros.).
  10. ↑ Mistrz wagi średniej organizacji M-1 Global związał się z UFC - MMA PL [online], mma.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  11. ↑ a b Wyniki M-1 Global 84. tapology. [dostęp 2017-10-28]. (ang.).
  12. ↑ Musa Khamanaev celuje w UFC. Pas mistrzowski M-1 w wadze lekkiej zwakowany | MMAROCKS [online], www.mmarocks.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  13. ↑ Karol Dąbrowski: M-1 pozywa swojego byłego mistrza za niewypełnienie kontraktu. Pojedynek Gamrot vs. Barnaoui na KSW 35 nie dojdzie do skutku?. mmanews.pl, 20.05.2016. (pol.).
  14. ↑ M-1 Global files a lawsuit against Mansour Barnaoui and deprives him of the champion title. m1global.tv, 20.05.2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-25)]. (ang.).
  15. ↑ M-1 GLOBAL: ABUKAR YANDIEV ZAWIESZA KARIERĘ. sporty-walki.org, 2017-03-29. [dostęp 2017-05-28]. (pol.).
  16. ↑ M-1 Challenge 78: Ismagulov vs Divnich event results. m1global.tv, 2017-05-26. [dostęp 2017-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-30)]. (ang.).
  17. ↑ Zach Aittama: M-1 Challenge 94 Results: Ismagulov Bests Damkovsky Retains Lightweight Title. combatpress.com, 2018-06-15. [dostęp 2018-06-16]. (ang.).
  18. ↑ Mistrz M-1 Global Damir Ismagulov zawodnikiem UFC. Renato Moicano potencjalnym rywalem | MMAnews [online], www.mmanews.pl [dostęp 2018-12-19] (pol.).
  19. ↑ M-1 Challenge 101 | MMA Event | Tapology [online], www.tapology.com [dostęp 2019-01-29].
  20. ↑ ONE FC signs undefeated M-1 featherweight champion Marat Gafurov - MMA Fighting [online], www.mmafighting.com [dostęp 2017-11-18].
  21. ↑ Karol Dąbrowski: M-1 Challenge 73: Battle Of Narts – wyniki. mmarocks.pl, 09.12.2016. (pol.).
  22. ↑ Wyniki M-1 Challenge 80. tapology.com, 2017-06-15. [dostęp 2017-06-15]. (ang.).
  23. ↑ Wyniki M-1 Challenge 86. tapology.com. (ang.).
  24. ↑ a b Wyniki gali M-1 Challenge 95. tapology.com. [dostęp 2018-07-22]. (ang.).
  25. ↑ M-1 Challenge 87 Results: Ashimov Knocks Out Silander, Claims Interim Title [online], combatpress.com [dostęp 2018-02-10].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_mistrzów_M-1_Global&oldid=69818411”