Lista najwybitniejszych szczytów Tatr
Lista najwybitniejszych szczytów Tatr – lista szczytów Tatr uporządkowanych względem malejącej minimalnej deniwelacji względnej (wybitności). Wysokości oraz minimalną deniwelację względną określono na podstawie pomiarów lidarowych udostępnionych przez GUGiK[1] oraz ÚGKK SR[2]. Wysokości szczytów podano w układzie wysokości EVRF2007. Dla wierzchołków, które zostały zmierzone geodezyjnie przy pomocy precyzyjnych odbiorników GNSS z wykorzystaniem metody RTN, wysokości podano według tych pomiarów[3]. Wszystkie wartości zaokrąglono do pełnych metrów. Z gwiazdką (bez liczby porządkowej) dołączono wzniesienia z fragmentów Magury Spiskiej włączanych według niektórych podziałów geomorfologicznych do Tatr[4][5]
Lista zawierająca 74 wierzchołki o wybitności większej lub równej 100 metrów nazywana jest niekiedy Wybitną Koroną Tatr, a w skrócie WKT74 (dla odróżnienia od WKT). Na pomysł sporządzenia Korony Tatr, jako zbioru najważniejszych szczytów tatrzańskich wybranych według ścisłych i obiektywnych kryteriów, wpadł Piotr G. Mielus, zamieszczając pierwotną jej wersję w czasopiśmie „Góry” (nr 46, marzec 1998)[6]. W kolejnych latach lista ta była weryfikowana na podstawie dostępnych wtedy źródeł kartograficznych i przewodnikowych oraz amatorskich pomiarów[7][8]. Tylko na 23 wierzchołki zaliczane do Wybitnej Korony Tatr wyprowadza szlak turystyczny. Na 29 szczytów jest całkowity zakaz wejść co oznacza, że nie wprowadzją na nie także przewodnicy.
Zobacz też
edytujUwagi
edytuj- ↑ dotyczy naturalnego ukształtowania terenu (przy uwzględnieniu wykopu linii kolejowej w Bramie Morawskiej wybitność wynosi 2358 m)
- ↑ przy określeniu wysokości i wybitności pominięto wzniesiony na szczycie murek kamienny
- ↑ według polskich danych lidarowych 2405 m
- ↑ według polskich danych lidarowych 97 m
- ↑ przełęcz graniczna znajduje się między wzniesieniami Batyżowieckich Czub (pomiędzy Zachodnią a Wschodnią Batyżowiecką Przełęczą)
Przypisy
edytuj- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego [online] .
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
- ↑ Dariusz Strugarek, Krzysztof Sośnica, Kamil Kaźmierski. Geodezyjny pomiar szczytów i przełęczy w Tatrach. „Tatry”. Numer 85 (lato 2023), s. 48-55, 2023.
- ↑ Dušan Kočický, Boris Ivanič: Geomorfologické členenie Slovenska. Štátny geologický ústav Dionýza Štúra, 2011. [dostęp 2024-03-24].
- ↑ Tatry príroda. Nakladatelství Miloš Uhlíř – Baset, 2010, s. 146-148. ISBN 978-80-7340-115-3.
- ↑ Piotr G. Mielus: GÓRY: Tatry – Korona Tatr. [dostęp 2010-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].
- ↑ Piotr G. Mielus: Korona Tatr. [dostęp 2024-09-30].
- ↑ Piotr G. Mielus: Errata do tekstu Korona Tatr. [dostęp 2024-09-30].