Wikipedia

Lista posiadaczy WWE Championship

lista w projekcie Wikimedia
Obecny mistrz - Kofi Kingston

WWE Championship jest światowym tytułem mistrzowskim w federacji WWE i od 19 lipca 2016 należy do brandu SmackDown. Obecnym mistrzem jest Brock Lesnar, dla którego jest to piąte panowanie. Pokonał on poprzedniego mistrza Kofiego Kingstona na SmackDown 4 października 2019.

WWE Championship to także pierwsze mistrzostwo światowe utworzone w WWE. Zostało zaprezentowane 25 kwietnia 1963 pod nazwą World Wide Wrestling Federation World Heavyweight Championship (w skrócie WWWF Championship). Pierwszym jego posiadaczem był Buddy Rogers. W 2001 zostało zunifikowane z mistrzostwem World Championship, poprzednio znanym jako WCW Championship i dawniej należącym do wykupionej przez WWF organizacji World Championship Wrestling (WCW). Od tamtego momentu mistrzostwo było znane jako Undisputed WWF Championship[1]. Rok później federacja zmieniła nazwę na World Wrestling Entertainment (WWE) i podzielono roster na dwa brandy: Raw i SmackDown. Tytuł został przydzielony ekskluzywnie do brandu SmackDown na pierwszym w historii WWE Drafcie, który miał miejsce 25 marca 2002 roku w odcinku Raw[2]. 2 września 2002 specjalnie dla brandu Raw powstał tytuł World Heavyweight[3], a nazwa Undisputed WWE Championship została zmieniona na WWE Championship.

15 grudnia 2013 na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs Randy Orton pokonał Johna Cenę w walce o mistrzostwo WWE Championship i zunifikował je z World Heavyweight Championship, dezaktywując ten drugi tytuł i kontynuując historię pierwszego pod nazwą WWE World Heavyweight Championship[1]. W czerwcu 2016 ponownie skrócono nazwę aktywnego mistrzostwa do WWE Championship[4]. 19 lipca 2016, po przywróceniu podziału WWE na brandy i pierwszym Drafcie w tak zwanej Nowej Erze, WWE Championship zostało przydzielone do brandu SmackDown[5], zaś dla brandu Raw utworzono WWE Universal Championship[6].

Pięćdziesiąt jeden różnych osób posiadało mistrzostwo WWE Championship. Organizacja uznaje 135 różnych panowań mistrzowskich. John Cena posiadał ten tytuł najwięcej, trzynaście razy. Najdłuższe panowanie mistrzowskie należy do Bruno Sammartino. Trwało ono 2803 dni. Suma dni wszystkich panowań mistrzowskich Bruna Sammartino wynosi 4040 dni, co również jest rekordową liczbą. Dotychczas dokładnie ośmiu zawodników posiadało pas nieprzerwanie przez ponad rok. Byli to w kolejności chronologicznej: Bruno Sammartino, Pedro Morales, Bob Backlund, Hulk Hogan, Randy Savage, John Cena, CM Punk i AJ Styles.

Historia tytułuEdytuj

NazwyEdytuj

Nazwa Lata
WWWF World Heavyweight Championship 25 kwietnia 1963 – 1971
WWWF Heavyweight Championship 1971 – marzec 1979
WWF Heavyweight Championship marzec 1979 – 1983
WWF World Heavyweight Championship 1983 – 9 grudnia 2001
WWF Undisputed World Heavyweight Championship 9 grudnia 2001 – 6 maja 2002
WWE Undisputed World Heavyweight Championship 6 maja 2002 – 26 sierpnia 2002
WWE Heavyweight Championship 26 sierpnia 2002 – 15 grudnia 2013
WWE World Heavyweight Championship 15 grudnia 2013 – 27 czerwca 2016
WWE Championship 27 czerwca 2016 – 26 lipca 2016
WWE World Championship 26 lipca 2016 – 13 grudnia 2016
WWE Championship od 13 grudnia 2016[7]

PanowaniaEdytuj

Na stan z 8 kwietnia 2020.

Panowanie Numer panowania przez danego mistrza w liście
Lokacja Miasto, w którym tytuł został zdobyty
Gala Gala, na której zawodnik zdobył tytuł
† Oznacza, że zmiana posiadacza nie została zatwierdzona przez WWE
+ Oznacza, że ilość dni w posiadaniu wzrasta z kolejnym dniem
Nr. Mistrz Panowanie Data Dni Lokacja Gala Notka Odn.
1 Buddy Rogers 1 1963-12-011 grudnia 1963 22 Rio de Janeiro, Brazylia — Zwyciężył w fikcyjnym turnieju w Rio de Janeiro po tym jak WWWF odłączyło się od National Wrestling Alliance, podczas gdy Rogers był siódmym posiadaczem NWA World Heavyweight Championship od kiedy pokonał Pat O'Connora 30 czerwca 1961. [8]
2 Bruno Sammartino 1 1963-05-1717 maja 1963 2803 Nowy Jork, NY House show [9]
3 Ivan Koloff 1 1971-01-1818 stycznia 1971 21 Nowy Jork, NY House show [10]
4 Pedro Morales 1 1971-02-088 lutego 1971 1027 Nowy Jork, NY House show Tytuł zmienił nazwę na WWWF Heavyweight Championship, kiedy to WWWF ponownie dołączyło do NWA w 1971. [11]
5 Stan Stasiak 1 1973-12-011 grudnia 1973 9 Filadelfia, PA House show [12]
6 Bruno Sammartino 2 1973-12-1010 grudnia 1973 1237 Nowy Jork, NY House show [13]
7 Superstar Billy Graham 1 1977-04-3030 kwietnia 1977 296 Baltimore, MD House show [14]
8 Bob Backlund 1 1978-02-2020 lutego 1978 2135
(648)† 		Nowy Jork, NY House show Nazwa tytułu została zmieniona na WWF Heavyweight Championship, kiedy World Wide Wrestling Federation stało się World Wrestling Federation w marcu 1979. [15][16]
— Antonio Inoki † 1979-11-3030 listopada 1979 6 Tokushima, Japonia House show Panowanie nie jest zaliczane przez WWE[17]. [18]
— Wakat† — 1979-12-066 grudnia 1979 — Tokio, Japonia House show Inoki od razu zwakował tytuł po tym jak rewanż z Backlundem zakończył się poprzez no contest przez interwencję Tigera Jeet Singha. [18]
— Bob Backlund † 1979-12-1717 grudnia 1979 1470 Nowy Jork, NY House show WWE zalicza pierwsze i drugie panowanie jako nieprzerwane, a także uznaje jako kontynuację pierwszego reignu. Backlund pokonał Bobby'ego Duncuma w Texas Death matchu potwierdzając wakat. Podczas jego panowania kontrowersyjne zakończenie walki pomiędzy Backlundem i Gregiem Valentine miało miejsce 19 października 1981 w Madison Square Garden, podczas którego sędzia wzniósł rękę Valentine'a w geście zwycięstwa, myśląc iż jest to Backlund po tym, jak mistrz przypiął pretendenta. Rewanż miał miejsce w MSG 23 listopada 1981, gdzie Backlund pokonał Valentine'a. Backlund bronił tytułu w dwóch innych arenach pomiędzy obydwoma meczami, potwierdzając tym samym że był dalej uznawany jako mistrz. [18]
9 The Iron Sheik 1 1983-12-2626 grudnia 1983 28 Nowy Jork, NY House show The Iron Sheik zwyciężył poprzez rezygnację z walki. Backlund nigdy nie odklepał po "The Camel Clutchu" Sheika. [19]
10 Hulk Hogan 1 1984-01-2323 stycznia 1984 1474 Nowy Jork, NY House show [20]
11 André the Giant 1 1988-02-055 lutego 1988 <1 Indianapolis, IN The Main Event I André pokonał Hogana kiedy sędzia Earl Hebner, który był przekupiony przez Teda DiBiase'go, odliczył three-count , pomimo że Hogan podniósł ramię przy drugim odliczeniu. [21]
— Wakat — 1988-02-055 lutego 1988 — Indianapolis, IN The Main Event I Od razu po wygraniu tytułu od Hogana, André podarował tytuł DiBiasemu; Prezydent WWF Jack Tunney zdecydował wtedy zwakować tytuł. [21]
12 Randy Savage 1 1988-03-2727 marca 1988 371 Atlantic City, NJ WrestleMania IV Pokonał Teda DiBiasego w finale turnieju zdobywając Wakat tytuł. [22]
13 Hulk Hogan 2 1989-04-022 kwietnia 1989 364 Atlantic City, NJ WrestleMania V [23]
14 The Ultimate Warrior 1 1990-04-011 kwietnia 1990 293 Toronto, ON WrestleMania VI Stawką pojedynku był również WWF Intercontinental Championship należący do Warriora, który w kilka dni po walce został zwakowany. [24]
15 Sgt. Slaughter 1 1991-01-1919 stycznia 1991 64 Miami, FL Royal Rumble [25]
16 Hulk Hogan 3 1991-03-2424 marca 1991 248 Los Angeles, CA WrestleMania VII [26]
17 The Undertaker 1 1991-11-2727 listopada 1991 6 Detroit, MI Survivor Series [27]
18 Hulk Hogan 4 1991-12-033 grudnia 1991 1 San Antonio, TX This Tuesday in Texas [28]
— Wakat — 1991-12-044 grudnia 1991 — — WWF Superstars of Wrestling Hogan został pozbawiony tytułu przez Tunney'a poprzez kontrowersję towarzyszącą poprzednim zmianom właścicieli tytułu. Zostało wyemitowane 7 grudnia 1991. [28]
19 Ric Flair 1 1992-01-1919 stycznia 1992 77 Albany, NY Royal Rumble Zwyciężył Royal Rumble match eliminując jako ostatniego Sida Justice'a. [29]
20 Randy Savage 2 1992-04-055 kwietnia 1992 149 Indianapolis, IN WrestleMania VIII [30]
21 Ric Flair 2 1992-09-011 września 1992 41 Hershey, PA Prime Time Wrestling Wyemitowano 14 września 1992. [31]
22 Bret Hart 1 1992-10-1212 października 1992 174 Saskatoon, SK House show [32]
23 Yokozuna 1 1993-04-044 kwietnia 1993 <1 Las Vegas, NV WrestleMania IX [33]
24 Hulk Hogan 5 70 [34]
25 Yokozuna 2 1993-06-1313 czerwca 1993 280 Dayton, OH King of the Ring [35]
26 Bret Hart 2 1994-03-2020 marca 1994 248 Nowy Jork NY WrestleMania X Roddy Piper był gościnnym sędzią. [36]
27 Bob Backlund 2 1994-11-2323 listopada 1994 3 San Antonio, TX Survivor Series Był to "Throw in the Towel" submission match, gdzie jedynym sposobem na wygraną było wrzucenie do ringu ręcznika przez menadżera przeciwnika. [37]
28 Diesel 1 1994-11-2626 listopada 1994 358 Nowy Jork, NY House show [38]
29 Bret Hart 3 1995-11-1919 listopada 1995 133 Landover, MD Survivor Series Był to no-disqualification match. [39]
30 Shawn Michaels 1 1996-03-3131 marca 1996 231 Anaheim, CA WrestleMania XII Był to 60-minute Iron Man match, gdzie Michaels wygrał 1-0 po czasie. [40]
31 Sycho Sid 1 1996-11-1717 listopada 1996 63 Nowy Jork, NY Survivor Series [41]
32 Shawn Michaels 2 1997-01-1919 stycznia 1997 25 San Antonio, TX Royal Rumble [42]
— Wakat — 1997-02-1313 lutego 1997 — Lowell, MA Raw Michaels zrezygnował z tytułu przez kontuzję kolana. [42]
33 Bret Hart 4 1997-02-1616 lutego 1997 1 Chattanooga, TN In Your House 13: Final Four Był to four-way elimination match, w którym brali również udział Stone Cold Steve Austin, The Undertaker i Vader. [43]
34 Sycho Sid 2 1997-02-1717 lutego 1997 34 Nashville, TN Raw [44]
35 The Undertaker 2 1997-03-2323 marca 1997 133 Rosemont, IL WrestleMania 13 Był to no-disqualification match. [45]
36 Bret Hart 5 1997-08-033 sierpnia 1997 98 East Rutherford, NJ SummerSlam Shawn Michaels był sędzią specjalnym. [46]
37 Shawn Michaels 3 1997-11-099 listopada 1997 140 Montreal, QC Survivor Series Zwyciężył tytuł w Montreal Screwjobie. [47]
38 Stone Cold Steve Austin 1 1998-03-2929 marca 1998 91 Boston, MA WrestleMania XIV Mike Tyson był poza-ringowym sędzią specjalnym. [48]
39 Kane 1 1998-06-2828 czerwca 1998 1 Pittsburgh, PA King of the Ring Był to first blood match. [49]
40 Stone Cold Steve Austin 2 1998-06-2929 czerwca 1998 90 Cleveland, OH Raw is War [50]
— Wakat — 1998-09-2727 września 1998 — Hamilton, ON Breakdown: In Your House Zwakowano po tym jak Kane i The Undertaker razem przypięli Austina w triple threat matchu. Decydujący mecz o zwakowany tytuł na gali Judgment Day: In Your House pomiędzy Kanem i Undertakerem zakończył się bez rezultatu[51]. [50]
41 The Rock 1 1998-11-1515 listopada 1998 44 St. Louis, MO Survivor Series Pokonał Mankinda w finale turnieju o zwakowany tytuł. [52]
42 Mankind 1 1998-12-2929 grudnia 1998 26 Worcester, MA Raw is War Był to no-disqualification match. Wyemitowano 4 stycznia 1999. [53]
43 The Rock 2 1999-01-2424 stycznia 1999 2 Anaheim, CA Royal Rumble Był to „I Quit” match. The Rock wygrał przez znokautowanie Mankinda i wypuszczenia nagrania audio, w którym Mankind rzekomo krzyczy "I quit!", podczas gdy The Rock trzymał mikrofon przy twarzy przeciwnika. [54]
44 Mankind 2 1999-01-2626 stycznia 1999 20 Tucson, AZ Halftime Heat Był to empty arena match wypuszczony specjalnie w czasie przerwy Super Bowlu XXXIII 31 stycznia 1999. [55]
45 The Rock 3 1999-02-1515 lutego 1999 41 Birmingham, AL Raw is War Był to ladder match. [56]
46 Stone Cold Steve Austin 3 1999-03-2828 marca 1999 56 Filadelfia, PA WrestleMania XV Mankind był sędzią specjalnym; był to no-disqualification match. [57]
47 The Undertaker 3 1999-05-2323 maja 1999 36 Kansas City, MO Over the Edge Vince i Shane McMahon byli specjalnymi sędziami. [58]
48 Stone Cold Steve Austin 4 1999-06-2828 czerwca 1999 55 Charlotte, NC Raw is War [59]
49 Mankind 3 1999-08-2222 sierpnia 1999 1 Minneapolis, MN SummerSlam Był to triple threat match w którym brał również udział Triple H; Jesse Ventura był sędzią specjalnym. [60]
50 Triple H 1 1999-08-2323 sierpnia 1999 22 Ames, IA Raw is War Shane McMahon był sędzią specjalnym. [61]
51 Mr. McMahon 1 1999-09-1414 września 1999 6 Las Vegas, NV SmackDown! Wyemitowano 16 września 1999; Shane McMahon był sędzią specjalnym. [62]
— Wakat — 1999-09-2020 września 1999 — Houston, TX Raw is War McMahon zwakował tytuł. [62]
52 Triple H 2 1999-09-2626 września 1999 49 Charlotte, NC Unforgiven Był to Six-Pack Challenge match, w którym również brali udział The Rock, Mankind, Big Show, The British Bulldog i Kane. Austin był poza-ringowym sędzią specjalnym. [63]
53 Big Show 1 1999-11-1414 listopada 1999 50 Detroit, MI Survivor Series Był to triple threat match, w którym również brał udział The Rock. [64]
54 Triple H 3 2000-01-033 stycznia 2000 118 Miami, FL Raw is War 17 kwietnia 2000 podczas odcinka tygodniówki Raw is War, Chris Jericho pokonał Triple H'a zdobywając WWF Championship po tym jak Earl Hebner wykonał szybkie odliczenie. Tej samej nocy Triple H zmusił Hebnera do wycofania decyzji, pozbawiając Jericho tytułu i nie zaliczając jego pierwszego panowania. [65]
55 The Rock 4 2000-04-3030 kwietnia 2000 21 Washington, D.C. Backlash Shane McMahon był sędzią specjalnym. [66]
56 Triple H 4 2000-05-2121 maja 2000 35 Louisville, KY Judgment Day Był to 60-minute Iron Man match, gdzie Triple H wygrał 6-5; Shawn Michaels był sędzią specjalnym. [67]
57 The Rock 5 2000-06-2525 czerwca 2000 119 Boston, MA King of the Ring Był to six-man tag team match, gdzie zmierzyli się The Rock, The Undertaker i Kane vs. Triple H, Mr. McMahon i Shane McMahon. The Rock przypiął Mr. McMahona i zdobył tytuł Triple H'a. [68]
58 Kurt Angle 1 2000-10-2222 października 2000 126 Albany, NY No Mercy Był to no-disqualification match. [69]
59 The Rock 6 2001-02-2525 lutego 2001 35 Las Vegas, NV No Way Out [70]
60 Stone Cold Steve Austin 5 2001-04-011 kwietnia 2001 175 Houston, TX WrestleMania X-Seven Był to no-disqualification match. [71]
61 Kurt Angle 2 2001-09-2323 września 2001 15 Pittsburgh, PA Unforgiven [72]
62 Stone Cold Steve Austin 6 2001-10-088 października 2001 62 Indianapolis, IN Raw [73]
63 Chris Jericho 1 2001-12-099 grudnia 2001 98 San Diego, CA Vengeance Wcześniej tej nocy, Jericho pokonał The Rocka i zdobył World Championship. Pokonując Austina o WWF Championship zunifikował oba tytuły w Undisputed WWF Championship. [74]
64 Triple H 5 2002-03-1717 marca 2002 35 Toronto, ON, Kanada WrestleMania X8 [75]
65 Hollywood Hulk Hogan 6 2002-04-2121 kwietnia 2002 28 Kansas City, MO Backlash Nazwa tytułu została zmieniona na WWE Undisputed Championship 6 maja 2002 po tym jak World Wrestling Federation Entertainment, Inc. przegrało sprawę sądową o prawa do skrótu "WWF" z World Wide Fund for Nature i stało się "World Wrestling Entertainment". [76]
66 The Undertaker 4 2002-05-1919 maja 2002 63 Nashville, TN Judgment Day 20 maja 2002, Rob Van Dam pokonał Undertakera o tytuł. Później tej nocy, Ric Flair zrestartował mecz i Undertaker pokonał Van Dama, nie zaliczając tym samym panowania Van Dama i kontynuując Takera. [77]
67 The Rock 7 2002-07-2121 lipca 2002 35 Detroit, MI Vengeance Był to triple threat match, w którym również brał udział Kurt Angle. [78]
68 Brock Lesnar 1 2002-08-2525 sierpnia 2002 84 Uniondale, NY SummerSlam "Undisputed" zostało usunięte z nazwy tytułu po tym jak stało się ekskluzywne dla brandu SmackDown od 2 września 2002, w rezultacie czego powstało World Heavyweight Championship dla brandu Raw. [79]
69 Big Show 2 2002-11-1717 listopada 2002 28 Nowy Jork, NY Survivor Series [80]
70 Kurt Angle 3 2002-12-1515 grudnia 2002 105 Sunrise, FL Armageddon [81]
71 Brock Lesnar 2 2003-03-3030 marca 2003 119 Seattle, WA WrestleMania XIX [82]
72 Kurt Angle 4 2003-07-2727 lipca 2003 51 Denver, CO Vengeance Był to triple threat match, w którym brał również udział Big Show. [83]
73 Brock Lesnar 3 2003-09-1616 września 2003 152 Raleigh, NC SmackDown Był to 60-minute Iron Man match. Wyemitowano 18 września 2003. [84]
74 Eddie Guerrero 1 2004-02-1515 lutego 2004 133 Daly City, CA No Way Out [85][86]
75 John "Bradshaw" Layfield 1 2004-06-2727 czerwca 2004 280 Norfolk, VA The Great American Bash Był to Texas Bullrope match. [87][88]
76 John Cena 1 2005-04-033 kwietnia 2005 280 Los Angeles, CA WrestleMania 21 Tytuł stał się ekskluzywny dla brandu Raw 6 czerwca 2005, gdy Cena został przeniesiony do tego brandu jako pierwsza osoba w Draft Lottery. [89][90]
77 Edge 1 2006-01-088 stycznia 2006 21 Albany, NY New Year's Revolution Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank po wygranej Ceny Elimination Chamber matchu. [91][92]
78 John Cena 2 2006-01-2929 stycznia 2006 133 Miami, FL Royal Rumble [93][94]
79 Rob Van Dam 1 2006-06-1111 czerwca 2006 22 Nowy Jork, NY ECW One Night Stand Wykorzystał kontrakt Money in the Bank. Był to Extreme Rules match. Tytuł został własnością brandu ECW. Van Dam został pierwszą osobą, która posiadała jednocześnie WWE Championship i ECW World Heavyweight Championship. [95][96]
80 Edge 2 2006-07-033 lipca 2006 76 Filadelfia, PA Raw Był to triple threat match, w którym brał też udział Cena. Tytuł został przeniesiony do brandu Raw. [97][98]
81 John Cena 3 2006-09-1717 września 2006 380 Toronto, ON Unforgiven Był to Tables, Ladders and Chairs match. [99]
— Wakat — 2007-10-022 października 2007 — Dayton, OH ECW Zwakowano tytuł kiedy to Cena odniósł kontuzję ścięgna piersiowego. [100]
82 Randy Orton 1 2007-10-077 października 2007 <1 Rosemont, IL No Mercy Otrzymał tytuł z rąk Mr. McMahona. [101][102]
83 Triple H 6 <1 [102][103]
84 Randy Orton 2 203 Był to Last Man Standing match. [102][104]
85 Triple H 7 2008-04-2727 kwietnia 2008 210 Baltimore, MD Backlash Był to Fatal-Four Way Elimination match, w którym brali również udział Cena i Layfield. Tytuł stał się ekskluzywny dla brandu SmackDown, kiedy to Triple H został przeniesiony na SmackDown 23 czerwca 2008 podczas draftu. [105][106]
86 Edge 3 2008-11-2323 listopada 2008 21 Boston, MA Survivor Series Był to triple threat match, w którym brał również udział Vladimir Kozlov. Jeff Hardy oryginalnie miał brać udział w meczu, lecz nie pojawił się, gdyż przed walką (wedle scenariusza) został zaatakowany. Triple H i Kozlov zaczęli pojedynek, lecz Edge został ujawniony jako zastępca Hardy'ego. [107][108]
87 Jeff Hardy 1 2008-12-1414 grudnia 2008 42 Buffalo, NY Armageddon Był to triple threat match, w którym również brał udział Triple H. [109][110]
88 Edge 4 2009-01-2525 stycznia 2009 21 Detroit, MI Royal Rumble Był to no-disqualification match. [111][112]
89 Triple H 8 2009-02-1515 lutego 2009 70 Seattle, WA No Way Out Był to Elimination Chamber match, w który brali również udział Jeff Hardy, Kozlov, The Undertaker i Big Show. Tytuł stał się ekskluzywny dla Raw ponownie, gdy Triple H został przeniesiony na Raw 13 kwietnia 2009 podczas draftu. [113][114]
90 Randy Orton 3 2009-04-2626 kwietnia 2009 42 Providence, RI Backlash Był to six-man tag team match, w którym brali udział Orton, Ted DiBiase, Jr. i Cody Rhodes przeciwko Triple H'owi, Shane'owi McMahon i Batiście, wskutek czego Orton miałby zdobyć tytuł w razie wygranej jego drużyny. [115][116]
91 Batista 1 2009-06-077 czerwca 2009 2 Nowy Orlean, LA Extreme Rules Był to steel cage match. [117][118]
— Wakat — 2009-06-099 czerwca 2009 — — — Zwakowano kiedy to Batista doznał kontuzji bicepsu. [119]
92 Randy Orton 4 2009-06-1515 czerwca 2009 90 Charlotte, NC Raw Był to Fatal Four-Way match, w którym również brali udział Triple H, Cena i Big Show. [120][121]
93 John Cena 4 2009-09-1313 września 2009 21 Montreal, QC Breaking Point Był to „I Quit” match. Jeśli ktoś zainterweniowałby ze strony Ortona, straciłby tytuł. [122][123]
94 Randy Orton 5 2009-10-044 października 2009 21 Newark, NJ Hell in a Cell Był to Hell in a Cell match. [124][125]
95 John Cena 5 2009-10-2525 października 2009 49 Pittsburgh, PA Bragging Rights Był to 60-minutowy Iron Man match, gdzie Cena wygrał 6-5. Jeśli Cena miałby przegrać, musiałby opuścić brand Raw. [126][127]
96 Sheamus 1 2009-12-1313 grudnia 2009 70 San Antonio, TX TLC: Tables, Ladders & Chairs Był to Tables match. [128][129]
97 John Cena 6 2010-02-2121 lutego 2010 <1 St. Louis, MO Elimination Chamber Był to Elimination Chamber match, w którym również brali udział Triple H, Orton, Sheamus, Ted DiBiase i Kofi Kingston. [130]
98 Batista 2 35 Batista, wrestler z rosteru brandu SmackDown, został przeniesiony do brandu Raw po wygraniu tytułu. [131]
99 John Cena 7 2010-03-2828 marca 2010 84 Glendale, AZ WrestleMania XXVI [132]
100 Sheamus 2 2010-06-2020 czerwca 2010 91 Uniondale, NY Fatal 4-Way Był to Fatal Four-Way match, w którym brali również udział Edge i Orton. [133]
101 Randy Orton 6 2010-09-1919 września 2010 64 Rosemont, IL Night of Champions Był to Six-Pack Challenge Elimination match, w którym brali również udział Edge, Cena, Jericho i Wade Barrett. [134]
102 The Miz 1 2010-11-2222 listopada 2010 160 Orlando, FL Raw The Miz wykorzystał kontrakt Money in the Bank po tym jak Orton obronił tytuł przeciwko Barrettowi. [135]
103 John Cena 8 2011-05-011 maja 2011 77 Tampa, FL Extreme Rules Był to triple threat steel cage match, w którym również brał udział John Morrison. [136]
104 CM Punk 1 2011-07-1717 lipca 2011 28 Rosemont, IL Money in the Bank Punk (storyline'owo) miał opuścić WWE dzień po wygranej tytułu. Powrócił 25 lipca na Raw; jego panowanie jest akceptowane przez cały ten czas. [137]
105 Rey Mysterio
(i CM Punk) 		1
(1) 		2011-07-2525 lipca 2011 <1 Hampton, VA Raw Pokonał The Miza w finale 8-osobowego turnieju koronującego nowego mistrza. CM Punk był również WWE Championem przez ten czas. [138]
106 John Cena
(i CM Punk) 		9
(1) 		20 CM Punk był również WWE Championem przez ten czas. [139]
— CM Punk 1 2011-08-1414 sierpnia 2011 — Los Angeles, CA SummerSlam Pokonał Cenę w meczu o niekwestionowane mistrzostwo. Jest to zaliczane jako kontynuacja jego pierwszego panowania. Triple H był sędzią specjalnym. [140]
107 Alberto Del Rio 1 2011-08-1414 sierpnia 2011 35 Los Angeles, CA SummerSlam Wykorzystał kontrakt Money in the Bank i pokonał CM Punka, który stał się niekwestionowanym WWE Championem, lecz został zaatakowany przez Kevina Nasha po pokonaniu Ceny. [141]
108 John Cena 10 2011-09-1818 września 2011 14 Buffalo, NY Night of Champions [142]
109 Alberto Del Rio 2 2011-10-022 października 2011 49 Nowy Orlean, LA Hell in a Cell Był to triple threat Hell in a Cell match, w którym brał również udział CM Punk. [143]
110 CM Punk 2 2011-11-2020 listopada 2011 434 Nowy Jork, NY Survivor Series [144]
111 The Rock 8 2013-01-2727 stycznia 2013 70 Phoenix, AZ Royal Rumble Punk oryginalnie zwyciężył, lecz mecz został zrestartowany przecz Vince'a McMahona przez interwencję The Shield. [145]
112 John Cena 11 2013-04-077 kwietnia 2013 133 East Rutherford, NJ WrestleMania 29 [146]
113 Daniel Bryan 1 2013-08-1818 sierpnia 2013 <1 Los Angeles, CA SummerSlam Triple H był sędzią specjalnym. [147]
114 Randy Orton 7 28 Orton wykorzystał kontrakt Money in the Bank. Triple H, który zaatakował Bryana po walce, był sędzią specjalnym. [148]
115 Daniel Bryan 2 2013-09-1515 września 2013 1 Detroit, MI Night of Champions [149]
— Wakat — 2013-09-1616 września 2013 — Cleveland, OH Raw Zwakowano po kontrowersyjnym zakończeniu walki, gdzie Bryan pokonał Ortona i wygrał tytuł. Rewanż o zwakowany tytuł miał miejsce na Battleground, lecz zakończył się poprzez no-contest. [150]
116 Randy Orton 8 2013-10-2727 października 2013 161 Miami, FL Hell in a Cell Pokonał Daniela Bryana w Hell in a Cell matchu o zwakowany tytuł, gdzie Shawn Michaels był sędzią specjalnym.
15 grudnia 2013 na TLC, Orton pokonał Johna Cenę unifikując World Heavyweight Championship w WWE Championship.
Tytuł zmienił nazwę na WWE World Heavyweight Championship. 		[151]
117 Daniel Bryan 3 2014-04-066 kwietnia 2014 64 Nowy Orlean, LA WrestleMania XXX Był to triple threat match, w którym brał również udział Batista. [152]
— Wakat — 2014-06-099 czerwca 2014 — Minneapolis, MN Raw Bryan został pozbawiony tytułu przez kontuzję karku. [153]
118 John Cena 12 2014-06-2929 czerwca 2014 49 Boston, MA Money in the Bank Był to ladder match, w którym brali również udział Alberto Del Rio, Bray Wyatt, Cesaro, Kane, Randy Orton, Roman Reigns i Sheamus. [154]
119 Brock Lesnar 4 2014-08-1717 sierpnia 2014 224 Los Angeles, CA SummerSlam [155]
120 Seth Rollins 1 2015-03-2929 marca 2015 221 Santa Clara, CA WrestleMania 31 Rollins wykorzystał kontrakt Money in the Bank podczas walki Brocka Lesnara z Romanem Reignsem, zamieniając go w triple threat match. Rollins przypiął Reignsa i zdobył tytuł. [156]
— Wakat — 2015-11-055 listopada 2015 — — — Rollins odniósł kontuzję kolana podczas jego walki z Kanem w Dublinie w Irlandii i musiał zwakować mistrzostwo. [157]
121 Roman Reigns 1 2015-11-2222 listopada 2015 <1 Atlanta, Georgia Survivor Series Pokonał Deana Ambrose'a w finale turnieju o zwakowany tytuł. [158]
122 Sheamus 3 22 Sheamus wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. [159]
123 Roman Reigns 2 2015-12-1414 grudnia 2015 41 Filadelfia, PA Raw Był to title vs. career match. [160]
124 Triple H 9 2016-01-2424 stycznia 2016 70 Orlando, FL Royal Rumble Był to Royal Rumble match, w którym Triple H wyeliminował jako ostatniego Deana Ambrose'a. [161][162]
125 Roman Reigns 3 2016-04-033 kwietnia 2016 77 Dallas, Teksas WrestleMania 32 [163]
126 Seth Rollins 2 2016-06-1919 czerwca 2016 <1 Las Vegas, Nevada Money in the Bank [164]
127 Dean Ambrose 1 84 Ambrose wykorzystał kontrakt Money in the Bank; nazwa tytułu została zmieniona na WWE Championship.
Po przywróceniu podziału WWE na brandy, nazwę tytułu zmieniono na WWE World Championship i przypisano do brandu SmackDown.
Utworzono WWE Universal Championship dla brandu Raw. 		[164]
128 AJ Styles 1 2016-09-1111 września 2016 140 Richmond, Wirginia Backlash Podczas jego panowania zmieniono nazwę mistrzostwa na WWE Championship. [165]
129 John Cena 13 2017-01-2929 stycznia 2017 14 San Antonio, Teksas Royal Rumble [166]
130 Bray Wyatt 1 2017-02-1212 lutego 2017 49 Phoenix, Arizona Elimination Chamber Był to Elimination Chamber match, w którym brali również udział AJ Styles, The Miz, Dean Ambrose i Baron Corbin. [167]
131 Randy Orton 9 2017-04-022 kwietnia 2017 49 Orlando, Floryda WrestleMania 33 [168]
132 Jinder Mahal 1 2017-05-2121 maja 2017 170 Rosemont, Illinois Backlash [169]
133 AJ Styles 2 2017-11-077 listopada 2017 371 Manchester, Anglia SmackDown Live [170][171]
134 Daniel Bryan 4 13 listopada 2018 145 St Louis, Missouri SmackDown Live
135 Kofi Kingston 1 7 kwietnia 2019 180 East Rutherford, NJ WrestleMania 35
136 Brock Lesnar 5 4 października 2019 8+ Los Angeles, CA SmackDown

Łączna ilość posiadańEdytuj

 
Rekordowo trzynastokrotny mistrz John Cena.
 
Bruno Sammartino, którego panowania jako mistrz trwały łącznie 4040 dni.

Na stan z 8 kwietnia 2020.

Oznaczenie obecnego mistrza
Miejsce Mistrz Liczba panowań Łączna liczba dni Łączna liczba dni
według WWE
1 Bruno Sammartino 2 4040
2 Hulk Hogan 6 2185
3 Bob Backlund 2 2138
4 John Cena 13 1254 1257
5 Pedro Morales 1 1027
6 Randy Orton 9 658 660
7 Bret Hart 5 654 655
8 Triple H 9 609 610
9 Brock Lesnar 4 586+ 584+
10 Stone Cold Steve Austin 6 529 530
11 Randy Savage 2 520
12 AJ Styles 2 511
13 CM Punk 2 462 463
14 Shawn Michaels 3 396
15 The Rock 8 367 378
16 Diesel 1 358
17 Kurt Angle 4 297 299
18 Superstar Billy Graham 1 296
19 The Ultimate Warrior 1 293
20 Yokozuna 2 280
John „Bradshaw” Layfield 1 280
22 The Undertaker 4 238
23 Seth Rollins 2 220
24 Daniel Bryan 4 210
25 Sheamus 3 183 184
26 Kofi Kingston 1 180
27 Jinder Mahal 1 170
28 The Miz 1 160 159
29 Edge 4 139
30 Eddie Guerrero 1 133
31 Roman Reigns 3 118
Ric Flair 2 118
33 Chris Jericho 1 98
34 Sycho Sid 2 97
35 Alberto Del Rio 2 84
Dean Ambrose 1 84
37 Big Show 2 78
38 Sgt. Slaughter 1 64
39 Bray Wyatt 1 49
40 Mankind 3 47 36
41 Jeff Hardy 1 42
42 Batista 2 37 38
43 The Iron Sheik 1 28 29
44 Buddy Rogers 1 22
Rob Van Dam 1 22
46 Ivan Koloff 1 21
47 Stan Stasiak 1 9
48 Vince McMahon 1 6 4
— Antonio Inoki 1 6 –
49 Kane 1 1
51 Rey Mysterio 1 <1
André the Giant 1 <1

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b WWE Championship, WWE [dostęp 2018-06-24] (ang.).
  2. ↑ WWF RAW Results (March 25, 2002), 25 marca 2002 (ang.).
  3. ↑ World Heavyweight Championship, WWE [dostęp 2018-04-11] (ang.).
  4. ↑ Marc Middleton: Update On Two WWE World Titles. wrestlinginc.com, 2016-06-29. [dostęp 2016-06-29].
  5. ↑ 2016 WWE Draft results: Are your favorite Superstars on Raw or SmackDown Live?, WWE, 19 lipca 2016 [dostęp 2018-06-24] (ang.).
  6. ↑ Universal Championship, WWE [dostęp 2018-04-18] (ang.).
  7. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Championship, Cagematch.net [dostęp 2018-06-24] (ang.).
  8. ↑ Buddy Rogers's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  9. ↑ Bruno Sammartino's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  10. ↑ Ivan Koloff's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-15].
  11. ↑ Pedro Morales's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  12. ↑ Stan Stasiak's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  13. ↑ Bruno Sammartino's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  14. ↑ Billy Graham's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  15. ↑ Bob Backlund's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  16. ↑ Bob Backlund bio. WWE. [dostęp 2012-08-20].
  17. ↑ WWE Championship Title History.
  18. ↑ a b c WWWF/WWF/WWE Heavyweight Title History. The History of the WWE. [dostęp 2012-08-02].
  19. ↑ The Iron Sheik's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  20. ↑ Hulk Hogan's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  21. ↑ a b Andre the Giant's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  22. ↑ Randy Savage's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  23. ↑ Hulk Hogan's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  24. ↑ The Ultimate Warrior's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  25. ↑ Sgt. Slaughter's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  26. ↑ Hulk Hogan's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  27. ↑ The Undertaker's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  28. ↑ a b Hulk Hogan's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  29. ↑ Ric Flair's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  30. ↑ Randy Savage's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  31. ↑ Ric Flair's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  32. ↑ Bret Hart's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  33. ↑ Yokozuna's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  34. ↑ Hulk Hogan's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  35. ↑ Yokozuna's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  36. ↑ Bret Hart's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  37. ↑ Bob Backlund's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  38. ↑ Diesel's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  39. ↑ Bret Hart's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  40. ↑ Shawn Michaels's reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  41. ↑ Sycho Sid's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  42. ↑ a b Shawn Michaels's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  43. ↑ Bret Hart's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  44. ↑ Sycho Sid's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  45. ↑ The Undertaker's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  46. ↑ Bret Hart's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  47. ↑ Shawn Michaels's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  48. ↑ Steve Austin's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  49. ↑ Kane's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  50. ↑ a b Steve Austin's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  51. ↑ Le site officiel français de catch pour l'Univers de la WWE, www.wwe.com [dostęp 2017-11-25] (ang.).
  52. ↑ The Rock's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  53. ↑ Mankind's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  54. ↑ The Rock's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  55. ↑ Mankind's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  56. ↑ The Rock's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  57. ↑ Steve Austin's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  58. ↑ The Undertaker's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  59. ↑ Steve Austin's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  60. ↑ Mankind's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  61. ↑ Triple H's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  62. ↑ a b Mr. McMahon's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  63. ↑ Triple H's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  64. ↑ The Big Show's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  65. ↑ Triple H's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  66. ↑ The Rock's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  67. ↑ WWE Championship – The Rock. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  68. ↑ The Rock's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  69. ↑ Kurt Angle's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  70. ↑ The Rock's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  71. ↑ Steve Austin's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  72. ↑ Kurt Angle's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  73. ↑ Steve Austin's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  74. ↑ Chris Jericho's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  75. ↑ Triple H's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  76. ↑ Hulk Hogan's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  77. ↑ The Undertaker's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  78. ↑ The Rock's seventh reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  79. ↑ Brock Lesnar's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  80. ↑ The Big Show's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  81. ↑ Kurt Angle's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  82. ↑ Brock Lesnar's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  83. ↑ Kurt Angle's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  84. ↑ Brock Lesnar's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  85. ↑ Eddie Guerrero's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  86. ↑ Jaya Roopansingh: Guerrero crowned at No Way Out. SLAM! Wrestling, 2004-02-16. [dostęp 2009-11-24].
  87. ↑ John Bradshaw Layfield's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  88. ↑ Adam Martin: WWE Great American Bash (SmackDown) PPV Results – 6/27/04. WrestleView, 2004-06-27. [dostęp 2009-11-24].
  89. ↑ John Cena's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  90. ↑ Adam Martin: WWE WrestleMania 21 PPV Results – 4/3/05 – Los Angeles, CA. WrestleView, 2005-04-03. [dostęp 2009-11-24].
  91. ↑ Edge's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  92. ↑ Chris Sokol: Edge surprise champ after Revolution. SLAM! Wrestling, 2006-01-09. [dostęp 2009-11-24].
  93. ↑ John Cena's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  94. ↑ Adam Martin: Royal Rumble (RAW/SmackDown) PPV Results – 1/29/06 – Miami, FL. WrestleView, 2006-01-29. [dostęp 2009-11-24].
  95. ↑ Rob Van Dam's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  96. ↑ Adam Martin: ECW One Night Stand PPV Results – 6/11/06. WrestleView, 2006-06-11. [dostęp 2009-11-24].
  97. ↑ Edge's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17].
  98. ↑ Dave Plummer: Raw: Edge wins WWE title. SLAM! Wrestling. [dostęp 2009-11-24].
  99. ↑ John Cena's third reign. WWE. [dostęp 2012-08-03].
  100. ↑ Mr. McMahon vacates Cena's WWE Championship. WWE, 2007-10-02. [dostęp 2012-08-03].
  101. ↑ Randy Orton's first reign. WWE. [dostęp 2007-10-07].
  102. ↑ a b c WWE title magic at No Mercy. W: The Sun [on-line]. 2007-10-09. [dostęp 2009-11-24].
  103. ↑ Triple H's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-10-07].
  104. ↑ Randy Orton's second reign. WWE. [dostęp 2007-10-07].
  105. ↑ Triple H's seventh reign. WWE. [dostęp 2008-04-28].
  106. ↑ Dave Hillhouse: HHH reigns again after Backlash. SLAM! Wrestling. [dostęp 2009-11-24].
  107. ↑ Edge's third reign. WWE. [dostęp 2008-11-24].
  108. ↑ Your new WWE champions.... W: The Sun [on-line]. 2008-11-25. [dostęp 2009-11-24].
  109. ↑ Jeff Hardy's first reign. WWE. [dostęp 2008-12-15].
  110. ↑ Wade Keller: Keller's WWE Armageddon PPV report 12/14: Ongoing "virtual time" coverage of live event – John Cena vs. Chris Jericho. PWTorch, 2008-12-14. [dostęp 2009-11-24].
  111. ↑ Edge's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-01-26].
  112. ↑ Adam Martin: Royal Rumble PPV Results – 1/25/09. WrestleView.com, 2009-01-25. [dostęp 2011-01-04].
  113. ↑ Triple H's eighth reign. WWE. [dostęp 2009-04-26].
  114. ↑ Adam Martin: WWE No Way Out Results – 2/15/09. WrestleView, 2009-02-15. [dostęp 2011-01-04].
  115. ↑ Orton's third reign. WWE. [dostęp 2009-04-27].
  116. ↑ Adam Martin: Backlash PPV Results – 4/26/09. WrestleView, 2009-04-26. [dostęp 2011-01-04].
  117. ↑ Batista's first reign. WWE. [dostęp 2009-04-27].
  118. ↑ Adam Martin: Extreme Rules PPV Results – 6/7/09. WrestleView, 2009-06-07. [dostęp 2011-01-04].
  119. ↑ Wounded Animal. WWE, 2009-06-09. [dostęp 2009-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 czerwca 2009)].
  120. ↑ Orton's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-06-16].
  121. ↑ Hunter Golden: Raw Results – 6/15/09. WrestleView, 2009-06-16. [dostęp 2011-01-04].
  122. ↑ Cena's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-09-13].
  123. ↑ Adam Martin: Breaking Point PPV Results – 9/13/09. WrestleView, 2009-09-13. [dostęp 2011-01-04].
  124. ↑ Orton's fifth reign. WWE. [dostęp 2009-10-25].
  125. ↑ Adam Martin: Hell in a Cell PPV Results – 10/4/09. WrestleView, 2009-10-04. [dostęp 2011-01-04].
  126. ↑ Cena's fifth reign. WWE. [dostęp 2009-10-25].
  127. ↑ Adam Martin: Bragging Rights Results – 10/25/09. WrestleView, 2009-10-25. [dostęp 2011-01-04].
  128. ↑ Sheamus' first reign. WWE. [dostęp 2009-12-14].
  129. ↑ Adam Martin: WWE TLC PPV Results – 12/13/09. Wrestle View, 2011-01-04. [dostęp 2010-01-11].
  130. ↑ Cena's sixth reign. WWE. [dostęp 2009-02-21].
  131. ↑ Batista's second reign. WWE. [dostęp 2009-02-21].
  132. ↑ John Cena's seventh reign. WWE. [dostęp 2010-03-28].
  133. ↑ Sheamus' second reign. WWE. [dostęp 2010-09-20].
  134. ↑ Randy Orton's sixth reign. WWE. [dostęp 2010-09-20].
  135. ↑ The Miz's first reign. WWE. [dostęp 2010-11-22].
  136. ↑ John Cena's eighth reign. WWE. [dostęp 2011-05-24].
  137. ↑ CM Punk's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-19].
  138. ↑ Rey Mysterio's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-25].
  139. ↑ John Cena's ninth reign. WWE. [dostęp 2011-07-27].
  140. ↑ James Woartman: CM Punk def. John Cena; Alberto Del Rio cashed in Raw Money in the Bank briefcase (New Undisputed WWE Champion). WWE. [dostęp 2011-08-14].
  141. ↑ Alberto Del Rio's first reign. WWE. [dostęp 2011-08-15].
  142. ↑ John Cena's tenth reign. WWE. [dostęp 2011-09-19].
  143. ↑ Alberto Del Rio's second reign. WWE. [dostęp 2011-10-03].
  144. ↑ CM Punk's second reign. WWE. [dostęp 2012-02-19].
  145. ↑ The Rock's eighth reign. WWE. [dostęp 2013-01-28].
  146. ↑ John Cena's eleventh reign. WWE. [dostęp 2013-04-08].
  147. ↑ Daniel Bryan's first reign. WWE. [dostęp 2013-08-19].
  148. ↑ Randy Orton's seventh reign. WWE. [dostęp 2013-09-16].
  149. ↑ Daniel Bryan's second reign. WWE. [dostęp 2013-09-16].
  150. ↑ Anthony Benigno: WWE COO Triple H stripped Daniel Bryan of the WWE Championship. [dostęp 2013-09-16].
  151. ↑ Randy Orton's eighth reign. WWE. [dostęp 2013-10-27].
  152. ↑ Daniel Bryan's third reign. WWE. [dostęp 2014-04-06].
  153. ↑ Stephanie McMahon strips Daniel Bryan of the WWE World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2014-06-09].
  154. ↑ John Cena's twelfth reign. WWE. [dostęp 2014-06-29].
  155. ↑ Brock Lesnar's fourth reign. WWE. [dostęp 2014-08-17].
  156. ↑ Seth Rollins' first reign. WWE. [dostęp 2015-03-29].
  157. ↑ Seth Rollins tears ACL/MCL, vacates title.. WWE. [dostęp 2015-11-05].
  158. ↑ Roman Reigns' first reign. WWE. [dostęp 2015-11-23].
  159. ↑ Sheamus' third reign. WWE. [dostęp 2015-11-23].
  160. ↑ Roman Reigns' second reign. WWE. [dostęp 2015-12-15].
  161. ↑ Triple H's nine reign. WWE. [dostęp 2015-01-15].
  162. ↑ James Caldwell: 1/24 WWE Royal Rumble PPV Results – CALDWELL’S Complete Live PPV Report. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-01-24].
  163. ↑ Roman Reigns def. WWE World Heavyweight Champion Triple H. [dostęp 2016-04-04].
  164. ↑ a b Seth Rollins def. WWE World Heavyweight Champion Roman Reigns; Dean Ambrose cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion. wwe.com, 2016-06-19. [dostęp 2016-06-20].
  165. ↑ AJ Styles def. Dean Ambrose to win the WWE World Championship. wwe.com, 2016-09-11. [dostęp 2016-09-12].
  166. ↑ Wade Keller: KELLER’S WWE ROYAL RUMBLE REPORT 1/29: Ongoing results updated throughout evening including Owens-Reigns, Styles-Cena, Rumble match. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-01-29].
  167. ↑ Jason Powell: 2/12 Powell’s WWE Elimination Chamber 2017 live review: John Cena vs. AJ Styles vs. Dean Ambrose vs. The Miz vs. Baron Corbin vs. Bray Wyatt in an Elimination Chamber match for the WWE Championship. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-02-12].
  168. ↑ Jason Powell: Powell’s WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon,Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp April 2, 2017].
  169. ↑ Jason Powell: 5/21 Powell’s WWE Backlash Live Review: Randy Orton vs. Jinder Mahal for the WWE Championship, Kevin Owens vs. AJ Styles for the U.S. Championship, Shinsuke Nakamura vs. Dolph Ziggler. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 21 maja 2017].
  170. ↑ Ryan Pappolla: AJ Styles def. Jinder Mahal to win the WWE Championship. WWE, November 7, 2017. [dostęp December 3, 2017].
  171. ↑ Jason Powell: 11/7 Barnett's WWE SmackDown Live TV Review: Jinder Mahal vs. AJ Styles for the WWE Championship, The Usos vs. Shelton Benjamin and Chad Gable for the SmackDown Tag Titles, Becky Lynch vs. James Ellsworth. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp November 7, 2017].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_posiadaczy_WWE_Championship&oldid=59497792”