Wikipedia

Lista posiadaczy WWE Championship

lista w projekcie Wikimedia

WWE Championship jest światowym tytułem mistrzowskim w federacji WWE, bronionym przez zawodników należących do brandu Raw.

Czterokrotny i obecny mistrz – Roman Reigns

WWE Championship to także pierwsze mistrzostwo światowe utworzone w WWE (oprócz WWE Women's Championship, które według federacji zostało ustanowione w 1956 roku (od początku panowania ówczesnej mistrzyni), ale tak naprawdę to zostało one sprzedane federacji w 1984 roku przez ówczesną mistrzynię The Fabulous Moolah). Zostało zaprezentowane 25 kwietnia 1963 pod nazwą World Wide Wrestling Federation World Heavyweight Championship (w skrócie WWWF Championship). Pierwszym jego posiadaczem był Buddy Rogers. W 2001 zostało zunifikowane z mistrzostwem World Championship, poprzednio znanym jako WCW Championship i dawniej należącym do wykupionej przez WWF organizacji World Championship Wrestling (WCW). Od tamtego momentu mistrzostwo było znane jako Undisputed WWF Championship[1]. Rok później federacja zmieniła nazwę na World Wrestling Entertainment (WWE) i podzielono roster na dwa brandy: Raw i SmackDown. Tytuł został przydzielony ekskluzywnie do brandu SmackDown na pierwszym w historii WWE Drafcie, który miał miejsce 25 marca 2002 roku w odcinku Raw[2]. 2 września 2002 specjalnie dla brandu Raw powstał tytuł World Heavyweight[3], a nazwa Undisputed WWE Championship została zmieniona na WWE Championship.

15 grudnia 2013 na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs Randy Orton pokonał Johna Cenę w walce o mistrzostwo WWE Championship i zunifikował je z World Heavyweight Championship, dezaktywując ten drugi tytuł i kontynuując historię pierwszego pod nazwą WWE World Heavyweight Championship[1]. W czerwcu 2016 ponownie skrócono nazwę aktywnego mistrzostwa do WWE Championship[4]. 19 lipca 2016, po przywróceniu podziału WWE na brandy i pierwszym Drafcie w tak zwanej Nowej Erze, WWE Championship zostało przydzielone do brandu SmackDown[5], zaś dla brandu Raw utworzono WWE Universal Championship[6].

Pięćdziesiąt cztery różne osoby posiadało mistrzostwo WWE Championship. Organizacja uznaje 146 różnych panowań mistrzowskich. John Cena posiadał ten tytuł najwięcej, trzynaście razy. Najdłuższe panowanie mistrzowskie należy do Bruno Sammartino. Trwało ono 2803 dni. Suma dni wszystkich panowań mistrzowskich Bruna Sammartino wynosi 4040 dni, co również jest rekordową liczbą. Dotychczas dokładnie ośmiu zawodników posiadało pas nieprzerwanie przez ponad rok. Byli to w kolejności chronologicznej: Bruno Sammartino, Pedro Morales, Bob Backlund, Hulk Hogan, Randy Savage, John Cena, CM Punk i AJ Styles.

Obecnym mistrzem jest Roman Reigns, który jest w swoim czwartym panowaniu. Pokonał poprzedniego mistrza Brocka Lesnara w Winner Takes All matchu, o WWE Championship i Universal Championship podczas drugiej części WrestleManii 38, 3 kwietnia 2022[7].

Historia tytułuEdytuj

NazwyEdytuj

Nazwa Lata
WWWF World Heavyweight Championship 25 kwietnia 1963 – 8 lutego 1971
WWWF Heavyweight Championship 8 lutego 1971 – 1 marca 1979
WWF Heavyweight Championship 1 marca 1979 – 26 grudnia 1983
WWF World Heavyweight Championship 26 grudnia 1983 – 27 maja 1989
WWF Championship 27 maja 1989 – 9 grudnia 2001
Undisputed WWF Championship 9 grudnia 2001 – 6 maja 2002
Undisputed WWE Championship 6 maja 2002 – 19 maja 2002
WWE Undisputed Championship 19 maja 2002 – 2 września 2002
WWE Championship 26 sierpnia 2002 – 15 grudnia 2013
WWE World Heavyweight Championship 15 grudnia 2013 – 27 czerwca 2016
WWE Championship 27 czerwca 2016 – 25 lipca 2016
WWE World Championship 26 lipca 2016 – 9 grudnia 2016
WWE Championship od 10 grudnia 2016[8]

PanowaniaEdytuj

Na stan z 17 maj 2022

Panowanie Numer panowania przez danego mistrza w liście
Miejsce Miasto, w którym tytuł został zdobyty
Gala Gala, na której zawodnik zdobył tytuł
† Oznacza, że zmiana posiadacza nie została zatwierdzona przez WWE
+ Oznacza, że ilość dni w posiadaniu wzrasta z kolejnym dniem
Nr. Mistrz Panowanie Data Dni Rozpoznawane dni Miejsce Gala Notka Odn.
WWWF: World Wide Wrestling Federation (niemarkowe)
1 Buddy Rogers 1 1963-12-01T00:00:00.001 1 grudnia 1963(dts) 36 22 Rio de Janeiro, Brazylia — Zwyciężył w fikcyjnym turnieju w Rio de Janeiro po tym jak WWWF odłączyło się od National Wrestling Alliance, podczas gdy Rogers był siódmym posiadaczem NWA World Heavyweight Championship od kiedy pokonał Pata O’Connora 30 czerwca 1961. [9]
2 Bruno Sammartino 1 1963-05-17 17 maja 1963(dts) 2803 2803 Nowy Jork, NY House show [10]
3 Ivan Koloff 1 1971-01-18 18 stycznia 1971(dts) 21 21 Nowy Jork, NY House show [11]
4 Pedro Morales 1 1971-02-08 8 lutego 1971(dts) 1027 1027 Nowy Jork, NY House show Tytuł zmienił nazwę na WWWF Heavyweight Championship, kiedy to WWWF ponownie dołączyło do NWA w 1971. [12]
NWA: National Wrestling Alliance / WWWF: World Wide Wrestling Federation (niemarkowe)
5 Stan Stasiak 1 1973-12-01T00:00:00.001 1 grudnia 1973(dts) 9 9 Filadelfia, PA House show [13]
6 Bruno Sammartino 2 1973-12-10 10 grudnia 1973(dts) 1237 1237 Nowy Jork, NY House show [14]
7 Superstar Billy Graham 1 1977-04-30 30 kwietnia 1977(dts) 296 296 Baltimore, MD House show [15]
8 Bob Backlund 1 1978-02-20 20 lutego 1978(dts) 648 2135 Nowy Jork, NY House show Nazwa tytułu została zmieniona na WWF Heavyweight Championship, kiedy World Wide Wrestling Federation stało się World Wrestling Federation w marcu 1979. [16][17]
NWA: National Wrestling Alliance / WWF: World Wrestling Federation (niemarkowe)
— Antonio Inoki † 1979-11-30 30 listopada 1979(dts) 6 — Tokushima, Japonia House show Panowanie nie jest zaliczane przez WWE[18]. [19]
— Wakat† — 1979-12-06 6 grudnia 1979(dts) — — Tokio, Japonia House show Inoki od razu zwakował tytuł po tym jak rewanż z Backlundem zakończył się poprzez no contest przez interwencję Tigera Jeet Singha. [19]
— Bob Backlund † 1979-12-17 17 grudnia 1979(dts) 1470 — Nowy Jork, NY House show WWE zalicza pierwsze i drugie panowanie jako nieprzerwane, a także uznaje jako kontynuację pierwszego reignu. Backlund pokonał Bobby’ego Duncuma w Texas Death matchu potwierdzając wakat. Podczas jego panowania kontrowersyjne zakończenie walki pomiędzy Backlundem i Gregiem Valentine miało miejsce 19 października 1981 w Madison Square Garden, podczas którego sędzia wzniósł rękę Valentine'a w geście zwycięstwa, myśląc iż jest to Backlund po tym, jak mistrz przypiął pretendenta. Rewanż miał miejsce w MSG 23 listopada 1981, gdzie Backlund pokonał Valentine'a. Backlund bronił tytułu w dwóch innych arenach pomiędzy obydwoma walkami, potwierdzając tym samym że był dalej uznawany jako mistrz. [19]
9 The Iron Sheik 1 1983-12-26 26 grudnia 1983(dts) 28 28 Nowy Jork, NY House show The Iron Sheik zwyciężył poprzez rezygnację z walki. Backlund nigdy nie odklepał po "The Camel Clutchu" Sheika. [20]
WWF: World Wrestling Federation (niemarkowe)
10 Hulk Hogan 1 1984-01-23 23 stycznia 1984(dts) 1474 1474 Nowy Jork, NY House show [21]
11 André the Giant 1 1988-02-05 5 lutego 1988(dts) <1 <1 Indianapolis, IN The Main Event I André pokonał Hogana kiedy sędzia Earl Hebner, który był przekupiony przez Teda DiBiase'go, odliczył three-count, pomimo że Hogan podniósł ramię przy drugim odliczeniu. [22]
— Wakat — 1988-02-05 5 lutego 1988(dts) — — Indianapolis, IN The Main Event I Od razu po wygraniu tytułu od Hogana, André podarował tytuł DiBiasemu; Prezydent WWF Jack Tunney zdecydował wtedy zwakować tytuł. [22]
12 Randy Savage 1 1988-03-27 27 marca 1988(dts) 371 371 Atlantic City, NJ WrestleMania IV Pokonał Teda DiBiasego w finale turnieju zdobywając zwakowany tytuł. [23]
13 Hulk Hogan 2 1989-04-02 2 kwietnia 1989(dts) 364 364 Atlantic City, NJ WrestleMania V Nazwa tytułu została zmieniona na WWF Championship w lipcu 1989. [24]
14 The Ultimate Warrior 1 1990-04-01T00:00:00.001 1 kwietnia 1990(dts) 293 293 Toronto, ON WrestleMania VI Stawką pojedynku był również WWF Intercontinental Championship należący do Warriora, który w kilka dni po walce został zwakowany. [25]
15 Sgt. Slaughter 1 1991-01-19 19 stycznia 1991(dts) 64 64 Miami, FL Royal Rumble [26]
16 Hulk Hogan 3 1991-03-24 24 marca 1991(dts) 248 248 Los Angeles, CA WrestleMania VII [27]
17 The Undertaker 1 1991-11-27 27 listopada 1991(dts) 6 6 Detroit, MI Survivor Series [28]
18 Hulk Hogan 4 1991-12-03 3 grudnia 1991(dts) 1 4 San Antonio, TX This Tuesday in Texas [29]
— Wakat — 1991-12-04 4 grudnia 1991(dts) — — — WWF Superstars of Wrestling Hogan został pozbawiony tytułu przez Tunneya poprzez kontrowersję towarzyszącą poprzednim zmianom właścicieli tytułu. Zostało wyemitowane 7 grudnia 1991. [29]
19 Ric Flair 1 1992-01-19 19 stycznia 1992(dts) 77 77 Albany, NY Royal Rumble Zwyciężył Royal Rumble match eliminując jako ostatniego Sida Justice'a. [30]
20 Randy Savage 2 1992-04-05 5 kwietnia 1992(dts) 149 149 Indianapolis, IN WrestleMania VIII [31]
21 Ric Flair 2 1992-09-01T00:00:00.001 1 września 1992(dts) 41 41 Hershey, PA Prime Time Wrestling Wyemitowano 14 września 1992. [32]
22 Bret Hart 1 1992-10-12 12 października 1992(dts) 174 175 Saskatoon, SK House show [33]
23 Yokozuna 1 1993-04-04 4 kwietnia 1993(dts) <1 <1 Las Vegas, NV WrestleMania IX [34]
24 Hulk Hogan 5 70 70 Po tym, jak Yokozuna przypiął Bret Harta, aby zdobyć tytuł, menedżer Yokozuna, pan Fuji, rzucił Hoganowi wyzwanie o mistrzostwo WWE, które zostało zaakceptowane i Hogan wygrał zaimprowizowaną walkę. [35]
25 Yokozuna 2 1993-06-13 13 czerwca 1993(dts) 280 280 Dayton, OH King of the Ring [36]
26 Bret Hart 2 1994-03-20 20 marca 1994(dts) 248 248 Nowy Jork NY WrestleMania X Roddy Piper był gościnnym sędzią. [37]
27 Bob Backlund 2 1994-11-23 23 listopada 1994(dts) 3 3 San Antonio, TX Survivor Series Był to "Throw in the Towel" submission match, gdzie jedynym sposobem na wygraną było wrzucenie do ringu ręcznika przez menadżera przeciwnika. [38]
28 Diesel 1 1994-11-26 26 listopada 1994(dts) 358 358 Nowy Jork, NY House show [39]
29 Bret Hart 3 1995-11-19 19 listopada 1995(dts) 133 133 Landover, MD Survivor Series Był to No Disqualification match. [40]
30 Shawn Michaels 1 1996-03-31 31 marca 1996(dts) 231 231 Anaheim, CA WrestleMania XII Był to 60-minute Iron Man match, gdzie Michaels wygrał 1-0 po czasie. [41]
31 Sycho Sid 1 1996-11-17 17 listopada 1996(dts) 63 63 Nowy Jork, NY Survivor Series [42]
32 Shawn Michaels 2 1997-01-19 19 stycznia 1997(dts) 25 25 San Antonio, TX Royal Rumble [43]
— Wakat — 1997-02-13 13 lutego 1997(dts) — — Lowell, MA Raw Michaels zrezygnował z tytułu przez kontuzję kolana. [43]
33 Bret Hart 4 1997-02-16 16 lutego 1997(dts) 1 1 Chattanooga, TN In Your House 13: Final Four Był to Four-way elimination match, w którym brali również udział Stone Cold Steve Austin, The Undertaker i Vader. [44]
34 Sycho Sid 2 1997-02-17 17 lutego 1997(dts) 34 34 Nashville, TN Raw [45]
35 The Undertaker 2 1997-03-23 23 marca 1997(dts) 133 133 Rosemont, IL WrestleMania 13 Był to No Disqualification match. [46]
36 Bret Hart 5 1997-08-03 3 sierpnia 1997(dts) 98 98 East Rutherford, NJ SummerSlam Shawn Michaels był sędzią specjalnym. [47]
37 Shawn Michaels 3 1997-11-09 9 listopada 1997(dts) 140 140 Montreal, QC Survivor Series Zwyciężył tytuł w Montreal Screwjobie. [48]
38 Stone Cold Steve Austin 1 1998-03-29 29 marca 1998(dts) 91 91 Boston, MA WrestleMania XIV Mike Tyson był poza ringowym sędzią specjalnym. [49]
39 Kane 1 1998-06-28 28 czerwca 1998(dts) 1 1 Pittsburgh, PA King of the Ring Był to First Blood match. [50]
40 Stone Cold Steve Austin 2 1998-06-29 29 czerwca 1998(dts) 90 90 Cleveland, OH Raw is War [51]
— Wakat — 1998-09-27 27 września 1998(dts) — — Hamilton, ON Breakdown: In Your House Zwakowano po tym jak Kane i The Undertaker razem przypięli Austina w triple threat matchu. Decydująca walka o zwakowany tytuł na gali Judgment Day: In Your House pomiędzy Kanem i Undertakerem zakończył się bez rezultatu[52]. [51]
41 The Rock 1 1998-11-15 15 listopada 1998(dts) 44 50 St. Louis, MO Survivor Series Pokonał Mankinda w finale turnieju o zwakowany tytuł. [53]
42 Mankind 1 1998-12-29 29 grudnia 1998(dts) 26 20 Worcester, MA Raw is War Był to No Disqualification match. Wyemitowano 4 stycznia 1999. [54]
43 The Rock 2 1999-01-24 24 stycznia 1999(dts) 2 7 Anaheim, CA Royal Rumble Był to „I Quit” match. The Rock wygrał przez znokautowanie Mankinda i wypuszczenia nagrania audio, w którym Mankind rzekomo krzyczy "I quit!", podczas gdy The Rock trzymał mikrofon przy twarzy przeciwnika. [55]
44 Mankind 2 1999-01-26 26 stycznia 1999(dts) 20 15 Tucson, AZ Halftime Heat Był to Empty Arena match wypuszczony specjalnie w czasie przerwy Super Bowlu XXXIII 31 stycznia 1999. [56]
45 The Rock 3 1999-02-15 15 lutego 1999(dts) 41 41 Birmingham, AL Raw is War Był to Ladder match. [57]
46 Stone Cold Steve Austin 3 1999-03-28 28 marca 1999(dts) 56 56 Filadelfia, PA WrestleMania XV Mankind był sędzią specjalnym; był to No Disqualification match. [58]
47 The Undertaker 3 1999-05-23 23 maja 1999(dts) 36 36 Kansas City, MO Over the Edge Vince i Shane McMahon byli specjalnymi sędziami. [59]
48 Stone Cold Steve Austin 4 1999-06-28 28 czerwca 1999(dts) 55 55 Charlotte, NC Raw is War [60]
49 Mankind 3 1999-08-22 22 sierpnia 1999(dts) 1 1 Minneapolis, MN SummerSlam Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Triple H; Jesse Ventura był sędzią specjalnym. [61]
50 Triple H 1 1999-08-23 23 sierpnia 1999(dts) 22 24 Ames, IA Raw is War Shane McMahon był sędzią specjalnym. [62]
51 Mr. McMahon 1 1999-09-14 14 września 1999(dts) 6 4 Las Vegas, NV SmackDown! Wyemitowano 16 września 1999; Shane McMahon był sędzią specjalnym. [63]
— Wakat — 1999-09-20 20 września 1999(dts) — — Houston, TX Raw is War McMahon zwakował tytuł. [63]
52 Triple H 2 1999-09-26 26 września 1999(dts) 49 49 Charlotte, NC Unforgiven Był to Six-Pack Challenge, w którym również brali udział The Rock, Mankind, Big Show, The British Bulldog i Kane. Austin był poza-ringowym sędzią specjalnym. [64]
53 Big Show 1 1999-11-14 14 listopada 1999(dts) 50 50 Detroit, MI Survivor Series Był to Triple Threat match, w którym również brał udział The Rock. [65]
54 Triple H 3 2000-01-03 3 stycznia 2000(dts) 118 118 Miami, FL Raw is War 17 kwietnia 2000 podczas odcinka tygodniówki Raw is War, Chris Jericho pokonał Triple H'a zdobywając WWF Championship po tym jak Earl Hebner wykonał szybkie odliczenie. Tej samej nocy Triple H zmusił Hebnera do wycofania decyzji, pozbawiając Jericho tytułu i nie zaliczając jego pierwszego panowania. [66]
55 The Rock 4 2000-04-30 30 kwietnia 2000(dts) 21 21 Washington, D.C. Backlash Shane McMahon był sędzią specjalnym. [67]
56 Triple H 4 2000-05-21 21 maja 2000(dts) 35 35 Louisville, KY Judgment Day Był to 60-minute Iron Man match, gdzie Triple H wygrał 6-5; Shawn Michaels był sędzią specjalnym. [68]
57 The Rock 5 2000-06-25 25 czerwca 2000(dts) 119 119 Boston, MA King of the Ring Był to Six-man tag team match, gdzie zmierzyli się The Rock, The Undertaker i Kane vs. Triple H, Mr. McMahon i Shane McMahon. The Rock przypiął Mr. McMahona i zdobył tytuł Triple H'a. [69]
58 Kurt Angle 1 2000-10-22 22 października 2000(dts) 126 126 Albany, NY No Mercy Był to No Disqualification match. [70]
59 The Rock 6 2001-02-25 25 lutego 2001(dts) 35 35 Las Vegas, NV No Way Out [71]
60 Stone Cold Steve Austin 5 2001-04-01T00:00:00.001 1 kwietnia 2001(dts) 175 175 Houston, TX WrestleMania X-Seven Był to No Disqualification match. [72]
61 Kurt Angle 2 2001-09-23 23 września 2001(dts) 15 15 Pittsburgh, PA Unforgiven [73]
62 Stone Cold Steve Austin 6 2001-10-08 8 października 2001(dts) 62 62 Indianapolis, IN Raw [74]
63 Chris Jericho 1 2001-12-09 9 grudnia 2001(dts) 98 98 San Diego, CA Vengeance Wcześniej tej nocy, Jericho pokonał The Rocka i zdobył World Championship. Pokonując Austina o WWF Championship zunifikował oba tytuły w Undisputed WWF Championship. [75]
64 Triple H 5 2002-03-17 17 marca 2002(dts) 35 35 Toronto, ON, Kanada WrestleMania X8 [76]
65 Hollywood Hulk Hogan 6 2002-04-21 21 kwietnia 2002(dts) 28 28 Kansas City, MO Backlash Nazwa tytułu została zmieniona na WWE Undisputed Championship 6 maja 2002 po tym jak World Wrestling Federation Entertainment, Inc. przegrało sprawę sądową o prawa do skrótu "WWF" z World Wide Fund for Nature i stało się "World Wrestling Entertainment". [77]
WWE: World Wrestling Entertainment (niemarkowe)
66 The Undertaker 4 2002-05-19 19 maja 2002(dts) 63 63 Nashville, TN Judgment Day 20 maja 2002, Rob Van Dam pokonał Undertakera o tytuł. Później tej nocy, Ric Flair zrestartował walkę i Undertaker pokonał Van Dama, nie zaliczając tym samym panowania Van Dama i kontynuując Takera. [78]
67 The Rock 7 2002-07-21 21 lipca 2002(dts) 35 35 Detroit, MI Vengeance Był to Triple Threat match, w którym również brał udział Kurt Angle. [79]
68 Brock Lesnar 1 2002-08-25 25 sierpnia 2002(dts) 84 84 Uniondale, NY SummerSlam "Undisputed" zostało usunięte z nazwy tytułu po tym jak stało się ekskluzywne dla brandu SmackDown od 2 września 2002, w rezultacie czego powstało World Heavyweight Championship dla brandu Raw. [80]
WWE: World Wrestling Entertainment: SmackDown!
69 Big Show 2 2002-11-17 17 listopada 2002(dts) 28 28 Nowy Jork, NY Survivor Series [81]
70 Kurt Angle 3 2002-12-15 15 grudnia 2002(dts) 105 105 Sunrise, FL Armageddon [82]
71 Brock Lesnar 2 2003-03-30 30 marca 2003(dts) 119 119 Seattle, WA WrestleMania XIX [83]
72 Kurt Angle 4 2003-07-27 27 lipca 2003(dts) 51 53 Denver, CO Vengeance Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Big Show. [84]
73 Brock Lesnar 3 2003-09-16 16 września 2003(dts) 152 150 Raleigh, NC SmackDown Był to 60-minute Iron Man match. Wyemitowano 18 września 2003. [85]
74 Eddie Guerrero 1 2004-02-15 15 lutego 2004(dts) 133 133 Daly City, CA No Way Out [86][87]
75 John „Bradshaw” Layfield 1 2004-06-27 27 czerwca 2004(dts) 280 280 Norfolk, VA The Great American Bash Był to Texas Bullrope match. [88][89]
76 John Cena 1 2005-04-03 3 kwietnia 2005(dts) 280 280 Los Angeles, CA WrestleMania 21 Tytuł stał się ekskluzywny dla brandu Raw 6 czerwca 2005, gdy Cena został przeniesiony do tego brandu jako pierwsza osoba w Draft Lottery. [90][91]
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw
77 Edge 1 2006-01-08 8 stycznia 2006(dts) 21 21 Albany, NY New Year's Revolution Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. [92][93]
78 John Cena 2 2006-01-29 29 stycznia 2006(dts) 133 133 Miami, FL Royal Rumble [94][95]
79 Rob Van Dam 1 2006-06-11 11 czerwca 2006(dts) 22 22 Nowy Jork, NY ECW One Night Stand Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. Był to Extreme Rules match. Tytuł został własnością brandu ECW. Van Dam został pierwszą osobą, która posiadała jednocześnie WWE Championship i ECW World Heavyweight Championship. [96][97]
WWE: World Wrestling Entertainment: ECW
80 Edge 2 2006-07-03 3 lipca 2006(dts) 76 76 Filadelfia, PA Raw Był to Triple Threat match, w którym brał też udział John Cena. Tytuł został przeniesiony do brandu Raw. [98][99]
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw
81 John Cena 3 2006-09-17 17 września 2006(dts) 380 380 Toronto, ON Unforgiven Był to Tables, Ladders and Chairs match. [100]
— Wakat — 2007-10-02 2 października 2007(dts) — — Dayton, OH ECW Zwakowano kiedy to Cena odniósł kontuzję ścięgna piersiowego. [101]
82 Randy Orton 1 2007-10-07 7 października 2007(dts) <1 <1 Rosemont, IL No Mercy Otrzymał tytuł z rąk Mr. McMahona. [102][103]
83 Triple H 6 <1 <1 [103][104]
84 Randy Orton 2 203 203 Był to Last Man Standing match. [103][105]
85 Triple H 7 2008-04-27 27 kwietnia 2008(dts) 210 210 Baltimore, MD Backlash Był to Fatal 4-Way elimination match, w którym brali również udział John Cena i John "Bradshaw" Layfield. Tytuł stał się ekskluzywny dla brandu SmackDown, kiedy to Triple H został przeniesiony na SmackDown 23 czerwca 2008 podczas draftu. [106][107]
WWE: World Wrestling Entertainment: SmackDown!
86 Edge 3 2008-11-23 23 listopada 2008(dts) 21 21 Boston, MA Survivor Series Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Vladimir Kozlov. Jeff Hardy oryginalnie miał brać udział w walce, lecz nie pojawił się, gdyż przed walką (wedle scenariusza) został zaatakowany. Triple H i Kozlov zaczęli pojedynek, lecz Edge został ujawniony jako zastępca Hardy’ego. [108][109]
87 Jeff Hardy 1 2008-12-14 14 grudnia 2008(dts) 42 42 Buffalo, NY Armageddon Był to Triple Threat match, w którym również brał udział Triple H. [110][111]
88 Edge 4 2009-01-25 25 stycznia 2009(dts) 21 21 Detroit, MI Royal Rumble Był to No Disqualification match. [112][113]
89 Triple H 8 2009-02-15 15 lutego 2009(dts) 70 70 Seattle, WA No Way Out Był to Elimination Chamber match, w który brali również udział Jeff Hardy, Vladimir Kozlov, The Undertaker i Big Show. Tytuł stał się ekskluzywny dla Raw ponownie, gdy Triple H został przeniesiony na Raw 13 kwietnia 2009 podczas draftu. [114][115]
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw
90 Randy Orton 3 2009-04-26 26 kwietnia 2009(dts) 42 42 Providence, RI Backlash Był to Six-man tag team match, w którym brali udział Randy Orton, Ted DiBiase, Jr. i Cody Rhodes przeciwko Triple H'owi, Shane’owi McMahon i Batiście, wskutek czego Orton miałby zdobyć tytuł w razie wygranej jego drużyny. [116][117]
91 Batista 1 2009-06-07 7 czerwca 2009(dts) 2 2 Nowy Orlean, LA Extreme Rules Był to Steel Cage match. [118][119]
— Wakat — 2009-06-09 9 czerwca 2009(dts) — — — — Zwakowano kiedy to Batista doznał kontuzji bicepsu. [120]
92 Randy Orton 4 2009-06-15 15 czerwca 2009(dts) 90 90 Charlotte, NC Raw Był to Fatal 4-Way match, w którym również brali udział Triple H, John Cena i Big Show. [121][122]
93 John Cena 4 2009-09-13 13 września 2009(dts) 21 21 Montreal, QC Breaking Point Był to „I Quit” match. Jeśli ktoś zainterweniowałby ze strony Ortona, straciłby tytuł. [123][124]
94 Randy Orton 5 2009-10-04 4 października 2009(dts) 21 21 Newark, NJ Hell in a Cell Był to Hell in a Cell match. [125][126]
95 John Cena 5 2009-10-25 25 października 2009(dts) 49 49 Pittsburgh, PA Bragging Rights Był to 60-minutowy Iron Man match, gdzie Cena wygrał 6-5. Jeśli Cena miałby przegrać, musiałby opuścić brand Raw. [127][128]
96 Sheamus 1 2009-12-13 13 grudnia 2009(dts) 70 70 San Antonio, TX TLC: Tables, Ladders & Chairs Był to Tables match. [129][130]
97 John Cena 6 2010-02-21 21 lutego 2010(dts) <1 <1 St. Louis, MO Elimination Chamber Był to Elimination Chamber match, w którym również brali udział Triple H, Randy Orton, Sheamus, Ted DiBiase i Kofi Kingston. [131]
98 Batista 2 35 35 Batista, wrestler z rosteru brandu SmackDown, został przeniesiony do brandu Raw po wygraniu tytułu. [132]
99 John Cena 7 2010-03-28 28 marca 2010(dts) 84 84 Glendale, AZ WrestleMania XXVI [133]
100 Sheamus 2 2010-06-20 20 czerwca 2010(dts) 91 91 Uniondale, NY Fatal 4-Way Był to Fatal 4-Way match, w którym brali również udział Edge i Randy Orton. [134]
101 Randy Orton 6 2010-09-19 19 września 2010(dts) 64 64 Rosemont, IL Night of Champions Był to Six-Pack Elimination Challenge, w którym brali również udział Edge, John Cena, Chris Jericho i Wade Barrett. [135]
102 The Miz 1 2010-11-22 22 listopada 2010(dts) 160 160 Orlando, FL Raw Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank po tym jak Orton obronił tytuł przeciwko Barrettowi. [136]
103 John Cena 8 2011-05-01T00:00:00.001 1 maja 2011(dts) 77 77 Tampa, FL Extreme Rules Był to Triple Threat Steel Cage match, w którym również brał udział John Morrison. [137]
104 CM Punk 1 2011-07-17 17 lipca 2011(dts) 28 28 Rosemont, IL Money in the Bank Punk (storyline'owo) miał opuścić WWE dzień po wygranej tytułu. Powrócił 25 lipca na Raw; jego panowanie jest akceptowane przez cały ten czas. [138]
105 Rey Mysterio
(i CM Punk) 		1
(1) 		2011-07-25 25 lipca 2011(dts) <1 <1 Hampton, VA Raw Pokonał The Miza w finale 8-osobowego turnieju koronującego nowego mistrza. CM Punk był również WWE Championem przez ten czas. [139]
106 John Cena
(i CM Punk) 		9
(1) 		20 20 CM Punk był również WWE Championem przez ten czas. [140]
— CM Punk 1 2011-08-14 14 sierpnia 2011(dts) — — Los Angeles, CA SummerSlam Pokonał Cenę w walce o niekwestionowane mistrzostwo. Jest to zaliczane jako kontynuacja jego pierwszego panowania. Triple H był sędzią specjalnym. [141]
107 Alberto Del Rio 1 2011-08-14 14 sierpnia 2011(dts) 35 35 Los Angeles, CA SummerSlam Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank i pokonał CM Punka, który stał się niekwestionowanym WWE Championem, lecz został zaatakowany przez Kevina Nasha po pokonaniu Ceny. [142]
WWE: World Wrestling Entertainment (niemarkowe)
108 John Cena 10 2011-09-18 18 września 2011(dts) 14 14 Buffalo, NY Night of Champions [143]
109 Alberto Del Rio 2 2011-10-02 2 października 2011(dts) 49 49 Nowy Orlean, LA Hell in a Cell Był to Triple Threat Hell in a Cell match, w którym brał również udział CM Punk. [144]
110 CM Punk 2 2011-11-20 20 listopada 2011(dts) 434 434 Nowy Jork, NY Survivor Series [145]
111 The Rock 8 2013-01-27 27 stycznia 2013(dts) 70 70 Phoenix, AZ Royal Rumble Punk oryginalnie zwyciężył, lecz walka została zrestartowana przecz Vince’a McMahona przez interwencję The Shield. [146]
112 John Cena 11 2013-04-07 7 kwietnia 2013(dts) 133 133 East Rutherford, NJ WrestleMania 29 [147]
113 Daniel Bryan 1 2013-08-18 18 sierpnia 2013(dts) <1 <1 Los Angeles, CA SummerSlam Triple H był sędzią specjalnym. [148]
114 Randy Orton 7 28 28 Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. Triple H, który zaatakował Bryana po walce, był sędzią specjalnym. [149]
115 Daniel Bryan 2 2013-09-15 15 września 2013(dts) 1 1 Detroit, MI Night of Champions [150]
— Wakat — 2013-09-16 16 września 2013(dts) — — Cleveland, OH Raw Zwakowano po kontrowersyjnym zakończeniu walki, gdzie Bryan pokonał Ortona i wygrał tytuł. Rewanż o zwakowany tytuł miał miejsce na Battleground, lecz zakończył się poprzez no-contest. [151]
116 Randy Orton 8 2013-10-27 27 października 2013(dts) 161 161 Miami, FL Hell in a Cell Pokonał Daniela Bryana w Hell in a Cell matchu o zwakowany tytuł, gdzie Shawn Michaels był sędzią specjalnym.
15 grudnia 2013 na TLC, Orton pokonał Johna Cenę unifikując World Heavyweight Championship w WWE Championship.
Tytuł zmienił nazwę na WWE World Heavyweight Championship. 		[152]
117 Daniel Bryan 3 2014-04-06 6 kwietnia 2014(dts) 64 65 Nowy Orlean, LA WrestleMania XXX Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Batista. [153]
— Wakat — 2014-06-09 9 czerwca 2014(dts) — Minneapolis, MN Raw Bryan został pozbawiony tytułu przez kontuzję karku. [154]
118 John Cena 12 2014-06-29 29 czerwca 2014(dts) 49 49 Boston, MA Money in the Bank Był to Ladder match, w którym brali również udział Alberto Del Rio, Bray Wyatt, Cesaro, Kane, Randy Orton, Roman Reigns i Sheamus. [155]
119 Brock Lesnar 4 2014-08-17 17 sierpnia 2014(dts) 224 224 Los Angeles, CA SummerSlam [156]
120 Seth Rollins 1 2015-03-29 29 marca 2015(dts) 220 220 Santa Clara, CA WrestleMania 31 Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank podczas walki Brocka Lesnara z Romanem Reignsem, zamieniając go w Triple Threat match. Rollins przypiął Reignsa i zdobył tytuł. [157]
— Wakat — 2015-11-05 5 listopada 2015(dts) — — — — Rollins odniósł kontuzję kolana podczas jego walki z Kanem w Dublinie w Irlandii i musiał zwakować mistrzostwo. [158]
121 Roman Reigns 1 2015-11-22 22 listopada 2015(dts) <1 <1 Atlanta, GA Survivor Series Pokonał Deana Ambrose'a w finale turnieju o zwakowany tytuł. [159]
122 Sheamus 3 22 22 Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. [160]
123 Roman Reigns 2 2015-12-14 14 grudnia 2015(dts) 41 41 Filadelfia, PA Raw Był to title vs. career match. [161]
124 Triple H 9 2016-01-24 24 stycznia 2016(dts) 70 70 Orlando, FL Royal Rumble Był to Royal Rumble match, w którym Triple H wyeliminował jako ostatniego Deana Ambrose'a. [162][163]
125 Roman Reigns 3 2016-04-03 3 kwietnia 2016(dts) 77 77 Dallas, TX WrestleMania 32 [164]
126 Seth Rollins 2 2016-06-19 19 czerwca 2016(dts) <1 <1 Las Vegas, NV Money in the Bank [165]
127 Dean Ambrose 1 84 84 Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank; nazwa tytułu została zmieniona na WWE Championship.
Po przywróceniu podziału WWE na brandy, nazwę tytułu zmieniono na WWE World Championship i przypisano do brandu SmackDown.
Utworzono WWE Universal Championship dla brandu Raw. 		[165]
WWE: World Wrestling Entertainment: SmackDown
128 AJ Styles 1 2016-09-11 11 września 2016(dts) 140 140 Richmond, VA Backlash Podczas jego panowania zmieniono nazwę mistrzostwa na WWE Championship. [166]
129 John Cena 13 2017-01-29 29 stycznia 2017(dts) 14 14 San Antonio, TX Royal Rumble [167]
130 Bray Wyatt 1 2017-02-12 12 lutego 2017(dts) 49 49 Phoenix, AZ Elimination Chamber Był to Elimination Chamber match, w którym brali również udział AJ Styles, The Miz, Dean Ambrose i Baron Corbin. [168]
131 Randy Orton 9 2017-04-02 2 kwietnia 2017(dts) 49 49 Orlando, FL WrestleMania 33 [169]
132 Jinder Mahal 1 2017-05-21 21 maja 2017(dts) 170 170 Rosemont, IL Backlash [170]
133 AJ Styles 2 2017-11-07 7 listopada 2017(dts) 371 371 Manchester, Anglia SmackDown Live [171]
134 Daniel Bryan 4 2018-11-13 13 listopada 2018(dts) 145 144 St Louis, MO SmackDown Live [172]
135 Kofi Kingston 1 2019-04-07 7 kwietnia 2019(dts) 180 180 East Rutherford, NJ WrestleMania 35 [173]
136 Brock Lesnar 5 2019-10-04 4 października 2019(dts) 173 184 Los Angeles, CA SmackDown 1 listopada 2019 na odcinku SmackDown Lesnar opuścił SmackDown i udał się na Raw, zabierając ze sobą tytuł. [174]
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw
137 Drew McIntyre 1 25 lub 2020-03-26 26 marca 2020(dts) 214 202 Orlando, FL WrestleMania 36
(część 2) 		WrestleMania została nagrana 25 i 26 marca. McIntyre sam potwierdził we swoim pamiętniku, A Chosen Destiny: My Story, że walka była nagrana 25 marca. Wyemitowano 5 kwietnia [175]
138 Randy Orton 10 2020-10-25 25 października 2020(dts) 22 22 Orlando, FL Hell in a Cell Był to Hell in a Cell match. [176]
139 Drew McIntyre 2 2020-11-16 16 listopada 2020(dts) 97 97 Orlando, FL Raw Był to No Disqualification i No Countout match. [177]
140 The Miz 2 2021-02-21 21 lutego 2021(dts) 8 8 St. Petersburg, FL Elimination Chamber Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. [178]
141 Bobby Lashley 1 2021-03-01T00:00:00.001 1 marca 2021(dts) 196 195 St. Petersburg, FL Raw Był to Lumberjack match. [179]
142 Big E 1 2021-09-13 13 września 2021(dts) 110 110 Boston, MA Raw Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. [180]
143 Brock Lesnar 6 2022-01-01T00:00:00.001 1 stycznia 2022(dts) 28 27 Atlanta, GA Day 1 Był to Fatal 5-Way match, w którym brali również udział Seth „Freakin” Rollins, Kevin Owens i Bobby Lashley. [181]
144 Bobby Lashley 2 2022-01-29 29 stycznia 2022(dts) 21 20 St. Louis, MO Royal Rumble [182]
145 Brock Lesnar 7 2022-02-19 19 lutego 2022(dts) 43 43 Dżudda, Arabia Saudyjska Elimination Chamber Był to Elimination Chamber match, w którym brali również udział Seth „Freakin” Rollins, Austin Theory, AJ Styles i Riddle. [183]
146 Roman Reigns 4 2022-04-03 3 kwietnia 2022(dts) 44+ 44+ Arlington, TX WrestleMania 38
(część 2) 		Ta walka jest zaliczana jako walka unifikacyjna, gdzie Universal Championship Reignsa również był na szali. Jednak, po walce, oba tytuły pozostają niezależnie aktywne, a Reigns otrzymiał miano Undisputed WWE Universal Champion. [7]

Łączna ilość posiadańEdytuj

 
Rekordowo trzynastokrotny mistrz John Cena.
 
Bruno Sammartino, którego panowania jako mistrz trwały łącznie 4040 dni.

Na stan z 17 maj 2022

† Oznaczenie obecnego mistrza
¤ Oznacza, że ilość dni nie jest dokładnie znana, więc uznawana jest najmniejsza długość
Miejsce Mistrz Liczba panowań Łączna liczba dni Łączna liczba dni
według WWE
1 Bruno Sammartino 2 4040
2 Hulk Hogan 6 2185 2188
3 Bob Backlund 2 2121 2138
4 John Cena 13 1254
5 Pedro Morales 1 1027
6 Brock Lesnar 7 823 828
7 Randy Orton 10 680
8 Bret Hart 5 654
9 Triple H 9 609 611
10 Stone Cold Steve Austin 6 529
11 Randy Savage 2 520
12 AJ Styles 2 511
13 CM Punk 2 462
14 Shawn Michaels 3 396
15 The Rock 8 367 378
16 Diesel 1 358
17 Drew McIntyre 2 311 300
18 Kurt Angle 4 297 299
19 Superstar Billy Graham 1 296
20 The Ultimate Warrior 1 293
21 Yokozuna 2 280
John "Bradshaw" Layfield 1 280
23 The Undertaker 4 238
24 Seth Rollins 2 221 220
25 Bobby Lashley 2 217 215
26 Daniel Bryan 4 210
27 Sheamus 3 183
28 Kingston 1 180
29 Jinder Mahal 1 170
30 The Miz 2 168
31 Roman Reigns † 4 162+
32 Edge 4 139
33 Eddie Guerrero 1 133
34 Ric Flair 2 118
35 Big E 1 110
36 Chris Jericho 1 98
37 Sycho Sid 2 97
38 Alberto Del Rio 2 84
Dean Ambrose 1 84
40 Big Show 2 78
41 Sgt. Slaughter 1 64
42 Bray Wyatt 1 49
43 Mankind 3 47 36
44 Jeff Hardy 1 42
45 Batista 2 37
46 Buddy Rogers 1 36 22
47 The Iron Sheik 1 28
48 Rob Van Dam 1 22
49 Ivan Koloff 1 21
50 Stan Stasiak 1 9
— Ted DiBiase — 8 —
— Antonio Inoki — 6 —
51 Vince McMahon 1 6 4
52 Kane 1 1
53 Rey Mysterio 1 <1
André the Giant 1 <1

Zobacz teżEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b WWE Championship, WWE [dostęp 2018-06-24] (ang.).
  2. ↑ WWF RAW Results (March 25, 2002), 25 marca 2002 (ang.).
  3. ↑ World Heavyweight Championship, WWE [dostęp 2018-04-11] (ang.).
  4. ↑ Marc Middleton: Update On Two WWE World Titles. wrestlinginc.com, 2016-06-29. [dostęp 2016-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-30)].
  5. ↑ 2016 WWE Draft results: Are your favorite Superstars on Raw or SmackDown Live?, WWE, 19 lipca 2016 [dostęp 2018-06-24] (ang.).
  6. ↑ Universal Championship, WWE [dostęp 2018-04-18] (ang.).
  7. ↑ a b Jason Powell: WrestleMania 38 results: Powell’s live review of night two with Roman Reigns vs. Brock Lesnar for the Unified WWE Championship, RK-Bro vs. The Street Profits vs. Alpha Academy for the Raw Tag Titles, Edge vs. AJ Styles, Johnny Knoxville vs. Sami Zayn in an Anything Goes match, Pat McAfee vs. Austin Theory, Bobby Lashley vs. Omos. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-04-03].
  8. ↑ Philip Kreikenbohm, WWE Championship, Cagematch.net [dostęp 2018-06-24] (ang.).
  9. ↑ Buddy Rogers's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  10. ↑ Bruno Sammartino's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  11. ↑ Ivan Koloff's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  12. ↑ Pedro Morales's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  13. ↑ Stan Stasiak's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  14. ↑ Bruno Sammartino's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  15. ↑ Billy Graham's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  16. ↑ Bob Backlund's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  17. ↑ Bob Backlund bio. WWE. [dostęp 2012-08-20].
  18. ↑ WWE Championship Title History.
  19. ↑ a b c WWWF/WWF/WWE Heavyweight Title History. The History of the WWE. [dostęp 2012-08-02].
  20. ↑ The Iron Sheik's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  21. ↑ Hulk Hogan's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  22. ↑ a b Andre the Giant's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  23. ↑ Randy Savage's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
  24. ↑ Hulk Hogan's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  25. ↑ The Ultimate Warrior's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-31)].
  26. ↑ Sgt. Slaughter's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  27. ↑ Hulk Hogan's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-30)].
  28. ↑ The Undertaker's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-05)].
  29. ↑ a b Hulk Hogan's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-23)].
  30. ↑ Ric Flair's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)].
  31. ↑ Randy Savage's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  32. ↑ Ric Flair's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)].
  33. ↑ Bret Hart's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  34. ↑ Yokozuna's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  35. ↑ Hulk Hogan's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-19)].
  36. ↑ Yokozuna's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  37. ↑ Bret Hart's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  38. ↑ Bob Backlund's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  39. ↑ Diesel's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-17)].
  40. ↑ Bret Hart's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  41. ↑ Shawn Michaels's reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  42. ↑ Sycho Sid's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  43. ↑ a b Shawn Michaels's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
  44. ↑ Bret Hart's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  45. ↑ Sycho Sid's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)].
  46. ↑ The Undertaker's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  47. ↑ Bret Hart's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  48. ↑ Shawn Michaels's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-10)].
  49. ↑ Steve Austin's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  50. ↑ Kane's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-06-23)].
  51. ↑ a b Steve Austin's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  52. ↑ Le site officiel français de catch pour l'Univers de la WWE, wwe.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-05] (ang.).
  53. ↑ The Rock's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-25)].
  54. ↑ Mankind's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-28)].
  55. ↑ The Rock's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-17)].
  56. ↑ Mankind's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  57. ↑ The Rock's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)].
  58. ↑ Steve Austin's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  59. ↑ The Undertaker's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)].
  60. ↑ Steve Austin's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  61. ↑ Mankind's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)].
  62. ↑ Triple H's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  63. ↑ a b Mr. McMahon's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)].
  64. ↑ Triple H's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)].
  65. ↑ The Big Show's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  66. ↑ Triple H's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-18)].
  67. ↑ The Rock's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-30)].
  68. ↑ WWE Championship – The Rock. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-30)].
  69. ↑ The Rock's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-11)].
  70. ↑ Kurt Angle's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  71. ↑ The Rock's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-09-24)].
  72. ↑ Steve Austin's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  73. ↑ Kurt Angle's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
  74. ↑ Steve Austin's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
  75. ↑ Chris Jericho's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
  76. ↑ Triple H's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
  77. ↑ Hulk Hogan's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-06-24)].
  78. ↑ The Undertaker's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-27)].
  79. ↑ The Rock's seventh reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-11)].
  80. ↑ Brock Lesnar's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  81. ↑ The Big Show's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  82. ↑ Kurt Angle's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
  83. ↑ Brock Lesnar's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-11)].
  84. ↑ Kurt Angle's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  85. ↑ Brock Lesnar's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-15)].
  86. ↑ Eddie Guerrero's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  87. ↑ Jaya Roopansingh: Guerrero crowned at No Way Out. SLAM! Wrestling, 2004-02-16. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
  88. ↑ John Bradshaw Layfield's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-05)].
  89. ↑ Adam Martin: WWE Great American Bash (SmackDown) PPV Results – 6/27/04. WrestleView, 2004-06-27. [dostęp 2009-11-24].
  90. ↑ John Cena's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
  91. ↑ Adam Martin: WWE WrestleMania 21 PPV Results – 4/3/05 – Los Angeles, CA. WrestleView, 2005-04-03. [dostęp 2009-11-24].
  92. ↑ Edge's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
  93. ↑ Chris Sokol: Edge surprise champ after Revolution. SLAM! Wrestling, 2006-01-09. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-17)].
  94. ↑ John Cena's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)].
  95. ↑ Adam Martin: Royal Rumble (RAW/SmackDown) PPV Results – 1/29/06 – Miami, FL. WrestleView, 2006-01-29. [dostęp 2009-11-24].
  96. ↑ Rob Van Dam's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  97. ↑ Adam Martin: ECW One Night Stand PPV Results – 6/11/06. WrestleView, 2006-06-11. [dostęp 2009-11-24].
  98. ↑ Edge's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-06)].
  99. ↑ Dave Plummer: Raw: Edge wins WWE title. SLAM! Wrestling. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-07)].
  100. ↑ John Cena's third reign. WWE. [dostęp 2012-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-10)].
  101. ↑ Mr. McMahon vacates Cena's WWE Championship. WWE, 2007-10-02. [dostęp 2012-08-03].
  102. ↑ Randy Orton's first reign. WWE. [dostęp 2007-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)].
  103. ↑ a b c WWE title magic at No Mercy. W: The Sun [on-line]. 2007-10-09. [dostęp 2009-11-24].
  104. ↑ Triple H's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  105. ↑ Randy Orton's second reign. WWE. [dostęp 2007-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  106. ↑ Triple H's seventh reign. WWE. [dostęp 2008-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
  107. ↑ Dave Hillhouse: HHH reigns again after Backlash. SLAM! Wrestling. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
  108. ↑ Edge's third reign. WWE. [dostęp 2008-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
  109. ↑ Your new WWE champions.... W: The Sun [on-line]. 2008-11-25. [dostęp 2009-11-24].
  110. ↑ Jeff Hardy's first reign. WWE. [dostęp 2008-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)].
  111. ↑ Wade Keller: Keller's WWE Armageddon PPV report 12/14: Ongoing "virtual time" coverage of live event – John Cena vs. Chris Jericho. PWTorch, 2008-12-14. [dostęp 2009-11-24].
  112. ↑ Edge's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-21)].
  113. ↑ Adam Martin: Royal Rumble PPV Results – 1/25/09. WrestleView.com, 2009-01-25. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
  114. ↑ Triple H's eighth reign. WWE. [dostęp 2009-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-25)].
  115. ↑ Adam Martin: WWE No Way Out Results – 2/15/09. WrestleView, 2009-02-15. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-29)].
  116. ↑ Orton's third reign. WWE. [dostęp 2009-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)].
  117. ↑ Adam Martin: Backlash PPV Results – 4/26/09. WrestleView, 2009-04-26. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
  118. ↑ Batista's first reign. WWE. [dostęp 2009-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-11)].
  119. ↑ Adam Martin: Extreme Rules PPV Results – 6/7/09. WrestleView, 2009-06-07. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
  120. ↑ Wounded Animal. WWE, 2009-06-09. [dostęp 2009-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-12)].
  121. ↑ Orton's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-19)].
  122. ↑ Hunter Golden: Raw Results – 6/15/09. WrestleView, 2009-06-16. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
  123. ↑ Cena's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-22)].
  124. ↑ Adam Martin: Breaking Point PPV Results – 9/13/09. WrestleView, 2009-09-13. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
  125. ↑ Orton's fifth reign. WWE. [dostęp 2009-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-08)].
  126. ↑ Adam Martin: Hell in a Cell PPV Results – 10/4/09. WrestleView, 2009-10-04. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-28)].
  127. ↑ Cena's fifth reign. WWE. [dostęp 2009-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-10)].
  128. ↑ Adam Martin: Bragging Rights Results – 10/25/09. WrestleView, 2009-10-25. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
  129. ↑ Sheamus' first reign. WWE. [dostęp 2009-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-17)].
  130. ↑ Adam Martin: WWE TLC PPV Results – 12/13/09. Wrestle View, 2011-01-04. [dostęp 2010-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
  131. ↑ Cena's sixth reign. WWE. [dostęp 2009-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-25)].
  132. ↑ Batista's second reign. WWE. [dostęp 2009-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-25)].
  133. ↑ John Cena's seventh reign. WWE. [dostęp 2010-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-01)].
  134. ↑ Sheamus' second reign. WWE. [dostęp 2010-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-21)].
  135. ↑ Randy Orton's sixth reign. WWE. [dostęp 2010-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-24)].
  136. ↑ The Miz's first reign. WWE. [dostęp 2010-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-08)].
  137. ↑ John Cena's eighth reign. WWE. [dostęp 2011-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-06)].
  138. ↑ CM Punk's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)].
  139. ↑ Rey Mysterio's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-29)].
  140. ↑ John Cena's ninth reign. WWE. [dostęp 2011-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)].
  141. ↑ James Woartman: CM Punk def. John Cena; Alberto Del Rio cashed in Raw Money in the Bank briefcase (New Undisputed WWE Champion). WWE. [dostęp 2011-08-14].
  142. ↑ Alberto Del Rio's first reign. WWE. [dostęp 2011-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)].
  143. ↑ John Cena's tenth reign. WWE. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-24)].
  144. ↑ Alberto Del Rio's second reign. WWE. [dostęp 2011-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-06)].
  145. ↑ CM Punk's second reign. WWE. [dostęp 2012-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-24)].
  146. ↑ The Rock's eighth reign. WWE. [dostęp 2013-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-31)].
  147. ↑ John Cena's eleventh reign. WWE. [dostęp 2013-04-08].
  148. ↑ Daniel Bryan's first reign. WWE. [dostęp 2013-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-22)].
  149. ↑ Randy Orton's seventh reign. WWE. [dostęp 2013-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-22)].
  150. ↑ Daniel Bryan's second reign. WWE. [dostęp 2013-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-20)].
  151. ↑ Anthony Benigno: WWE COO Triple H stripped Daniel Bryan of the WWE Championship. [dostęp 2013-09-16].
  152. ↑ Randy Orton's eighth reign. WWE. [dostęp 2013-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].
  153. ↑ Daniel Bryan's third reign. WWE. [dostęp 2014-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-10)].
  154. ↑ Stephanie McMahon strips Daniel Bryan of the WWE World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2014-06-09].
  155. ↑ John Cena's twelfth reign. WWE. [dostęp 2014-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-13)].
  156. ↑ Brock Lesnar's fourth reign. WWE. [dostęp 2014-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-29)].
  157. ↑ Seth Rollins' first reign. WWE. [dostęp 2015-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  158. ↑ Seth Rollins tears ACL/MCL, vacates title.. WWE. [dostęp 2015-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-12)].
  159. ↑ Roman Reigns' first reign. WWE. [dostęp 2015-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-23)].
  160. ↑ Sheamus' third reign. WWE. [dostęp 2015-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-23)].
  161. ↑ Roman Reigns' second reign. WWE. [dostęp 2015-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-17)].
  162. ↑ Triple H's nine reign. WWE. [dostęp 2015-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-25)].
  163. ↑ James Caldwell: 1/24 WWE Royal Rumble PPV Results – CALDWELL’S Complete Live PPV Report. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-01-24].
  164. ↑ Roman Reigns def. WWE World Heavyweight Champion Triple H. [dostęp 2016-04-04].
  165. ↑ a b Seth Rollins def. WWE World Heavyweight Champion Roman Reigns; Dean Ambrose cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion. wwe.com, 2016-06-19. [dostęp 2016-06-20].
  166. ↑ AJ Styles def. Dean Ambrose to win the WWE World Championship. wwe.com, 2016-09-11. [dostęp 2016-09-12].
  167. ↑ Wade Keller: KELLER’S WWE ROYAL RUMBLE REPORT 1/29: Ongoing results updated throughout evening including Owens-Reigns, Styles-Cena, Rumble match. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-01-29].
  168. ↑ Jason Powell: 2/12 Powell’s WWE Elimination Chamber 2017 live review: John Cena vs. AJ Styles vs. Dean Ambrose vs. The Miz vs. Baron Corbin vs. Bray Wyatt in an Elimination Chamber match for the WWE Championship. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-02-12].
  169. ↑ Jason Powell: Powell’s WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon,Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-04-02].
  170. ↑ Jason Powell: 5/21 Powell’s WWE Backlash Live Review: Randy Orton vs. Jinder Mahal for the WWE Championship, Kevin Owens vs. AJ Styles for the U.S. Championship, Shinsuke Nakamura vs. Dolph Ziggler. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-05-21].
  171. ↑ Jason Powell: 11/7 Barnett's WWE SmackDown Live TV Review: Jinder Mahal vs. AJ Styles for the WWE Championship, The Usos vs. Shelton Benjamin and Chad Gable for the SmackDown Tag Titles, Becky Lynch vs. James Ellsworth. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-11-07].
  172. ↑ Jake Barnett: 11/13 Barnett's WWE Smackdown Live TV Review: WWE Survivor Series shakeup due to Becky Lynch's injury, New Day vs. Big Show, Sheamus, and Cesaro, the final push for Sunday's event. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-11-13].
  173. ↑ Jason Powell: WrestleMania 35 results: Powell's live review of Ronda Rousey vs. Becky Lynch vs. Charlotte Flair for the Raw and Smackdown Women's Titles, Daniel Bryan vs. Kofi Kingston for the WWE Championship, Brock Lesnar vs. Seth Rollins for the WWE Universal Championship, Batista vs. Triple H, AJ Styles vs. Randy Orton. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-04-07].
  174. ↑ Jason Powell: 10/04 WWE Smackdown results: Powell's review of The Rock's return, Kofi Kingston vs.Brock Lesnar for the WWE Championship, Kevin Owens vs. Shane McMahon in a ladder match, Becky Lynch and Charlotte Flair vs. Sasha Banks ans Bayley, Roman Reigns vs Erick Rowan in a Lumberjack Match. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2019-10-04].
  175. ↑ Jason Powell: WrestleMania 36 results: Powell's live review of Night Two featuring Brock Lesnar vs. Drew McIntyre for the WWE Championship, John Cena vs. "The Fiend" Bray Wyatt in a Firefly Funhouse match, Edge vs. Randy Orton in a Last Man Standing match, Rhea Ripley vs. Charlotte Flair for the NXT Women's Championship. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
  176. ↑ Jason Powell: WWE Hell in a Cell results: Powell's review of Drew McIntyre vs. Randy Orton in a Hell in a Cell match for the WWE Championship, Roman Reigns vs. Jey Uso in an I Quit Hell in a Cell match for the WWE Universal Championship, Bayley vs. Sasha Banks in a Hell in a Cell match for the Smackdown Women's Title. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2020-10-25].
  177. ↑ Jason Powell: 11/16 WWE Raw Results: Powell's live review of Randy Orton vs. Drew McIntyre for the WWE Championship, Kofi Kingston and Xavier Woods vs. Cedric Alexander and Shelton Benjamin for the Raw Tag Titles, Team Raw vs. Retribution, the final push for Survivor Series. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2020-11-16].
  178. ↑ Jason Powell: WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of Drew McIntyre vs. Sheamus vs. Randy Orton vs. Kofi Kingston vs. AJ Styles vs. Jeff Hardy in an Elimination Chamber match for the WWE Championship, Roman Reigns faces an Elimination Chamber match winner for the WWE Universal Championship. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2021-02-21].
  179. ↑ Jason Powell: 3/1 WWE Raw Results: Powell’s live review The Miz vs. Bobby Lashley for the WWE Championship, Drew McIntyre returns, the build to WWE Fastlane continues. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2021-03-01].
  180. ↑ Jason Powell: 9/13 WWE Raw Results: Powell’s live review of Bobby Lashley vs. Randy Orton for the WWE Championship following Big E’s threat to cash in the MITB contract, Damian Priest vs. Jeff Hardy for the U.S. Title, Raw Women’s Champion Charlotte Flair vs. Shayna Baszler in a non-title match, Rhea Ripley vs. Natalya. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2021-09-13].
  181. ↑ Jason Powell: WWE Day 1 results: Powell’s review of Big E vs. Brock Lesnar vs. Bobby Lashley vs. Kevin Owens vs. Seth Rollins for the WWE Championship, Becky Lynch vs. Liv Morgan for the Raw Women’s Championship, The Usos vs. Kofi Kingston and King Woods for the Smackdown Tag Titles, Edge vs. The Miz. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-01-01].
  182. ↑ Jason Powell: WWE Royal Rumble results: Powell’s live review of the Royal Rumble matches, Brock Lesnar vs. Bobby Lashley for the WWE Championship, Roman Reigns vs. Seth Rollins for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs Doudrop for the Smackdown Women’s Championship. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-01-29].
  183. ↑ Jason Powell: WWE Elimination Chamber results: Powell’s live review of two Elimination Chamber matches, Roman Reigns vs. Goldberg for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Lita for the Raw Women’s Championship, Ronda Rousey and Naomi vs. Charlotte Flair and Sonya Deville. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-02-19].

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_posiadaczy_WWE_Championship&oldid=67151033”