Lista posiadaczy WWE Championship
WWE Championship jest światowym tytułem mistrzowskim w federacji WWE, bronionym przez zawodników należących do brandu Raw.

WWE Championship to także pierwsze mistrzostwo światowe utworzone w WWE (oprócz WWE Women's Championship, które według federacji zostało ustanowione w 1956 roku (od początku panowania ówczesnej mistrzyni), ale tak naprawdę to zostało one sprzedane federacji w 1984 roku przez ówczesną mistrzynię The Fabulous Moolah). Zostało zaprezentowane 25 kwietnia 1963 pod nazwą World Wide Wrestling Federation World Heavyweight Championship (w skrócie WWWF Championship). Pierwszym jego posiadaczem był Buddy Rogers. W 2001 zostało zunifikowane z mistrzostwem World Championship, poprzednio znanym jako WCW Championship i dawniej należącym do wykupionej przez WWF organizacji World Championship Wrestling (WCW). Od tamtego momentu mistrzostwo było znane jako Undisputed WWF Championship[1]. Rok później federacja zmieniła nazwę na World Wrestling Entertainment (WWE) i podzielono roster na dwa brandy: Raw i SmackDown. Tytuł został przydzielony ekskluzywnie do brandu SmackDown na pierwszym w historii WWE Drafcie, który miał miejsce 25 marca 2002 roku w odcinku Raw[2]. 2 września 2002 specjalnie dla brandu Raw powstał tytuł World Heavyweight[3], a nazwa Undisputed WWE Championship została zmieniona na WWE Championship.
15 grudnia 2013 na gali TLC: Tables, Ladders & Chairs Randy Orton pokonał Johna Cenę w walce o mistrzostwo WWE Championship i zunifikował je z World Heavyweight Championship, dezaktywując ten drugi tytuł i kontynuując historię pierwszego pod nazwą WWE World Heavyweight Championship[1]. W czerwcu 2016 ponownie skrócono nazwę aktywnego mistrzostwa do WWE Championship[4]. 19 lipca 2016, po przywróceniu podziału WWE na brandy i pierwszym Drafcie w tak zwanej Nowej Erze, WWE Championship zostało przydzielone do brandu SmackDown[5], zaś dla brandu Raw utworzono WWE Universal Championship[6].
Pięćdziesiąt cztery różne osoby posiadało mistrzostwo WWE Championship. Organizacja uznaje 146 różnych panowań mistrzowskich. John Cena posiadał ten tytuł najwięcej, trzynaście razy. Najdłuższe panowanie mistrzowskie należy do Bruno Sammartino. Trwało ono 2803 dni. Suma dni wszystkich panowań mistrzowskich Bruna Sammartino wynosi 4040 dni, co również jest rekordową liczbą. Dotychczas dokładnie ośmiu zawodników posiadało pas nieprzerwanie przez ponad rok. Byli to w kolejności chronologicznej: Bruno Sammartino, Pedro Morales, Bob Backlund, Hulk Hogan, Randy Savage, John Cena, CM Punk i AJ Styles.
Obecnym mistrzem jest Roman Reigns, który jest w swoim czwartym panowaniu. Pokonał poprzedniego mistrza Brocka Lesnara w Winner Takes All matchu, o WWE Championship i Universal Championship podczas drugiej części WrestleManii 38, 3 kwietnia 2022[7].
Historia tytułuEdytuj
NazwyEdytuj
Nazwa | Lata |
---|---|
WWWF World Heavyweight Championship | 25 kwietnia 1963 – 8 lutego 1971 |
WWWF Heavyweight Championship | 8 lutego 1971 – 1 marca 1979 |
WWF Heavyweight Championship | 1 marca 1979 – 26 grudnia 1983 |
WWF World Heavyweight Championship | 26 grudnia 1983 – 27 maja 1989 |
WWF Championship | 27 maja 1989 – 9 grudnia 2001 |
Undisputed WWF Championship | 9 grudnia 2001 – 6 maja 2002 |
Undisputed WWE Championship | 6 maja 2002 – 19 maja 2002 |
WWE Undisputed Championship | 19 maja 2002 – 2 września 2002 |
WWE Championship | 26 sierpnia 2002 – 15 grudnia 2013 |
WWE World Heavyweight Championship | 15 grudnia 2013 – 27 czerwca 2016 |
WWE Championship | 27 czerwca 2016 – 25 lipca 2016 |
WWE World Championship | 26 lipca 2016 – 9 grudnia 2016 |
WWE Championship | od 10 grudnia 2016[8] |
PanowaniaEdytuj
Na stan z 17 maj 2022
Panowanie | Numer panowania przez danego mistrza w liście |
---|---|
Miejsce | Miasto, w którym tytuł został zdobyty |
Gala | Gala, na której zawodnik zdobył tytuł |
† | Oznacza, że zmiana posiadacza nie została zatwierdzona przez WWE |
+ | Oznacza, że ilość dni w posiadaniu wzrasta z kolejnym dniem |
Nr. | Mistrz | Panowanie | Data | Dni | Rozpoznawane dni | Miejsce | Gala | Notka | Odn. |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
WWWF: World Wide Wrestling Federation (niemarkowe) | |||||||||
1 | Buddy Rogers | 1 | (dts) | 1 grudnia 196336 | 22 | Rio de Janeiro, Brazylia | — | Zwyciężył w fikcyjnym turnieju w Rio de Janeiro po tym jak WWWF odłączyło się od National Wrestling Alliance, podczas gdy Rogers był siódmym posiadaczem NWA World Heavyweight Championship od kiedy pokonał Pata O’Connora 30 czerwca 1961. | [9] |
2 | Bruno Sammartino | 1 | (dts) | 17 maja 19632803 | 2803 | Nowy Jork, NY | House show | [10] | |
3 | Ivan Koloff | 1 | (dts) | 18 stycznia 197121 | 21 | Nowy Jork, NY | House show | [11] | |
4 | Pedro Morales | 1 | (dts) | 8 lutego 19711027 | 1027 | Nowy Jork, NY | House show | Tytuł zmienił nazwę na WWWF Heavyweight Championship, kiedy to WWWF ponownie dołączyło do NWA w 1971. | [12] |
NWA: National Wrestling Alliance / WWWF: World Wide Wrestling Federation (niemarkowe) | |||||||||
5 | Stan Stasiak | 1 | (dts) | 1 grudnia 19739 | 9 | Filadelfia, PA | House show | [13] | |
6 | Bruno Sammartino | 2 | (dts) | 10 grudnia 19731237 | 1237 | Nowy Jork, NY | House show | [14] | |
7 | Superstar Billy Graham | 1 | (dts) | 30 kwietnia 1977296 | 296 | Baltimore, MD | House show | [15] | |
8 | Bob Backlund | 1 | (dts) | 20 lutego 1978648 | 2135 | Nowy Jork, NY | House show | Nazwa tytułu została zmieniona na WWF Heavyweight Championship, kiedy World Wide Wrestling Federation stało się World Wrestling Federation w marcu 1979. | [16][17] |
NWA: National Wrestling Alliance / WWF: World Wrestling Federation (niemarkowe) | |||||||||
— | Antonio Inoki | † | (dts) | 30 listopada 19796 | — | Tokushima, Japonia | House show | Panowanie nie jest zaliczane przez WWE[18]. | [19] |
— | Wakat† | — | (dts) | 6 grudnia 1979— | — | Tokio, Japonia | House show | Inoki od razu zwakował tytuł po tym jak rewanż z Backlundem zakończył się poprzez no contest przez interwencję Tigera Jeet Singha. | [19] |
— | Bob Backlund | † | (dts) | 17 grudnia 19791470 | — | Nowy Jork, NY | House show | WWE zalicza pierwsze i drugie panowanie jako nieprzerwane, a także uznaje jako kontynuację pierwszego reignu. Backlund pokonał Bobby’ego Duncuma w Texas Death matchu potwierdzając wakat. Podczas jego panowania kontrowersyjne zakończenie walki pomiędzy Backlundem i Gregiem Valentine miało miejsce 19 października 1981 w Madison Square Garden, podczas którego sędzia wzniósł rękę Valentine'a w geście zwycięstwa, myśląc iż jest to Backlund po tym, jak mistrz przypiął pretendenta. Rewanż miał miejsce w MSG 23 listopada 1981, gdzie Backlund pokonał Valentine'a. Backlund bronił tytułu w dwóch innych arenach pomiędzy obydwoma walkami, potwierdzając tym samym że był dalej uznawany jako mistrz. | [19] |
9 | The Iron Sheik | 1 | (dts) | 26 grudnia 198328 | 28 | Nowy Jork, NY | House show | The Iron Sheik zwyciężył poprzez rezygnację z walki. Backlund nigdy nie odklepał po "The Camel Clutchu" Sheika. | [20] |
WWF: World Wrestling Federation (niemarkowe) | |||||||||
10 | Hulk Hogan | 1 | (dts) | 23 stycznia 19841474 | 1474 | Nowy Jork, NY | House show | [21] | |
11 | André the Giant | 1 | (dts) | 5 lutego 1988<1 | <1 | Indianapolis, IN | The Main Event I | André pokonał Hogana kiedy sędzia Earl Hebner, który był przekupiony przez Teda DiBiase'go, odliczył three-count, pomimo że Hogan podniósł ramię przy drugim odliczeniu. | [22] |
— | Wakat | — | (dts) | 5 lutego 1988— | — | Indianapolis, IN | The Main Event I | Od razu po wygraniu tytułu od Hogana, André podarował tytuł DiBiasemu; Prezydent WWF Jack Tunney zdecydował wtedy zwakować tytuł. | [22] |
12 | Randy Savage | 1 | (dts) | 27 marca 1988371 | 371 | Atlantic City, NJ | WrestleMania IV | Pokonał Teda DiBiasego w finale turnieju zdobywając zwakowany tytuł. | [23] |
13 | Hulk Hogan | 2 | (dts) | 2 kwietnia 1989364 | 364 | Atlantic City, NJ | WrestleMania V | Nazwa tytułu została zmieniona na WWF Championship w lipcu 1989. | [24] |
14 | The Ultimate Warrior | 1 | (dts) | 1 kwietnia 1990293 | 293 | Toronto, ON | WrestleMania VI | Stawką pojedynku był również WWF Intercontinental Championship należący do Warriora, który w kilka dni po walce został zwakowany. | [25] |
15 | Sgt. Slaughter | 1 | (dts) | 19 stycznia 199164 | 64 | Miami, FL | Royal Rumble | [26] | |
16 | Hulk Hogan | 3 | (dts) | 24 marca 1991248 | 248 | Los Angeles, CA | WrestleMania VII | [27] | |
17 | The Undertaker | 1 | (dts) | 27 listopada 19916 | 6 | Detroit, MI | Survivor Series | [28] | |
18 | Hulk Hogan | 4 | (dts) | 3 grudnia 19911 | 4 | San Antonio, TX | This Tuesday in Texas | [29] | |
— | Wakat | — | (dts) | 4 grudnia 1991— | — | — | WWF Superstars of Wrestling | Hogan został pozbawiony tytułu przez Tunneya poprzez kontrowersję towarzyszącą poprzednim zmianom właścicieli tytułu. Zostało wyemitowane 7 grudnia 1991. | [29] |
19 | Ric Flair | 1 | (dts) | 19 stycznia 199277 | 77 | Albany, NY | Royal Rumble | Zwyciężył Royal Rumble match eliminując jako ostatniego Sida Justice'a. | [30] |
20 | Randy Savage | 2 | (dts) | 5 kwietnia 1992149 | 149 | Indianapolis, IN | WrestleMania VIII | [31] | |
21 | Ric Flair | 2 | (dts) | 1 września 199241 | 41 | Hershey, PA | Prime Time Wrestling | Wyemitowano 14 września 1992. | [32] |
22 | Bret Hart | 1 | (dts) | 12 października 1992174 | 175 | Saskatoon, SK | House show | [33] | |
23 | Yokozuna | 1 | (dts) | 4 kwietnia 1993<1 | <1 | Las Vegas, NV | WrestleMania IX | [34] | |
24 | Hulk Hogan | 5 | 70 | 70 | Po tym, jak Yokozuna przypiął Bret Harta, aby zdobyć tytuł, menedżer Yokozuna, pan Fuji, rzucił Hoganowi wyzwanie o mistrzostwo WWE, które zostało zaakceptowane i Hogan wygrał zaimprowizowaną walkę. | [35] | |||
25 | Yokozuna | 2 | (dts) | 13 czerwca 1993280 | 280 | Dayton, OH | King of the Ring | [36] | |
26 | Bret Hart | 2 | (dts) | 20 marca 1994248 | 248 | Nowy Jork NY | WrestleMania X | Roddy Piper był gościnnym sędzią. | [37] |
27 | Bob Backlund | 2 | (dts) | 23 listopada 19943 | 3 | San Antonio, TX | Survivor Series | Był to "Throw in the Towel" submission match, gdzie jedynym sposobem na wygraną było wrzucenie do ringu ręcznika przez menadżera przeciwnika. | [38] |
28 | Diesel | 1 | (dts) | 26 listopada 1994358 | 358 | Nowy Jork, NY | House show | [39] | |
29 | Bret Hart | 3 | (dts) | 19 listopada 1995133 | 133 | Landover, MD | Survivor Series | Był to No Disqualification match. | [40] |
30 | Shawn Michaels | 1 | (dts) | 31 marca 1996231 | 231 | Anaheim, CA | WrestleMania XII | Był to 60-minute Iron Man match, gdzie Michaels wygrał 1-0 po czasie. | [41] |
31 | Sycho Sid | 1 | (dts) | 17 listopada 199663 | 63 | Nowy Jork, NY | Survivor Series | [42] | |
32 | Shawn Michaels | 2 | (dts) | 19 stycznia 199725 | 25 | San Antonio, TX | Royal Rumble | [43] | |
— | Wakat | — | (dts) | 13 lutego 1997— | — | Lowell, MA | Raw | Michaels zrezygnował z tytułu przez kontuzję kolana. | [43] |
33 | Bret Hart | 4 | (dts) | 16 lutego 19971 | 1 | Chattanooga, TN | In Your House 13: Final Four | Był to Four-way elimination match, w którym brali również udział Stone Cold Steve Austin, The Undertaker i Vader. | [44] |
34 | Sycho Sid | 2 | (dts) | 17 lutego 199734 | 34 | Nashville, TN | Raw | [45] | |
35 | The Undertaker | 2 | (dts) | 23 marca 1997133 | 133 | Rosemont, IL | WrestleMania 13 | Był to No Disqualification match. | [46] |
36 | Bret Hart | 5 | (dts) | 3 sierpnia 199798 | 98 | East Rutherford, NJ | SummerSlam | Shawn Michaels był sędzią specjalnym. | [47] |
37 | Shawn Michaels | 3 | (dts) | 9 listopada 1997140 | 140 | Montreal, QC | Survivor Series | Zwyciężył tytuł w Montreal Screwjobie. | [48] |
38 | Stone Cold Steve Austin | 1 | (dts) | 29 marca 199891 | 91 | Boston, MA | WrestleMania XIV | Mike Tyson był poza ringowym sędzią specjalnym. | [49] |
39 | Kane | 1 | (dts) | 28 czerwca 19981 | 1 | Pittsburgh, PA | King of the Ring | Był to First Blood match. | [50] |
40 | Stone Cold Steve Austin | 2 | (dts) | 29 czerwca 199890 | 90 | Cleveland, OH | Raw is War | [51] | |
— | Wakat | — | (dts) | 27 września 1998— | — | Hamilton, ON | Breakdown: In Your House | Zwakowano po tym jak Kane i The Undertaker razem przypięli Austina w triple threat matchu. Decydująca walka o zwakowany tytuł na gali Judgment Day: In Your House pomiędzy Kanem i Undertakerem zakończył się bez rezultatu[52]. | [51] |
41 | The Rock | 1 | (dts) | 15 listopada 199844 | 50 | St. Louis, MO | Survivor Series | Pokonał Mankinda w finale turnieju o zwakowany tytuł. | [53] |
42 | Mankind | 1 | (dts) | 29 grudnia 199826 | 20 | Worcester, MA | Raw is War | Był to No Disqualification match. Wyemitowano 4 stycznia 1999. | [54] |
43 | The Rock | 2 | (dts) | 24 stycznia 19992 | 7 | Anaheim, CA | Royal Rumble | Był to „I Quit” match. The Rock wygrał przez znokautowanie Mankinda i wypuszczenia nagrania audio, w którym Mankind rzekomo krzyczy "I quit!", podczas gdy The Rock trzymał mikrofon przy twarzy przeciwnika. | [55] |
44 | Mankind | 2 | (dts) | 26 stycznia 199920 | 15 | Tucson, AZ | Halftime Heat | Był to Empty Arena match wypuszczony specjalnie w czasie przerwy Super Bowlu XXXIII 31 stycznia 1999. | [56] |
45 | The Rock | 3 | (dts) | 15 lutego 199941 | 41 | Birmingham, AL | Raw is War | Był to Ladder match. | [57] |
46 | Stone Cold Steve Austin | 3 | (dts) | 28 marca 199956 | 56 | Filadelfia, PA | WrestleMania XV | Mankind był sędzią specjalnym; był to No Disqualification match. | [58] |
47 | The Undertaker | 3 | (dts) | 23 maja 199936 | 36 | Kansas City, MO | Over the Edge | Vince i Shane McMahon byli specjalnymi sędziami. | [59] |
48 | Stone Cold Steve Austin | 4 | (dts) | 28 czerwca 199955 | 55 | Charlotte, NC | Raw is War | [60] | |
49 | Mankind | 3 | (dts) | 22 sierpnia 19991 | 1 | Minneapolis, MN | SummerSlam | Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Triple H; Jesse Ventura był sędzią specjalnym. | [61] |
50 | Triple H | 1 | (dts) | 23 sierpnia 199922 | 24 | Ames, IA | Raw is War | Shane McMahon był sędzią specjalnym. | [62] |
51 | Mr. McMahon | 1 | (dts) | 14 września 19996 | 4 | Las Vegas, NV | SmackDown! | Wyemitowano 16 września 1999; Shane McMahon był sędzią specjalnym. | [63] |
— | Wakat | — | (dts) | 20 września 1999— | — | Houston, TX | Raw is War | McMahon zwakował tytuł. | [63] |
52 | Triple H | 2 | (dts) | 26 września 199949 | 49 | Charlotte, NC | Unforgiven | Był to Six-Pack Challenge, w którym również brali udział The Rock, Mankind, Big Show, The British Bulldog i Kane. Austin był poza-ringowym sędzią specjalnym. | [64] |
53 | Big Show | 1 | (dts) | 14 listopada 199950 | 50 | Detroit, MI | Survivor Series | Był to Triple Threat match, w którym również brał udział The Rock. | [65] |
54 | Triple H | 3 | (dts) | 3 stycznia 2000118 | 118 | Miami, FL | Raw is War | 17 kwietnia 2000 podczas odcinka tygodniówki Raw is War, Chris Jericho pokonał Triple H'a zdobywając WWF Championship po tym jak Earl Hebner wykonał szybkie odliczenie. Tej samej nocy Triple H zmusił Hebnera do wycofania decyzji, pozbawiając Jericho tytułu i nie zaliczając jego pierwszego panowania. | [66] |
55 | The Rock | 4 | (dts) | 30 kwietnia 200021 | 21 | Washington, D.C. | Backlash | Shane McMahon był sędzią specjalnym. | [67] |
56 | Triple H | 4 | (dts) | 21 maja 200035 | 35 | Louisville, KY | Judgment Day | Był to 60-minute Iron Man match, gdzie Triple H wygrał 6-5; Shawn Michaels był sędzią specjalnym. | [68] |
57 | The Rock | 5 | (dts) | 25 czerwca 2000119 | 119 | Boston, MA | King of the Ring | Był to Six-man tag team match, gdzie zmierzyli się The Rock, The Undertaker i Kane vs. Triple H, Mr. McMahon i Shane McMahon. The Rock przypiął Mr. McMahona i zdobył tytuł Triple H'a. | [69] |
58 | Kurt Angle | 1 | (dts) | 22 października 2000126 | 126 | Albany, NY | No Mercy | Był to No Disqualification match. | [70] |
59 | The Rock | 6 | (dts) | 25 lutego 200135 | 35 | Las Vegas, NV | No Way Out | [71] | |
60 | Stone Cold Steve Austin | 5 | (dts) | 1 kwietnia 2001175 | 175 | Houston, TX | WrestleMania X-Seven | Był to No Disqualification match. | [72] |
61 | Kurt Angle | 2 | (dts) | 23 września 200115 | 15 | Pittsburgh, PA | Unforgiven | [73] | |
62 | Stone Cold Steve Austin | 6 | (dts) | 8 października 200162 | 62 | Indianapolis, IN | Raw | [74] | |
63 | Chris Jericho | 1 | (dts) | 9 grudnia 200198 | 98 | San Diego, CA | Vengeance | Wcześniej tej nocy, Jericho pokonał The Rocka i zdobył World Championship. Pokonując Austina o WWF Championship zunifikował oba tytuły w Undisputed WWF Championship. | [75] |
64 | Triple H | 5 | (dts) | 17 marca 200235 | 35 | Toronto, ON, Kanada | WrestleMania X8 | [76] | |
65 | Hollywood Hulk Hogan | 6 | (dts) | 21 kwietnia 200228 | 28 | Kansas City, MO | Backlash | Nazwa tytułu została zmieniona na WWE Undisputed Championship 6 maja 2002 po tym jak World Wrestling Federation Entertainment, Inc. przegrało sprawę sądową o prawa do skrótu "WWF" z World Wide Fund for Nature i stało się "World Wrestling Entertainment". | [77] |
WWE: World Wrestling Entertainment (niemarkowe) | |||||||||
66 | The Undertaker | 4 | (dts) | 19 maja 200263 | 63 | Nashville, TN | Judgment Day | 20 maja 2002, Rob Van Dam pokonał Undertakera o tytuł. Później tej nocy, Ric Flair zrestartował walkę i Undertaker pokonał Van Dama, nie zaliczając tym samym panowania Van Dama i kontynuując Takera. | [78] |
67 | The Rock | 7 | (dts) | 21 lipca 200235 | 35 | Detroit, MI | Vengeance | Był to Triple Threat match, w którym również brał udział Kurt Angle. | [79] |
68 | Brock Lesnar | 1 | (dts) | 25 sierpnia 200284 | 84 | Uniondale, NY | SummerSlam | "Undisputed" zostało usunięte z nazwy tytułu po tym jak stało się ekskluzywne dla brandu SmackDown od 2 września 2002, w rezultacie czego powstało World Heavyweight Championship dla brandu Raw. | [80] |
WWE: World Wrestling Entertainment: SmackDown! | |||||||||
69 | Big Show | 2 | (dts) | 17 listopada 200228 | 28 | Nowy Jork, NY | Survivor Series | [81] | |
70 | Kurt Angle | 3 | (dts) | 15 grudnia 2002105 | 105 | Sunrise, FL | Armageddon | [82] | |
71 | Brock Lesnar | 2 | (dts) | 30 marca 2003119 | 119 | Seattle, WA | WrestleMania XIX | [83] | |
72 | Kurt Angle | 4 | (dts) | 27 lipca 200351 | 53 | Denver, CO | Vengeance | Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Big Show. | [84] |
73 | Brock Lesnar | 3 | (dts) | 16 września 2003152 | 150 | Raleigh, NC | SmackDown | Był to 60-minute Iron Man match. Wyemitowano 18 września 2003. | [85] |
74 | Eddie Guerrero | 1 | (dts) | 15 lutego 2004133 | 133 | Daly City, CA | No Way Out | [86][87] | |
75 | John „Bradshaw” Layfield | 1 | (dts) | 27 czerwca 2004280 | 280 | Norfolk, VA | The Great American Bash | Był to Texas Bullrope match. | [88][89] |
76 | John Cena | 1 | (dts) | 3 kwietnia 2005280 | 280 | Los Angeles, CA | WrestleMania 21 | Tytuł stał się ekskluzywny dla brandu Raw 6 czerwca 2005, gdy Cena został przeniesiony do tego brandu jako pierwsza osoba w Draft Lottery. | [90][91] |
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw | |||||||||
77 | Edge | 1 | (dts) | 8 stycznia 200621 | 21 | Albany, NY | New Year's Revolution | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. | [92][93] |
78 | John Cena | 2 | (dts) | 29 stycznia 2006133 | 133 | Miami, FL | Royal Rumble | [94][95] | |
79 | Rob Van Dam | 1 | (dts) | 11 czerwca 200622 | 22 | Nowy Jork, NY | ECW One Night Stand | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. Był to Extreme Rules match. Tytuł został własnością brandu ECW. Van Dam został pierwszą osobą, która posiadała jednocześnie WWE Championship i ECW World Heavyweight Championship. | [96][97] |
WWE: World Wrestling Entertainment: ECW | |||||||||
80 | Edge | 2 | (dts) | 3 lipca 200676 | 76 | Filadelfia, PA | Raw | Był to Triple Threat match, w którym brał też udział John Cena. Tytuł został przeniesiony do brandu Raw. | [98][99] |
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw | |||||||||
81 | John Cena | 3 | (dts) | 17 września 2006380 | 380 | Toronto, ON | Unforgiven | Był to Tables, Ladders and Chairs match. | [100] |
— | Wakat | — | (dts) | 2 października 2007— | — | Dayton, OH | ECW | Zwakowano kiedy to Cena odniósł kontuzję ścięgna piersiowego. | [101] |
82 | Randy Orton | 1 | (dts) | 7 października 2007<1 | <1 | Rosemont, IL | No Mercy | Otrzymał tytuł z rąk Mr. McMahona. | [102][103] |
83 | Triple H | 6 | <1 | <1 | [103][104] | ||||
84 | Randy Orton | 2 | 203 | 203 | Był to Last Man Standing match. | [103][105] | |||
85 | Triple H | 7 | (dts) | 27 kwietnia 2008210 | 210 | Baltimore, MD | Backlash | Był to Fatal 4-Way elimination match, w którym brali również udział John Cena i John "Bradshaw" Layfield. Tytuł stał się ekskluzywny dla brandu SmackDown, kiedy to Triple H został przeniesiony na SmackDown 23 czerwca 2008 podczas draftu. | [106][107] |
WWE: World Wrestling Entertainment: SmackDown! | |||||||||
86 | Edge | 3 | (dts) | 23 listopada 200821 | 21 | Boston, MA | Survivor Series | Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Vladimir Kozlov. Jeff Hardy oryginalnie miał brać udział w walce, lecz nie pojawił się, gdyż przed walką (wedle scenariusza) został zaatakowany. Triple H i Kozlov zaczęli pojedynek, lecz Edge został ujawniony jako zastępca Hardy’ego. | [108][109] |
87 | Jeff Hardy | 1 | (dts) | 14 grudnia 200842 | 42 | Buffalo, NY | Armageddon | Był to Triple Threat match, w którym również brał udział Triple H. | [110][111] |
88 | Edge | 4 | (dts) | 25 stycznia 200921 | 21 | Detroit, MI | Royal Rumble | Był to No Disqualification match. | [112][113] |
89 | Triple H | 8 | (dts) | 15 lutego 200970 | 70 | Seattle, WA | No Way Out | Był to Elimination Chamber match, w który brali również udział Jeff Hardy, Vladimir Kozlov, The Undertaker i Big Show. Tytuł stał się ekskluzywny dla Raw ponownie, gdy Triple H został przeniesiony na Raw 13 kwietnia 2009 podczas draftu. | [114][115] |
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw | |||||||||
90 | Randy Orton | 3 | (dts) | 26 kwietnia 200942 | 42 | Providence, RI | Backlash | Był to Six-man tag team match, w którym brali udział Randy Orton, Ted DiBiase, Jr. i Cody Rhodes przeciwko Triple H'owi, Shane’owi McMahon i Batiście, wskutek czego Orton miałby zdobyć tytuł w razie wygranej jego drużyny. | [116][117] |
91 | Batista | 1 | (dts) | 7 czerwca 20092 | 2 | Nowy Orlean, LA | Extreme Rules | Był to Steel Cage match. | [118][119] |
— | Wakat | — | (dts) | 9 czerwca 2009— | — | — | — | Zwakowano kiedy to Batista doznał kontuzji bicepsu. | [120] |
92 | Randy Orton | 4 | (dts) | 15 czerwca 200990 | 90 | Charlotte, NC | Raw | Był to Fatal 4-Way match, w którym również brali udział Triple H, John Cena i Big Show. | [121][122] |
93 | John Cena | 4 | (dts) | 13 września 200921 | 21 | Montreal, QC | Breaking Point | Był to „I Quit” match. Jeśli ktoś zainterweniowałby ze strony Ortona, straciłby tytuł. | [123][124] |
94 | Randy Orton | 5 | (dts) | 4 października 200921 | 21 | Newark, NJ | Hell in a Cell | Był to Hell in a Cell match. | [125][126] |
95 | John Cena | 5 | (dts) | 25 października 200949 | 49 | Pittsburgh, PA | Bragging Rights | Był to 60-minutowy Iron Man match, gdzie Cena wygrał 6-5. Jeśli Cena miałby przegrać, musiałby opuścić brand Raw. | [127][128] |
96 | Sheamus | 1 | (dts) | 13 grudnia 200970 | 70 | San Antonio, TX | TLC: Tables, Ladders & Chairs | Był to Tables match. | [129][130] |
97 | John Cena | 6 | (dts) | 21 lutego 2010<1 | <1 | St. Louis, MO | Elimination Chamber | Był to Elimination Chamber match, w którym również brali udział Triple H, Randy Orton, Sheamus, Ted DiBiase i Kofi Kingston. | [131] |
98 | Batista | 2 | 35 | 35 | Batista, wrestler z rosteru brandu SmackDown, został przeniesiony do brandu Raw po wygraniu tytułu. | [132] | |||
99 | John Cena | 7 | (dts) | 28 marca 201084 | 84 | Glendale, AZ | WrestleMania XXVI | [133] | |
100 | Sheamus | 2 | (dts) | 20 czerwca 201091 | 91 | Uniondale, NY | Fatal 4-Way | Był to Fatal 4-Way match, w którym brali również udział Edge i Randy Orton. | [134] |
101 | Randy Orton | 6 | (dts) | 19 września 201064 | 64 | Rosemont, IL | Night of Champions | Był to Six-Pack Elimination Challenge, w którym brali również udział Edge, John Cena, Chris Jericho i Wade Barrett. | [135] |
102 | The Miz | 1 | (dts) | 22 listopada 2010160 | 160 | Orlando, FL | Raw | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank po tym jak Orton obronił tytuł przeciwko Barrettowi. | [136] |
103 | John Cena | 8 | (dts) | 1 maja 201177 | 77 | Tampa, FL | Extreme Rules | Był to Triple Threat Steel Cage match, w którym również brał udział John Morrison. | [137] |
104 | CM Punk | 1 | (dts) | 17 lipca 201128 | 28 | Rosemont, IL | Money in the Bank | Punk (storyline'owo) miał opuścić WWE dzień po wygranej tytułu. Powrócił 25 lipca na Raw; jego panowanie jest akceptowane przez cały ten czas. | [138] |
105 | Rey Mysterio (i CM Punk) |
1 (1) |
(dts) | 25 lipca 2011<1 | <1 | Hampton, VA | Raw | Pokonał The Miza w finale 8-osobowego turnieju koronującego nowego mistrza. CM Punk był również WWE Championem przez ten czas. | [139] |
106 | John Cena (i CM Punk) |
9 (1) |
20 | 20 | CM Punk był również WWE Championem przez ten czas. | [140] | |||
— | CM Punk | 1 | (dts) | 14 sierpnia 2011— | — | Los Angeles, CA | SummerSlam | Pokonał Cenę w walce o niekwestionowane mistrzostwo. Jest to zaliczane jako kontynuacja jego pierwszego panowania. Triple H był sędzią specjalnym. | [141] |
107 | Alberto Del Rio | 1 | (dts) | 14 sierpnia 201135 | 35 | Los Angeles, CA | SummerSlam | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank i pokonał CM Punka, który stał się niekwestionowanym WWE Championem, lecz został zaatakowany przez Kevina Nasha po pokonaniu Ceny. | [142] |
WWE: World Wrestling Entertainment (niemarkowe) | |||||||||
108 | John Cena | 10 | (dts) | 18 września 201114 | 14 | Buffalo, NY | Night of Champions | [143] | |
109 | Alberto Del Rio | 2 | (dts) | 2 października 201149 | 49 | Nowy Orlean, LA | Hell in a Cell | Był to Triple Threat Hell in a Cell match, w którym brał również udział CM Punk. | [144] |
110 | CM Punk | 2 | (dts) | 20 listopada 2011434 | 434 | Nowy Jork, NY | Survivor Series | [145] | |
111 | The Rock | 8 | (dts) | 27 stycznia 201370 | 70 | Phoenix, AZ | Royal Rumble | Punk oryginalnie zwyciężył, lecz walka została zrestartowana przecz Vince’a McMahona przez interwencję The Shield. | [146] |
112 | John Cena | 11 | (dts) | 7 kwietnia 2013133 | 133 | East Rutherford, NJ | WrestleMania 29 | [147] | |
113 | Daniel Bryan | 1 | (dts) | 18 sierpnia 2013<1 | <1 | Los Angeles, CA | SummerSlam | Triple H był sędzią specjalnym. | [148] |
114 | Randy Orton | 7 | 28 | 28 | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. Triple H, który zaatakował Bryana po walce, był sędzią specjalnym. | [149] | |||
115 | Daniel Bryan | 2 | (dts) | 15 września 20131 | 1 | Detroit, MI | Night of Champions | [150] | |
— | Wakat | — | (dts) | 16 września 2013— | — | Cleveland, OH | Raw | Zwakowano po kontrowersyjnym zakończeniu walki, gdzie Bryan pokonał Ortona i wygrał tytuł. Rewanż o zwakowany tytuł miał miejsce na Battleground, lecz zakończył się poprzez no-contest. | [151] |
116 | Randy Orton | 8 | (dts) | 27 października 2013161 | 161 | Miami, FL | Hell in a Cell | Pokonał Daniela Bryana w Hell in a Cell matchu o zwakowany tytuł, gdzie Shawn Michaels był sędzią specjalnym. 15 grudnia 2013 na TLC, Orton pokonał Johna Cenę unifikując World Heavyweight Championship w WWE Championship. Tytuł zmienił nazwę na WWE World Heavyweight Championship. |
[152] |
117 | Daniel Bryan | 3 | (dts) | 6 kwietnia 201464 | 65 | Nowy Orlean, LA | WrestleMania XXX | Był to Triple Threat match, w którym brał również udział Batista. | [153] |
— | Wakat | — | (dts) | 9 czerwca 2014— | Minneapolis, MN | Raw | Bryan został pozbawiony tytułu przez kontuzję karku. | [154] | |
118 | John Cena | 12 | (dts) | 29 czerwca 201449 | 49 | Boston, MA | Money in the Bank | Był to Ladder match, w którym brali również udział Alberto Del Rio, Bray Wyatt, Cesaro, Kane, Randy Orton, Roman Reigns i Sheamus. | [155] |
119 | Brock Lesnar | 4 | (dts) | 17 sierpnia 2014224 | 224 | Los Angeles, CA | SummerSlam | [156] | |
120 | Seth Rollins | 1 | (dts) | 29 marca 2015220 | 220 | Santa Clara, CA | WrestleMania 31 | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank podczas walki Brocka Lesnara z Romanem Reignsem, zamieniając go w Triple Threat match. Rollins przypiął Reignsa i zdobył tytuł. | [157] |
— | Wakat | — | (dts) | 5 listopada 2015— | — | — | — | Rollins odniósł kontuzję kolana podczas jego walki z Kanem w Dublinie w Irlandii i musiał zwakować mistrzostwo. | [158] |
121 | Roman Reigns | 1 | (dts) | 22 listopada 2015<1 | <1 | Atlanta, GA | Survivor Series | Pokonał Deana Ambrose'a w finale turnieju o zwakowany tytuł. | [159] |
122 | Sheamus | 3 | 22 | 22 | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. | [160] | |||
123 | Roman Reigns | 2 | (dts) | 14 grudnia 201541 | 41 | Filadelfia, PA | Raw | Był to title vs. career match. | [161] |
124 | Triple H | 9 | (dts) | 24 stycznia 201670 | 70 | Orlando, FL | Royal Rumble | Był to Royal Rumble match, w którym Triple H wyeliminował jako ostatniego Deana Ambrose'a. | [162][163] |
125 | Roman Reigns | 3 | (dts) | 3 kwietnia 201677 | 77 | Dallas, TX | WrestleMania 32 | [164] | |
126 | Seth Rollins | 2 | (dts) | 19 czerwca 2016<1 | <1 | Las Vegas, NV | Money in the Bank | [165] | |
127 | Dean Ambrose | 1 | 84 | 84 | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank; nazwa tytułu została zmieniona na WWE Championship. Po przywróceniu podziału WWE na brandy, nazwę tytułu zmieniono na WWE World Championship i przypisano do brandu SmackDown. Utworzono WWE Universal Championship dla brandu Raw. |
[165] | |||
WWE: World Wrestling Entertainment: SmackDown | |||||||||
128 | AJ Styles | 1 | (dts) | 11 września 2016140 | 140 | Richmond, VA | Backlash | Podczas jego panowania zmieniono nazwę mistrzostwa na WWE Championship. | [166] |
129 | John Cena | 13 | (dts) | 29 stycznia 201714 | 14 | San Antonio, TX | Royal Rumble | [167] | |
130 | Bray Wyatt | 1 | (dts) | 12 lutego 201749 | 49 | Phoenix, AZ | Elimination Chamber | Był to Elimination Chamber match, w którym brali również udział AJ Styles, The Miz, Dean Ambrose i Baron Corbin. | [168] |
131 | Randy Orton | 9 | (dts) | 2 kwietnia 201749 | 49 | Orlando, FL | WrestleMania 33 | [169] | |
132 | Jinder Mahal | 1 | (dts) | 21 maja 2017170 | 170 | Rosemont, IL | Backlash | [170] | |
133 | AJ Styles | 2 | (dts) | 7 listopada 2017371 | 371 | Manchester, Anglia | SmackDown Live | [171] | |
134 | Daniel Bryan | 4 | (dts) | 13 listopada 2018145 | 144 | St Louis, MO | SmackDown Live | [172] | |
135 | Kofi Kingston | 1 | (dts) | 7 kwietnia 2019180 | 180 | East Rutherford, NJ | WrestleMania 35 | [173] | |
136 | Brock Lesnar | 5 | (dts) | 4 października 2019173 | 184 | Los Angeles, CA | SmackDown | 1 listopada 2019 na odcinku SmackDown Lesnar opuścił SmackDown i udał się na Raw, zabierając ze sobą tytuł. | [174] |
WWE: World Wrestling Entertainment: Raw | |||||||||
137 | Drew McIntyre | 1 | 25 lub (dts) | 26 marca 2020214 | 202 | Orlando, FL | WrestleMania 36 (część 2) |
WrestleMania została nagrana 25 i 26 marca. McIntyre sam potwierdził we swoim pamiętniku, A Chosen Destiny: My Story, że walka była nagrana 25 marca. Wyemitowano 5 kwietnia | [175] |
138 | Randy Orton | 10 | (dts) | 25 października 202022 | 22 | Orlando, FL | Hell in a Cell | Był to Hell in a Cell match. | [176] |
139 | Drew McIntyre | 2 | (dts) | 16 listopada 202097 | 97 | Orlando, FL | Raw | Był to No Disqualification i No Countout match. | [177] |
140 | The Miz | 2 | (dts) | 21 lutego 20218 | 8 | St. Petersburg, FL | Elimination Chamber | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. | [178] |
141 | Bobby Lashley | 1 | (dts) | 1 marca 2021196 | 195 | St. Petersburg, FL | Raw | Był to Lumberjack match. | [179] |
142 | Big E | 1 | (dts) | 13 września 2021110 | 110 | Boston, MA | Raw | Wykorzystał swój kontrakt Money in the Bank. | [180] |
143 | Brock Lesnar | 6 | (dts) | 1 stycznia 202228 | 27 | Atlanta, GA | Day 1 | Był to Fatal 5-Way match, w którym brali również udział Seth „Freakin” Rollins, Kevin Owens i Bobby Lashley. | [181] |
144 | Bobby Lashley | 2 | (dts) | 29 stycznia 202221 | 20 | St. Louis, MO | Royal Rumble | [182] | |
145 | Brock Lesnar | 7 | (dts) | 19 lutego 202243 | 43 | Dżudda, Arabia Saudyjska | Elimination Chamber | Był to Elimination Chamber match, w którym brali również udział Seth „Freakin” Rollins, Austin Theory, AJ Styles i Riddle. | [183] |
146 | Roman Reigns | 4 | (dts) | 3 kwietnia 202244+ | 44+ | Arlington, TX | WrestleMania 38 (część 2) |
Ta walka jest zaliczana jako walka unifikacyjna, gdzie Universal Championship Reignsa również był na szali. Jednak, po walce, oba tytuły pozostają niezależnie aktywne, a Reigns otrzymiał miano Undisputed WWE Universal Champion. | [7] |
Łączna ilość posiadańEdytuj
Na stan z 17 maj 2022
† | Oznaczenie obecnego mistrza |
---|---|
¤ | Oznacza, że ilość dni nie jest dokładnie znana, więc uznawana jest najmniejsza długość |
Miejsce | Mistrz | Liczba panowań | Łączna liczba dni | Łączna liczba dni według WWE |
---|---|---|---|---|
1 | Bruno Sammartino | 2 | 4040 | |
2 | Hulk Hogan | 6 | 2185 | 2188 |
3 | Bob Backlund | 2 | 2121 | 2138 |
4 | John Cena | 13 | 1254 | |
5 | Pedro Morales | 1 | 1027 | |
6 | Brock Lesnar | 7 | 823 | 828 |
7 | Randy Orton | 10 | 680 | |
8 | Bret Hart | 5 | 654 | |
9 | Triple H | 9 | 609 | 611 |
10 | Stone Cold Steve Austin | 6 | 529 | |
11 | Randy Savage | 2 | 520 | |
12 | AJ Styles | 2 | 511 | |
13 | CM Punk | 2 | 462 | |
14 | Shawn Michaels | 3 | 396 | |
15 | The Rock | 8 | 367 | 378 |
16 | Diesel | 1 | 358 | |
17 | Drew McIntyre | 2 | 311 | 300 |
18 | Kurt Angle | 4 | 297 | 299 |
19 | Superstar Billy Graham | 1 | 296 | |
20 | The Ultimate Warrior | 1 | 293 | |
21 | Yokozuna | 2 | 280 | |
John "Bradshaw" Layfield | 1 | 280 | ||
23 | The Undertaker | 4 | 238 | |
24 | Seth Rollins | 2 | 221 | 220 |
25 | Bobby Lashley | 2 | 217 | 215 |
26 | Daniel Bryan | 4 | 210 | |
27 | Sheamus | 3 | 183 | |
28 | Kingston | 1 | 180 | |
29 | Jinder Mahal | 1 | 170 | |
30 | The Miz | 2 | 168 | |
31 | Roman Reigns † | 4 | 162+ | |
32 | Edge | 4 | 139 | |
33 | Eddie Guerrero | 1 | 133 | |
34 | Ric Flair | 2 | 118 | |
35 | Big E | 1 | 110 | |
36 | Chris Jericho | 1 | 98 | |
37 | Sycho Sid | 2 | 97 | |
38 | Alberto Del Rio | 2 | 84 | |
Dean Ambrose | 1 | 84 | ||
40 | Big Show | 2 | 78 | |
41 | Sgt. Slaughter | 1 | 64 | |
42 | Bray Wyatt | 1 | 49 | |
43 | Mankind | 3 | 47 | 36 |
44 | Jeff Hardy | 1 | 42 | |
45 | Batista | 2 | 37 | |
46 | Buddy Rogers | 1 | 36 | 22 |
47 | The Iron Sheik | 1 | 28 | |
48 | Rob Van Dam | 1 | 22 | |
49 | Ivan Koloff | 1 | 21 | |
50 | Stan Stasiak | 1 | 9 | |
— | Ted DiBiase | — | 8 | — |
— | Antonio Inoki | — | 6 | — |
51 | Vince McMahon | 1 | 6 | 4 |
52 | Kane | 1 | 1 | |
53 | Rey Mysterio | 1 | <1 | |
André the Giant | 1 | <1 |
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b WWE Championship, WWE [dostęp 2018-06-24] (ang.).
- ↑ WWF RAW Results (March 25, 2002), 25 marca 2002 (ang.).
- ↑ World Heavyweight Championship, WWE [dostęp 2018-04-11] (ang.).
- ↑ Marc Middleton: Update On Two WWE World Titles. wrestlinginc.com, 2016-06-29. [dostęp 2016-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-30)].
- ↑ 2016 WWE Draft results: Are your favorite Superstars on Raw or SmackDown Live?, WWE, 19 lipca 2016 [dostęp 2018-06-24] (ang.).
- ↑ Universal Championship, WWE [dostęp 2018-04-18] (ang.).
- ↑ a b Jason Powell: WrestleMania 38 results: Powell’s live review of night two with Roman Reigns vs. Brock Lesnar for the Unified WWE Championship, RK-Bro vs. The Street Profits vs. Alpha Academy for the Raw Tag Titles, Edge vs. AJ Styles, Johnny Knoxville vs. Sami Zayn in an Anything Goes match, Pat McAfee vs. Austin Theory, Bobby Lashley vs. Omos. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-04-03].
- ↑ Philip Kreikenbohm , WWE Championship, Cagematch.net [dostęp 2018-06-24] (ang.).
- ↑ Buddy Rogers's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Bruno Sammartino's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Ivan Koloff's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Pedro Morales's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Stan Stasiak's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Bruno Sammartino's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Billy Graham's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Bob Backlund's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Bob Backlund bio. WWE. [dostęp 2012-08-20].
- ↑ WWE Championship Title History.
- ↑ a b c WWWF/WWF/WWE Heavyweight Title History. The History of the WWE. [dostęp 2012-08-02].
- ↑ The Iron Sheik's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Hulk Hogan's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ a b Andre the Giant's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
- ↑ Randy Savage's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20].
- ↑ Hulk Hogan's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ The Ultimate Warrior's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-31)].
- ↑ Sgt. Slaughter's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Hulk Hogan's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-30)].
- ↑ The Undertaker's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-05)].
- ↑ a b Hulk Hogan's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-23)].
- ↑ Ric Flair's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)].
- ↑ Randy Savage's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Ric Flair's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-03)].
- ↑ Bret Hart's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Yokozuna's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ Hulk Hogan's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-19)].
- ↑ Yokozuna's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Bret Hart's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Bob Backlund's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Diesel's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-17)].
- ↑ Bret Hart's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Shawn Michaels's reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
- ↑ Sycho Sid's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ a b Shawn Michaels's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21].
- ↑ Bret Hart's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Sycho Sid's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)].
- ↑ The Undertaker's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ Bret Hart's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Shawn Michaels's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-10)].
- ↑ Steve Austin's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
- ↑ Kane's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-06-23)].
- ↑ a b Steve Austin's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ Le site officiel français de catch pour l'Univers de la WWE, wwe.com [dostęp 2017-11-25] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-05] (ang.).
- ↑ The Rock's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-25)].
- ↑ Mankind's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-28)].
- ↑ The Rock's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-17)].
- ↑ Mankind's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ The Rock's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-08)].
- ↑ Steve Austin's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ The Undertaker's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)].
- ↑ Steve Austin's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Mankind's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)].
- ↑ Triple H's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ a b Mr. McMahon's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)].
- ↑ Triple H's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)].
- ↑ The Big Show's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Triple H's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-18)].
- ↑ The Rock's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-30)].
- ↑ WWE Championship – The Rock. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-30)].
- ↑ The Rock's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-11)].
- ↑ Kurt Angle's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ The Rock's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-09-24)].
- ↑ Steve Austin's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Kurt Angle's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ Steve Austin's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ Chris Jericho's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ Triple H's fifth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ Hulk Hogan's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-06-24)].
- ↑ The Undertaker's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-27)].
- ↑ The Rock's seventh reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-11)].
- ↑ Brock Lesnar's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ The Big Show's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ Kurt Angle's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22].
- ↑ Brock Lesnar's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-11)].
- ↑ Kurt Angle's fourth reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Brock Lesnar's third reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-07-15)].
- ↑ Eddie Guerrero's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ Jaya Roopansingh: Guerrero crowned at No Way Out. SLAM! Wrestling, 2004-02-16. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
- ↑ John Bradshaw Layfield's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-12-05)].
- ↑ Adam Martin: WWE Great American Bash (SmackDown) PPV Results – 6/27/04. WrestleView, 2004-06-27. [dostęp 2009-11-24].
- ↑ John Cena's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ Adam Martin: WWE WrestleMania 21 PPV Results – 4/3/05 – Los Angeles, CA. WrestleView, 2005-04-03. [dostęp 2009-11-24].
- ↑ Edge's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-04)].
- ↑ Chris Sokol: Edge surprise champ after Revolution. SLAM! Wrestling, 2006-01-09. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-17)].
- ↑ John Cena's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)].
- ↑ Adam Martin: Royal Rumble (RAW/SmackDown) PPV Results – 1/29/06 – Miami, FL. WrestleView, 2006-01-29. [dostęp 2009-11-24].
- ↑ Rob Van Dam's first reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Adam Martin: ECW One Night Stand PPV Results – 6/11/06. WrestleView, 2006-06-11. [dostęp 2009-11-24].
- ↑ Edge's second reign. WWE. [dostęp 2007-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-06)].
- ↑ Dave Plummer: Raw: Edge wins WWE title. SLAM! Wrestling. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-07)].
- ↑ John Cena's third reign. WWE. [dostęp 2012-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-10)].
- ↑ Mr. McMahon vacates Cena's WWE Championship. WWE, 2007-10-02. [dostęp 2012-08-03].
- ↑ Randy Orton's first reign. WWE. [dostęp 2007-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)].
- ↑ a b c WWE title magic at No Mercy. W: The Sun [on-line]. 2007-10-09. [dostęp 2009-11-24].
- ↑ Triple H's sixth reign. WWE. [dostęp 2007-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Randy Orton's second reign. WWE. [dostęp 2007-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Triple H's seventh reign. WWE. [dostęp 2008-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-22)].
- ↑ Dave Hillhouse: HHH reigns again after Backlash. SLAM! Wrestling. [dostęp 2009-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-20)].
- ↑ Edge's third reign. WWE. [dostęp 2008-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-07)].
- ↑ Your new WWE champions.... W: The Sun [on-line]. 2008-11-25. [dostęp 2009-11-24].
- ↑ Jeff Hardy's first reign. WWE. [dostęp 2008-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)].
- ↑ Wade Keller: Keller's WWE Armageddon PPV report 12/14: Ongoing "virtual time" coverage of live event – John Cena vs. Chris Jericho. PWTorch, 2008-12-14. [dostęp 2009-11-24].
- ↑ Edge's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-21)].
- ↑ Adam Martin: Royal Rumble PPV Results – 1/25/09. WrestleView.com, 2009-01-25. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
- ↑ Triple H's eighth reign. WWE. [dostęp 2009-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-25)].
- ↑ Adam Martin: WWE No Way Out Results – 2/15/09. WrestleView, 2009-02-15. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-29)].
- ↑ Orton's third reign. WWE. [dostęp 2009-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)].
- ↑ Adam Martin: Backlash PPV Results – 4/26/09. WrestleView, 2009-04-26. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
- ↑ Batista's first reign. WWE. [dostęp 2009-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-11)].
- ↑ Adam Martin: Extreme Rules PPV Results – 6/7/09. WrestleView, 2009-06-07. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
- ↑ Wounded Animal. WWE, 2009-06-09. [dostęp 2009-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-12)].
- ↑ Orton's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-19)].
- ↑ Hunter Golden: Raw Results – 6/15/09. WrestleView, 2009-06-16. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
- ↑ Cena's fourth reign. WWE. [dostęp 2009-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-22)].
- ↑ Adam Martin: Breaking Point PPV Results – 9/13/09. WrestleView, 2009-09-13. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
- ↑ Orton's fifth reign. WWE. [dostęp 2009-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-08)].
- ↑ Adam Martin: Hell in a Cell PPV Results – 10/4/09. WrestleView, 2009-10-04. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-28)].
- ↑ Cena's fifth reign. WWE. [dostęp 2009-10-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-10)].
- ↑ Adam Martin: Bragging Rights Results – 10/25/09. WrestleView, 2009-10-25. [dostęp 2011-01-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
- ↑ Sheamus' first reign. WWE. [dostęp 2009-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-17)].
- ↑ Adam Martin: WWE TLC PPV Results – 12/13/09. Wrestle View, 2011-01-04. [dostęp 2010-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-01)].
- ↑ Cena's sixth reign. WWE. [dostęp 2009-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-25)].
- ↑ Batista's second reign. WWE. [dostęp 2009-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-25)].
- ↑ John Cena's seventh reign. WWE. [dostęp 2010-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-01)].
- ↑ Sheamus' second reign. WWE. [dostęp 2010-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-21)].
- ↑ Randy Orton's sixth reign. WWE. [dostęp 2010-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-24)].
- ↑ The Miz's first reign. WWE. [dostęp 2010-11-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-08)].
- ↑ John Cena's eighth reign. WWE. [dostęp 2011-05-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-06)].
- ↑ CM Punk's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)].
- ↑ Rey Mysterio's first reign. WWE. [dostęp 2011-07-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-29)].
- ↑ John Cena's ninth reign. WWE. [dostęp 2011-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)].
- ↑ James Woartman: CM Punk def. John Cena; Alberto Del Rio cashed in Raw Money in the Bank briefcase (New Undisputed WWE Champion). WWE. [dostęp 2011-08-14].
- ↑ Alberto Del Rio's first reign. WWE. [dostęp 2011-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)].
- ↑ John Cena's tenth reign. WWE. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-24)].
- ↑ Alberto Del Rio's second reign. WWE. [dostęp 2011-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-06)].
- ↑ CM Punk's second reign. WWE. [dostęp 2012-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-24)].
- ↑ The Rock's eighth reign. WWE. [dostęp 2013-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-31)].
- ↑ John Cena's eleventh reign. WWE. [dostęp 2013-04-08].
- ↑ Daniel Bryan's first reign. WWE. [dostęp 2013-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-22)].
- ↑ Randy Orton's seventh reign. WWE. [dostęp 2013-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-22)].
- ↑ Daniel Bryan's second reign. WWE. [dostęp 2013-09-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-20)].
- ↑ Anthony Benigno: WWE COO Triple H stripped Daniel Bryan of the WWE Championship. [dostęp 2013-09-16].
- ↑ Randy Orton's eighth reign. WWE. [dostęp 2013-10-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)].
- ↑ Daniel Bryan's third reign. WWE. [dostęp 2014-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-10)].
- ↑ Stephanie McMahon strips Daniel Bryan of the WWE World Heavyweight Championship. WWE. [dostęp 2014-06-09].
- ↑ John Cena's twelfth reign. WWE. [dostęp 2014-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-13)].
- ↑ Brock Lesnar's fourth reign. WWE. [dostęp 2014-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-29)].
- ↑ Seth Rollins' first reign. WWE. [dostęp 2015-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
- ↑ Seth Rollins tears ACL/MCL, vacates title.. WWE. [dostęp 2015-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-12)].
- ↑ Roman Reigns' first reign. WWE. [dostęp 2015-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-23)].
- ↑ Sheamus' third reign. WWE. [dostęp 2015-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-23)].
- ↑ Roman Reigns' second reign. WWE. [dostęp 2015-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-17)].
- ↑ Triple H's nine reign. WWE. [dostęp 2015-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-25)].
- ↑ James Caldwell: 1/24 WWE Royal Rumble PPV Results – CALDWELL’S Complete Live PPV Report. Pro Wrestling Torch. [dostęp 2016-01-24].
- ↑ Roman Reigns def. WWE World Heavyweight Champion Triple H. [dostęp 2016-04-04].
- ↑ a b Seth Rollins def. WWE World Heavyweight Champion Roman Reigns; Dean Ambrose cashed in his Money in the Bank contract to become WWE World Heavyweight Champion. wwe.com, 2016-06-19. [dostęp 2016-06-20].
- ↑ AJ Styles def. Dean Ambrose to win the WWE World Championship. wwe.com, 2016-09-11. [dostęp 2016-09-12].
- ↑ Wade Keller: KELLER’S WWE ROYAL RUMBLE REPORT 1/29: Ongoing results updated throughout evening including Owens-Reigns, Styles-Cena, Rumble match. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-01-29].
- ↑ Jason Powell: 2/12 Powell’s WWE Elimination Chamber 2017 live review: John Cena vs. AJ Styles vs. Dean Ambrose vs. The Miz vs. Baron Corbin vs. Bray Wyatt in an Elimination Chamber match for the WWE Championship. W: Pro Wrestling Torch [on-line]. [dostęp 2017-02-12].
- ↑ Jason Powell: Powell’s WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon,Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match. W: Pro Wreslting Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-04-02].
- ↑ Jason Powell: 5/21 Powell’s WWE Backlash Live Review: Randy Orton vs. Jinder Mahal for the WWE Championship, Kevin Owens vs. AJ Styles for the U.S. Championship, Shinsuke Nakamura vs. Dolph Ziggler. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-05-21].
- ↑ Jason Powell: 11/7 Barnett's WWE SmackDown Live TV Review: Jinder Mahal vs. AJ Styles for the WWE Championship, The Usos vs. Shelton Benjamin and Chad Gable for the SmackDown Tag Titles, Becky Lynch vs. James Ellsworth. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-11-07].
- ↑ Jake Barnett: 11/13 Barnett's WWE Smackdown Live TV Review: WWE Survivor Series shakeup due to Becky Lynch's injury, New Day vs. Big Show, Sheamus, and Cesaro, the final push for Sunday's event. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-11-13].
- ↑ Jason Powell: WrestleMania 35 results: Powell's live review of Ronda Rousey vs. Becky Lynch vs. Charlotte Flair for the Raw and Smackdown Women's Titles, Daniel Bryan vs. Kofi Kingston for the WWE Championship, Brock Lesnar vs. Seth Rollins for the WWE Universal Championship, Batista vs. Triple H, AJ Styles vs. Randy Orton. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2018-04-07].
- ↑ Jason Powell: 10/04 WWE Smackdown results: Powell's review of The Rock's return, Kofi Kingston vs.Brock Lesnar for the WWE Championship, Kevin Owens vs. Shane McMahon in a ladder match, Becky Lynch and Charlotte Flair vs. Sasha Banks ans Bayley, Roman Reigns vs Erick Rowan in a Lumberjack Match. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2019-10-04].
- ↑ Jason Powell: WrestleMania 36 results: Powell's live review of Night Two featuring Brock Lesnar vs. Drew McIntyre for the WWE Championship, John Cena vs. "The Fiend" Bray Wyatt in a Firefly Funhouse match, Edge vs. Randy Orton in a Last Man Standing match, Rhea Ripley vs. Charlotte Flair for the NXT Women's Championship. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2020-04-05].
- ↑ Jason Powell: WWE Hell in a Cell results: Powell's review of Drew McIntyre vs. Randy Orton in a Hell in a Cell match for the WWE Championship, Roman Reigns vs. Jey Uso in an I Quit Hell in a Cell match for the WWE Universal Championship, Bayley vs. Sasha Banks in a Hell in a Cell match for the Smackdown Women's Title. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2020-10-25].
- ↑ Jason Powell: 11/16 WWE Raw Results: Powell's live review of Randy Orton vs. Drew McIntyre for the WWE Championship, Kofi Kingston and Xavier Woods vs. Cedric Alexander and Shelton Benjamin for the Raw Tag Titles, Team Raw vs. Retribution, the final push for Survivor Series. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2020-11-16].
- ↑ Jason Powell: WWE Elimination Chamber results: Powell's live review of Drew McIntyre vs. Sheamus vs. Randy Orton vs. Kofi Kingston vs. AJ Styles vs. Jeff Hardy in an Elimination Chamber match for the WWE Championship, Roman Reigns faces an Elimination Chamber match winner for the WWE Universal Championship. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2021-02-21].
- ↑ Jason Powell: 3/1 WWE Raw Results: Powell’s live review The Miz vs. Bobby Lashley for the WWE Championship, Drew McIntyre returns, the build to WWE Fastlane continues. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2021-03-01].
- ↑ Jason Powell: 9/13 WWE Raw Results: Powell’s live review of Bobby Lashley vs. Randy Orton for the WWE Championship following Big E’s threat to cash in the MITB contract, Damian Priest vs. Jeff Hardy for the U.S. Title, Raw Women’s Champion Charlotte Flair vs. Shayna Baszler in a non-title match, Rhea Ripley vs. Natalya. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2021-09-13].
- ↑ Jason Powell: WWE Day 1 results: Powell’s review of Big E vs. Brock Lesnar vs. Bobby Lashley vs. Kevin Owens vs. Seth Rollins for the WWE Championship, Becky Lynch vs. Liv Morgan for the Raw Women’s Championship, The Usos vs. Kofi Kingston and King Woods for the Smackdown Tag Titles, Edge vs. The Miz. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-01-01].
- ↑ Jason Powell: WWE Royal Rumble results: Powell’s live review of the Royal Rumble matches, Brock Lesnar vs. Bobby Lashley for the WWE Championship, Roman Reigns vs. Seth Rollins for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs Doudrop for the Smackdown Women’s Championship. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-01-29].
- ↑ Jason Powell: WWE Elimination Chamber results: Powell’s live review of two Elimination Chamber matches, Roman Reigns vs. Goldberg for the WWE Universal Championship, Becky Lynch vs. Lita for the Raw Women’s Championship, Ronda Rousey and Naomi vs. Charlotte Flair and Sonya Deville. W: Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2022-02-19].