Lista zawodowych mistrzów świata wagi junior koguciej w boksie

Waga juniorkogucia jest jedną z młodszych kategorii boksu zawodowego. Została wprowadzona w roku 1920, ale nigdy nie była stosowana. Reaktywowana została w roku 1979 przez WBC z limitem 115 funtów, a następnie przyjęta przez WBA (1981), IBF (1983) i WBO (1989). Jej limit wynosi 52,2 kg (115 funtów).

Każda z federacji boksu zawodowego uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),
World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,
International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,
World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie tytułu	Utrata tytułu	Mistrz		Organizacja	Obrona tytułu
2 lutego 1980	24 stycznia 1981	Rafael Orono	Wenezuela	WBC	3
Orono został inauguracyjnym mistrzem federacji WBC po pokonaniu Południowokoreańczyka Lee Seung-hoona^[1].
24 stycznia 1981	28 listopada 1982	Kim Chul-ho	Korea Południowa	WBC	5
12 września 1981	5 grudnia 1981	Gustavo Ballas	Argentyna	WBA	0
Ballas został pierwszym mistrzem federacji WBA po zwycięstwie nad Południowokoreańczykiem Bae Sok-chulem przez TKO w 8r^[2].
5 grudnia 1981	8 kwietnia 1982	Rafael Pedroza	Panama	WBA	0
8 kwietnia 1982	1984	Jiro Watanabe	Japonia	WBA	6
Watanabe pokonał Payao Poontarata 5 lipca 1984 i został mistrzem WBC, ale WBA nie uznała tej walki za unifikacyjną i pozbawiła go swojego pasa^[3].
28 listopada 1982	27 listopada 1983	Rafael Orono	Wenezuela	WBC	3
27 listopada 1983	5 lipca 1984	Payao Poontarat	Tajlandia	WBC	1
10 grudnia 1983	3 maja 1985	Chun Ju-do	Korea Południowa	IBF	5
Ju Do Chun został pierwszym mistrzem federacji IBF po pokonaniu Japończyka Ken Kasugai przez TKO w 5r^[4].
5 lipca 1984	30 marca 1986	Jiro Watanabe	Japonia	WBC	4
21 listopada 1984	21 grudnia 1991	Khaosai Galaxy	Tajlandia	WBA	19
Khaosai Galaxy pozostawił wakujący tytuł kończąc karierę po 19 zwycięskiej obronie 21 grudnia 1991 z Armando Castro^[5].
3 maja 1985	15 lutego 1986	Ellyas Pical	Indonezja	IBF	1
15 lutego 1986	5 lipca 1986	Cesar Polanco	Dominikana	IBF	0
30 marca 1986	16 maja 1987	Gilberto Roman	Meksyk	WBC	6
5 lipca 1986	28 lutego 1987	Ellyas Pical	Indonezja	IBF	1
Pical został pozbawiony tytułu IBF po walce z Khaosai Galaxym o pas WBA, którą przegrał przez TKO w 14r^[6].
16 maja 1987	8 sierpnia 1987	Santos Benigno Laciar	Argentyna	WBC	0
17 maja 1987	17 października 1987	Chang Tae-il	Korea Południowa	IBF	0
8 sierpnia 1987	8 kwietnia 1988	Sugar Baby Rojas	Kolumbia	WBC	1
17 października 1987	14 października 1989	Ellyas Pical	Indonezja	IBF	3
8 kwietnia 1988	7 listopada 1989	Gilberto Roman	Meksyk	WBC	5
29 kwietnia 1989	22 lutego 1992	José Ruíz	Portoryko	WBO	4
José Ruiz został pierwszym mistrzem federacji WBO po zwycięstwie na punkty nad Sugar Baby Rojasem^[7].
14 października 1989	21 kwietnia 1990	Juan Polo Perez	Kolumbia	IBF	0
7 listopada 1989	20 stycznia 1990	Nana Konadu	Ghana	WBC	0
20 stycznia 1990	13 listopada 1993	Moon Sung-kil	Korea Południowa	WBC	9
21 kwietnia 1990	16 stycznia 1993	Robert Quiroga	Stany Zjednoczone	IBF	5
22 lutego 1992	4 września 1992	Jose Quirino	Meksyk	WBO	0
10 kwietnia 1992	18 września 1994	Katsuya Onizuka	Japonia	WBA	5
4 września 1992	25 marca 1994	Johnny Bredahl	Dania	WBO	3
Bredahl pozostawił wakujący tytuł przechodząc do kategorii koguciej.
16 stycznia 1993	29 sierpnia 1994	Julio Cesar Borboa	Meksyk	IBF	5
13 listopada 1993	4 maja 1994	Jose Luis Bueno	Meksyk	WBC	0
4 maja 1994	20 lutego 1997	Hiroshi Kawashima	Japonia	WBC	6
29 sierpnia 1994	7 października 1995	Harold Grey	Kolumbia	IBF	3
18 września 1994	22 lipca 1995	Lee Hyung-chul	Korea Południowa	WBA	1
12 października 1994	18 lipca 1997	Johnny Tapia	Stany Zjednoczone	WBO	11
22 lipca 1995	24 sierpnia 1996	Alimi Goitia	Wenezuela	WBA	3
7 października 1995	27 kwietnia 1996	Carlos Gabriel Salazar	Argentyna	IBF	1
27 kwietnia 1996	24 sierpnia 1996	Harold Grey	Kolumbia	IBF	0
24 sierpnia 1996	18 lipca 1997	Danny Romero	Stany Zjednoczone	IBF	2
24 sierpnia 1996	23 grudnia 1997	Yokthai Sithoar	Tajlandia	WBA	4
20 lutego 1997	29 sierpnia 1998	Gerry Peñalosa	Filipiny	WBC	3
18 lipca 1997	1998	Johnny Tapia	Stany Zjednoczone	IBF i WBO	2
Tapia pozostawił wakujące tytuły przechodząc do kategorii koguciej.
23 grudnia 1997	23 grudnia 1998	Satoshi Iida	Japonia	WBA	2
29 sierpnia 1998	27 sierpnia 2000	Cho In-joo	Korea Południowa	WBC	5
7 listopada 1998	7 czerwca 1999	Victor Godoi	Argentyna	WBO	0
23 grudnia 1998	31 lipca 1999	Jesús Kiki Rojas	Wenezuela	WBA	1
7 czerwca 1999	20 listopada 1998	Diego Morales	Meksyk	WBO	1
24 kwietnia 1999	2000	Mark Johnson	Stany Zjednoczone	IBF	2
Johnson pozostawił wakujący tytuł przechodząc do wagi koguciej.
31 lipca 1999	9 października 2000	Hideki Todaka	Japonia	WBA	2
20 listopada 1999	16 czerwca 2001	Adonis Rivas	Nikaragua	WBO	2
22 lipca 2000	4 stycznia 2003	Felix Machado	Wenezuela	IBF	3
27 sierpnia 2000	28 czerwca 2004	Masamori Tokuyama	Korea Północna	WBC	8
9 października 2000	11 marca 2001	Leo Gamez	Wenezuela	WBA	0
11 marca 2001	9 marca 2002	Celes Kobayashi	Japonia	WBA	1
16 czerwca 2001	22 czerwca 2002	Pedro Alcázar	Panama	WBO	1
9 marca 2002	3 grudnia 2004	Alexander Muñoz	Wenezuela	WBA	3
22 czerwca 2002	16 sierpnia 2003	Fernando Montiel	Meksyk	WBO	1
4 stycznia 2003	3 listopada 2006	Luis Alberto Pérez	Nikaragua	IBF	3
Pérez stracił tytuł nie mogąc utrzymać wagi i przeszedł do kategorii koguciej^[8].
16 sierpnia 2003	25 września 2004	Mark Johnson	Stany Zjednoczone	WBO	1
28 czerwca 2004	18 lipca 2005	Katsushige Kawashima	Japonia	WBC	2
25 września 2004	9 kwietnia 2005	Ivan Hernandez	Meksyk	WBO	0
3 grudnia 2004	22 lipca 2006	Martín Castillo	Meksyk	WBA	3
9 kwietnia 2005	2009	Fernando Montiel	Meksyk	WBO	4
Montiel pozostawił wakujący tytuł przechodząc do wagi koguciej.
18 lipca 2005	6 grudnia 2006	Masamori Tokuyama	Korea Północna	WBC	1
Tokuyama pozostawił wakujący tytuł kończąc karierę po jego obronie z José Navarro 27 lutego 2006^[9].
22 lipca 2006	3 maja 2007	Nobuo Nashiro	Japonia	WBA	1
3 stycznia 2007	17 maja 2008	Cristian Mijares	Meksyk	WBC	5
3 maja 2007	17 maja 2008	Alexander Muñoz	Wenezuela	WBA	2
13 października 2007	2 sierpnia 2008	Dimitri Kirilov	Rosja	IBF	1
17 maja 2008	1 listopada 2008	Cristian Mijares	Meksyk	WBA Super i WBC	1
2 sierpnia 2008	1 listopada 2008	Wachtang Darczinjan	Armenia	IBF	1
15 września 2008	8 maja 2010	Nobuo Nashiro	Japonia	WBA	2
1 listopada 2008	lipiec 2009	Wachtang Darczinjan	Armenia	WBA Super, WBC i IBF	1
Darchinyan zrezygnował z tytułu IBF stając 11 lipca 2009 do pojedynku z Josephem Agbeko, mistrzem IBF wagi koguciej, który przegrał na punkty.
28 marca 2009	4 września 2009	José López	Portoryko	WBO	0
lipiec 2009	2010	Wachtang Darczinjan	Armenia	WBA Super i WBC	2
Darchinyan 20 maja 2010 zdobył tytuł organizacji IBO w wadze koguciej rezygnując z obrony tytułów WBA i WBC.
4 września 2009	21 listopada 2009	Marvin Sonsona	Filipiny	WBO	0
Sonsona stracił tytuł nie mogąc dotrzymać limitu wagi w spotkaniu z Alejandro Hernandezem 21 listopada 2009. Pojedynek zakończył się remisem i tytuł oznaczono jako wakat^[10].
15 września 2009	31 lipca 2010	Simphiwe Nongqayi	Południowa Afryka	IBF	1
30 lipca 2010	2010	Jorge Arce	Meksyk	WBO	0
Arce zdobył wakujący tytuł po pokonaniu Angky Angkota (Indonezja) przez TKO w 7r. Pozostawił wakujący tytuł przechodząc do wyższej kategorii^[11].
8 maja 2010	31 sierpnia 2011	Hugo Fidel Cázares	Meksyk	WBA	4
15 maja 2010	30 grudnia 2014	Omar Andrés Narváez	Argentyna	WBO	11
31 lipca 2010	11 grudnia 2010	Juan Alberto Rosas	Meksyk	IBF	0
20 września 2010	19 sierpnia 2011	Tomás Rojas	Meksyk	WBC	2
Rojas zdobył wakujący tytuł po pokonaniu Japończyka Kohei Kono^[12].
11 grudnia 2010	sierpień 2011	Cristian Mijares	Meksyk	IBF	1
Mijares pozostawił wakujący tytuł przechodząc do kategorii koguciej^[13].
19 sierpnia 2011	27 marca 2012	Suriyan Sor Rungvisai	Tajlandia	WBC	1
31 sierpnia 2011	listopad 2011	Tomonobu Shimizu	Japonia	WBA	0
Shimizu utracił tytuł mistrzowski ze względu na przewlekłą kontuzję odniesioną w walce z Hugo Fidelem Cázaresem.
8 października 2011	11 lutego 2012	Rodrigo Guerrero	Meksyk	IBF	0
Guerrero zdobył wakujący tytuł po pokonaniu rodaka Raula Martineza^[14].
7 grudnia 2011	31 grudnia 2012	Tepparith Kokietgym	Tajlandia	WBA	3
11 lutego 2012	czerwiec 2013	Juan Carlos Sánchez Jr.	Meksyk	IBF	3
Sanchez został pozbawiony tytułu IBF w czerwcu 2013.
27 marca 2012	3 maja 2013	Yōta Satō	Japonia	WBC	2
31 grudnia 2012	6 maja 2013	Kōhei Kōno	Japonia	WBA	0
3 maja 2013	31 maja 2014	Srisaket Sor Rungvisai	Tajlandia	WBC	1
6 maja 2013	2 grudnia 2013	Liborio Solís	Wenezuela	WBA	0
Solís został pozbawiony tytułu WBA 2 grudnia 2013 z powodu niemożności utrzymania wagi.
3 września 2013	19 marca 2014	Daiki Kameda	Japonia	IBF	0
Kameda zdobył wakujący tytuł IBF po pokonaniu Rodrigo Guerrero na punkty. Zrezygnował z tytułu w marcu 2014.
26 marca 2014	Nadal	Kōhei Kōno	Japonia	WBA	1
31 maja 2014	Nadal	Carlos Cuadras	Meksyk	WBC	4
18 lipca 2014	6 lipca 2015	Zolani Tete	Południowa Afryka	IBF	1
Tete zdobył wakujący tytuł IBF po pokonaniu Teiru Kinoshity na punkty. Zrezygnował z niego 6 lipca 2015.
30 grudnia 2014	Nadal	Naoya Inoue	Japonia	WBO	0
18 lipca 2015	Nadal	McJoe Arroyo	Portoryko	IBF	0
Arroyo zdobył wakujący tytuł IBF po zwycięstwie nad Anthonym Villanuevą z Filipin.