Lista zawodowych mistrzów świata wagi słomkowej w boksie

Waga słomkowa jest najmłodszą kategorią boksu zawodowego. Została wprowadzona w roku 1987 przez IBF a następnie przez WBC (1987), WBA (1988) i WBO (1989). Jej limit wynosi 47,6 kg (105 funtów).

Każda z federacji boksu zawodowego uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

- World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),

- World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,

- International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,

- World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie tytułu	Utrata tytułu	Mistrz		Organizacja	Obrona tytułu
14 czerwca 1987	grudzień 1987	Lee Kyung-young	Korea Południowa	IBF	0
Lee został pierwszym mistrzem IBF w wadze słomkowej po pokonaniu Japończyka Masaharu Kawakami. Zrezygnował z tytułu, preferując konfrontację z Hiroki Ioką o tytuł organizacji WBC^[1].
18 października 1987	13 listopada 1988	Hiroki Ioka	Japonia	WBC	2
Ioka został pierwszym mistrzem organizacji WBC w wadze słomkowej po pokonaniu Taja Mai Thomburifarma^[2].
10 stycznia 1988	1989	Leo Gamez	Wenezuela	WBA	1
Gamez pokonał Kima Bong-juna z Korei Południowej i został inauguracyjnym mistrzem organizacji WBA w wadze słomkowej. Zrezygnował z tytułu ze względu na kontuzję ramienia^[3].
24 marca 1988	17 czerwca 1989	Samuth Sithnaruepol	Tajlandia	IBF	2
13 listopada 1988	12 listopada 1989	Napa Kiatwanchai	Tajlandia	WBC	2
16 kwietnia 1989	2 lutego 1991	Kim Bong-jun	Korea Południowa	WBA	5
Kim zdobył wakujący tytuł WBA pokonując Kolumbijczyka Agustina Garcię^[4].
17 czerwca 1989	21 września 1989	Nico Thomas	Indonezja	IBF	0
30 sierpnia 1989	1991	Rafael Torres	Dominikana	WBO	1
Torres został inauguracyjnym mistrzem organizacji WBO w wadze słomkowej po zwycięstwie nad Kolumbijczykiem Yamilem Caraballo. Został pozbawiony tytułu nie przystępując do jego kolejnej obrony.
21 września 1989	22 lutego 1990	Eric Chavez	Filipiny	IBF	0
12 listopada 1989	7 lutego 1990	Choi Jum-hwan	Korea Południowa	WBC	0
7 lutego 1990	25 października 1990	Hideyuki Ōhashi	Japonia	WBC	1
22 lutego 1990	6 września 1992	Fahlan Sakkreerin	Tajlandia	IBF	7
25 października 1990	23 sierpnia 1997	Ricardo López	Meksyk	WBC	20
2 lutego 1991	14 października 1992	Choi Hi-yong	Korea Południowa	WBA	4
6 września 1992	10 grudnia 1992	Manny Melchor	Filipiny	IBF	0
14 października 1992	10 lutego 1993	Hideyuki Ōhashi	Japonia	WBA	0
10 grudnia 1992	27 grudnia 1997	Ratanapol Sor Vorapin	Tajlandia	IBF	19
10 lutego 1993	2 grudnia 1995	Chana Porpaoin	Tajlandia	WBA	8
15 maja 1993	jesień 1993	Paul Weir	Wielka Brytania	WBO	1
Weir zdobył wakujący tytuł WBO, pokonując Meksykanina Fernando Martineza przez TKO w 7r. Zrezygnował z tytułu, przystępując do pojedynku z Josue Camacho o pas WBO w kategorii junior muszej.
22 grudnia 1993	23 sierpnia 1997	Alex Sánchez	Portoryko	WBO	6
2 grudnia 1995	13 listopada 1998	Rosendo Álvarez	Nikaragua	WBA	5
23 sierpnia 1997	grudzień 1997	Ricardo López	Meksyk	WBC i WBO	0
López zunifikował tytuły WBC i WBO, pokonując Alexa Sáncheza, a następnie zrezygnował z tytułu WBO.
grudzień 1997	13 listopada 1998	Ricardo López	Meksyk	WBC	0
19 grudnia 1997	30 maja 1998	Eric Jamili	Filipiny	WBO	0
27 grudnia 1997	2001	Zolani Petelo	Południowa Afryka	IBF	5
Petelo zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii junior muszej, gdzie w walce o tytuł IBF, 29 września 2002, przegrał z Ricardo Lópezem przez KO w 8r^[5].
30 maja 1998	2001	Kermin Guardia	Kolumbia	WBO	3
Guardia został pozbawiony tytułu ze względu na długotrwały brak aktywności. W 2003 powrócił i kontynuował karierę w kategorii junior muszej^[6]. .
13 listopada 1998	1999	Ricardo López	Meksyk	WBA i WBC	0
López pokonał Rosendo Álvareza 13 listopada 1998 i zunifikował tytuły WBA i WBC. Zrezygnował z nich, przechodząc do junior muszej, gdzie 2 października 1999, po pokonaniu Willa Grigsby'ego został mistrzem organizacji IBF.
1999	11 lutego 2000	Wandee Singwancha	Tajlandia	WBC	0
23 sierpnia 1998 r. Singwancha został tymczasowym mistrzem WBC, a po rezygnacji Lópeza z tytułu, mistrzem pełnoprawnym.
9 października 1999	20 sierpnia 2000	Noel Arambulet	Wenezuela	WBA	0
11 lutego 2000	10 stycznia 2004	José Antonio Aguirre	Meksyk	WBC	7
20 sierpnia 2000	6 grudnia 2000	Jomarie Gamboa	Filipiny	WBA	0
6 grudnia 2000	16 kwietnia 2001	Keitarō Hoshino	Japonia	WBA	0
16 kwietnia 2001	25 sierpnia 2001	Chana Porpaoin	Tajlandia	WBA	0
29 kwietnia 2001	9 sierpnia 2002	Roberto Leyva	Meksyk	IBF	1
25 sierpnia 2001	19 października 2001	Yutaka Niida	Japonia	WBA	0
Niida zrezygnował z tytułu, ogłaszając zakończenie kariery. Powrócił do boksu w lipcu 2003 r.^[7].
29 stycznia 2002	29 lipca 2002	Keitarō Hoshino	Japonia	WBA	0
29 czerwca 2002	28 marca 2003	Jorge Mata	Hiszpania	WBO	1
29 lipca 2002	3 lipca 2004	Noel Arambulet	Wenezuela	WBA	2
9 sierpnia 2002	31 maja 2003	Miguel Barrera	Kolumbia	IBF	1
28 marca 2003	3 maja 2003	Eduardo Ray Márquez	Nikaragua	WBO	0
3 maja 2003	sierpień 2007	Iván Calderón	Portoryko	WBO	11
Calderón zrezygnował z tytułu, zostając mistrzem WBO w kategorii junior muszej po pokonaniu 25 sierpnia 2007 - Hugo Fidela Cazaresa.
31 maja 2003	4 października 2003	Edgar Cardenas	Meksyk	IBF	0
4 października 2003	14 września 2004	Daniel Reyes	Kolumbia	IBF	1
10 stycznia 2004	18 grudnia 2004	Eagle Den Junlaphan	Tajlandia	WBC	1
3 lipca 2004	15 września 2008	Yutaka Niida	Japonia	WBA	7
14 września 2004	7 lipca 2007	Muhammad Rachman	Indonezja	IBF	3
18 grudnia 2004	4 kwietnia 2005	Isaac Bustos	Meksyk	WBC	0
4 kwietnia 2005	6 sierpnia 2005	Katsunari Takayama	Japonia	WBC	0
6 sierpnia 2005	29 listopada 2007	Eagle Den Junlaphan	Tajlandia	WBC	4
7 lipca 2007	14 czerwca 2008	Florante Condes	Filipiny	IBF	0
30 września 2007	marzec 2011	Donnie Nietes	Filipiny	WBO	4
Donnie Nietes zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii junior muszej.
29 listopada 2007	11 lutego 2011	Oleydong Sithsamerchai	Tajlandia	WBC	6
14 czerwca 2008	26 marca 2010	Raúl García	Meksyk	IBF	3
15 września 2008	2010	Román González	Nikaragua	WBA	3
González zrezygnował z tytułu, przechodząc do kategorii junior muszej.
26 marca 2010	1 września 2012	Nkosinathi Joyi	Południowa Afryka	IBF	2
5 listopada 2010	19 kwietnia 2011	Kwanthai Sithmorseng	Tajlandia	WBA	0
11 lutego 2011	20 czerwca 2012	Kazuto Ioka	Japonia	WBC	2
19 kwietnia 2011	30 lipca 2011	Muhammad Rachman	Indonezja	WBA	0
marzec 2011	27 sierpnia 2011	Raúl García	Meksyk	WBO	1
García 30 października 2010 po pokonaniu Luisa De la Rosy zdobył tytuł mistrza tymczasowego. Po przejściu Donnie Nietesa do wyższej kategorii, otrzymał tytuł mistrza pełnoprawnego.
30 lipca 2011	24 października 2011	Pornsawan Porpramook	Tajlandia	WBA	0
27 sierpnia 2011	Nadal	Moisés Fuentes	Meksyk	WBO
24 października 2011	20 czerwca 2012	Akira Yaegashi	Japonia	WBA	0
20 czerwca 2012	czerwiec 2012	Kazuto Ioka	Japonia	WBC i WBA	0
29 czerwca Ioka ogłosił rezygnację z tytułu mistrza federacji WBC^[8].
czerwiec 2012	październik 2012	Kazuto Ioka	Japonia	WBA	0
Ioka zrezygnował z tytułu WBA, przechodząc do kategorii junior muszej^[9].
1 września 2012	30 marca 2013	Mario Rodríguez	Meksyk	IBF	0
24 listopada 2012	5 lutego 2014	Xiong Zhaozhong	Chiny	WBC	2
Zhong zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Meksykaninem Javierem Martinezem Resendizem^[10].
31 grudnia 2012	styczeń 2014	Ryō Miyazaki	Japonia	WBA	2
Miyazaki zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Tajem Pornsawanem Porpramookiem. (Miyazaki zwakował tytuł, przechodząc do wyższej kategorii)^[11].
30 marca 2013	9 sierpnia 2014	Katsunari Takayama	Japonia	IBF	2
13 lipca 2013	22 marca 2014	Merlito Sabillo	Filipiny	WBO	1
5 lutego 2014	6 listopada 2014	Oswaldo Novoa	Meksyk	WBC	1
1 marca 2014	19 marca 2016	Hekkie Budler	Południowa Afryka	WBA	4
22 marca 2014	październik 2014 (wakat)	Francisco Rodríguez Jr.	Meksyk	WBO	1
9 sierpnia 2014	grudzień 2014 (wakat)	Francisco Rodríguez Jr.	Meksyk	IBF	0
6 listopada 2014	Nadal	Chayaphon Moonsri	Tajlandia	WBC	6
31 grudnia 2014	2 marca 2015	Katsunari Takayama	Japonia	IBF & WBO	0
Takayama zrezygnował z pasa WBO, zachowując tytuł IBF.
2 marca 2015	31 grudnia 2015	Katsunari Takayama	Japonia	IBF	2
30 maja 2015	30 kwietnia 2016 (wakat)	Kōsei Tanaka	Japonia	WBO	0
31 grudnia 2015	Nadal	José Argumedo	Meksyk	IBF	2
19 marca 2016	29 czerwca 2016	Byron Rojas	Nikaragua	WBA	0
29 czerwca 2016	Nadal	Thammanoon Niyomtrong	Tajlandia	WBA	1
20 sierpnia 2016	Nadal	Katsunari Takayama	Japonia	WBO	0
Takayama zdobył wakujący pas WBO, po pokonaniu swego rodaka Riku Kano.