Litewsko-Polski Batalion Sił Pokojowych
Litewsko-Polski Batalion Sił Pokojowych (Litpolbat) – wielonarodowy, polsko-litewski batalion, który przeznaczony był głównie do udziału w misjach pokojowych z ramienia ONZ, NATO oraz OBWE.
 Odznaka pamiątkowa | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
3 marca 1997 |
| Rozformowanie |
30 czerwca 2008 |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru |
14 kwietnia 1999 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Zbigniew Sikora |
| Ostatni |
ppłk Mirosław Polakow |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład |
kompanie zmechanizowane: 1, 2, 3, 4 |
Historia edytuj
Z pomysłem sformowania tej jednostki po raz pierwszy wystąpił prezydent Litwy Algirdas Brazauskas 17 lutego[1] 1995 podczas wystąpienia w polskim Sejmie[2]. Batalion został powołany 3 marca 1997 w Warszawie, w wyniku porozumienia podpisanego pomiędzy ministrami spraw zagranicznych Polski i Litwy. Sztab batalionu został utworzony w lutym 1998. 31 grudnia 1998 jednostka osiągnęła gotowość do działania w ramach misji pokojowych, a w 2000 roku została zaliczona do struktur Sił Szybkiego Reagowania Unii Europejskiej. W 2007 rozpoczęto jego rozformowywanie, zakończone oficjalnie 30 czerwca 2008 roku.
Oficjalnym językiem batalionu był język angielski, w praktyce żołnierze posługiwali się również swoimi językami ojczystymi. Dowódca batalionu był obierany w sposób kadencyjny – na zmianę raz oficer polski, raz litewski. Kadencja dowódcy trwała 2 lata.
Żołnierze formacji tworzących batalion pełnili służbę w pokojowych misjach w Kosowie, Syrii, Libanie, Iraku czy Afganistanie, ale w przeciwieństwie do POLUKRBAT-u, nigdy jako zwarty LITPOLBAT.
Struktura edytuj
Polskie jednostki wydzielone w skład Litewsko Polskiego Batalionu Sił Pokojowych LITPOLBAT pochodziły z 4 Suwalskiej Brygady Kawalerii Pancernej im. Generała Brygady Zygmunta Podhorskiego w Orzyszu, będącej wówczas w strukturze 15 Warmińsko-Mazurskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Króla Władysława Jagiełły w liczbie 420 żołnierzy[1]. Natomiast litewskie w liczbie około 350 żołnierzy[1] z Batalionu Piechoty Zmotoryzowanej im. Wielkiej Księżnej Litewskiej Biiute w Olicie, wchodzącego w skład Brygady Piechoty Zmotoryzowanej „Żelazny Wilk” z Wilna.
Dowództwo i sztab
- 1 kompania zmechanizowana
- 2 kompania zmechanizowana
- 3 kompania zmotoryzowana
- 4 kompania zmotoryzowana
- kompania dowodzenia
- kompania wsparcia
- kompania logistyczna
- pluton rozpoznawczy
- pluton saperów
Łącznie ok. 800 żołnierzy
Dowódcy batalionu edytuj
Sztandar edytuj
W czasie wizyty Prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego na Litwie 14 kwietnia 1999, LITPOLBAT otrzymał dwa niemal identyczne sztandary[2] – dla części polskiej na ręce majora Zbigniewa Sikory – ówczesnego dowódcy, oraz drugi – na ręce szefa sztabu batalionu – dla części litewskiej. Sztandary ufundowane zostały przez prezydentów obu państw, a wykonane w Polsce.
W czerwcu 2007 na spotkaniu ministrów obrony Polski i Litwy w Kłajpedzie, pododdziały batalionu symbolicznie zwróciły sztandary[3]. 27 czerwca 2008 sztandar polskiej strony został przekazany do sali tradycji 15 Brygady Zmechanizowanej w Giżycku na uroczystej zbiórce rozwiązującej polską część LITPOLBAT-u.[4]
Zobacz też edytuj
- Polsko-Ukraiński Batalion Sił Pokojowych (POLUKRBAT)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Krzysztof Komorowski: Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: 2008, s. 139.
- ↑ a b LITPOLBAT na oficjalnej stronie MON. [dostęp 2009-11-18]. (pol.).
- ↑ Amber Hope 2007 – Litwa. [dostęp 2009-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 grudnia 2009)]. (pol.).
- ↑ Rozwiązanie Litewsko-Polskiego Batalionu Sił Pokojowych. [dostęp 2009-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 maja 2009)]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2007. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2008, s. 139. ISSN 1734-2317.