Litworowa Przełęcz (Tatry Wysokie)
Litworowa Przełęcz, Litworowa Przełęcz Białowodzka[1] (słow. Litvorové sedlo, niem. Litvorovyjoch, węg. Litvorovy-hágó[1], 2378 m n.p.m.[2]) – przełęcz w głównej grani Tatr, położona pomiędzy Zadnim Gerlachem (Zadný Gerlach, 2617 m) a Litworowym Szczytem (Litvorový štít, 2421 m). Na zachód od przełęczy znajduje się górne piętro Doliny Kaczej, a na wschód – Doliny Wielickiej.
 Litworowa Przełęcz i Litworowy Szczyt | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2378 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
12 sierpnia 1897 r. |
| Pierwsze wejście |
A. Otto, P. Čižák |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′14,2″N 20°07′48,7″E/49,170611 20,130194
| |
W grani opadającej na Litworową Przełęcz z Zadniego Gerlacha znajduje się wiele drobniejszych turni i przełęczy (kolejno od szczytu na północ)[3]:
- Wyżnia Jurgowska Szczerbina (Vyšná Jurgovská štrbina),
- Jurgowskie Czuby (Jurgovské zuby),
- Niżnia Jurgowska Szczerbina (Nižná Jurgovská štrbina),
- Lawinowy Szczyt (Lavínový štít),
- Wyżnia Gerlachowska Przełączka (Vyšná Gerlachovská lávka, Lavínová štrbina),
- Gerlachowska Kopa (Gerlachovská kopa, Lavínová veža),
- Pośrednia Gerlachowska Przełączka (Prostredná Gerlachovská lávka, Lavínové sedlo),
- Wyżnia Wysoka Gerlachowska (Veľká Litvorová veža),
- Niżnia Gerlachowska Przełączka (Nižná Gerlachovská lávka),
- Gerlachowska Turniczka (Gerlachovská vežička),
- Wyżnia Łuczywniańska Szczerbina (Vyšná Lučivnianska lávka),
- Niżnia Wysoka Gerlachowska (Malá Litvorová veža),
- Niżnia Łuczywniańska Szczerbina (Nižná Lučivnianska lávka),
- Wielicka Turniczka (Lučivnianska veža).
Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Dla taterników przejście przez Litworową Przełęcz stanowi dogodne połączenie Doliny Wielickiej z Doliną Kaczą. Nazwa przełęczy pochodzi od Doliny Litworowej, nad którą wznosi się Litworowy Szczyt[1]. Dawniejsze pomiary określały jej wysokość na 2385 m[3].
Pierwsze znane wejścia:
- latem – August Otto i Pavel Čižák – 12 sierpnia 1897 r.,
- zimą – Maximilian Bröske i Johann Hunsdorfer (senior) – kwiecień 1904 r.[3]
Zobacz też edytuj
- Litworowa Przełęcz w Tatrach Zachodnich
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965.