Livio Paladin
Livio Paladin (ur. 30 listopada 1933 w Trieście, zm. 2 kwietnia 2000 w Padwie[1]) – włoski prawnik i nauczyciel akademicki, profesor, w 1987 i w latach 1993–1994 minister.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 listopada 1933 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 2000 |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, nauczyciel akademicki |
Życiorys edytuj
Z wykształcenia prawnik, absolwent Università degli Studi di Trieste. Pracował jako nauczyciel akademicki na tej uczelni i w następnie w Rzymie, specjalizując się w prawie konstytucyjnym. Wkrótce powrócił do Triestu, osiągając na uniwersytecie stanowisko profesorskie. W 1969 przeszedł na Uniwersytet Padewski, na którym objął katedrę prawa konstytucyjnego. Był współtwórcą oraz redaktorem periodyków „Le Regioni” i „Quaderni costituzionali”, a także członkiem instytucji naukowej Accademia Nazionale dei Lincei[1].
W 1977 z nominacji prezydenta został sędzią Sądu Konstytucyjnego, od lipca 1985 do lipca 1986 przewodniczył tej instytucji[2]. Dwukrotnie pełnił funkcje rządowe jako minister bez teki. Od kwietnia do lipca 1987 odpowiadał za sprawy regionalne w gabinecie Amintore Fanfaniego, a od maja 1993 do maja 1994 za politykę wspólnotową w rządzie Carla Azeglia Ciampiego[3].
Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej klasy III (1976) i I (1977)[4][5].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Paladin, Livio. treccani.it. [dostęp 2018-02-06]. (wł.).
- ↑ Giudici costituzionali dal 1956. cortecostituzionale.it. [dostęp 2018-02-06]. (wł.).
- ↑ Livio Paladin. camera.it. [dostęp 2018-02-06]. (wł.).
- ↑ Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 2 czerwca 1976. [dostęp 2018-02-06]. (wł.).
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 8 lipca 1977. [dostęp 2018-02-06]. (wł.).