Ljubomir Davidović
Ljubomir Davidović, cyr. Љубомир Давидовић (ur. 12 grudnia?/24 grudnia 1863 we Vlaškim Polju, zm. 19 lutego 1940 w Belgradzie) – serbski i jugosłowiański nauczyciel i polityk, dwukrotny premier Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców[1].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia?/24 grudnia 1863 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 lutego 1940 |
| Premier Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców | |
| Okres |
od 1919 |
| Okres |
od 1924 |
Życiorys edytuj
Pracował jako nauczyciel w gimnazjum[1]. W 1901 roku uzyskał mandat parlamentarny[2]. W 1902 roku współtworzył partię Samostalna narodna stranka. W 1904 roku dołączył do rady ministrów (oświata, sprawy wewnętrzne). Rok później był przewodniczącym serbskiego parlamentu. W 1917 roku uczestniczył w przyjęciu Deklaracji z Korfu[1].
Po I wojnie światowej, w 1919 roku, został przewodniczącym partii Jugoslovenska demokratska stranka. W latach 1919–1920 i 1924 pełnił funkcję premiera Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców. Był przeciwnikiem dyktatury 6 stycznia. Po 1935 roku był liderem zjednoczonej opozycji. Nie aprobował serbsko-chorwackiego porozumienia (sporazumu) końca lat 30[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Davidović, Ljubomir – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2022-10-24]. (chorw.).
- ↑ Ljubomir Davidović, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-24] (ang.).