Lorenzo Brancati di Lauria

Lorenzo Brancati di Lauria OFMConv, właśc. Giovanni Francesco Brancati di Lauria (ur. 10 kwietnia 1612 w Laurii, zm. 30 listopada 1693 w Rzymie) – włoski kardynał.

Lorenzo Brancati di Lauria
Giovanni Francesco Brancati di Lauria
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

10 kwietnia 1612
Lauria

Data i miejsce śmierci

30 listopada 1693
Rzym

Bibliotekarz Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania

1681–1693

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

franciszkanie konwentualni

Prezbiterat

17 maja 1636

Kreacja kardynalska

1 września 1681
Innocenty XI

Kościół tytularny

S. Augustini
SS. XII Apostoli

Życiorys edytuj

Urodził się 10 kwietnia 1612 roku w Laurii, jako syn Marcella Brancatiego i Dorotei Serubbi, otrzymując imiona: Giovanni Francesco[1]. Wbrew woli rodziców wstąpił do stanu kościelnego i w 1628 roku przyjął tonsurę[1]. Rok później poważnie zachorował i złożył przysięgę, że w przypadku wyzdrowienia, wstąpi do zakonu franciszkanów konwentualnych[2]. Niedługo potem stan jego zdrowia się poprawił i, chcąc dotrzymać obietnicy, postanowił wstąpić do klasztoru w Nola, jednakże uniemożliwił mu to gubernatorski zakaz udzielania święceń we wszystkich zgromadzeniach[1]. Brancati powrócił wówczas do domu ojca, gdzie przeszedł kryzys wiary, chcąc zrezygnować z życia duchownego[1]. Wiosną 1630 roku ostatecznie powrócił do zakonu i w Lecce rozpoczął nowicjat, a rok później złożył śluby wieczyste i zmienił imię na Lorenzo[1]. Studiował między innymi logikę, fizykę, filozofię, teologię i scholastykę[1]. 17 maja 1636 roku przyjął święcenia prezbiteratu. W 1637 roku uzyskał doktorat w Collegio di San Bonaventura i rozpoczął pracę akademicką. Wykładał m.in. w Neapolu, Florencji, Ferrarze, Bolonii, a w 1654 roku został profesorem na La Sapienzy[1]. Doradzał papieżowi Aleksandrowi VII w opracowaniu bulli o Niepokalanym Poczęciu[1]. 1 września 1681 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Augustini[3]. Niespełna trzy tygodnie później został mianowany Bibliotekarzem Kościoła Rzymskiego[1]. W grudniu tego samego roku powołano go do składu komisji mającej osądzić kwietystę Miguela de Molinosa[1]. W styczniu 1693 roku został kamerlingiem Kolegium Kardynałów i pełnił ten urząd do śmierci, która nastąpiła 30 listopada w Rzymie[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g h i j k Lorenzo Brancati di Lauria. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-06-13]. (ang.).
  2. Lorenzo Brancati di Lauria. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2018-06-13]. (ang.).
  3. Lorenzo Brancati di Lauria. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-06-13]. (ang.).