Lubię, kiedy kobieta...
Lubię, kiedy kobieta... – utwór Kazimierza Przerwy-Tetmajera[1][2][3], opublikowany w tomie Poezje. Seria druga w 1894. Charakteryzuje się wyjątkowo śmiałym, jak na tamte czasy, podejściem do erotyki. Składa się z czterech strof czterowersowych rymowanych aabb, pisanych trzynastozgłoskowcem.
- Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
- Kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię przegięciu,
- Gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
- I wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.
Do wiersza nawiązuje tytuł albumu Michała Żebrowskiego z 2001 r., na której utwór ten znalazł się, w przearanżowanej postaci, pod tytułem Mów do mnie jeszcze.
Przypisy edytuj
- ↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer. culture.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
- ↑ Kazimierz Przerwa-Tetmajer (1865-1940). dzieje.pl. [dostęp 2017-04-01]. (pol.).
- ↑ Tetmajer Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-01].
Bibliografia edytuj
- Kazimierz Tetmajer: Poezje wybrane. Wyboru dokonał i wstępem opatrzył Jan Zygmunt Jakubowski. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1969.
Linki zewnętrzne edytuj
- Kazimierz Przerwa-Tetmajer: Lubię, kiedy kobieta…. wolnelektury.pl. [dostęp 2017-04-04]. (pol.).