Luca Melchiore Tempi
Luca Melchiore Tempi (ur. 13 lutego 1688 we Florencji, zm. 17 lipca 1762 w Rzymie) – włoski kardynał.
Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1688 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
17 lipca 1762 |
Nuncjusz apostolski we Flandrii | |
Okres sprawowania |
1736–1744 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
31 marca 1736 |
Sakra biskupia |
15 kwietnia 1736 |
Kreacja kardynalska |
26 listopada 1753 |
Kościół tytularny |
Santi Quirico e Giulitta |
Data konsekracji |
15 kwietnia 1736 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy | |||||||
|
Życiorys
edytujUrodził się 13 lutego 1688 roku we Florencji, jako syn Ludovica Tempiego i Marii Maddaleny Albizzi[1]. Studiował na Uniwersytecie Pizańskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Najwyższy Trybunał Sygnatury Apostolskiej[1]. 31 marca 1736 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 11 kwietnia został tytularnym arcybiskupem Nikomedii, a cztery dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1736–1744 był nuncjuszem we Flandrii, a w okresie 1744–1745 – w Portugalii[2]. 26 listopada 1753 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Quirico e Giulitta[2]. Od 1761 do 1762 pełnił funkcję kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. Zmarł 17 lipca 1762 roku w Rzymie[1].