Wikipedia

Luciano Pavarotti

włoski tenor, śpiewak operowy

Luciano Pavarotti (ur. 12 października 1935 w Modenie, zm. 6 września 2007 tamże[2][1]) – włoski śpiewak operowy (tenor liryczny). Uważany za jednego z najwybitniejszych śpiewaków XX wieku[1].

Luciano Pavarotti
Ilustracja
Luciano Pavarotti (2003)
Data i miejsce urodzenia

12 października 1935[1]
Modena[2]

Data i miejsce śmierci

6 września 2007[1]
Modena[3]

Przyczyna śmierci

zawał mięśnia sercowego

Typ głosu

tenor

Gatunki

opera

Zawód

śpiewak operowy

Aktywność

1961–2006

Wydawnictwo

Deutsche Grammophon, Sony BMG Masterworks, Decca Music Group

Współpracownicy
Plácido Domingo, José Carreras
Zespoły
Trzej tenorzy
La Scala
Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001) Order Zasługi Republiki Włoskiej III Klasy (1951-2001) Komandor Orderu Zasługi dla Sztuki (Monako) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Życiorys Edytuj

Jego ojciec z zawodu był piekarzem, a dorabiał jako chórzysta (tenor) w miejscowej operze. Pavarotti studiował w Modenie u profesora Arriga Poli, później, gdy ten wyjechał do Japonii, u profesora Ettore Campogallianiego w Mantui. W wyniku wygranego konkursu w Reggio Emilia w 1961 zadebiutował jako Rudolf w Cyganerii Pucciniego[1]. Rok później miasto podpisało umowę partnerską z Bydgoszczą, w ramach której przewidziano wymianę artystyczną. W efekcie w 1964 Pavarotti przyjechał do Bydgoszczy z zespołem teatru miejskiego i dał występy w tym mieście, a także w Toruniu, Grudziądzu oraz Włocławku[4].

Już w 1964 zadebiutował w Covent Garden, 1965 w La Scali, a w 1968 w Metropolitan Opera. Specjalizował się w repertuarze bel canto, szczególnie w operach Belliniego, Donizettiego, Rossiniego i wczesnego Verdiego. Występował na scenach czołowych teatrów operowych świata. Dysponował głosem mocnym, o rozległej skali, sięgającej do d². Do jego repertuaru należały partie tenorowe takie jak w Napoju miłosnym i Córce pułku Donizettiego; w Rigoletcie i Aidzie Verdiego; w Carmen Bizeta, oraz w Tosce i Turandot Pucciniego.

W latach 90., występem 7 lipca 1990 w Termach Karakalli w Rzymie (w przeddzień meczu finałowego mistrzostw świata w piłce nożnej), zapoczątkował z Plácido Domingo i José Carrerasem słynne koncerty „Trzech tenorów” na obiektach sportowych i w wielkich parkach miejskich, np. na starym Stadionie Wembley i w Hyde Parku Londynie, w Madison Square Garden i w Central Parku w Nowym Jorku, pod Wieżą Eiffla w Paryżu, na Camp Nou w Barcelonie – wszędzie gromadząc tłumy słuchaczy.

Zdobył ogromną popularność dzięki transmisjom telewizyjnym. Wielokrotnie współpracował szczególnie dla celów charytatywnych z gwiazdami muzyki rozrywkowej, m.in. z Bryanem Adamsem, Jonem Bon Jovi, Andrea Bocellim, Laura Pausini, Bono i The Edge z grupy U2, Jamesem Brownem, zespołem Deep Purple, Tracy Chapman, Erikiem Claptonem, Céline Dion, Grace Jones, Brianem Eno, Enrique Iglesiasem, Eltonem Johnem, Annie Lennox, Rickym Martinem, Brianem Mayem, George'em Michaelem, Erosem Ramazzotti, Dolores O’Riordan, Darrenem Hayesem, Stingiem, Suzanne Vegą, Caetano Veloso i Zucchero. Nagrał wiele płyt oraz sfilmowano wiele oper, w których występował; w ciągu swojej kariery sprzedał ponad 100 milionów płyt[1].

W 2004 zakończył karierę, odwołując koncerty w zaplanowanej pożegnalnej trasie dookoła świata. 10 lutego 2006 zaśpiewał powszechnie kojarzoną z jego repertuarem arię Nessun dorma z opery Turandot podczas otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Turynie.

Wystąpił w Polsce dwukrotnie, oprócz występów w 1964 także w 1995 w Sali Kongresowej w Warszawie[4].

Życie prywatne Edytuj

Z pierwszą żoną, Aduą Veroni (ur. 21 lutego 1936) miał trzy córki: Lorenzę (ur. 26 października 1962), Cristianę (ur. 8 sierpnia 1964) i Giulianę (ur. 9 stycznia 1967).

13 grudnia 2003 wziął ślub z Nicolettą Mantovani[2], młodszą o 35 lat swoją byłą sekretarką. Uroczystość zaślubin odbyła się w teatrze w Modenie, rodzinnej miejscowości śpiewaka[1]. Zdarzenie to wywołało prawdziwy skandal, gdyż dla Nicoletty Mantovani artysta rozstał się z żoną.

W lipcu 2006 przeszedł operację usunięcia raka trzustki. Od tego czasu nie występował publicznie.

W nocy 5 września 2007 jego stan zdrowia uległ nagłemu pogorszeniu. Zmarł otoczony rodziną 6 września 2007 około 5:00 nad ranem w swoim domu w Modenie[3].

Odznaczenia i wyróżnienia Edytuj

Przypisy Edytuj

  1. ↑ a b c d e f g Marcin Majchrowski Jego głos urzekał tłumy – Dziennik Polska-Europa-Świat, 7 września 2007
  2. ↑ a b c Luciano Pavarotti w bazie Filmweb
  3. ↑ a b Zmarł Luciano Pavarotti – Wikinews, 6 września 2007
  4. ↑ a b Młody Pavarotti był na tournée po Polsce, www.rmfclassic.pl [dostęp 2020-05-07].
  5. ↑ Pavarotti Luciano Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana
  6. ↑ Pavarotti Sig. Luciano Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana
  7. ↑ Pavarotti Sig. Luciano Commendatore Ordine al Merito della Repubblica Italiana
  8. ↑ A. H., Ko su počasni građani Grada Sarajeva, Haber.ba, 3 marca 2019 [dostęp 2020-06-04] (bośn.).
  9. ↑ a b Ricordando Luciano Pavarotti. [dostęp 2015-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-27)].

Linki zewnętrzne Edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Luciano_Pavarotti&oldid=70509079”