Lucie Šafářová

tenisistka czeska

Lucie Šafářová (wym. [ˈlut͡sɪjɛ ˈʃafaːovaː]; ur. 4 lutego 1987 w Brnie) – czeska tenisistka, mistrzyni Australian Open 2015, French Open 2015, US Open 2016, Australian Open 2017 oraz French Open 2017 w grze podwójnej, finalistka French Open 2015 w grze pojedynczej, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro (2016) w grze podwójnej, zdobywczyni Pucharu Federacji 2011, 2012, 2014 i 2015 wraz z drużyną Czech, liderka rankingu WTA deblistek od 21 sierpnia 2017 do 1 października 2017.

Lucie Šafářová
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Data i miejsce urodzenia

4 lutego 1987
Brno

Wzrost

177 cm

Gra

leworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2002

Zakończenie kariery

2019
wznowienie jesień 2023

Trener

Rob Steckley

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

7 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

5 (14 września 2015)

Australian Open

QF (2007)

Roland Garros

F (2015)

Wimbledon

SF (2014)

US Open

4R (2014, 2017)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

15 WTA, 1 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (21 sierpnia 2017)

Australian Open

W (2015, 2017)

Roland Garros

W (2015, 2017)

Wimbledon

QF (2014, 2015, 2018)

US Open

W (2016)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Czechy
Igrzyska olimpijskie
brąz Rio de Janeiro 2016 tenis ziemny
(gra podwójna)
Strona internetowa

Šafářová w dotychczasowej karierze wygrała siedem turniejów gry pojedynczej i piętnaście gry podwójnej z cyklu WTA. Stała się znaną tenisistką po tym, jak w 2007 roku dwukrotnie wyeliminowała Francuzkę Amélie Mauresmo z turniejów wielkoszlemowych, między innymi w Melbourne, odbierając Mauresmo możliwość obrony tytułu. Kilkanaście dni po tym zwycięstwie pokonała Justine Henin w półfinale halowej imprezy w Paryżu i została jedną z czterech tenisistek, które ograły Belgijkę w tym sezonie.

Kariera tenisowa

edytuj

Šafářová rozpoczęła treningi tenisowe już w wieku trzech lat. Pod okiem Jaroslava Bulanta osiągała sukcesy w rozgrywkach juniorskich. 14 października 2002 roku była ósmą juniorką świata w rankingu gry pojedynczej. W tym samym roku otrzymała status profesjonalny. W turniejach kobiecych mniejszej rangi (ITF) triumfowała pięciokrotnie. Po raz pierwszy miało to miejsce w 2004 roku w Bergamo, a po raz ostatni w 2005 w Prostějovie.

W tym samym sezonie po raz pierwszy starała się prawo udziału w turnieju głównym z cyklu WTA, ale zarówno na US Open, jak i w Filadelfii próby te nie powiodły się. Przełomowy w jej karierze był sezon 2005. Już w styczniu na podstawie miejsca rankingowego wystąpiła w imprezie w Auckland, pokonując w pierwszym spotkaniu Japonkę Yukę Yoshidę. Wkrótce brała udział w eliminacjach do wielkoszlemowego Australian Open 2005, odpadła jednak już na początku, przegrywając z Natalie Grandin. W lutym po raz pierwszy udało się jej przebrnąć kwalifikacje turniejowe; stało się to w Dosze. Trzy miesiące później nazwisko Šafářovej było już znane w całym tenisowym świecie. Czeszka zaskoczyła wszystkich, triumfując w turnieju WTA w portugalskim Estoril po uprzednim przebyciu eliminacji. Na listę jej pokonanych trafiły Ukrainka Kateryna Bondarenko, Hiszpanka Virginia Ruano Pascual, Holenderka Michaëlla Krajicek, Argentynka Gisela Dulko i w finale rozstawiona z numerem czwartym Chinka Li Na. Rankingowa pozycja Šafářovej nie wzrosła jednak zbytnio, do wielkoszlemowego French Open musiała się kwalifikować. Wygrała spotkania eliminacyjne, jednak w pierwszej rundzie uległa swojej rodaczce, Nicole Vaidišovej.

W czerwcu Šafářová wygrała kolejny turniej ITF w Prostějevie, po czym rozpoczęła sezon na kortach trawiastych. Młoda Czeszka sprawiła kolejną sensację, dochodząc w ’s-Hertogenbosch do finału, w którym nie sprostała Klárze Koukalovej. Odniosła jednak cenną wygraną nad Rosjanką Dinarą Safiną. Do wielkoszlemowego Wimbledonu przystępowała jako sześćdziesiąta zawodniczka świata, ale już w meczu otwarcia trafiła na Francuzkę Mary Pierce. Šafářová spadła nieco w klasyfikacjach światowych, ale to nie przeszkodziło jej zwyciężyć w niewielkich zawodach WTA w Forest Hills, w finale ogrywając Hinduskę Sanię Mirzę. Sezon zakończyła na drugiej rundzie w Hasselt, odnotowując w sumie siedemnaście porażek.

Na przełomie roku 2005 i 2006 wystąpiła w Pucharze Hopmana razem ze swoim narzeczonym, Tomášem Berdychem. Czescy reprezentanci nie wyszli jednak z rozgrywek grupowych.

Przebojem otworzyła sezon 2006, wygrywając w australijskim Gold Coast. W ćwierćfinale zwyciężyła najwyżej rozstawioną Szwajcarkę Patty Schnyder, a w finale Włoszkę Flavię Pennettę. Po serii pierwszych i drugich rund dobry wynik odniosła dopiero w Amelia Island, kończąc swój udział na półfinale. Przy okazji dopisała do swojej listy zwycięstwo nad Vaidišovą. W dalszej części roku była w gronie czterech najlepszych zawodniczek turnieju jedynie w Palermo. W listopadzie sklasyfikowana na czterdziestym pierwszym miejscu w rankingu.

Po słabym występie w Hobarcie na początku roku 2007 osiągnęła życiowy wynik – ćwierćfinał wielkoszlemowego Australian Open. Przegrała z Vaidišovą, ale w trzeciej rundzie wygrała z Francuzką Amélie Mauresmo, która broniła w Melbourne tytułu sprzed roku. Trzy tygodnie później doszła do finału w Paryżu, odnosząc serię imponujących wygranych. W gronie pokonanych przez Šafářovą znalazły się: Nicole Vaidišová, Swietłana Kuzniecowa i w półfinale liderka światowej klasyfikacji WTA, rozpoczynająca sezon z opóźnieniem właśnie w Paryżu, Belgijka Justine Henin. Po dramatycznym spotkaniu w drugiej rundzie Indian Wells Czeszka wygrała z Polką Agnieszką Radwańską. W sezonie kortów ziemnym była w półfinale w Estoril oraz trzeciej rundzie w Berlinie (pokonała Annę Czakwetadze). Podczas Roland Garros sprawiła sensację, po raz kolejny eliminując Amélie Mauresmo w turnieju wielkoszlemowym. Jak na ironię, także w trzeciej rundzie. Mauresmo może mówić o prawdziwej wielkoszlemowej klątwie Šafářovej. Tymczasem po występie w Paryżu Czeszka przestała osiągać dobre rezultaty, wkrótce zaczęły męczyć ją różnorodne kontuzje. Przedwcześnie zakończyła sezon turniejem w niemieckim Stuttgarcie na początku października, ulegając w pierwszej rundzie Danieli Hantuchovej.

Powróciła pod koniec grudnia 2007 w rozgrywkach Pucharu Hopmana, partnerując narzeczonemu, Tomášowi Berdychowi. Swój występ zakończyli na fazie grupowej. Następnie dotarła do 2 rundy turnieju WTA w Sydney, gdzie poddała mecz Belgijce Justine Henin. W Australian Open przegrała w 1 rundzie z Cataliną Castaño 1:6, 4:6.

Pod koniec sierpnia 2008 roku w świetnym stylu ponownie triumfowała w turnieju Forest Hills Tennis Classic rozgrywanym w Forest Hills, pokonując Akgul Amanmuradovą, Marinę Erakovic, Ivetę Benešovą i w finale Peng Shuai.

W 2012 roku doszła do finału turnieju w Charleston, w którym to przegrała z Amerykanką Sereną Williams 6:0, 6:1[1]. W tym samym turnieju, w grze podwójnej, w parze z Anastasiją Pawluczenkową odniosła swoje pierwsze zwycięstwo w deblu. W finale pokonały one Anabel Medinę Garrigues oraz Jarosławę Szwiedową 5:7, 6:4, 10-6[2].

W roku 2013 obroniła tytuł deblowy uzyskany w poprzedniej edycji zawodów w Charleston. Razem z Kristiną Mladenovic pokonały w finale parę Andrea HlaváčkováLiezel Huber wynikiem 6:3, 7:6(6). W maju razem z Pawluczenkową triumfowały w Madrycie, gdzie w meczu mistrzowskim pokonały Carę Black i Marinę Erakovic 6:2, 6:4.

We wrześniu triumfowała w turnieju Bell Challenge 2013 w Québecu pokonując w finale Marinę Erakovic wynikiem 6:4, 6:3. Było to jej pierwsze zwycięstwo singlowe w turnieju WTA od pięciu lat.

W styczniu 2014 Czeszka w parze z Tímeą Babos pokonała w meczu finałowym zawodów w Sydney parę Sara ErraniRoberta Vinci wynikiem 7:5, 3:6, 10–7. Na Wimbledonie osiągnęła półfinał gry pojedynczej.

W sezonie 2015 Šafářová została mistrzynią Australian Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Bethanie Mattek-Sands pokonały w finale wynikiem 6:4, 7:6(5) Chan Yung-jan oraz Zheng Jie. Pod koniec lutego zwyciężyła w mocno obsadzonym turnieju w Dosze, gdzie w finale pokonała rozstawioną Wiktoryję Azarankę 6:4, 6:3. Razem z Mattek-Sands triumfowały również w Stuttgarcie, w meczu mistrzowskim wygrywając 6:4, 6:3 z Caroline Garcią i Katariną Srebotnik. Podczas French Open awansowała do finału zarówno singla, jak i debla. W grze pojedynczej pokonała m.in. Mariję Szarapową i Anę Ivanović, uległa zaś Serenie Williams 3:6, 7:6(2), 2:6. W grze podwójnej razem z Mattek-Sands zwyciężyły nad Casey Dellacquą i Jarosławą Szwiedową 3:6, 6:4, 6:2.

Życie prywatne

edytuj

Lucie Šafářová przez wiele lat była partnerką życiową, a potem także narzeczoną czeskiego tenisisty, Tomáša Berdycha, z którym wspólnie reprezentowała kraj w rozgrywkach o Puchar Hopmana. Rozstali się jesienią 2011 roku. Jej rodzice noszą imiona Jana i Milan. Ma starszą siostrę Veronikę, również tenisistkę, jednak bez większych sukcesów. Mieszka w rodzinnym Brnie. Lucie posługuje się trzema językami: czeskim, niemieckim i angielskim.

Historia występów wielkoszlemowych

edytuj
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

Występy w grze pojedynczej

edytuj
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2023 2024 Tytuły Z–P
Australian Open A A Q1 1R QF 1R 3R 1R 3R 1R 2R 3R 1R A 2R 3R A A 0 / 12 14 – 12
French Open A A 1R 1R 4R 2R 2R 2R 2R 2R 1R 4R F 3R 1R 2R A A 0 / 14 20 – 14
Wimbledon A A 1R A 3R 1R 1R 1R 2R 1R 2R SF 4R 4R 2R 3R A A 0 / 13 18 – 13
US Open A Q2 1R 2R 3R 1R 1R 1R 3R 3R 2R 4R 1R 2R 4R 2R A A 0 / 14 16 – 14
Ranking na koniec roku 533 185 50 41 24 65 42 33 25 17 29 17 9 63 30 106 [a] [a] 0 / 53 68 – 53

Występy w grze podwójnej

edytuj
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2024 2025 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 1R 1R A 3R 1R 2R 1R QF QF W A W QF A A A 2 / 11 24 – 9
French Open A A A 1R 1R 1R 2R 2R 3R 1R QF 1R W 1R W 2R 1R A 2 / 14 20 – 12
Wimbledon A A 1R A 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R QF QF 1R 2R QF A A 0 / 13 11 – 12
US Open A A 1R 1R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 3R 2R A W SF 2R A A 1 / 13 16 – 12
Ranking na koniec roku 456 511 785 881 91 120 149 134 59 18 29 4 7 6 51 [b] 424 5 / 51 71 – 45

Występy w grze mieszanej

edytuj
Turniej 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R A A A A A A A A A A A A 0 / 1 1 – 1
French Open A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A A A A A A A A A A 3R A A 0 / 1 1 – 1
US Open A A A A A A A A A A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
0 / 2 2 – 2

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 17 (7–10)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 1 maja 2005 Estoril Ceglana   Li Na 6:7(4), 6:4, 6:3
Finalistka 1. 18 czerwca 2005 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Klára Koukalová 6:3, 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 20 sierpnia 2005 Forest Hills Twarda   Sania Mirza 3:6, 7:5, 6:4
Zwyciężczyni 3. 7 stycznia 2006 Gold Coast Twarda   Flavia Pennetta 6:3, 6:4
Finalistka 2. 5 lutego 2007 Paryż Dywanowa (hala)   Nadieżda Pietrowa 6:4, 1:6, 4:6
Zwyciężczyni 4. 23 sierpnia 2008 Forest Hills Twarda   Peng Shuai 6:4, 6:2
Finalistka 3. 20 września 2009 Québec Dywanowa (hala)   Melinda Czink 6:4, 3:6, 5:7
Finalistka 4. 14 lutego 2010 Paryż Twarda (hala)   Jelena Diemientjewa 7:6(5), 1:6, 4:6
Finalistka 5. 6 marca 2011 Kuala Lumpur Twarda   Jelena Dokić 6:2, 6:7(9), 4:6
Finalistka 6. 11 czerwca 2011 Kopenhaga Twarda (hala)   Caroline Wozniacki 1:6, 4:6
Finalistka 7. 7 kwietnia 2012 Charleston Ceglana   Serena Williams 0:6, 1:6
Zwyciężczyni 5. 15 września 2013 Québec Dywanowa (hala)   Marina Erakovic 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 6. 28 lutego 2015 Doha Twarda   Wiktoryja Azaranka 6:4, 6:3
Finalistka 8. 6 czerwca 2015 French Open Ceglana   Serena Williams 3:6, 7:6(2), 2:6
Finalistka 9. 29 sierpnia 2015 New Haven Twarda   Petra Kvitová 7:6(6), 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 7. 30 kwietnia 2016 Praga Ceglana   Samantha Stosur 3:6, 6:1, 6:4
Finalistka 10. 26 lutego 2017 Budapeszt Twarda (hala)   Tímea Babos 7:6(4), 4:6, 3:6

Gra podwójna 21 (15–6)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 3 sierpnia 2008 Sztokholm Twarda   Petra Cetkovská   Iveta Benešová
  Barbora Záhlavová-Strýcová
5:7, 4:6
Zwyciężczyni 1. 8 kwietnia 2012 Charleston Ceglana   Anastasija Pawluczenkowa   Anabel Medina Garrigues
  Jarosława Szwiedowa
5:7, 6:4, 10–6
Zwyciężczyni 2. 7 kwietnia 2013 Charleston Ceglana   Kristina Mladenovic   Andrea Hlaváčková
  Liezel Huber
6:3, 7:6(6)
Zwyciężczyni 3. 11 maja 2013 Madryt Ceglana   Anastasija Pawluczenkowa   Cara Black
  Marina Erakovic
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 4. 10 stycznia 2014 Sydney Twarda   Tímea Babos   Sara Errani
  Roberta Vinci
7:5, 3:6, 10–7
Zwyciężczyni 5. 30 stycznia 2015 Australian Open Twarda   Bethanie Mattek-Sands   Chan Yung-jan
  Zheng Jie
6:4, 7:6(5)
Zwyciężczyni 6. 26 kwietnia 2015 Stuttgart Ceglana (hala)   Bethanie Mattek-Sands   Caroline Garcia
  Katarina Srebotnik
6:4, 6:3
Zwyciężczyni 7. 7 czerwca 2015 French Open Ceglana   Bethanie Mattek-Sands   Casey Dellacqua
  Jarosława Szwiedowa
3:6, 6:4, 6:2
Zwyciężczyni 8. 16 sierpnia 2015 Toronto Twarda   Bethanie Mattek-Sands   Caroline Garcia
  Katarina Srebotnik
6:1, 6:2
Zwyciężczyni 9. 3 kwietnia 2016 Miami Twarda   Bethanie Mattek-Sands   Tímea Babos
  Jarosława Szwiedowa
6:3, 6:4
Finalistka 2. 10 kwietnia 2016 Charleston Ceglana   Bethanie Mattek-Sands   Caroline Garcia
  Kristina Mladenovic
2:6, 5:7
Zwyciężczyni 10. 11 września 2016 US Open Twarda   Bethanie Mattek-Sands   Caroline Garcia
  Kristina Mladenovic
2:6, 7:6(5), 6:4
Zwyciężczyni 11. 1 października 2016 Wuhan Twarda   Bethanie Mattek-Sands   Sania Mirza
  Barbora Strýcová
6:1, 6:4
Zwyciężczyni 12. 9 października 2016 Pekin Twarda   Bethanie Mattek-Sands   Caroline Garcia
  Kristina Mladenovic
6:4, 6:4
Finalistka 3. 30 października 2016 Singapur Twarda (hala)   Bethanie Mattek-Sands   Jekatierina Makarowa
  Jelena Wiesnina
6:7(5), 3:6
Zwyciężczyni 13. 27 stycznia 2017 Australian Open Twarda   Bethanie Mattek-Sands   Andrea Hlaváčková
  Peng Shuai
6:7(4), 6:3, 6:3
Zwyciężczyni 14. 9 kwietnia 2017 Charleston Ceglana   Bethanie Mattek-Sands   Lucie Hradecká
  Kateřina Siniaková
6:1, 4:6, 10-7
Zwyciężczyni 15. 11 czerwca 2017 French Open Ceglana   Bethanie Mattek-Sands   Ashleigh Barty
  Casey Dellacqua
6:2, 6:1
Finalistka 4. 24 czerwca 2018 Santa Ponça Trawiasta   Barbora Štefková   Andreja Klepač
  María José Martínez Sánchez
1:6, 6:3, 3–10
Finalistka 5. 28 kwietnia 2019 Stuttgart Ceglana (hala)   Anastasija Pawluczenkowa   Mona Barthel
  Anna-Lena Friedsam
6:2, 3:6, 6–10
Finalistka 6. 26 lipca 2024 Praga Ceglana   Bethanie Mattek-Sands   Barbora Krejčíková
  Kateřina Siniaková
3:6, 3:6

Występy w Turnieju Mistrzyń

edytuj

W grze pojedynczej

edytuj
Rok Rezultat Rywalka Wynik
2015 Faza grupowa   Garbiñe Muguruza
  Petra Kvitová
  Angelique Kerber
3:6, 6:7(4)
5:7, 5:7
6:4, 6:3

W grze podwójnej

edytuj
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
2015 Faza grupowa   Bethanie Mattek-Sands   Chan Hao-ching
  Chan Yung-jan
  Caroline Garcia
  Katarina Srebotnik
  Garbiñe Muguruza
  Carla Suárez Navarro
2:6, 2:6

2:6, 0:3 krecz

6:3, 7:6(1)
2016 Finał   Bethanie Mattek-Sands   Jekatierina Makarowa
  Jelena Wiesnina
6:7(5), 3:6
2017 wycofanie   Bethanie Mattek-Sands nie wystąpiły z powodu kontuzji Mattek-Sands
  1. a b Wystąpiła w rozgrywkach, ale przez zbyt małą liczbę punktów nie została sklasyfikowana w rankingu WTA.
  2. Ogłosiła w sezonie 2019 zakończenie kariery. Na koniec maja 2019 roku została wykreślona z rankingu, a była wtedy sklasyfikowana na 73 miejscu.

Przypisy

edytuj
  1. Serena Sends Message, Wins 40th WTA Title. wtatennis.com, 2012-04-08. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).
  2. Pavlyuchenkova & Safarova Tested En Route to Title. wtatennis.com, 2012-04-08. [dostęp 2012-04-09]. (ang.).

Bibliografia

edytuj