Wikipedia

Lucyna Legut

pisarka i aktorka polska

Lucyna Maria[1] Legut-Werecka (ur. 27 marca 1926 w Suchej Beskidzkiej, zm. 4 marca 2011 w Gdańsku[2]) – polska aktorka teatralna, artystka malarka, pisarka, autorka utworów dla dzieci i młodzieży, słuchowisk radiowych oraz widowisk telewizyjnych i teatralnych.

Lucyna Legut
Data i miejsce urodzenia

27 marca 1926
Sucha Beskidzka

Data i miejsce śmierci

4 marca 2011
Gdańsk

Zawód

aktorka, malarka, pisarka

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Cytaty w Wikicytatach
Grób Lucyny Legut w kolumbarium cmentarza Srebrzysko

Życiorys edytuj

Na świat przyszła jako najmłodsza córka Józefa Leguta, konduktora PKP, i Julii z domu Janiczak, hafciarki[3]. Była siostrą pisarza satyryka Ludomira Leguta i aktorki Ludmiły Legut (1921–2018)[4].

W 1950[5] ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Krakowie. W latach 1945–1947[5] studiowała również na Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1950–1951 była aktorką w Teatrze Młodego Widza, zaś w latach 1951–1956 grała na deskach Teatru Ziemi Pomorskiej w Toruniu. W latach 1956–1983 była aktorką Państwowego Teatru „Wybrzeże” w Gdańsku. Debiutowała jako pisarka w roku 1960.

Twórczość literacka edytuj

  • Całkiem zwariowane urodziny Piotrka oraz to i owo o Paluch-Rogalskiej[6]
  • Czekając na dziurę w niebie
  • Dla kogo ten wawrzyn?
  • Jak zdobyć męża czyli Skok stulecia[7]
  • Jasiek chce być reżyserem, a Paluch-Rogalska cyrkówką[8]
  • Jasiek pisze kronikę rodzinną, a Piotrek ciągle się w kimś kocha[9]
  • Już nigdy nie będę się kłócił z Piotrkiem![10]
  • Marzę o ślubie[11]
  • Miłosne niepokoje pana Zenka[12]
  • Miłość trzynastolatki[13]
  • Nie zabijajcie Desdemony
  • O tym, jak Jasiek został bezimiennym bohaterem albo awantura o sławę[14]
  • Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości[15]
  • Strach się martwi
  • Szyfon na ślubną suknię
  • Świerszcze mają sklep z instrumentami
  • Ta miłość przetrwa[16]
  • Zacznijmy od pomidorów...
  • Życie artystki Kingi Kidney

Odznaczenia edytuj

Nagrody i wyróżnienia edytuj

  • 1966: ogólnopolski konkurs Programu 3 Polskiego Radia na małoobsadowe słuchowisko radiowe 1965 − I nagroda za słuchowisko Nie trzeba krzykiem zagłuszać ciszy nocy[1]
  • 1968: Międzynarodowy Konkurs Warszawa-Zagrzeb-Praga na słuchowisko radiowe za 1968 – I nagroda w etapie krajowym za słuchowisko Bohater potrzebny od zaraz[1]
  • 1980: Książka Roku – za powieść Nasza zmierzchowa mama[1]
  • 2000: nominacja do tytułu Kobiety Roku 2000 w plebiscycie miesięcznika Twój Styl[1]
  • 2001: Radiowa Osobowość Roku 2000 – nagroda Radia Gdańsk dla najdowcipniejszego gościa Salonu literackiego Radia Gdańsk[18]
  • 2005 – Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[20]
  • 2009 – Laureatka Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury[20]

Ekranizacja edytuj

W 2000 Maciej Wojtyszko wyreżyserował 7-odcinkowy serial na podstawie książki Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Małgorzata Smyl (oprac.), Lucyna Legut [online], Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Gdańsku [dostęp 2011-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-27].
  2. ↑ Lucyna Legut nie żyje. Gazeta Wyborcza Trójmiasto, 2011-03-04. [dostęp 2011-03-04].
  3. ↑ Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Gdańsku [online], old2.wbpg.org.pl [dostęp 2023-05-30].
  4. ↑ Ludmiła Legut (1921 - 2018) [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2023-05-30].
  5. ↑ a b Zmarła Lucyna Legut. Trojmiasto.pl, 2011-03-04. [dostęp 2011-03-05].
  6. ↑ Lucyna Legut, Catkiem zwariowane urodziny piotrka oraz to i owo o Paluch-Rogalskiej, Warszawa: Akapit, 2003, ISBN 83-88790-23-4, OCLC 224509097 [dostęp 2022-02-04].
  7. ↑ Lucyna Legut-Werecka, Jak zdobyć męża czyli Skok stulecia, wyd. 1 [w tej ed.], Łódź: Akapit Press, 2000, ISBN 83-87463-62-0, OCLC 749505244 [dostęp 2022-02-04].
  8. ↑ Lucyna Legut, Jasiek chce być reżyserem, a Paluch Rogalska cyrkówką, Łódź: Akapit Press, 2004, ISBN 83-88790-53-6, OCLC 891212109 [dostęp 2022-02-04].
  9. ↑ Lucyna Legut, Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyx́c spokojnej starości, wyd. 1. w tej edycji, Łódź: Akapit Press, 1997, ISBN 83-87463-11-6, OCLC 49736082 [dostęp 2022-02-04].
  10. ↑ Lucyna Legut-Werecka, Już nigdy nie będę się kłócił z Piotrkiem!, Łódź: Akapit Press, 2001, ISBN 83-88790-00-5, OCLC 750523891 [dostęp 2022-02-04].
  11. ↑ Lucyna Legut-Werecka, Marzę o ślubie : (trzecia i ostatnia część "Miłości trzynastolatki"), Łódź: Wydaw. Akapit Press, 2003, ISBN 83-87463-84-1, OCLC 749324793 [dostęp 2022-02-04].
  12. ↑ Lucyna Legut, Miłosne niepokoje pana zenka, wyd. 1, Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1980, ISBN 83-215-8216-8, OCLC 9299783 [dostęp 2022-02-04].
  13. ↑ Lucyna Legut, Miłość trzynastolatki : (książka dla dorastających dziewcząt), Łódź: "Akapit Press", 1998, ISBN 83-87463-24-8, OCLC 830292529 [dostęp 2022-02-04].
  14. ↑ Lucyna Legut-Werecka, O tym, jak Jasiek został bezimiennym bohaterem albo awantura o sławę, Łódź: Akapit Press, [cop. 1999], ISBN 83-87463-31-0, OCLC 751501019 [dostęp 2022-02-04].
  15. ↑ Lucyna Legut, Piotrek zgubił dziadka oko, a Jasiek chce dożyć spokojnej starości, wyd. 1. w tej edycji, Łódź: Akapit Press, 1997, ISBN 83-87463-11-6, OCLC 49736082 [dostęp 2022-02-04].
  16. ↑ Lucyna Legut-Werecka, Ta miłość przetrwa : (dalsze losy bohaterki powieści "Miłość trzynastolatki"), Łódź: Akapit Press, 2000, ISBN 83-87463-53-1, OCLC 751496969 [dostęp 2022-02-04].
  17. ↑ M.P. z 2000 r. nr 25, poz. 522.
  18. ↑ a b Lucyna Legut, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy). [dostęp 2011-03-05].
  19. ↑ Lucynie - przyjaciele - spotkanie poświęcone Lucynie Legut. trojmiasto.pl, 2011-11. [dostęp 2012-12-11].
  20. ↑ a b Laureaci Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. gdansk.pl, 2016-06-23. [dostęp 2016-06-23]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lucyna_Legut&oldid=71130510”