Ludolf König von Wattzau
Ludolf König von Wattzau (Weizau) (ur. ok. 1280/1290 - zm. ok. 1347/1348) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1342-1345[1].
| ||
 Herb mistrza | ||
| Wielki mistrz zakonu krzyżackiego | ||
| Okres | od 1342 do 1345 | |
| Poprzednik | Dietrich von Altenburg | |
| Następca | Heinrich Dusemer von Arfberg | |
| Dane biograficzne | ||
| Data urodzenia | ok. 1280/1290 | |
| Data śmierci | ok. 1347/1348 | |
| Miejsce spoczynku | Konkatedra św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie | |
ŻyciorysEdytuj
Urodził się ok. 1280/1290. Ludolf König von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 jako wielki podskarbi. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego Malborka. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie Soldov, późniejsze Działdowo.
Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Königa było podpisanie tzw. pokoju kaliskiego z Polską 8 lipca 1343 roku. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z Litwą. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w Prusach i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Königa. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd komtura Pokrzywna. Tam ponoć wyzdrowiał z choroby psychicznej. Zmarł ok. 1347/1348 roku.
W maju 2007 roku odkryto w katedrze w Kwidzynie kryptę ze szczątkami trzech osób. Są to szczątki trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego, w tym Ludolfa König von Wattzau[2].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.75.
- ↑ Mistrzowie miecza i modlitwy, „Rzeczpospolita”, A20, 11 grudnia 2008.