Ludolf König von Wattzau
Ludolf König von Wattzau (Weizau) (ur. ok. 1280/1290, zm. 1348 w Pokrzywnie) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1342–1345[1].
| |
 Herb Ludolfa Königa von Wattzau jako Wielkiego Mistrza | |
| Wielki mistrz zakonu krzyżackiego | |
| Okres |
od 1342 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data urodzenia |
ok. 1280/1290 |
| Data i miejsce śmierci |
1348 |
| Miejsce spoczynku | |
Życiorys
edytujUrodził się ok. 1280/1290. Ludolf König von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 jako wielki podskarbi. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego Malborka. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie Soldov, późniejsze Działdowo.
Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Königa było podpisanie tzw. pokoju kaliskiego z Polską 8 lipca 1343. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z Litwą. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w Prusach i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Königa. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd komtura Pokrzywna. Tam ponoć wyzdrowiał z choroby psychicznej i zmarł w 1348. Pochowany w katedrze w katedrze w Kwidzynie[2].
W maju 2007 roku odkryto w katedrze w Kwidzynie kryptę ze szczątkami trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego[3][4].
Przypisy
edytuj- ↑ Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.75.
- ↑ Ludolf König w Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 15, Duncker & Humblot, Berlin 1987, ISBN 3-428-00196-6, S. 299. daten.digitale-sammlungen.de. [dostęp 2021-10-30].
- ↑ Archeolodzy i Krzyżacy. www.rp.pl. [dostęp 2021-11-02]. (pol.).
- ↑ Deutschordens-Großmeister Überreste identifiziert. www.n-tv.de. [dostęp 2021-10-30].