Wikipedia

Ludwik Badeni

Ludwik Józef Władysław Badeni[a] herbu Bończa (ur. 16 marca 1873 w Żółkwi, zm. 10 listopada 1916 w Wiedniu) – polski hrabia, dyplomata Austro-Węgier.

Ludwik Badeni
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1873
Żółkiew

Data i miejsce śmierci

10 listopada 1916
Wiedeń

Zawód, zajęcie

dyplomata

Narodowość

polska

Rodzice

Kazimierz, Maria

Małżeństwo

Alicja

Dzieci

Joachim

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Order Osmana (Imperium Osmańskie) Kawaler Orderu Karola III (Hiszpania)

Życiorys edytuj

Urodził się 21 stycznia[1] lub 16 marca 1873[2]. Był jedynym synem Kazimierza Badeniego herbu Bończa (1846-1909, Namiestnik Galicji) i Marii z domu Skrzyńskiej herbu Zaremba (1850-1937)[3][4][1]. Wychowywał się w rodzinnym majątku w Busku[2]. Był zadeklarowanym katolikiem i pozostawał pod wpływem ks. Stefana Pawlickiego[2].

W rezerwie kawalerii C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1896[5], a następnie porucznikiem[6]. Był przydzielony do 11 pułku huzarów w Steinamanger do około 1904[7][8][9]. Po przeniesieniu do C. K. Obrony Krajowej został zweryfikowany w stopniu porucznika oddziałów konnych w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1887[10]. Od około 1904 do około 1907 był przydzielony do pułku ułanów nr 1 we Lwowie[11]. W kolejnych latach do końca życia był porucznikiem kawalerii w stosunku ewidencji Obrony Krajowej[12][13][14].

W 1897 otrzymał godność c. k. podkomorzego[15].

 
Ślub Alicji Ankarcrona i Ludwika Badeniego

Karierę dyplomatyczną rozpoczął jako aspirant konceptowy w C. K. Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Wiedniu[4]. W 1898 został przydzielony jako attaché poselski bez uposażenia do ambasady Austro-Węgier w Madrycie[4][2]. W 1900 przeniesiony do ambasady w Londynie i jeszcze w tym samym roku skierowany do Paryża[4]. W 1903 został przydzielony do poselstwa w Kopenhadze i mianowany sekretarzem legacyjnym[4]. W 1904 przeniesiony do Konstantynopola[4]. W 1908 przydzielony do ambasady przy tronie papieskim w Watykanie[4]. Od 1910 do 1911 w charakterze sekretarza legacyjnego I kategorii z tytułem i rangą radcy legacyjnego II kategorii był przydzielony do poselstwa Austro-Węgier w Sztokholmie[16][3][4]. 21 listopada 1911 w rzymskokatolickim kościele św. Eugenii w Sztokholmie ożenił się ze Szwedką Alicją Ankarcrona (1889-1985), a ślubu udzielił im bp Albert Bitter[3][4][1]. Tuż po ślubie wraz z małżonką wyjechał Szwecji, kończąc pracę na dotychczasowym stanowisku[3]. Następnie w dotychczasowym charakterze był w poselstwie w Brukseli[17], a w 1913 formalnie w charakterze radcy legacyjnego[18]. Według stanu z 1914 był urlopowany[13].

Rok po przeniesieniu do Brukseli został dotknięty nieuleczalną chorobą psychiczną[2][19]. Zmarł 10[2] lub 11 listopada 1916 w Wiedniu[1]. Jego pogrzeb odbył się w tym mieście 13 listopada 1916[2]. Synem Ludwika i Alicji był Kazimierz Stanisław (1912-2010), który wstąpił do zakonu dominikanów i znany był jako ojciec Joachim Badeni (1912-2010)[4]. Alicja Badeni wyszła powtórnie za mąż za Karola Olbrachta.

Odznaczenia edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Zarówno w ewidencji C. K. Armii i C. K. Obrony Krajowej, jak też urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Ludwig Graf Badeni”.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d Ludwik Józef Władysław hr. Badeni h. Bończa. sejm-wielki.pl. [dostęp 2022-04-06].
  2. ↑ a b c d e f g Stanisław Koźmian. Pamięci Ludwika hr. Badeniego. „Gazeta Lwowska”. Nr 267, s. 6, 24 listopada 1916. 
  3. ↑ a b c d Zaślubiny polskiego dyplomaty. „Nowości Illustrowane”. Nr 50, s. 10, 16 grudnia 1911. 
  4. ↑ a b c d e f g h i j Diplomatie und Klerus. „Sport und Salon”. Nr 47, s. 9-10, Sport und Salon. (niem.). 
  5. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 643.
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 647.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 695.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 701.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 703.
  8. ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 725.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 733.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 739.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 735.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 739.
  10. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 577.
  11. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 597.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 437.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 369.
  12. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 379.
    •Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 330.
  13. ↑ a b c d e f g Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1914. Wiedeń: 1914, s. 295.
  14. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 140.
  15. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1916. Wiedeń: 1916, s. 279.
  16. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1911. Wiedeń: 1911, s. 275.
  17. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1912. Wiedeń: 1912, s. 277.
  18. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1913. Wiedeń: 1913, s. 281.
  19. ↑ Habsburg, Alice; Björkman-Goldschmidt, Elsa (1976) (in Swedish). Princess and partisan . Bokklubben Vår bok, 99-0105689-6 (New). Stockholm: Norstedt. ISBN 91-1-769042-0
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Badeni&oldid=71800951”