Ludwik Bartłomiej Szołdrski
Ludwik Bartłomiej Szołdrski herbu Łodzia (ur. 1675 w Czempiniu, zm. 18 kwietnia 1749 tamże) – starosta generalny Wielkopolski, kasztelan gnieźnieński, wojewoda inowrocławski, wojewoda kaliski, wojewoda poznański.
 Łodzia | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Zofia Radomicka |
| Żona |
Marianna Bogumiła Unrug |
| Dzieci |
3 synów i 4 córki, m.in.: |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Życie prywatne edytuj
Pochodził z rodziny szlacheckiej. Urodził się jako syn Andrzeja (zm. 1703), kasztelana biechowskiego i Zofii Radomickiej, córki Kazimierza Władysława, kasztelana kaliskiego. Wnuk Stanisława Szołdrskiego (zm. 1645), sędziego grodzkiego poznańskiego. Prawnuk Macieja Szołdrskiego (zm. 1627), pisarza ziemskiego poznańskiego.
Poślubił Mariannę Bogumiłę Unrug (zm. 1754). Z małżeństwa urodziło się troje synów i cztery córki. Z nich troje zmarło we wczesnej młodości. Pozostali: Franciszka Cecylia Szołdrska (1714-1745), żoną Macieja Ponińskiego (zm. 1758), stolnika wschowskiego; Wiktoria Ludwika Rozalia Szołdrska (zm. 1775), żona Jana Prospera Załuskiego (zm. 1745), podkomorzego nadwornego koronnego; Władysław Józef Szołdrski (1703-1757), wojewoda inowrocławski; Stefan Maciej Szołdrski (1702-1737), starosta łęczycki.
Pełnione urzędy i zasługi edytuj
Początkowo pełnił obowiązki stolnika wschowskiego (1710) i chorążego poznańskiego (1711-1717). W latach 1720–1722 pełnił obowiązki kasztelana gnieźnieńskiego. W latach 1722–1729 sprawował urząd wojewody kaliskiego, następnie na stanowisku wojewody inowrocławskiego (1729-1748) i wojewody poznańskiego (od 1748). Był starostą generalnym Wielkopolski.
Był konsyliarzem województwa poznańskiego w konfederacji sandomierskiej 1704 roku[1].
Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na sejmie konwokacyjnym[2].
10 lipca 1737 roku podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską[3].
Sławę i uznanie uzyskał jako czynny w działaniu polityk i urzędnik państwowy. Brał udział w sejmiku w Środzie 7 stycznia 1710 roku. Za zasługi otrzymał Order Orła Białego.
Przypisy edytuj
- ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
- ↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 32.
- ↑ Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae gentiumque finitimarum historiam illustrantia maximam partem nondum edita ex tabulariis Vaticanis, deprompta collecta ac serie chronologica disposita. T. 4, Ab Innocentio PP. XII usque ad Pium PP. VI 1697-1775.P.1-2, wydał Augustyn Theiner, Rzym 1864, s. 126.
Bibliografia edytuj
- Jerzy Dunin-Borkowski, „Allmanach błękitny” (Rodzina Szołdrskich herbu Łodzia, s. 919–925)