Ludwik IV Święty
Ludwik IV Święty, niem. Ludwig IV. der Heilige (ur. 28 października 1200 r., zm. 11 września 1227 r. w Otranto) – landgraf Turyngii i palatyn saski od 1217 r. z dynastii Ludowingów.
| |
.svg)
| |
| Landgraf Turyngii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Hrabia palatyn Saksonii | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Zofia |
| Żona | |
| Dzieci | |
Życiorys edytuj
Ludwik IV był synem landgrafa Turyngii i palatyna saskiego Hermana I oraz Zofii, córki księcia Bawarii Ottona I. W 1216 r. zmarł prawdopodobnie starszy brat Ludwika, Herman, dzięki czemu, gdy rok później zmarł ojciec, został jego dziedzicem. W pierwszych latach panowania wybuchł kolejny (po toczonych przez jego stryja i dziada) konflikt z arcybiskupami Moguncji. Gdy w 1221 r. zmarł jego szwagier margrabia Miśni Dytryk I Zgnębiony, Ludwik objął rządy w Miśni jako opiekun małoletniego siostrzeńca, Henryka. Aby utrwalić panowanie swego podopiecznego w Łużycach Dolnych zdobył Lubusz. Dzięki temu zdołał w jednym ręku zjednoczyć Hesję, Turyngię, Miśnię i Łużyce, tworząc znaczące państwo w środkowych Niemczech.
Ludwik, podobnie jak jego poprzednicy z rodu Ludowingów, szczerze popierał i współpracował z władcami Niemiec z rodu Hohenstaufów. Na polecenie cesarza Fryderyka II wykonywał liczne trudne misje rozjemcze. W 1226 przebywał wraz z Fryderykiem w Italii. Tam cesarz dokonał nadania na jego rzecz "tak wielkiego kraju w Prusach, ile zdoła zdobyć i podporządkować swej władzy", z oczywistą intencją, był podjął wraz z zakonem krzyżackim podbój pogańskich Prusów.
Ludwik jednak nie zdążył zaangażować się w podbój Prus. W 1227 r. po tym, jak cesarz zapewnił mu zwrot kosztów wyprawy, wyruszył na V wyprawę krzyżową. Nie zdołał jednak dotrzeć do Ziemi Świętej, zmarł na statku w Otranto. Jego ciało, pochowane na miejscu, krzyżowcy z Turyngii zabrali w następnym roku w drodze powrotnej z Palestyny do ojczyzny.
Prawdopodobnie Ludwik rozbudował zamek Wartburg, który został jego rezydencją ok. 1224 r. Chociaż nie został kanonizowany przez Kościół, był czczony jako święty (kanonizowana została jego małżonka, Elżbieta).
Potomkowie edytuj
Ludwik IV poślubił w 1221 r. Elżbietę, córkę króla Węgier Andrzeja II. Mieli troje dzieci:
- Herman II (ur. 1223, zm. 1241), landgraf Turyngii,
- Zofia z Turyngii (ur. 1224, zm. 1275/1282), żona księcia Brabancji Henryka II,
- Gertruda (ur. 1227, zm. 1297), ksieni w klasztorze w Altenbergu koło Wetzlaru.
Bibliografia edytuj
- Walter Heinemeyer: Ludwig IV. der Heilige, Landgraf von Thüringen und Pfalzgraf von Sachsen. W: Neue Deutsche Biographie. T. 15. Berlin: Duncker & Humblot, 1987, s. 422–423. [dostęp 2010-01-15]. (niem.).