Ludwik Jerzy Kern

polski poeta i satyryk

Ludwik Jerzy Kern (ur. 29 grudnia 1920[1] lub 1921[2][3] w Łodzi, zm. 29 października 2010 w Krakowie[4]) – polski poeta, satyryk, dziennikarz, tłumacz literatury pięknej, autor tekstów piosenek, znany także pod pseudonimami literackimi: Dr Wist, Eljotka, Fra Lodowico Giorgio Cern, H. Olekinaz, Holekinaz, Louis George Cern, Ludwik Jerzy Coeurn, Ludwik Jerzy Życzliwy, Ob. L., Ob. L.J.K., Top.

Ludwik Jerzy Kern
Ilustracja
Ludwik Jerzy Kern, Kraków, 6 maja 2008 r.
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1920 lub 1921
Łódź

Data i miejsce śmierci

29 października 2010
Kraków

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła
  • Ferdynand Wspaniały
  • Proszę słonia
  • Zbudź się Ferdynandzie
  • Karampuk
  • Jaśnie Pan Rym
  • Moje abecadłowo
  • O Wacusiu, czyli Saga rodu Falczaków
  • Imiona nadwiślańskie
  • Litery cztery (wiersze prawie wszystkie)
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej Order Uśmiechu
Ludwik Jerzy Kern z żoną, Martą Stebnicką, 1967
Dedykacja Ludwika Jerzego Kerna w książce „Kernalia”, dla współpracownika z „Przekroju”, Lucjana WolanowskiegoKraków, 20 sierpnia 1969
Ludwik Jerzy Kern, Biblioteka Narodowa, Warszawa, 15 marca 2006
Leopold Unger, Janusz Krasiński, Ludwik Jerzy Kern i Wojciech Giełżyński w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich, Warszawa, 12 września 2006
Marta Stebnicka i Ludwik Jerzy Kern, Kraków, 6 maja 2008
Ludwik Jerzy Kern, Kraków, 6 maja 2008
Cmentarz Rakowicki-Aleja Zasłużonych
Grób Ludwika Jerzego Kerna oraz Marty Stebnickiej-Kern

Życiorys edytuj

Syn Ludwika Kerna i Marii Gertner. Maturę zdał w Liceum Humanistycznym Aleksego Zimowskiego w Łodzi.

Debiutował w 1938 jako poeta w „Ilustrowanym Kuryerze Codziennym”. W okresie II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, utrzymywał się z pracy fizycznej. Po upadku powstania warszawskiego przeniósł się do Krakowa. W 1945 powstały jego pierwsze utwory satyryczne, drukowane w „Szpilkach”. Od 1947 ponownie w Łodzi, gdzie podjął pracę w Agencji Prasowej „Polpress” (przekształconej później w Polską Agencję Prasową). Współpracował następnie krótko z „Głosem Robotniczym” oraz pismem „Rózgi biją co tydzień”, podjął także (nieukończone) studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. W 1948 zamieszkał na stałe w Krakowie.

Od 1948 do 1982 w zespole redakcyjnym tygodnika „Przekrój” (po przejściu na emeryturę, w latach 1982–2002 był nadal współpracownikiem pisma, do momentu przeniesienia redakcji do Warszawy). Redagował m.in. dział „Rozmaitości” na ostatniej stronie pisma (w tym rubryki: „O Wacusiu” i „Prosimy nie powtarzać”), publikował wiersze (m.in. cykle: „Gry i zabawy ludu polskiego”, „Imiona nadwiślańskie”, „Świąteczny bukiet”), reportaże (m.in. z Wielkiej Brytanii, Indonezji i Japonii), przekłady literackie (m.in. pod pseudonimem „H. Olekinaz”), recenzje (pod ps. „top”). Z dezaprobatą odnosił się do przeniesienia redakcji do Warszawy i późniejszych zmian w tygodniku. W 2000 ukazała się jego książka Moje abecadłowo (wydanie drugie w 2003), zawierająca sylwetki przyjaciół i znajomych, związanych głównie z „Przekrojem”. Z kolei w 2002 ukazała się książka pt. Pogaduszki (zawierająca rozmowy Kerna o „Przekroju” i środowisku literacko-artystycznym Krakowa – z Tadeuszem Bazylewiczem, Marianem Eile, Jerzym Grohmanem, Janem Kalkowskim, Stefanem Kisielewskim, Marią Koterbską, Zbigniewem Lengrenem, Tadeuszem Łomnickim, Zbigniewem K. Rogowskim, Tadeuszem Sapińskim, Christą Vogel, Jerzym Waldorffem).

Swoje utwory publikował ponadto m.in. w tygodniku „Świat”, Płomyku” i „Płomyczku”. Tłumaczył też z języka francuskiego i angielskiego, m.in. książki Roalda Dahla, Claude’a Aveline’a, Uriego Orlewa, także twórczość Isaaca Bashevisa Singera, czy Ogdena Nasha (drukowane w „Przekroju”).

Był autorem słów wielu piosenek (np. W kalendarzu jest taki dzień, Lato, lato, Wojna domowa, Nie bądź taki szybki Bill, Cicha woda), wykonywanych m.in. przez Mieczysława Fogga, Marię Koterbską, Halinę Kunicką, Zbigniewa Kurtycza, wykorzystywanych także w filmach fabularnych i serialach telewizyjnych (Tajemnica dzikiego szybu, 1956; Szatan z siódmej klasy, 1960; Wojna domowa, 1965). Był współautorem autorskich programów satyrycznych nadawanych przez Telewizję Polską (m.in. Kernalia, 1965; 3000 sekund z Ludwikiem Jerzym Kernem, 1965; Kuchenny walc, 1967; Karnawał ante portas, 1968; U fotografa, 1968; Na plaży, 1970; Porachunki małżeńskie, 1974; Kwadrans pod psem. Wiersze i piosenki, 1982; Kernalia, czyli cztery łapy, 1994).

Autor popularnych utworów dla dzieci, m.in. Ferdynand Wspaniały czy Proszę słonia, na podstawie których zrealizowano znane dobranocki. Kawaler Orderu Uśmiechu.

Pod koniec życia publikował okazjonalnie w miesięcznikuKraków”.

Był członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy RP i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1945–1951–1982), Związku Literatów Polskich (1953–1983), Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od 1989).

Zmarł w szpitalu po długiej i ciężkiej chorobie. Nabożeństwo pogrzebowe Ludwika Jerzego Kerna odbyło się 5 listopada 2010 w kościele ss. Norbertanek na krakowskim Zwierzyńcu. Pochowany został w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXIX pas C-2-5)[5][6].

Życie prywatne edytuj

Dwukrotnie żonaty: z Adelą Nowicką (w latach 1942–1948) oraz Martą Stebnicką (od 1954 do jego śmierci). Mieszkał w Krakowie.

Wyróżnienia i nagrody edytuj

Twórczość edytuj

Publikacje w pracach zbiorowych edytuj

Przekłady (wybór) edytuj

Opracowania edytuj

Przypisy edytuj

  1. Zmarł Ludwik Jerzy Kern. tvn24.pl, 30 października 2010. [dostęp 2020-12-29].
  2. Ludwik Jerzy Kern nie żyje – Archiwum Rzeczpospolitej, archiwum.rp.pl [dostęp 2020-08-24].
  3. Ludwik Jerzy Kern | Życie i twórczość | Artysta, Culture.pl [dostęp 2020-08-24] (pol.).
  4. Ludwik Jerzy Kern nie żyje, Gazeta Wyborcza, 29.10.2010.
  5. Pogrzeb Ludwika Jerzego Kerna. onet.pl, 5 listopada 2010. [dostęp 2010-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 stycznia 2012)].
  6. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Ludwik Jerzy Kern. rakowice.eu. [dostęp 2021-05-30].
  7. M.P. z 1955 r. nr 45, poz. 442.
  8. Wręczenie nagród miasta, [w:] „Echo Krakowa”, s. 1, nr 115, 25 maja 1979 [dostęp 2020-05-10].
  9. M.P. z 1998 r. nr 31, poz. 442.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj