Ludwik Karol Orleański

Ludwik Karol Orleański (fr. Louis Charles Alphonse Leodégard d’Orléans, ur. 17 października 1779 w Paryżu, zm. 30 maja 1808 na Malcie) – hrabia de Beaujolais. Był najmłodszym synem Ludwika Filipa II, księcia Orleanu, i jego żony Ludwiki Marii.

Ludwik Karol Orleański
Ilustracja
Pośmiertny portret Ludwika Karola Orleańskiego (1838)
hrabia de Beaujolais
Dane biograficzne
Data i miejsce urodzenia

17 października 1779
Paryż

Data śmierci

30 maja 1808

Miejsce spoczynku

Konkatedra świętego Jana w Valletcie

Ojciec

Ludwik Filip II Orleański

Matka

Ludwika Maria Adelajda de Bourbon

Jego starszym bratem był Ludwik Filip, późniejszy król Francuzów jako Ludwik Filip I. Jego starszą siostrą była Adelajda Orleańska. Ludwik Karol miał nieślubne dziecko z Anną Moscati (17921853), nieślubną córką senatora Alexandre Moscati i Donny Marii Teresy Testaferrata. Była to córka:

Ludwik Karol adoptował również dziecko, które w przyszłości zostało hrabiną of Charleville of Ireland - żoną drugiego earla Charleville.

W kwietniu 1793 Ludwik Karol razem ze swoim ojcem zostali aresztowani i uwięzieni w marsylskim Fort-Saint-Jean - podczas uwięzienia zachorował na gruźlicę. Jego ojciec został zgilotynowany w listopadzie 1793, a Ludwik Karol pozostał w więzieniu do sierpnia 1796. wtedy Dyrektoriat zadecydował o wygnaniu Ludwika Karola i jego brata Antoniego do Filadelfii. Francuski Chargé d’affaires w Filadelfii przyznał braciom roczną pensję w wysokości 15,000 franków. W lutym 1797 do braci dołączył ich starszy brat – Ludwik Filip, i wszyscy trzej udali się do Nowego Jorku i Bostonu, a następnie dalej na granicę stanu Maine.

We wrześniu 1797 Ludwik Karol i jego bracia dowiedzieli się o wygnaniu ich matki do Hiszpanii i postanowili powrócić do Europy. Pojechali do Nowego Orleanu skąd chcieli popłynąć na Kubę i dalej do Hiszpanii, ale w Zatoce Meksykańskiej zostali zatrzymani przez statek brytyjski. Brytyjczycy zabrali braci do Hawany i ci spędzili tam cały rok zanim niespodziewanie nie wydalono ich na hiszpańskie terytoria. Bracia popłynęli w kierunku Nowej Szkocji, ostatecznie powrócili do Nowego Jorku, a w styczniu 1800 przybyli do Wielkiej Brytanii. Zamieszkali w Twickenham, pod Londynem.

pomnik nagrobny w Konkatedrze św. Jana w Valletcie

We wrześniu 1804 Ludwik Karol wstąpił do Marynarki Królewskiej, ale jego słabe zdrowie nie pozwoliło mu na robienie kariery w wojsku. W październiku, on i jego bracia, udali się na wybrzeże francuskie, w Boulogne zostali ostrzelani przez baterie francuskie, ale udało im się uciec. W 1808 Ludwik Filip towarzyszył Ludwikowi Karolowi w podróży na Gibraltar, Sycylię i Maltę. W czasie nocy poprzedzającej przybycie na Maltę, Ludwik Karol silnie zaniemógł – jego pogrzeb odbył się 3 czerwca. Dziesięć lat później, 10 kwietnia 1818, został pochowany w Konkatedrze św. Jana w Valletcie (stolicy Malty). W 1843 król Ludwik Filip I zafundował zmarłemu, ukochanemu bratu marmurowy monument w konkatedrze św. Jana. Zaprojektował go James Pradier, a jego replika znajduje się w kaplicy królewskiej w Dreux.

Wywód przodków

edytuj
4. Ludwik Filip I Orleański      
    2. Ludwik Filip II Orleański
5. Ludwika Henrietta de Bourbon-Conti        
      1. Ludwik Karol Orleański
6. Ludwik de Bourbon    
    3. Ludwika Maria de Bourbon    
7. Maria Teresa d’Este