Ludwik Sosnowski (ur. 18 stycznia 1860 w Gniewkowie, zm. 13 maja 1943 w Bydgoszczy) – mistrz blacharski, polski działacz społeczny.

Ludwik Sosnowski
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1860
Gniewkowo, Królestwo Prus

Data i miejsce śmierci

13 maja 1943
Bydgoszcz, III Rzesza

Miejsce spoczynku

Cmentarz Nowofarny w Bydgoszczy

Zawód, zajęcie

blacharz

Odznaczenia
Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys edytuj

Urodził się 18 stycznia 1860 w Gniewkowie, w powiecie inowrocławskim. Był synem Błażeja i Katarzyny z Grabczyńskich. Od 1885 był żonaty z Małgorzatą Szatkowską. Nie mieli potomstwa.

Wyuczył się zawodu blacharza. W 1885 zamieszkał na stałe w Bydgoszczy, a w 1892 został przyjęty do miejskiego cechu blacharskiego.

Był członkiem i działaczem wielu polskich organizacji i instytucji: Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa Śpiewaczego „Halka”, Towarzystwa Kupców, Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Należał do współtwórców i osób kierujących Domem Polskim. Pisał wiersze o treści patriotycznej, drukowane w „Dzienniku Bydgoskim”. Uczestniczył w budowie kościoła Św. Trójcy w Bydgoszczy (1910–1912), pokrywając dach świątyni blachą miedzianą[1].

W latach 19181920 był członkiem Polskiej Rady Ludowej na miasto Bydgoszcz i przedmieścia. W sierpniu 1920 został mianowany radnym tymczasowej Rady Miejskiej, a w latach 19211925 był radnym z Listy Obywatelskiej. W 1927 nadano mu godność honorową starszego cechu. Był prezesem honorowym Towarzystwa Przemysłowego w Bydgoszczy. 4 stycznia 1930 „za zasługi na polu narodowo-społecznem” został mu nadany Srebrny Krzyż Zasługi[2].

Od 1925 z powodu problemów ze słuchem stopniowo wycofywał się z czynnej działalności zawodowej i społecznej. Po śmierci żony w 1928 zamieszkał w domu starców, gdzie zmarł 13 maja 1943. Został pochowany na Cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy.

Upamiętnienie edytuj

Jedna z ulic na osiedlu Przylesie w Fordonie została nazwana jego imieniem.

Przypisy edytuj

  1. w czasie I wojny światowej na mocy zarządzenia władz pruskich, które rekwirowały miedź na cele wojenne, otrzymał zlecenie zdjęcia tych blach i zabezpieczenia dachów
  2. M.P. z 1930 r. nr 15, poz. 26

Bibliografia edytuj

  • Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom I. Bydgoszcz 1994, str. 101