Luis Gabriel Rey Villamizar (ur. 20 lutego 1980 w Bucaramandze) – kolumbijski piłkarz z obywatelstwem meksykańskim występujący na pozycji napastnika, reprezentant Kolumbii.

Luis Gabriel Rey
Pełne imię i nazwisko

Luis Gabriel Rey Villamizar

Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1980
Bucaramanga

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1999–2000 Atlético Bucaramanga (2)
2001 Lobos BUAP 17 (7)
2001–2002 Zitácuaro 19 (7)
2002 Acapulco 17 (11)
2003–2004 Atlante 76 (43)
2005–2007 Morelia 88 (26)
2007–2008 Pachuca 34 (5)
2008–2009 Atlante 37 (10)
2009–2011 Morelia 68 (15)
2011–2013 Jaguares 71 (33)
2013–2016 América 54 (10)
2015 Puebla (wyp.) 35 (12)
2016 Morelia (wyp.) 28 (2)
2017 Morelia 5 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2003–2007  Kolumbia 16 (4)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Kariera klubowa edytuj

Rey pochodzi z miasta Bucaramanga, treningi piłkarskie rozpoczynając w amatorskiej drużynie Club Conucos. W późniejszym czasie przeniósł się do największego klubu w rodzinnej miejscowości – Atlético Bucaramanga, do którego seniorskiego zespołu został włączony jako dziewiętnastolatek przez szkoleniowca Norberto Peluffo. W Categoría Primera A zadebiutował w 1999 roku, nie zdołał jednak wywalczyć sobie pewnej pozycji w wyjściowej jedenastce. W 2000 roku klub został przejęty przez grupę meksykańskich biznesmenów na czele z José Antonio Garcíą – właścicielem przedsiębiorstwa Grupo Pegaso. Jako właściciel karty zawodniczej piłkarza sprowadził go on do Meksyku, gdzie gracz przez kilka sezonów reprezentował barwy drugoligowych ekip Lobos BUAP, Potros Zitácuaro i Jaguares de Acapulco. Wymienione zespoły pełniły rolę klubów filialnych zarządzanego przez Garcíę zespołu Atlante FC ze stołecznego miasta Meksyk.

W styczniu 2003 Rey, dzięki udanym występom na zapleczu najwyższego szczebla, został przeniesiony do drużyny Atlante FC. W jej barwach 12 stycznia 2003 w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Monterrey zadebiutował w meksykańskiej Primera División i od razu został podstawowym piłkarzem ekipy prowadzonej przez trenera Miguela Herrerę. Premierowego gola w lidze meksykańskiej strzelił 9 lutego tego samego roku w wygranej 3:1 konfrontacji z Pueblą. Szybko zaskarbił sobie miano rewelacji i jednego z najskuteczniejszych zawodników rozgrywek, a w jesiennym sezonie Apertura 2003 wywalczył tytuł króla strzelców ligi meksykańskiej z piętnastoma bramkami na koncie. Został tym samym pierwszym Kolumbijczykiem w historii ligi meksykańskiej, który osiągnął koronę najlepszego snajpera. Ogółem barwy Atlante reprezentował przez dwa lata, bez poważniejszych jednak sukcesów drużynowych.

Wiosną 2005 Rey został zawodnikiem zespołu Monarcas Morelia, gdzie spędził kolejne dwa i pół roku, będąc jedną z gwiazd ekipy. Nie potrafił jednak odnieść z nią większych osiągnięć, plasując się głównie w środku tabeli, zaś w późniejszym czasie razem ze swoim kolegą klubowym Rafaelem Márquezem Lugo przeniósł się do ówczesnego mistrza Meksyku – CF Pachuca (w ramach umowy między klubami w odwrotną stronę powędrował natomiast Luis Ángel Landín). Mimo częstej gry zawiódł jednak pokładane w nim oczekiwania, zdobywając tylko pięć bramek. W barwach Pachuki zanotował jednak pierwsze sukcesy zespołowe w karierze – w 2007 roku wraz z ekipą Enrique Mezy triumfował w rozgrywkach SuperLigi, a także wziął udział w Klubowych Mistrzostwach Świata (zajął na nich szóste miejsce).

W lipcu 2008 Rey powrócił do Atlante FC, tym razem mającego już siedzibę w miejscowości Cancún. W 2009 jako podstawowy napastnik wygrał z nim najbardziej prestiżowe rozgrywki Ameryki Północnej – Ligę Mistrzów CONCACAF, a bezpośrednio po tym po raz drugi w karierze podpisał umowę z drużyną Monarcas Morelia. Tam – regularnie występując w wyjściowym składzie – w 2010 roku po raz drugi w karierze wygrał SuperLigę, natomiast w wiosennym sezonie Clausura 2011 wywalczył wicemistrzostwo Meksyku. Jego wkład w ostatni z wymienionych sukcesów był jednak niewielki (zaledwie dwa gole w lidze), wobec czego zaraz potem zdecydował się odejść do niżej notowanego Jaguares de Chiapas z miasta Tuxtla Gutiérrez. Tam występował przez dwa lata, ugruntowując pozycję jednego z najbardziej bramkostrzelnych graczy w Meksyku. W międzyczasie otrzymał również meksykańskie obywatelstwo, w wyniku wieloletniego zamieszkiwania w tym kraju.

Latem 2013 Rey zasilił krajowego giganta i ówczesnego mistrza kraju – stołeczny Club América, gdzie z miejsca został kluczowym graczem linii ofensywnej, zastępując w tej roli sprzedanego Christiana Beníteza. W sezonie Apertura 2013, tworząc groźny duet napastników z Raúlem Jiménezem, zdobywając z drużyną prowadzoną przez Miguela Herrerę – swojego byłego trenera z Atlante – tytuł wicemistrza Meksyku. W sezonie Apertura 2014 wywalczył natomiast pierwszy w swojej karierze tytuł mistrza Meksyku, lecz sam odgrywał już wówczas drugoplanową rolę dla Oribe Peralty i notował głównie nieudane występy. Bezpośrednio po mistrzostwie został wystawiony na listę transferową i na zasadzie rocznego wypożyczenia przeniósł się do ekipy Puebla FC. W sezonie Clausura 2015 jako podstawowy zawodnik osiągnął z nią puchar Meksyku – Copa MX, a w tym samym roku wywalczył także krajowy superpuchar – Supercopa MX.

W styczniu 2016 Rey po raz trzeci przeszedł do Monarcas Morelia, tym razem udając się do tego klubu na wypożyczenie.

Kariera reprezentacyjna edytuj

W seniorskiej reprezentacji Kolumbii Rey zadebiutował za kadencji selekcjonera Francisco Maturany, 30 kwietnia 2003 w zremisowanym 0:0 meczu towarzyskim z Hondurasem. Premierowego gola w kadrze narodowej strzelił natomiast niemal równo rok później, 28 kwietnia 2004 w wygranym 2:0 sparingu z Salwadorem. Wystąpił w sześciu z osiemnastu spotkań wchodzących w skład eliminacji do Mistrzostw Świata 2006, w których trzykrotnie wpisał się na listę strzelców – w konfrontacjach z Peru (5:0), Chile (1:1) oraz Paragwajem (1:0), a jego drużyna nie zdołała się ostatecznie zakwalifikować na mundial. W 2007 roku został powołany przez Jorge Luisa Pinto na turniej Copa América, gdzie rozegrał jeden mecz i pozostawał rezerwowym swojej kadry, która odpadła ostatecznie już w fazie grupowej. Ogółem swój bilans w reprezentacji zamknął na czterech zdobytych bramkach w szesnastu spotkaniach.

Statystyki kariery edytuj

Klubowe edytuj

Klub Sezon Kraj Rozgrywki Liga Puchar kraju Międzynarodowe Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Bucaramanga 1999   Primera A b.d. 2 b.d. 2
2000   b.d. 0 b.d. 0
BUAP 2000–2001   Ascenso MX 17 7 17 7
Zitácuaro 2001–2002   19 7 19 7
Acapulco 2002–2003   17 11 17 11
Atlante   Liga MX 21 10 21 10
2003–2004   34 21 34 21
2004–2005   21 12 21 12
Morelia   21 7 21 7
2005–2006   36 11 3 0 39 11
2006–2007   31 8 3 2 34 10
Pachuca 2007–2008   34 5 SL + CS + KMŚ 8 0 42 5
Atlante 2008–2009   37 10 SL + LMC 13 2 50 12
Morelia 2009–2010   35 11 CL 4 1 39 12
2010–2011   33 4 SL 4 2 37 6
Chiapas 2011–2012   37 16 37 16
2012–2013   34 18 34 18
Club América 2013–2014   36 10 LMC 4 0 40 10
2014–2015   18 0 LMC 4 3 22 3
Puebla   17 3 1 1 18 4
2015–2016   18 9 2 1 20 10
Morelia   14 2 14 2
2016–2017   0 0 0 0 0 0
Ogółem
Kolumbia b.d. 2 b.d. 2
Meksyk 530 182 9 4 SL + CS + KMŚ
+ LMC + CL
37 8 576 194
Ogółem 530< 184 9 4 SL + CS + KMŚ
+ LMC + CL
37 8 576< 196

Reprezentacyjne edytuj

Reprezentacja Kraj Rok Towarzysko Eliminacje Turnieje Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Kolumbia   2003 1 0 1 0
  2004 1 1 1 0 2 1
  2005 3 0 5 3 8 3
  2006 1 0 1 0
  2007 3 0 CA 1 0 4 0
Ogółem 9 1 6 3 CA 1 0 16 4
Legenda:

Linki zewnętrzne edytuj