Luminancja – wielkość fotometryczna będąca miarą natężenia oświetlenia padającego w danym kierunku. Opisuje ilość światła, które przechodzi lub jest emitowane przez określoną powierzchnię i mieści się w zadanym kącie bryłowym. Jest to miara wrażenia wzrokowego, które odbiera oko ze świecącej powierzchni. Jednostką luminancji w układzie SI jest kandela na metr kwadratowy (cd/m²), dawniej znana też jako nit (nt), a w układzie CGSstilb.

Luminancja punktu powierzchni w danym kierunku – wielkość fotometryczna wyrażająca iloraz elementarnej światłości jaką emituje elementarne otoczenie danego punktu w tym kierunku, do wielkości pozornej tego otoczenia widzianej z danego kierunku:

Do pomiaru luminancji służy nitomierz[1].

Definicja

edytuj

Luminancja jest zdefiniowana jako:

 

gdzie:

  – wartość luminancji (cd/m²),
  – wielkość strumienia świetlnego (lm),
 powierzchnia źródła (m²),
  – wielkość kąta bryłowego (sr),
 kąt pomiędzy normalną do powierzchni i określonym kierunkiem.

Przypisy

edytuj
  1. nitomierz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-02-19].

Linki zewnętrzne

edytuj