Mākoņkalns

Mākoņkalns, także Padebešu kalns (łatg. Muokuļkolns; hist. niem. Wolkenberg) – wzgórze we wschodniej części Łotwy, w środkowej Łatgalii, w novadzie Rzeżyca, w odległości 2,1 km na południowy wschód od jeziora Raźno. Wznosi się na wysokość 247,9 m n.p.m. i jest trzecim co do wysokości wzgórzem Łatgalii i czwartym na Łotwie.

Widok na Mākoņkalns

Zamek WolkenbergEdytuj

Ruiny zamku w końcu XVIII wieku według rysunku J.K.Brotce

Ruiny zamku

Na szczycie wzgórza Mākoņkalns znajdują się zwaliska zamku inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego, pierwszego zbudowanego na terenie dzisiejszej Łatgalii. Dokładna data powstania zamku nie jest znana. Opierając się na wzmiankach XIX-wiecznego rosyjskiego historyka L. Arbuzowa^[1], większość badaczy uważa, że nie mógł być on założony wcześniej niż w 1263 roku. Z dokumentu datowanego na 27 sierpnia 1271 roku wiadomo o istnieniu komturii wolkenberskiej^[2].

W 1277 roku komturia została przeniesiona do Dyneburga^[3]. Nie wiadomo kiedy zamek przeszedł w ręce prywatne. Według rewizji inflanckich z końca XVI wieku wiadomo, że Wolkenberg w 1583 roku należał do Magdaleny de Valckersham, która była w związku małżeńskim z rycerzem Bernardem de Tursem i miała syna Jana, który w roku 1598 odziedziczył zamek z należącymi do niego posiadłościami^[4].

BibliografiaEdytuj

L. Arbuzow, Die im deutschen Orden vertretene Geschlechter, Mitawa 1900.
Jan Obst. Zamki w Inflantach polskich, str. 155- 174. Litwa i Ruś: miesięcznik ilustrowany poświęcony kulturze, dziejom, krajoznawstwu i ludoznawstwu, R.1, T.4, Z.3. Wilno 1912.
Gustaw Manteuffel, Wolkenberg w Inflantach, Biblioteka Warszawska 1887, t. IV, z. 3.
Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie poprzedzone ogólnym rzutem oka na siedmiowiekowa przeszłość całych Inflant, Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego, Poznań 1879.
Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie oraz listy znad Bałtyku. Pisma wybrane, Tom.,I. Universitas. Kraków 2009. ISBN 978-83-242-1296-5

PrzypisyEdytuj

↑ Gustaw Manteuffel, Zarysy z dziejów krain dawnych inflanckich czyli Inflant właściwych (tak szwedzkich jako i polskich) Estonii z Ozylią, Kurlandii i Ziemi Piltyńskiej, Universitas. Kraków 2007. str. 59
↑ Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie oraz listy znad Bałtyku. Pisma wybrane, Tom, I. Universitas. Kraków 2009. str. 36- 37.
↑ P. von Goetze. Albert Suerbeer Erzbischoff von Preussen, Livland und Ehstland, geschichtliche Darstellung, Buchhandlung von W.Gräff. St. Petersburg 1854. str 223.
↑ Rewizya Inflancka 1599 R. Capitaneatus Rositensis: Nobilis Joannes de Tursom produxit Privilegium pergameneum Sigismundi III, qui restituit bona sua haereditaria Wolkimborg, Dustichal, Zibendorff cum Arce tempore belli moschovitici adempta itd.

Linki zewnętrzneEdytuj

Litwa i Ruś. Jan Obst. Zamki w Inflantach polskich, str. 155- 174.
Inflanty Polskie, str. 29- 31.
Wolkenberg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 854 .
Wolkenberg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 699 .
Ordensburg Wolkenburg
Замок Фолкенберг (Volkenberg)
Маконькалнс и руины замка Волкенберг. latvia.travel. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-16)].
Замок Фолкенберг (Volkenberg), называемый также Маконькалнс или Падебешу калнс

[1] Gustaw Manteuffel, Zarysy z dziejów krain dawnych inflanckich czyli Inflant właściwych (tak szwedzkich jako i polskich) Estonii z Ozylią, Kurlandii i Ziemi Piltyńskiej, Universitas. Kraków 2007. str. 59

[2] Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie oraz listy znad Bałtyku. Pisma wybrane, Tom, I. Universitas. Kraków 2009. str. 36- 37.

[3] P. von Goetze. Albert Suerbeer Erzbischoff von Preussen, Livland und Ehstland, geschichtliche Darstellung, Buchhandlung von W.Gräff. St. Petersburg 1854. str 223.

[4] Rewizya Inflancka 1599 R. Capitaneatus Rositensis: Nobilis Joannes de Tursom produxit Privilegium pergameneum Sigismundi III, qui restituit bona sua haereditaria Wolkimborg, Dustichal, Zibendorff cum Arce tempore belli moschovitici adempta itd.

[1]

[2]

[3]

[4]