M24 Chaffeeamerykański czołg lekki z okresu II wojny światowej i wojny koreańskiej.

M24 Chaffee
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Zakłady Cadillac w Detroit

Typ pojazdu

czołg lekki

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

5 (dowódca, ładowniczy, celowniczy, kierowca, pomocnik kierowcy-radiotelegrafista)

Historia
Prototypy

1943

Produkcja

1944 – sierpień 1945

Egzemplarze

4731 szt.

Dane techniczne
Silnik

2 rzędowe silniki gaźnikowe Cadillac Twin 44T24, chłodzony powietrzem o mocy 110 KM przy 3400 obr./min (każdy)

Transmisja

mechaniczna, przekładnie automatyczne Hydramatic, przekładnia zbierająca Synchromesch, przekładnia główna Herringbone, podwójny mechanizm różnicowy

Pancerz

stalowy, spawany z odlewów i płyt walcowanych, 12–38 mm

Długość

5,56 m

Szerokość

3,00 m

Wysokość

2,77 m (z km przeciwlotniczym)

Prześwit

0,46 m

Masa

18,4 t (bojowa)

Moc jedn.

8,9 kW/t

Nacisk jedn.

0,79 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

56 km/h (droga)
25-40 km/h (teren)

Zasięg pojazdu

160 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

1,0 m

Rowy (szer.)

2,5 m

Ściany (wys.)

1,0 m

Kąt podjazdu

30°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x armata czołgowa M6 kal. 75 mm (48 nab.)
2 x czkm M1919A4 kal. 7,62 mm (3750 nab.)
1 wkm Browning M2HB kal. 12,7 mm (440 nab.)
Wyposażenie
1 x miotacz granatów dymnych M3 (14 granatów)

Historia edytuj

Prace nad pojazdem mającym zastąpić czołgi M3/M5 Stuart rozpoczęły się w kwietniu 1943, kiedy na zamówienie rządu amerykańskiego firma Cadillac opracowała model nowego czołgu lekkiego uzbrojonego w armatę 75 mm. Dwa pierwsze prototypy nazwane T24, dostarczono już w październiku 1943. Jeszcze przed zakończeniem prób zamówiono 1000 egzemplarzy tego czołgu, w późniejszym czasie zamówienie zwiększono do 5000 sztuk. Pojazd otrzymał nazwę M24 Chaffee na cześć zmarłego w 1941 roku dowódcy amerykańskich wojsk pancernych, Adny Chaffee'ego Jr.

Pancerz czołgu był spawany, silniki zostały zamontowane na specjalnych, wysuwanych prowadnicach co ułatwiało ich serwis i wymianę – oba silniki były identyczne. Uzbrojenie czołgu stanowiła armata 75 mm, która została wcześniej zaprojektowana dla bombowca średniego B-25 Mitchell.

Był to pierwszy czołg aliantów zachodnich używający jako zawieszenia drążków skrętnych. Zastąpiły one wózki z podwójnymi kołami, stosowanymi w dotychczasowych czołgach lekkich i średnich. Nieoczekiwanym efektem nowego zawieszenia były jednak przypadki otwierania ognia do własnych czołgów przez żołnierzy alianckich w trakcie ofensywy w Ardenach. Jak się okazało, żołnierze brali Chaffee za posiadające podobne podwozia niemieckie czołgi lekkie Panzer II, a nawet za Pantery.

Służba edytuj

Nowe czołgi zaczęły trafiać do jednostek bojowych w połowie 1944 roku. Zastąpiły wcześniej używane czołgi lekkie M5. Brały udział w bojach we Francji, na froncie włoskim i ostatnich walkach na terenie Niemiec.

Po zakończeniu II wojny światowej czołgi M24 pozostały w uzbrojeniu armii amerykańskiej. Na szeroką skalę wzięły udział w wojnie koreańskiej.

Były też eksportowane do innych krajów. Francuskie M24 walczyły w Indochinach i Algierii. W wojnie wietnamskiej używała ich armia Wietnamu Południowego. Obecnie są użytkowane tylko przez Urugwaj.

Pojazdy pochodne edytuj

 
M19 40mm Gun Motor Carriage
 
M41 Howitzer Motor Carriage Gorilla
 
M37 Howitzer Motor Carriage
 
T77 Multiple Gun Motor Carriage
  • M19 Gun Motor Carriage: Samobieżne działo przeciwlotnicze z podwójną armatą 40 mm zamontowaną z tyłu kadłuba, silniki zostały przeniesione bliżej środka. Zamówiono 904 egzemplarze ale dostarczono tylko 285.
  • M41 Howitzer Motor Carriage "Gorilla": Działo samobieżne z haubicą 155 mm. Zamówiono 250 sztuk, ale do końca wojny dostarczono tylko 60, najprawdopodobniej nie wzięły udziału w wojnie. Załogę stanowiło 12 żołnierzy, 6 z nich poruszało się w M41, sześciu w transporterze amunicyjnym.
  • M37 Howitzer Motor Carriage: Samobieżna haubica, miała zastąpić M7 Priest, zamówiono 448, do końca wojny dostarczono tylko 316 egzemplarzy. Załoga składała się z 7 żołnierzy.
  • T77 Multiple Gun Motor Carriage: Samobieżne działo przeciwlotnicze z sześcioma karabinami maszynowymi 12,7 mm zamontowanych w nowej wieży.

Użytkownicy edytuj

Byli

Przypisy edytuj

  1. "Rulers of Iraq and Saudi Arabia bury an old feud with big party in Baghdad." LIFE magazine: May 27, 1957.
  2. Tom Cooper, Khan Syed Shaiz Ali, India – Pakistan War, 1971; Introduction [online], acig.info, 10 lutego 2008 [zarchiwizowane z adresu 2016-09-15] (ang.).
  3. Green & Green (2000), pp. 76–77.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj