Moskiewski Akademicki Teatr Artystyczny

(Przekierowano z MChAT)

Moskiewski Akademicki Teatr Artystyczny (ros. Московский Художественный академический театр им. М. Горького, MXAT, Moskowskij chudożestwiennyj akademiczeskij tieatr im. M. Gorˈkogo, MChAT, właściwie Moskiewski Akademicki Teatr Artystyczny im. Maksyma Gorkiego) – teatr akademicki założony w 1898 r. przez Władimira Niemirowicza-Danczenkę i Konstantego Stanisławskiego jako Moskiewski Teatr Artystyczny (ogólnie dostępny)ros. Московский художественный (общедоступный) театр, Moskowskij chudożestwiennyj (obszczedostupnyj) tieatr (MChT. Powstanie MChT zainicjowało spotkanie jego założycieli: K. Stanisławskiego i W. Niemirowicza-Danczenki 19 czerwca 1897 r. w restauracji "Sławiańskij bazar".

Wnętrze MChAT przy ul. Zaułek Kamergierski w Moskwie ok. 1900, poprzednio Teatr Lianozowa
Historyczna siedziba MChAT przy ul. Zaułek Kamergierski 3 w Moskwie, proj. Fiodor Szechtel, obecnie siedziba MChT im. A. Czechowa

Jednym z pierwszych wystawień MChT była inscenizacja Mewy A. Czechowa (1898). MChT stosował przebojowy wówczas, realistyczny styl inscenizacji i – w sztuce aktorskiej – metodę Stanisławskiego (zob. literatura). Ta ostatnia polegała zasadniczo na teorii równowartości każdej, nawet najmniejszej, roli w danej sztuce teatralnej, i jak najbardziej "naturalnego" odegrania każdej roli. Teatr zyskał popularność na początku XX wieku dzięki wystawianiu sztuk Antona Czechowa.

Od 1919 roku do nazwy teatru dodano tytuł "akademicki", stąd skrót MChAT[1]. W 1932 r. MChAT otrzymał imię Maksyma Gorkiego. W 1987 r. MChAT podzielił się na dwa teatry:

  • Moskiewski Akademicki Teatr Artystyczny im. M. Gorkiego (polski skrót: MChAT)
  • Moskiewski Teatr Artystyczny im. A. Czechowa (polski skrót: MChT) nazywany również Moskiewskim Akademickim Teatrem Artystycznym im. Antona Czechowa.

MChT im. A. Czechowa mieści się w historycznym budynku MChAT przy ul. Kamiergierskij piereułok 3 .

Jednym z bardziej znanych artystów MChAT-u był Polak Ryszard Bolesławski.

MChAT opisuje Michał Bułhakow w niedokończonej Powieści teatralnej.

Przypisy edytuj

  1. Historia kina. Tom 1. Kino nieme, pod red. Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska i Rafał Syska, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas", Kraków 2010, s. 475.

Literatura edytuj

  • Konstanty Stanisławski: Praca aktora nad sobą. Warszawa: PIW, 1954.
  • Konstanty Stanisławski: Praca aktora nad rolą. Warszawa: PZG, 1953.
  • Konstanty Stanisławski: Moje życie w sztuce. Warszawa: PIW, 1954.
  • Zbigniew Osiński: Teatr Dionizosa : romantyzm w polskim teatrze współczesnym. Kraków: WL, 1972.

Linki zewnętrzne edytuj