Małżeństwo dla żartu
Małżeństwo dla żartu (niem. Die Juxheirat) – operetka Franza Lehára w trzech aktach z 1904 roku. Premiera miała miejsce w Wiedniu w Theater an der Wien 22 grudnia 1904 roku. Libretto zostało napisane przez Juliusa Bauera.
| Rodzaj | |||
|---|---|---|---|
| Muzyka | |||
| Libretto |
Julius Bauer | ||
| Liczba aktów |
3 | ||
| Język oryginału | |||
| Data powstania | |||
| Prapremiera |
22 grudnia 1904 | ||
| |||
Historia powstania utworu edytuj
Zniechęcony niepowodzeniem Boskiego małżonka i atmosferą wzajemnych oskarżeń dotyczących przyczyn niepowodzenia sztuki, Lehár o kolejne libretto poprosił Juliusa Bauera, wpływowego krytyka teatralnego, naczelnego redaktora Wiener Extrablatt. Bauer posiadał niemałe doświadczenie w pracy dla teatru, był autorem librett: Księżnej Ninetty J. Straussa i kilku operetek Millöckera (m.in. Biednego Jonatana). Bauer wysoko cenił Lehára, zachwycał się jego muzyką do Wiedeńskich kobietek i Druciarza, chętnie więc zabrał się do pracy i w krótkim czasie przedstawił gotowe libretto. Niedorzeczna fabuła, niesmaczne, a nawet wulgarne dowcipy, brak pełnokrwistych, interesujących postaci – nie zniechęciły tym razem Lehára. Możliwe że po prostu nie dostrzegł słabości tekstu[1].
Muzyka Małżeństwa dla żartu przypomina poziomem seryjne wiedeńskie produkcje tego czasu. Lehárowi nie udało się skomponować ani jednego numeru, który zyskałby większą popularność, niemniej krytyki – być może z obawy przed wpływami Bauera – okazały się nader przychylne zarówno dla kompozytora, jak i dla autora libretta. Podobnie jak w przypadku poprzedniej operetki i tym razem o losach operetki zadecydowała publiczność. Mimo zachwytów prasy, Małżeństwo dla żartu, którego premiera odbyła się 22 grudnia 1904 roku, nie dotrwało na afiszu nawet do końca stycznia. W sumie zagrano je 39 razy. Nieco lepiej poszło mu na prowincji, gdzie uzyskało kilkaset przedstawień[2].
Treść edytuj
Młodo owdowiała córka miliardera z Newport Selma Brockwiller wzbrania się przed ponownym wyjściem za mąż obawiając się, że mężczyźni interesują się bardziej jej fortuną niż nią samą. Dla żartu bierze jednak ślub z przebraną za mężczyznę kobietą. Poniewczasie dowiaduje się (o czym widzowie wiedzą od początku), że padła ofiarą podstępu. Przebrana za mężczyznę kobieta okazuje się być mężczyzną – odtrąconym przez Selmę, a szczerze w niej zakochanym. Fikcyjny ślub staje się więc ślubem prawdziwym. I Selma akceptuje ostatecznie nową dla siebie sytuację, bo i jej w międzyczasie, przedsiębiorczy młodzieniec przestał być obojętny[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Piotr Kamiński: Tysiąc i jedna opera. T. 1. Warszawa: Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, 2008. ISBN 978-83-224-0899-5.
- Lucjan Kydryński: Usta milczą dusza śpiewa. Opowieść o życiu i twórczości Franciszka Lehára. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1992. ISBN 83-212-0621-2.