Mała Kępa Ostromecka

Mała Kępa Ostromecka – projektowany rezerwat faunistyczny o powierzchni 116 ha, położony w województwie kujawsko-pomorskim, powiecie bydgoskim, gminie Dąbrowa Chełmińska.

Mała Kępa Ostromecka

Widok z mielizny na Wiśle
rezerwat faunistyczny
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Mezoregion	Kotlina Toruńska
Data utworzenia	projektowany
Powierzchnia	116 ha
Położenie na mapie gminy Dąbrowa Chełmińska Mała Kępa Ostromecka
Położenie na mapie Polski Mała Kępa Ostromecka
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Mała Kępa Ostromecka
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego Mała Kępa Ostromecka
53°07′10″N 18°08′22″E

Stawy i starorzecza

W marcu

Wisła

Lokalizacja

Pod względem fizycznogeograficznym rezerwat znajduje się w mezoregionie Kotlina Toruńska (315.35), mikroregionie Łęgi Ostromeckie (315.356.02). Znajduje się w nadleśnictwie Toruń, na wschodnim brzegu bydgoskiego zakola Wisły.

Rezerwat jest położony na najniższej (zalewowej) terasie doliny Wisły. Przez rzekę graniczy z obszarem administracyjnym miasta Bydgoszczy, a także znajduje się w obrębie Nadwiślańskiego Parku Krajobrazowego i sieci Natura 2000.

Historia

W XVIII wieku Mała Kępa była miejscem osadnictwa holenderskiego (14 rodzin). W 1771 r. właściciel majątku Ostromecko zawarł umowę z osadnikami holenderskimi z doliny Wisły na dzierżawę gruntów i budynków na Małej Kępie. W 1882 r. na tutejszym terenie zalewowym istniało 21 budynków, w tym 7 mieszkalnych, które zamieszkiwało do 1945 r. ok. 45 ewangelików. Obecnie to teren bardzo słabo zaludniony, gdzie dominują naturalne formy krajobrazu.

Charakterystyka

Celem ochrony w rezerwacie jest bogata awifauna lęgowa. Ma tu swoje lęgowiska: nurogęś, strumieniówka, derkacz, zimuje para bielików.

Obszar jest miejscem żerowania rzadkich gatunków ptaków takich jak: bocian czarny, kania ruda, kania czarna, rybołów, zimorodek. Mała Kępa wraz z rezerwatami: Wielką Kępą Ostromecką i Lasem Mariańskim, stanowi korytarz ekologiczny dla wędrujących wzdłuż brzegu Wisły ptaków wróblowatych i leśnych.

W drzewostanie projektowanego rezerwatu i jego otoczenia dominują topole: biała i czarna, a także wierzby, jesiony i wiązy. Znajdują się tu skupiska starych topól o imponujących rozmiarach (średnica nawet do 710 cm), które uznano pomnikami przyrody. Znalazło się wśród nich 17 okazów drzew:

• 5 topoli białych (obwód w pierśnicy 380–560 cm),
• 11 topoli czarnych (405–720 cm),
• wierzba biała (400 cm).

Występujące starorzecza utrudniają przebycie tego terenu. Można tam spotkać liczne stawy, odnogi rzeczne, podmokłe łąki oraz łęgi wierzbowo-topolowe i wiklinowiska.

Mimo sąsiedztwa Bydgoszczy, z uwagi na utrudniony dostęp, nie notuje się tu dużej antropopresji, wobec czego teren ten jest środowiskiem bardzo atrakcyjnym dla ptaków wodnych.

Szlaki turystyczne

W pobliżu projektowanego rezerwatu przebiega pieszy szlak turystyczny „im. K. Wyrostkiewicza”, który rozpoczyna i kończy się w Ostromecku, przechodząc przez wnętrze bydgoskiego zakola Wisły.

Galeria

• 
  Widok z Brdyujścia
• 
  Łąka
• 
  Starorzecza
• 
  Mielizna
• 
  Zakłady Global Malt Polska
• 
  Ptactwo
• 
  Zima na Wiśle
• 
  Bocian czarny

Topole – pomniki przyrody

• 
• 
• 
• 

Zobacz też

• Zespół Parków Krajobrazowych nad Dolną Wisłą
• Bydgoskie zakole Wisły
• Ochrona przyrody w Bydgoszczy
• Rezerwaty przyrody w Polsce

Bibliografia

• Marcysiak Katarzyna: Ochrona przyrody - Bydgoszcz i okolice. [w.] Banaszak Józef red.: Przyroda Bydgoszczy. Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2004. ISBN 83-7096-531-8

Projektowany rezerwat na wschodnim brzegu bydgoskiego zakola Wisły. Widok z Brdyujścia