Mała Walentkowa Czuba
Mała Walentkowa Czuba (słow. Malý Valentkov zub, niem. Kleiner Valentinszahn, węg. Kis-Bálint-fog) – skalna czuba w głównej grani Tatr. Wznosi się w Walentkowej Grani pomiędzy Walentkową Przełęczą (2100 m) i Niżnimi Walentkowymi Wrótkami (2104 m). Takie położenie tego obiektu podaje „Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych Tatr”[1]. Na polskich mapach Mała Walentkowa Czuba jest umiejscawiana w różnych punktach. Na mapie „Orlej Perci” jest zaznaczona jako drugie wypiętrzenie na wschód od Przełęczy Walentkowej (pierwsze z wysokością 2108 m zaraz za przełęczą jest bezimienne)[2], na mapie Geoportalu (wersja orto) również jako drugie, dla pierwszego natomiast podano nazwę Walentkowa Czuba[3].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
2108 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′57,6″N 20°00′32,3″E/49,216000 20,008972
| |
Walentkową Granią biegnie granica polsko-słowacka. Południowo-zachodnie stoki Małej Walentkowej Czuby opadają ścianą do piargów po zachodniej stronie Walentkowej Kopki w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. Po stronie słowackiej stoki zachodnie opadają do kotła Walentkowe Kamienne w Dolinie Walentkowej[2].
Pierwsze znane przejście Walentkową Granią: latem Tadeusz Grabowski i Adam Staniszewski w 1907 r., zimą Edúard Ganoczi i István Zamkovszky w 1927 r.[4]
Przypisy edytuj
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2018-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Orla Perć. Mapa 1:5000, Kraków: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005, ISBN 83-87873-42-X.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2018-10-20].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.