Wikipedia

Małgorzata Tlałka-Długosz

narciarka alpejska, reprezentantka Polski i Francji
(Przekierowano z Małgorzata Tlałka-Mogore-Długosz)

Małgorzata Tlałka-Długosz (ur. 27 kwietnia 1963 w Zakopanem) – polska narciarka alpejska, startująca od 1985 roku w barwach Francji; trenerka. Wielokrotna mistrzyni Polski i Francji[2].

Małgorzata Tlałka-Długosz
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1963
Zakopane

Klub

WKS Legia Zakopane

Wzrost

171 cm

Debiut w PŚ

4.12 1980, Val d’Isère
(51. miejsce - gigant)[1]

Pierwsze punkty w PŚ

13.12 1981, Piancavallo
(9. miejsce - slalom)

Pierwsze podium w PŚ

16.01 1983, Schruns (2. miejsce - slalom)

Dorobek medalowy
Uniwersjada
Reprezentacja  Polska
srebro Belluno 1985 kombinacja
brąz Sofia 1983 slalom
brąz Sofia 1983 gigant
Reprezentacja  Francja
złoto Sapporo 1991 kombinacja
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Kariera edytuj

Córka Jana Tlałki (łyżwiarza szybkiego WKS Zakopane, mistrza i rekordzisty Polski) i Władysławy Stopkówny (narciarka, biegaczka, członkini kadry narodowej)[2][3].

Narciarka (174 cm, 64 kg), specjalistka konkurencji alpejskich, reprezentantka WKS Legii Zakopane (1978–1985), wychowanka trenera klubowego Stanisława Gogólskiego i podopieczna trenerów kadry: Tadeusza Kaima i Andrzeja Kozaka i francuskiego Ski Club La Clusaz (1986–1991). Wraz z siostrą Dorotą, jako pierwsze polskie alpejki znalazły się w ścisłej czołówce narciarstwa alpejskiego, zajmując punktowane miejsca w zawodach o Pucharze Świata, mistrzostwach świata i igrzyskach olimpijskich.

W październiku 1985, by móc kontynuować karierę sportową, pozostać z siostrą (która wyszła za mąż za Christiana Mogore) we Francji i otrzymać obywatelstwo tego kraju, zawarła fikcyjny związek małżeński z młodszym bratem Christiana. Po decyzji PZN, uniemożliwiającej starty jako reprezentantki Polski w zawodach międzynarodowych najwyższej rangi, kontynuowała karierę narciarską, reprezentując Francję.

9-krotna mistrzyni Polski: w slalomie (1982, 1984–1985), slalomie gigancie (1984–1985), supergigancie (1985) i kombinacji (1983–1985). 4-krotna wicemistrzyni kraju: w slalomie (1981), slalomie gigancie (1981) i kombinacji (1981–1982). 2-krotna mistrzyni Francji: w slalomie (1987) i slalomie równoległym (1988). 2-krotna wicemistrzyni Francji: w slalomie (1986) i slalomie gigancie (1986). Uczestniczka MŚ: 1982 Schladming: 28 m. (slalom gigant), nie ukończyła (slalom), 9 m. (kombinacja); 1985 Bormio: 27 m. (slalom gigant), 7 m. (slalom), 16 m. (kombinacja); 1987 Crans-Montana: 7 m. (slalom gigant), 16 m. (supergigant), 6 m. (slalom specjalny). Miejsca w Pucharze Świata: 1982: 30 m., 1983: 22 m., 1984: 23 m., 1985: 28 m., 1986: 22 m. 4-krotna medalistka Uniwersjady: 1983 Borowiec: 3m. (slalom), 3 m. (slalom gigant); 1985 Belluno: 2 m. (kombinacja); 1991 Sapporo: 1 m. (kombinacja). Zwyciężczyni zawodów Wielka Nagroda Słowacji (1985 – slalom, kombinacja).

Olimpijka z Sarajewa 1984 (6. miejsce w slalomie) i Calgary 1988, gdzie dla Francji wywalczyła 19. miejsce w slalomie gigancie.

W Plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszych sportowców Polski (1983) zajęła 10. miejsce.

W 2019 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4].

Mężatka (Piotr Długosz), ma troje dzieci: Piotra, Dorotę i Jana. Mieszka w Zakopanem. Fundatorka, prezes i trenerka w Fundacji Integracji Przez Sport Handicap Zakopane[5].

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
6. 13 lutego 1984   Sarajewo Slalom 1:36,47 +1,50   Paoletta Magoni
19. 24 lutego 1988   Calgary Gigant 2:06,49 +7,90   Vreni Schneider

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
9.[6] 31 stycznia 1982   Schladming Kombinacja 8,99 pkt +56,87 pkt   Erika Hess
28.[7] 2 lutego 1982   Schladming Gigant 2:37,17 +7,51   Erika Hess
DNF1[8] 6 lutego 1982   Schladming Slalom 1:41,60 -   Erika Hess
16.[9] 4 lutego 1985   Bormio Kombinacja 18,72 pkt +86,55 pkt   Erika Hess
27.[10] 6 lutego 1985   Bormio Gigant 2:18,53 +6,00   Diann Roffe
7. 9 lutego 1985   Bormio Slalom 1:29,58 +0,96   Perrine Pelen
7. 5 lutego 1987   Crans-Montana Gigant 2:21,22 +2,75   Vreni Schneider
6. 7 lutego 1987   Crans-Montana Slalom 1:33,30 +1,89   Erika Hess

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium w zawodach edytuj

  1.   Schruns – 16 stycznia 1983 (slalom) – 2. miejsce
  2.   Vysoké Tatry – 12 lutego 1983 (slalom) – 3. miejsce
  3.   Furano – 20 marca 1983 (slalom) – 3. miejsce
  4.   Kranjska Gora – 1 grudnia 1983 (slalom) – 3. miejsce
  5.   Piancavallo – 17 grudnia 1983 (slalom) – 2. miejsce
  6.   Heavenly Valley – 22 marca 1985 (slalom) – 3. miejsce
  7.   Waterville Valley – 18 marca 1986 (slalom) – 2. miejsce
  8.   Mellau – 11 stycznia 1987 (slalom) – 3. miejsce

Przypisy edytuj

  1. ↑ 04.12.80. Val d’Isère Giant Slalom, women (ang.)
  2. ↑ a b Tlałka - Mogore - Długosz Małgorzata. Polski Komitet Olimpijski. [dostęp 2018-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-03)].
  3. ↑ Wojciech Szatkowski: Małgorzata i Dorota Tlałkówny. www.archiwum.watra.pl. [dostęp 2018-04-02].
  4. ↑ Uroczyste wręczenie odznaczeń na gali 100-lecia PZN. skijumping.pl, 2019-09-23.
  5. ↑ Fundacja Integracji Przez Sport Handicap Zakopane. [dostęp 2018-04-02].
  6. ↑ 28-31.01.1982. Haus im Ennstal Alpine Combined, women (ang.)
  7. ↑ 02.02.1982. Schladming Giant Slalom, women (ang.)
  8. ↑ 05.02.1982. Schladming Slalom, women (ang.)
  9. ↑ Alpine Combined, women (ang.)
  10. ↑ 06.02.1985. Santa Catarina Giant Slalom, women (ang.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Małgorzata_Tlałka-Długosz&oldid=71156654”