Małgorzata Windsor (księżniczka)
Małgorzata, księżniczka, hrabina Snowdon (ur. 21 sierpnia 1930 w Glamis[1], zm. 9 lutego 2002 w Londynie) – członkini brytyjskiej rodziny królewskiej, młodsza siostra królowej Elżbiety II[2].
| ||
| ||
| ||
| ||
| Hrabina Snowdon | ||
| Jako żona | Antony’ego Armstrong-Jonesa | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Windsorowie | |
| Data i miejsce urodzenia | 21 sierpnia 1930 Glamis | |
| Data i miejsce śmierci | 9 lutego 2002 Londyn | |
| Ojciec | Jerzy VI | |
| Matka | Elżbieta Bowes-Lyon | |
| Rodzeństwo | Elżbieta II | |
| Mąż | Antony Armstrong-Jones | |
| Dzieci | David, Sarah | |
| Odznaczenia | ||
          
| ||
ŻyciorysEdytuj
Córka króla Jerzego VI i Elżbiety (znanej później jako „królowa-matka”), wychowywała się razem z siostrą na dworze królewskim. Z zainteresowaniem zajmowała się jazdą konną, pływaniem, ogrodnictwem i przede wszystkim muzyką (od wczesnego dzieciństwa grała na fortepianie). W połowie lat 50. była bliska zawarcia małżeństwa z pilotem Peterem Townsendem[2], bohaterem bitwy o Anglię. Zrezygnowała jednak ze ślubu za radą arcybiskupa Canterbury oraz wobec groźby utraty praw do tronu (Townsend był rozwodnikiem).
6 maja 1960 poślubiła fotografa Antony’ego Armstronga-Jonesa[2], mianowanego przez królową Elżbietę lordem Snowdon – od tego czasu księżniczka Małgorzata występowała oficjalnie jako hrabina Snowdon. Z małżeństwa (zakończonego w 1978 rozwodem) urodziło się dwoje dzieci: syn David Jones (lord Linley, ur. 3 listopada 1961) i córka Sarah (lady Chatto, ur. 1 maja 1964)[2].
W związku z przynależnością do rodziny królewskiej była patronką lub przewodniczącą wielu instytucji i organizacji, m.in. Rady Towarzystw Kształcenia Dziewcząt, Narodowego i Szkockiego Towarzystwa Ochrony Dzieci przed Przemocą w Rodzinie, Baletu Królewskiego (1957). Otrzymała doktorat honoris causa z muzyki Uniwersytetu w Londynie, a także Cambridge i Keele. Pełniła także honorowe funkcje wojskowe, m.in. komandora RAF i dowódcy Korpusu Pielęgniarskiego Armii Królewskiej im. Królowej Aleksandry.
Rezydowała w londyńskim Pałacu Kensington.
Księżniczka Małgorzata uchodziła w przeciwieństwie do swojej siostry Elżbiety za osobę słabego zdrowia. Od 15. roku życia paliła papierosy, co stanowczo odbiło piętno na późniejszym stanie jej zdrowia. Z nałogiem zerwała dopiero w 1991 roku, co miało bezpośredni związek z przebytą operacją lewego płuca w 1985 roku. Przez ostatnie lata dużo chorowała. Na początku 2001 roku zdiagnozowano u niej udar mózgu, który spowodował częściowy zanik wzroku i niedowład lewej strony ciała. Księżniczka czasami poruszała się za pomocą wózka inwalidzkiego. Ostatnie publiczne wystąpienie Małgorzaty Windsor miało miejsce w 2001 roku z okazji 101-lecia jej ciotki - Księżnej Alicji.
Zmarła w lutym 2002 w King Edward VII’s Hospital Sister Agnes (londyńskim szpitalu króla Edwarda VII) po kolejnym poważnym udarze mózgu. Zgodnie ze swą wolą została skremowana, a urnę z prochami umieszczono w grobie jej ojca. W następnym miesiącu po jej odejściu zmarła jej matka - Elżbieta Bowes-Lyon[3].
OdznaczeniaEdytuj
- Imperialny Order Korony Indii (1947)
- Krzyż Wielki Orderu Królewskiego Wiktorii (1955)
- Krzyż Wielki Orderu Szpitala św. Jana Jerozolimskiego (1956)
- Królewski Łańcuch Wiktorii (1990)
- Order Domu Panującego króla Jerzego V
- Order Domu Panującego króla Jerzego VI
- Order Domu Panującego królowej Elżbiety II
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Belgia, 1960)
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia, 1948)
- Order Skarbu Korony I klasy (Japonia, 1971)
- Order Lwa, Korony i Tarczy (Królestwo Toro, 1965)
- Order Lśniącej Gwiazdy Zanzibaru I klasy (1956)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Princess Margaret, Princess, Philanthropist (1930–2002) (ang.). biography.com. [dostęp 2018-05-18].
- ↑ a b c d Princess Margaret, British royal (ang.). Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2018-05-18].
- ↑ „Pogrzeb księżniczki Małgorzaty” (pol.). wiadomosci.wp.pl. [dostęp 2017-01-07].