Małgorzata Windsor (księżniczka)
Małgorzata Windsor (ur. 21 sierpnia 1930 w Glamis[1], zm. 9 lutego 2002 w Londynie) – członkini brytyjskiej rodziny królewskiej, młodsza siostra królowej Elżbiety II[2].
| |
| |
| |
| Hrabina Snowdon | |
| Jako żona | |
|---|---|
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo |
Elżbieta II |
| Mąż | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
          
| |
ŻyciorysEdytuj
Urodziła się poprzez cięcie cesarskie[3]. Jest młodszą córką króla Jerzego VI i Elżbiety Bowes-Lyon[3], wychowywała się razem z siostrą Elżbietą na dworze królewskim. Z zainteresowaniem zajmowała się jazdą konną, pływaniem, ogrodnictwem i muzyką; od wczesnego dzieciństwa grała na fortepianie.
W połowie lat 50. była bliska zawarcia małżeństwa z pilotem Peterem Townsendem, bohaterem bitwy o Anglię[4]. 31 października 1955 zrezygnowała jednak ze ślubu za radą arcybiskupa Canterbury oraz wobec groźby utraty praw do tronu (Townsend był rozwodnikiem)[5]. 6 maja 1960 poślubiła fotografa Antony’ego Armstronga-Jonesa[6][2], mianowanego przez królową Elżbietę lordem Snowdon – od tego czasu księżniczka Małgorzata występowała oficjalnie jako hrabina Snowdon. Ich ślub był pierwszym w dziejach Windsorów, który transmitowała telewizja[6]. Z małżeństwa (zakończonego w 1978 rozwodem) urodziło się dwoje dzieci: syn David Jones (lord Linley, ur. 3 listopada 1961) i córka Sarah (lady Chatto, ur. 1 maja 1964)[2].
W związku z przynależnością do rodziny królewskiej była patronką lub przewodniczącą wielu instytucji i organizacji, m.in. Rady Towarzystw Kształcenia Dziewcząt, Narodowego i Szkockiego Towarzystwa Ochrony Dzieci przed Przemocą w Rodzinie czy Baletu Królewskiego (1957). Udzielała się charytatywnie[7]. Otrzymała doktorat honoris causa z muzyki Uniwersytetu w Londynie, a także Cambridge i Keele. Pełniła także honorowe funkcje wojskowe, m.in. komandora RAF i dowódcy Korpusu Pielęgniarskiego Armii Królewskiej im. Królowej Aleksandry.
Rezydowała w londyńskim Pałacu Kensington.
Uchodziła w przeciwieństwie do swojej siostry Elżbiety za osobę słabego zdrowia. Nałogowo paliła papierosy[8], co znacznie odbiło piętno na późniejszym stanie jej zdrowia. Z nałogiem zerwała dopiero w 1991, co miało bezpośredni związek z przebytą operacją lewego płuca sześć lat wcześniej. Przez ostatnie lata życia dużo chorowała. Na początku 2001 zdiagnozowano u niej udar mózgu, który spowodował częściowy zanik wzroku i niedowład lewej strony ciała. Z tego powodu czasami poruszała się za pomocą wózka inwalidzkiego. Ostatnie publiczne wystąpienie Małgorzaty Windsor miało miejsce w 2001 z okazji 101-lecia jej ciotki – księżnej Alicji.
Zmarła w lutym 2002 w King Edward VII’s Hospital Sister Agnes (londyńskim szpitalu króla Edwarda VII) po kolejnym poważnym udarze mózgu. Zgodnie ze swą wolą została skremowana, a urnę z prochami umieszczono w grobie jej ojca. W następnym miesiącu po jej odejściu zmarła jej matka – Elżbieta Bowes-Lyon[9].
OdznaczeniaEdytuj
- Imperialny Order Korony Indii (1947)
- Krzyż Wielki Orderu Królewskiego Wiktorii (1955)
- Krzyż Wielki Orderu Szpitala św. Jana Jerozolimskiego (1956)
- Królewski Łańcuch Wiktorii (1990)
- Order Domu Panującego króla Jerzego V
- Order Domu Panującego króla Jerzego VI
- Order Domu Panującego królowej Elżbiety II
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Belgia, 1960)
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia, 1948)
- Order Skarbu Korony I klasy (Japonia, 1971)
- Order Lwa, Korony i Tarczy (Królestwo Toro, 1965)
- Order Lśniącej Gwiazdy Zanzibaru I klasy (1956)
PrzypisyEdytuj
- ↑ Princess Margaret, Princess, Philanthropist (1930–2002) (ang.). biography.com. [dostęp 2018-05-18].
- ↑ a b c Princess Margaret, British royal (ang.). Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2018-05-18].
- ↑ a b Marek Rybarczyk, Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 80, ISBN 978-83-287-2183-8.
- ↑ Marek Rybarczyk, Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 216, ISBN 978-83-287-2183-8.
- ↑ Marek Rybarczyk, Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 220–221, ISBN 978-83-287-2183-8.
- ↑ a b Marek Rybarczyk, Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 221, ISBN 978-83-287-2183-8.
- ↑ Marek Rybarczyk, Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 222, ISBN 978-83-287-2183-8.
- ↑ Marek Rybarczyk, Elżbieta II. Ostatnia taka królowa, Muza SA, 2022, s. 217, 221, ISBN 978-83-287-2183-8.
- ↑ Pogrzeb księżniczki Małgorzaty (pol.). wiadomosci.wp.pl. [dostęp 2017-01-07].