Małołącka Przełęcz
Małołącka Przełęcz – znajdująca się na wysokości 1924 m n.p.m. przełęcz w Czerwonych Wierchach w Tatrach Zachodnich. Leży ona w głównym grzbiecie Tatr, pomiędzy Kopą Kondracką (2005 m) i Małołączniakiem (2096 m). Przez szczyty te i przełęcz biegnie granica polsko-słowacka[1]. Południowe zbocza przełęczy (po słowackiej stronie) należą do Dolinki Rozpadłej, będącej odgałęzieniem Doliny Cichej. Po północnej, polskiej stronie zbocza spod przełęczy opadają do cyrku lodowcowego Wyżniej Świstówki Małołąckiej w górnej części Doliny Małej Łąki[2].
 Małołącka Przełęcz i Małołączniak | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1924 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′07,9″N 19°55′43,8″E/49,235528 19,928833
| |
Małołącka Przełęcz to szerokie siodło o łagodnych zboczach. Rejon przełęczy porośnięty jest niską murawą, tworzoną głównie przez boimkę dwurzędową i kosmatkę brunatną. Towarzyszy im żyworodna wiechlina alpejska. Na przełęczy i zboczach sąsiednich gór znajdują się stanowiska rzadkiej i pięknej rośliny tatrzańskiej – pełnika siedmiogrodzkiego. Tutaj tworzy on w wilgotniejszych miejscach duże kępy, a nawet całe łany. Prócz niego licznie zakwitają tutaj różne gatunki goryczek, zawilec narcyzowy, omieg kozłowiec[3]. Z rzadkich roślin występują babka górska, turzyca czarna i sybaldia rozesłana – gatunki w Polsce występujące tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[4].
Z przełęczy rozległe widoki. Dawniej na Małołącką Przełęcz z Doliny Małej Łąki prowadził znakowany szlak turystyczny.
Szlaki turystyczne edytuj
– czerwony szlak z Doliny Kościeliskiej przebiegający grzbietem Czerwonych Wierchów, a dalej na Kasprowy Wierch i Świnicę. Czas przejścia z Ciemniaka na Kopę Kondracką: 1:05 h, z powrotem 1:15 h[5].
Przypisy edytuj
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.