Maciej Rybiński (dziennikarz)
Maciej Jerzy Rybiński (ur. 5 marca[1] 1945 w Warszawie, zm. 22 października 2009[2]) – polski dziennikarz, publicysta, felietonista, komentator polityczny, ekonomiczny i społeczny, satyryk, scenarzysta, pisarz.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, pisarz |
| Odznaczenia | |
| |
Jego żoną była dziennikarka Krystyna Grzybowska. Był ojcem Aleksandry Rybińskiej[3], również dziennikarki.
Życiorys edytuj
W 1964 ukończył VIII Liceum Ogólnokształcącego im. Władysława IV[4].
Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a w zawodzie debiutował jako dziennikarz sportowy (tygodnik „Sportowiec”). Później został felietonistą tygodnika studenckiego „itd”. Był jednym ze scenarzystów serialu Alternatywy 4[5], a także współautorem wielu kryminałów. Występował w Kabarecie pod Egidą.
Od 1982 przebywał na emigracji w Niemczech i w Wielkiej Brytanii[6]. Był wówczas współpracownikiem niemieckiej katolickiej agencji prasowej KNA, pracownikiem BBC World Service w Londynie, potem korespondentem BBC w Bonn i Brukseli. Pisał dla wielu pism emigracyjnych, m.in. paryskiej „Kultury”, „Kontaktu”, „Dziennika Polskiego i Dziennika Żołnierza”, „Orła Białego”, „Poglądu”.
W 1989 rozpoczął współpracę z „Rzeczpospolitą”. Do Polski wrócił w listopadzie 1998. Pisał felietony do tygodnika „Wprost”, „Faktu” (od 2006 pod tytułem „Jestem, więc piszę”, pod koniec prowadził też satyryczną rubrykę „Bigos z Ryby”[7]), „Dziennika Polskiego”[8], „Rzeczpospolitej” oraz „Gazety Polskiej”
W 1997 redaktor naczelny „Gazety Wyborczej” Adam Michnik oskarżył Macieja Rybińskiego o plagiat artykułu z „Frankfurter Allgemeine Zeitung”. Plagiatem miał być jego tekst pt. Biznes wraca na Zachód[9], który okazał się niemal identyczny z przedrukiem opublikowanym w Forum pt. Minęło oczarowanie Europą Wschodnią[10][11]. Odpowiedzią na ten zarzut był tekst Ja znany plagiator[12], w którym zwrócił uwagę na szereg istniejących jego zdaniem nieścisłości w informacjach podawanych przez Adama Michnika i dziennikarza „Gazety Wyborczej” Pawła Wrońskiego. Ówczesny redaktor naczelny „Rzeczpospolitej” Piotr Aleksandrowicz z powodu owego rzekomego plagiatu zerwał współpracę z Maciejem Rybińskim.
Maciej Rybiński był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Wolnego Słowa. W 2008 został Honorowym Członkiem Stowarzyszenia KoLiber.
Od dłuższego czasu cierpiał na chorobę serca, 22 października 2009 zmarł nagle[13] w Warszawie. 29 października 2009 r. urnę z jego prochami złożono w rodzinnym grobowcu na Starych Powązkach[14] (kwatera 279-5-16)[15].
Odznaczenia i nagrody edytuj
W 2002 został laureatem Nagrody Kisiela (nagrodę uzasadniano tym, że „pisze, bo myśli”).
29 października 2009 za wybitne zasługi dla rozwoju polskiej kultury, a w szczególności za osiągnięcia w twórczości publicystycznej i pracy dziennikarskiej będącej przykładem niezależności myślenia i odwagi głoszenia własnych poglądów, za zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[16][17].
Wybrane publikacje edytuj
- Góralskie tango (1978) – wraz z Januszem Płońskim
- Balladyna Superstar (1984) – wraz z Januszem Płońskim
- Brakujące ogniwo (2005) – wraz z Januszem Płońskim
- Jestem, więc piszę. 2003–2005 (2005), zbiór felietonów, wydawnictwo UMCS
- Bruderszaft z Belzebubem (2008), powieść, Axel Springer
- Ryba w czerwonej Zalewie, zbiór felietonów (2011), wydawnictwo LTW
- Ryba Ludojad, felietony z Rzeczpospolitej (2011), wydawnictwo M
- Maciej Rybiński: Felietony (2011), Ringier Axel Springer Polska
- Bajeczki ekonomiczne, zbiór felietonów o ekonomii, (2013), Zysk i S-ka
Przypisy edytuj
- ↑ Maciej Rybiński o sobie
- ↑ Zmarł wieloletni współpracownik i felietonista "Rzeczpospolitej" Maciej Rybiński.. rp.pl, 22 października 2009. [dostęp 2009-10-22].
- ↑ Aleksandra Rybińska. Koniec Angeli Merkel, Amerykanie i Niemcy zakładnikami polityki wobec Rosji?. NPTV [dostęp 2016-08-14].
- ↑ Wiesław Drzewiecki. Pogrzeb Macieja Rybińskiego. „Ławy Skrzypią”, s. 16–17, 27 XI 2009. Warszawa: Koło Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Króla Władysława IV.
- ↑ Maciej Rybiński w bazie filmpolski.pl
- ↑ Maciej Rybiński nie żyje. gazeta.pl, 22 października 2009. [dostęp 2009-10-22].
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2013-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-20)].
- ↑ Maciej Rybiński: Ryba lubi pływać. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2016-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-30)].
- ↑ Maciej Rybiński: Biznes wraca na zachód. Rzeczpospolita, 23 maja 1997.
- ↑ Minęło oczarowanie Europą Wschodnią. Forum, 21 maja 1997.
- ↑ Małgorzata Kozłowska: Ctrl C, Ctrl V: Nowy warsztat dziennikarza. polityka.pl, 22 lutego 2007. [dostęp 2009-10-22].
- ↑ Maciej Rybiński: Ja znany plagiator. rybinski.blog.pl, 3 lutego 2005. [dostęp 2009-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 września 2007)].
- ↑ Maciej Rybiński. rp.pl.
- ↑ Pogrzeb Macieja Rybińskiego. fakty.interia.pl.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MACIEJ RYBIŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-18].
- ↑ Maciej Rybiński odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. prezydent.pl, [dostęp 29 października 2009]
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 28, poz. 328
Linki zewnętrzne edytuj
- WPROST – Felietony Macieja Rybińskiego w tygodniku Wprost (2000-2009)
- „Ryba Ludojad” – Felietony Macieja Rybińskiego w dzienniku „Rzeczpospolita”. blog.rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)]. (do października 2009)
- „Ryba co bierze” – blog Macieja Rybińskiego w salon24.pl (do lutego 2007)
- Felietony Macieja Rybińskiego blog.pl. rybinski.blog.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-24)]. (do kwietnia 2006)
- Informacje i felietony Macieja Rybińskiego ww dzienniku „Fakt”
- Wspomnienia o Macieju Rybińskim
- „Twardy zawodnik” – wspomnienie o Macieju Rybińskim
- Maciej Rybiński o sobie