Magdalena Bylczyńska

Magdalena Bylczyńska (ur. 11 listopada 1887 w Pieniakach w powiecie brodzkim, zm. 11 września 1966 w Bydgoszczy) – polska pianistka, pedagog, działaczka społeczno-kulturalna.

Magdalena Bylczyńska
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1887
Pieniaki, Galicja

Data i miejsce śmierci

11 września 1966
Bydgoszcz

Zawód, zajęcie

muzyk, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Obrony Lwowa

Życiorys edytuj

Córka lwowskiego aktora Edwarda Webersfelda. Pierwsza żona Jakuba Bylczyńskiego. W latach 1894–1897 uczyła się we Lwowie w prywatnej szkole muzycznej Karola Mikulego (ucznia Fryderyka Chopina) i jego żony. Studiowała w Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie u prof. Franciszka Neuhausera i Stanisława Niewiadomskiego, następnie w Wiedniu u prof. Teodora Leszetyckiego (fortepian) i w Dreźnie w szkole śpiewu solowego[1][2].

Uczyła śpiewu i gry na fortepianie. Pracowała w Konserwatorium GTM (1908–1909), a do roku 1923 prowadziła we Lwowie prywatną szkołę fortepianu i śpiewu. Była członkinią Ochotniczej Legii Kobiet[3] i brała udział w obronie Lwowa za co została odznaczona Krzyżem Obrony Lwowa. W 1923 roku opuściła Lwów i zamieszkała w Bydgoszczy, gdzie uczyła w Bydgoskim Konserwatorium Muzycznym. W czasie wojny znalazła się na listach inteligencji bydgoskiej przeznaczonej do likwidacji (bydgoska Akcja AB). Opuściwszy miasto ukrywała się – m.in. w okolicach Płocka i w Krakowie (u znajomych – prof. Zofii i Jana Walasów). Po II wojnie światowej wróciła do Bydgoszczy, gdzie była założycielką sekcji fortepianu w Społecznym Ognisku Artystycznym. Była nauczycielką m.in.: późniejszego prof. Akademii Muzycznej w GdańskuKonrada Pałubickiego, Pawła Podejki i Jerzego Hoffmana. W Bydgoszczy prowadziła dom otwarty, w którym bywali (od lat dwudziestych) m.in.: Juliusz Kaden-Bandrowski, Marian Turwid, Zbigniew Drzewiecki, Adam Grzymała-Siedlecki, Antoni Grabarz, Ryszard Siennicki, Aleksander Modlibowski, Kazimierz Borucki, dr Jan Piechocki i inni.

W Bydgoszczy związana najpierw z Augustem Pokornym, później z Konradem Pałubickim.

Pochowana na Cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy (Aleja UW/33/408, wraz z Ryszardem Ciarrą, muzykiem).

Przypisy edytuj

  1. Alicja Weber, Edukacyjno-artystyczna działalność Społecznego Ogniska Artystycznego nr 1 w Bydgoszczy w latach 1954-1974, w: Nauczanie muzyki na Pomorzu i Kujawach, pod red. A. Kłaput-Wiśniewskiej, Bydgoszcz 2007
  2. Małgorzata Grosman, Bydgoski firtel czyli kultura międzywojnia. Bydgoszcz, 2023
  3. Anna Marcinkiewicz-Gołaś, Ochotnicza Legia Kobiet 1918-1922, Warszawa : PAT, 2006

Bibliografia edytuj

  • Agnieszka J. Cieślikowa, Ochotnicza Legia Kobiet 1918–1922, Warszawa 1998.
  • 70-lecie Państwowego Zespołu Szkół Muzycznych w Bydgoszczy, pod red. E. Sienkiewicz-Bloch, Bydgoszcz, 1995
  • Akademia Muzyczna w Gdańsku, pod red. J. Krassowskiego, Gdańsk, 1997
  • Kompozytorzy gdańscy, pod red. J. Krassowskiego, Gdańsk, 1980
  • Bydgoski leksykon muzyczny, pod. red. Z. Prussa, Bydgoszcz, 2004
  • M. Dęboróg-Bylczyński, Webersfeldowie, w: „Semper Fidelis”. - 2007, nr 2, s. 44–46
  • M. Dęboróg-Bylczyński, Nutami zamiast słów. 60-lecie Akademii Muzycznej w Gdańsku, w: „Pomerania”. - 2007, nr 10, s. 30–31
  • M. Dęboróg-Bylczyński, Lemberg-Bromberg: galicyjskie tropy w muzycznej przestrzeni Bydgoszczy, w: „Semper Fidelis”. - 2007, nr 5, s. 35–36