Mahaut d’Artois
Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Mahaut (Mathilde) d’Artois (ur. ok. 1267, zm. 1329) – hrabina d’Artois, par Francji. Córka Roberta II Szlachetnego, hrabiego Artois, i Amicie de Courtenay.
| ||
![]() | ||
![]() | ||
par Francji | ||
Okres | od 1309 do 1329 | |
Jako żona | Ottona IV Burgundzkiego | |
Dane biograficzne | ||
Data urodzenia | ok. 1267 | |
Data śmierci | 1329 | |
Mąż | Otton IV Burgundzki | |
Dzieci | Joanna II Burgundzka Blanka Burgundzka Robert I |
ŻyciorysEdytuj
W 1285 r. została zaślubiona ponad 20 lat starszemu Ottonowi IV Burgundzkiemu. W 1298 r. zginął jej brat, dziedzic d’Artois – Filip, dzięki czemu około 1302 r. po śmierci ojca została jedyną spadkobierczynią d’Artois. Wygrała w 1309 r. proces o władztwo ze swym bratankiem – Robertem III d’Artois.
PotomstwoEdytuj
- Robert I, hrabia Burgundii 1303-1315
Swoje dwie córki wydała za przyszłych królów Francji:
Mahaut d’Artois w literaturzeEdytuj
Mahaut d’Artois jest jedną z bohaterek historycznego cyklu powieściowego Maurice’a Druona Królowie przeklęci. Poniższe informacje są zaczerpnięte z tych powieści:
Postać kontrowersyjna i budząca strach, hrabina d’Artois znana była z intryg. Mahaut podejrzewa się o otrucie:
- Wilhelma de Nogaret,
- Karola de Valois (brat Filipa IV Pięknego),
- króla Ludwika X Kłótliwego (dosypała do czarki z migdałami bardzo silną truciznę),
- syna Ludwika Kłótliwego i Klemencji Węgierskiej – Jana I Pogrobowca (była jego matką chrzestną, przedstawiając niemowlę Radzie Baronów Francji, przyłożyła do jego ust chusteczkę nasączoną trucizną, którą wcześniej zabiła jego ojca). Krąży historia jakoby dzieci zostały podmienione, Jan przeżył a zginęło dziecko jego mamki Marii de Cresay, szlachcianki z Neples. Te liczne zgony, były komentowane jako następstwa klątwy Wielkiego Mistrza Zakonu Templariuszy – Jakuba de Molaya.
Następnie działania hrabiny Mahaut zostały pokierowane przeciwko królowej Izabeli – żonie króla Anglii, Edwarda II. Królowa Izabela została kochanką sir Rogera Mortimera, który za jawne występowanie przeciwko królowi Edwardowi II musiał uchodzić z Anglii i zdobył schronienie we Francji, mściwa Mahaut nakłoniła króla Karola Pięknego (rodzonego brata Izabeli), aby ten wygnał siostrę i jej kochanka do Anglii, co było równoznaczne z wyrokiem śmierci (Mahaut bowiem napisała list do króla Edwarda II informując go o zdradzie Izabeli i nakłaniając go do wydania na królową i Mortimera wyroku śmierci, skłoniła króla także do uwięzienia jako przynęty żony Rogera Mortimera, lady Jane Mortimer w Tower).
Hrabiną Mahaut kierowała zemsta – Izabela doprowadziła do skazania na dożywotnie uwięzienie jej córek uwikłanych w tzw. Skandal z wieży Nesle. Hrabina wywierała znaczny wpływ na politykę swego zięcia, króla Filipa V Wysokiego, męża jej córki Joanny (nakłoniła go aby ten skonfiskował niemal wszystkie dobra jej bratanka Roberta d’Artois, doprowadziła do skazania go na areszt domowy – mógł się on poruszać tylko po Paryżu, poza Paryżem i tylko pod silną eskortą i bez broni, mógł wyruszyć nie dalej niż 20 mil).
Hrabina Mahaut bezwzględnie i „po trupach” dążyła do jednego celu, za wszelką cenę pragnęła, aby jej córki zostały królowymi Francji, aby to osiągnąć nie wahała się nawet zabijać. Gdy Karol IV Piękny został w 1322 r. królem Francji, odwiedziła swą córkę Blankę, żonę Karola, - trzymaną nadal w odosobnieniu, mając nadzieję na skojarzenie i powtórne zejście się pary, Blanka jednak zaszła w ciążę i była zakochana w strażniku więziennym. Rozwścieczona Mahaut wyrzekła się córki jednak strażnikowi powiedziała że wróży mu wielką karierę.
Zmarła w 1329 r. najprawdopodobniej otruta (podano jej taką samą dawkę trucizny, przez jaką zmarł Ludwik X Kłótliwy, ten zmarł w 3 dni, Mahaut umarła po 34 dniach) przez swą zaufaną dwórkę „czarownicę”, alchemiczkę i znachorkę Beatrice d'Hirson, która działała z inspiracji Roberta d’Artois.