Maja Sakowska-Krzencessa
Maja Sakowska-Krzencessa (ur. 1935) – polska nadleśnicza, żeglarka, podróżniczka.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
nadleśnicza, żeglarka, podróżniczka |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Córka Zdzisława Sakowskiego, nadleśniczego Nadleśnictwa Dąbrowa, oraz Anny z Długońskich, pierwszej kobiety maturzystki w Starogardzie Gdańskim po 1918, chemiczki i współzałożycielki gimnazjum w Kartuzach[1]. W czasie okupacji niemieckiej mieszkała w Warszawie[2].
Po wojnie rodzina wróciła na Pomorze. Maja ukończyła szkołę podstawową w Darżlubiu, gimnazjum w Sopocie oraz studia na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Studiowała też w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Napisała pracę magisterską o łowiectwie i ochronie lasów[1].
Zaczęła pracę w Nadleśnictwie Chylonia[1]. Potem była zastępczynią nadleśniczego Nadleśnictwa Kartuzy[2]. W 1968 została mianowana nadleśniczą Nadleśnictwa Wieżyca jako trzecia kobieta w Polsce i pierwsza na Pomorzu[3]. Fakt ten odbił się szerokim echem w prasie regionalnej i ogólnopolskiej[1]. Mieszkała w Wieżycy najpierw sama, a potem z córką Moniką[1]. Potem pracowała w Nadleśnictwie Skrzeszewo jako zastępczyni nadleśniczego[2]. W 1974 została nadleśniczą terenową ds. lasów niepaństwowych w Nadleśnictwie Kartuzy (11 ha lasów, 20 wsi i 4 tys. właścicieli lasów). Zaprojektowała, kierowała budową i uczestniczyła w budowie parkingu leśnego z zadaszeniami w formie grzybów i stację turystyczną w Leśnictwie Sianowo[1][2]. Na jej cześć stacja została nazwana „Majką”[4]. W 1982 została naczelniczką wydziału ochrony lasów w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Gdańsku (dzisiejsza Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych)[1]. W 1995 przeszła na emeryturę. Pracowała na pół etatu w Zarządzie Parków Krajobrazowych w Gdańsku[2], opiekując się parkami: Trójmiejskim, Kaszubskim i Wdzydzkim. Wygłaszała prelekcje w gdańskich szkołach. Należała do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa, Polskiego Towarzystwa Leśnego oraz Ruchu Obrony Lasów Polskich[1]. Uczestniczyła w konferencjach, publikowała artykuły m.in. na temat epificzych grzybów Gremmeniella abietina[5].
Od 1960 należała do klubu żeglarskiego Gryf. Zdobyła patent sternika jachtowego, żeglowała po Morzu Bałtyckim i Morzu Egejskim. W 2002 w towarzystwie koleżanki z klubu w 48 dni zjeździły całe Stany Zjednoczone. Odwiedzały głównie parki narodowe. Pasjonowała się narciarstwem[1], polowała[2].
W 1992 otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1].
Jej córka Monika Krzencessa-Ropiak jest kierowniczką Działu Archiwum i Organizacji Wystaw Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku[6].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Anna Zielińska-Fedoruk, Maja Sakowska-Krzencessa [online], Metropolitanka [dostęp 2021-12-26] (pol.).
- ↑ a b c d e f Maja Sakowska-Krzencessa / Pionierki - odc. 1. [dostęp 2021-12-26].
- ↑ AO, Słuchowiska o Pomorzankach - Pionierkach. Na Spotify można już posłuchać drugiego odcinka [online], Gdańsk - oficjalny portal miasta [dostęp 2021-12-26] (pol.).
- ↑ Poznaj Leśnictwo Sianowo. Tutaj znajduje się słynny wielki grzyb [online], expresskaszubski.pl [dostęp 2021-12-26] (pol.).
- ↑ ГРИБНЫЕ СООБЩЕСТВА ЛЕСНЫХ ЭКОСИСТЕМ, t. 4, Москва–Петрозаводск 2014.
- ↑ Europejskie Centrum Solidarności [online], ecs.gda.pl [dostęp 2021-12-26].