Makowe wzgórze (jap. コクリコ坂から Kokuriko-zaka kara)japoński pełnometrażowy film animowany z 2011 roku, wyprodukowany przez Studio Ghibli. Był najbardziej dochodowym japońskim filmem 2011 roku pod względem wpływów z wyświetlania w kinach w tym kraju. Stanowi ekranizację mangi z lat. 80. XX wieku, której rysownikiem był Chizuru Takahashi, a scenarzystą Tetsurō Sayama. Adaptacji scenariuszowej dokonali Hayao Miyazaki i Keiko Niwa, zaś reżyserem filmu był Gorō Miyazaki.

Makowe wzgórze
コクリコ坂から
ilustracja
Gatunek

animowany

Rok produkcji

2011

Data premiery

16 lipca 2011

Kraj produkcji

Japonia

Język

japoński

Czas trwania

91 min

Reżyseria

Gorō Miyazaki

Scenariusz

Tetsurô Sayama
Hayao Miyazaki
Keiko Niwa

Główne role

Masami Nagasawa
Junichi Okada

Muzyka

Satoshi Takebe

Zdjęcia

Atsushi Okui

Produkcja

Toshio Suzuki

Strona internetowa

Opis fabuły edytuj

Akcja filmu rozgrywa się w Jokohamie w 1963 roku. W Japonii kończy się właśnie okres powojennej odbudowy, trwa gwałtowna industrializacja, zaś kraj żyje przygotowaniami do igrzysk w Tokio, które mają pokazać światu "nową" Japonię. Główną bohaterką jest 16-letnia Umi Matsuzaki. Jej ojciec był oficerem marynarki handlowej i zginął, gdy jego statek został zatopiony podczas wojny koreańskiej. Umi nigdy nie pogodziła się do końca z tą stratą i codziennie wywiesza na maszcie przed ich wielkim domem, położonym na wzgórzu nad portem, flagi sygnałowe, których znaczenia nauczył ją ojciec. Tymczasem jej matka, z zawodu lekarka, pozostaje w Stanach Zjednoczonych, zaś na Umi spoczywa odpowiedzialność za prowadzenie domu, w którym oprócz niej i dwójki jej młodszego rodzeństwa mieszka jeszcze babcia oraz wynajmujące u nich pokoje młoda lekarka i studentka malarstwa.

Któregoś dnia wywieszane przez Umi flagi dostrzega nieznany jej dotąd Shun, chodzący do tej samej szkoły, którego ojciec jest operatorem holownika i codziennie "podwozi" nim syna do szkoły przez wody portu. Shun pisze wiersz o dziewczynie wywieszającej flagi i publikuje go w szkolnej gazecie, co z miejsca staje się lokalną sensacją. Gdy oboje wreszcie się poznają, szybko rodzi się między nimi nić sympatii. Na przeszkodzie ich rodzącemu się uczuciu stają jednak skrywane dotąd fakty z przeszłości, związane z bliską przyjaźnią ich ojców. Drugim wątkiem filmu, rozgrywającym się równolegle, jest walka młodzieży o zachowanie starego gmaszyska, będącego siedzibą rozmaitych uczniowskich klubów zainteresowań, które władze szkoły planują wyburzyć.

Obsada (oryginalny dubbing japoński) edytuj

Muzyka edytuj

Choć muzyka pojawiająca się w filmie jest stylizowana na tę z wczesnych lat 60., gdy rozgrywa się akcja, większość utworów została napisana specjalnie na potrzeby filmu. Kompozytorem był Satoshi Takebe. Jedynym wykorzystanym autentycznym utworem z tego okresu jest Ue o Muite Arukō, znana też jako Sukiyaki - piosenka, która w 1961 była wielkim hitem w Japonii, zaś w 1963 została wydana w krajach anglojęzycznych i stała się jedynym nagranym w języku japońskim utworem, który znalazł się na liście przebojów Billboard Hot 100.

Nagrody edytuj

Film otrzymał Nagrodę Japońskiej Akademii Filmowej za rok 2011 w kategorii Najlepszy Film Animowany.

Bibliografia edytuj