Maksymilian Sznepf
Maksymilian Marian Sznepf, właściwie Schnepf (ur. 10 grudnia 1920 w Drohobyczu, zm. 17 sierpnia 2003 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany ludowego Wojska Polskiego.
| |
 pułkownik dyplomowany
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1968 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w Drohobyczu[1] w rodzinie żydowskiej, jako syn Szymona Schnepfa (zm. 1936[2]) i Eugenii (Gitli) z domu Kneppel (zm. 1942[3])[4]. Miał dwóch starszych braci: Zygmunta (1913–1942)[5][6][7][8] i Mariana (także oficera LWP)[9]. Wraz z rodziną zamieszkiwał przy ulicy J. Piłsudskiego 15 w Drohobyczu[10]. Jego ojciec był kupcem oraz działaczem politycznym i społecznym w Drohobyczu[11][12][13]. Kształcił się w Państwowym Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu[14][15][16] (jego nauczycielem był Bruno Schulz[1]).
Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Czerwonej a następnie wstąpił do 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, sformowanej w 1943[1]. Brał udział w walkach o Stalingrad, bitwie pod Lenino, walkach o warszawską Pragę, walkach o Warszawę, operacji berlińskiej[1]. Następnie służył w ludowym Wojsku Polskim od 3 czerwca 1946 do 2 września 1950[4]. W lipcu 1945 w stopniu porucznika dowodził pododdziałem złożonym z dwóch kompanii w sile ok. 110-160 żołnierzy z 1 Praskiego pułku piechoty, wspierających wojska sowieckie w operacji określonej później mianem „obława augustowska”[17][18][19]. Od 3 września 1951 do 24 sierpnia 1954 w stopniu podpułkownika pełnił funkcję szefa I Oddziału Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[4]. Studia wyższe ukończył na Akademii Sztabu Generalnego uzyskując tytuł magistra[20]. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego[1][21].
Był długoletnim kierownikiem Studium Wojskowego na Uniwersytecie Warszawskim[1]. Był w dyrekcji Żydowskiego Instytutu Historycznego[21], a także dyrektorem administracyjnym Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Warszawie[22][23]. Działał jako publicysta Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce.[potrzebny przypis] Do końca życia był pułkownikiem dyplomowanym w stanie spoczynku[1].
Zmarł 17 sierpnia 2003 w Warszawie[1]. 22 sierpnia 2003 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[1][21] (kwatera EII-4-4)[24].
Jego żoną została Alicja z domu Szczepaniak, z którą miał synów Ryszarda (ur. 1951, dyplomata) i Zygmunta[1][25].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1945)[26][27][28][21]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1961)[26]
- Krzyż Walecznych[26]
- Srebrny Krzyż Zasługi[26]
- Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”[26]
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk[26]
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”[26]
- Medal „Za zdobycie Berlina”[26]
- Medal za Zwycięstwo[26]
- Medal za pięciolecie[26]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j Nekrologi stołeczne. Maksymilian Sznepf. „Gazeta Wyborcza. Stołeczna”, s. 9, Nr 193 z 20 sierpnia 2003.
- ↑ Informacja o zmarłych: Szymon Sznepf. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ Informacja o zmarłych: Eugenia Sznepf. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ a b c Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Maksymilian Sznepf. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-06-26].
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu za rok szkolny 1934/35. Drohobycz: 1935, s. 76.
- ↑ Informacja o zmarłych: Zygmunt Sznepf. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ Maksymilian Sznepf. myheritage.pl. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ Nasi darczyńcy. sztetl.org.pl. [dostęp 2016-12-01].
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 533
- ↑ Kronika. Z kroniki policyjnej. „Głos Drohobycko-Borysławski”, s. 3, Nr 2 z 11 stycznia 1934.
- ↑ Do naszych współwyznawców ziemi drohobyckiej. „Głos Drohobycko-Borysławski”, s. 3, Nr 8 z 25 lutego 1928.
- ↑ Obwieszczenie. „Głos Drohobycko-Borysławski”, s. 12, Nr 23 z 23 czerwca 1928.
- ↑ Walne Zgromadzenie Kasy Ludow. w Drohobyczu. „Głos Drohobycko-Borysławski”, s. 6, Nr 10 z 9 maja 1930.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Gimnazjum Państwowego im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu za rok szkolny 1933/34. Drohobycz: 1934, s. 64.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu za rok szkolny 1934/35. Drohobycz: 1935, s. 67.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu za rok szkolny 1935/36. Drohobycz: 1936, s. 31, 64.
- ↑ Piotr Łapiński: Obława augustowska. Sześć dywizji przeciw sześciuset akowcom. Instytut Pamięci Narodowej. s. 22. [dostęp 2016-03-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
- ↑ Interpelacja nr 31311 do ministra edukacji narodowej w sprawie uwzględnienia w szkolnych programach nauczania treści dotyczących Obławy Augustowskiej z lipca 1945 r.. sejm.gov.pl, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ Poselski projekt ustawy o ustanowieniu Dnia Pamięci Ofiar Obławy Augustowskiej z lipca 1945 roku. prawo.egospodarka.pl, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ W obronie zabytków kultury. wyborcza.pl, 1996-03-29. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ a b c d Żydowski Instytut Historyczny. Nie umiera ten, kto w pamięci żywych trwa. facebook.com. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ Chuligański wybryk pod synagogą [online], Wyborcza.pl, 13 września 1991 [dostęp 2023-09-14].
- ↑ Nekrologi stołeczne. Nekrolog Maksymilian Sznepfa od Zarządu ZGWŻ w Warszawie. „Gazeta Wyborcza. Stołeczna”, s. 12, Nr 194 z 21 sierpnia 2003.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Nekrologi stołeczne. Kondolencje dla Ambasadora RP w Kostaryce, Ryszarda Schnepfa od Fundacji Shalom. „Gazeta Wyborcza. Stołeczna”, s. 12, Nr 194 z 21 sierpnia 2003.
- ↑ a b c d e f g h i j Akta personalne. [dostęp 2017-07-14].
- ↑ Wspomnienia i refleksje kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari. tvk-gaj.pl. s. 3. [dostęp 2016-02-21].
- ↑ Klub Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari. zwir.org.pl. [dostęp 2016-02-21].
Bibliografia edytuj
- Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Maksymilian Sznepf. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-06-26].