Manuel Godoy

Manuel Godoy y Álvarez de Faria Sanchez Ríos Zarzosa (ur. 12 maja 1767 w Badajoz, zm. 4 października 1851 w Paryżu) – książę, polityk hiszpański zwany „księciem pokoju”.

Manuel de Godoy
Portret Manuela Godoya pędzla Agustina Esteve
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1767 Badajoz
Data i miejsce śmierci	4 października 1851 Paryż
Pierwszy sekretarz stanu Królestwa Hiszpanii
Okres	od 1792 do 1797
Poprzednik	Pedro de Aranda
Następca	Francisco de Saavedra
Okres	od 1801 do 1808
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się jako syn José de Godoy y Sánchez de los Ríos, zubożałego pułkownika z arystokratycznymi korzeniami. Jego matką była Maria Antonia Justa Álvarez de Faria y Sánchez-Sarzosa. W 1784, w wieku 17 lat, Godoy przeniósł się do Madrytu i wstąpił do straży królewskiej. W 1788 spotkał ówczesnego następcę tronu, który w przyszłości został królem Karolem IV. Godoy szybko został ulubieńcem Karola IV i jego żony – Marii Ludwiki.

30 grudnia 1788 otrzymał urząd pałacowego Cadete supernumerario. W maju 1789 awansował na pułkownika. W listopadzie 1789 został kawalerem Orderu św. Jakuba. W lutym 1791 otrzymał urząd mariscal de campo, w marcu – gentilhombre de cámara, a w lipcu został kawalerem Wielkiego Krzyża Orderu Karola III. W 1792 został pierwszym ministrem. Wewnątrz kraju kontynuował politykę „światłego absolutyzmu” króla Karola III. Na zewnątrz został zmuszony do wojny z Francją – w 1795 zawarł pokój w Bazylei i odnowił dobre stosunki z Paryżem. Popadł w pozorną niełaskę i w 1797 stracił urząd pierwszego ministra. Jako faworyt królowej Marii Ludwiki pozostał nadal cichym kierownikiem polityki hiszpańskiej. Jego długoletnią kochanką była Pepita Tudó, mianowana 1. hrabiną Castillo Fiel. W 1797 królowa Maria Ludwika zaaranżowała małżeństwo Godoya i miała nadzieję, że to odciągnie jego uwagę od Pepity. 2 października 1797 w Escorial, Godoy ożenił się z Marią Teresą de Borbón y Vallabriga, siostrą stryjeczną Karola IV, córką z morganatycznego małżeństwa jego wuja wygnanego z dworu – Ludwika Antoniego. Godoy żył dalej w jednym domu z kochanką i żoną. Z Marią Teresą doczekał się jednego dziecka – córki: Carloty Luisy Manueli de Godoy y Borbón (ur. 7 października 1800, zm. 13 maja 1886), 2. księżnej Sueca, 2. markizy Boadilla del Monte, 2. hrabiny Evoramonte.

W 1801 odzyskał dawne stanowisko i próbował sprzymierzyć się z Napoleonem Bonaparte przeciw Portugalii. W 1808 został ponownie pozbawiony urzędu i udał się na wygnanie. W 1828 w Paryżu zmarła jego żona, Maria Teresa, a rok później ożenił się ze swoją długoletnią kochanką – Pepitą Tudó. Jeszcze na długo przed ślubem Pepita urodziła mu dwóch synów: Manuela Luisa de Godoy de Bassano y Tudó (ur. 29 marca 1805, zm. 24 sierpnia 1871), który odziedziczył tytuł matki, oraz Luisa de Godoy de Bassano y Tudó (ur. 1807, zm. 1818)