Manuel Serifo Nhamadjo
Manuel Serifo Nhamadjo (ur. 25 marca 1958 w Bissau, zm. 17 marca 2020 w Lizbonie[2]) – gwinejski polityk, pełniący obowiązki prezydenta Gwinei Bissau od 11 maja 2012 do 23 czerwca 2014, po dokonaniu w kraju wojskowego zamachu stanu pod dowództwem Mamadu Ture Kurumy.
 Manuel Serifo Nhamadjo (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Gwinei Bissau (p.o.) | |
| Okres |
od 11 maja 2012 |
| Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys edytuj
Manuel Serifo Nhamadjo urodził się w 1958[3]. 22 grudnia 2008, po zwycięstwie Afrykańskiej Partii Niepodległości Gwinei i Wysp Zielonego Przylądka (PAIGC) w wyborach parlamentarnych z listopada 2008, objął stanowisko wiceprzewodniczącego Narodowego Zgromadzenia Ludowego[4].
Od 3 marca do 8 września 2009 pełnił obowiązki przewodniczącego parlamentu, w czasie gdy jego przewodniczący Raimundo Pereira pełnił obowiązki prezydenta po zabójstwie João Bernardo Vieiry. Po raz drugi obowiązki przewodniczącego parlamentu przejął 9 stycznia 2012, gdy Pereira został pełniącym obowiązki szefa państwa po śmierci prezydenta Malama Bacaia Sanhy. Pełnił je do 12 kwietnia 2012 do czasu wybuchu w kraju zamachu stanu[5].
Po śmierci prezydenta Sanhy ubiegał się o nominację PAIGC w nowych wyborach prezydenckich. Przegrał jednakże z premierem Carlosem Gomesem Júniorem. W konsekwencji wystąpił z partii i wziął udział w wyborach jako kandydat niezależny. W pierwszej turze 18 marca 2012 zajął trzecie miejsce z wynikiem 15,75%. Do drugiej tury głosowania zaplanowanej na 29 kwietnia 2012 nie doszło, gdyż w kraju 12 kwietnia 2012 doszło do wojskowego zamachu stanu pod dowództwem Mamadu Ture Kurumy[5].
19 kwietnia 2012 junta wojskowa w porozumieniu z opozycją mianowała go na stanowisko tymczasowego szefa państwa na dwuletni okres przejściowy, po którym miały zostać zorganizowane nowe wybory[5][6][7]. Jednakże następnego dnia Nhamadjo odmówił przyjęcia stanowiska, uznając decyzję za nielegalną w świetle prawa[8][9].
Stanowisko szefa państwa objął dopiero 11 maja 2012, w wyniku porozumienia junty wojskowej z ECOWAS, zakładającego powołanie nowej cywilnej administracji na okres jednego roku, w czasie którego w kraju miały zostać przeprowadzone nowe wybory[8][10]. Porozumienie polityczne podpisało 35 partii politycznych, w tym wszystkie największe z wyjątkiem PAIGC. 16 maja 2012 Nhamadjo nominował na stanowiska premiera Rui Duarte de Barrosa[11][12].
Przypisy edytuj
- ↑ Jako Lider Dowództwa Wojskowego
- ↑ Décès de l’ancien président bissau-guinéen Manuel Serifo Nhamadjo. mediaguinee.org. [dostęp 2020-03-17]. (fr.).
- ↑ Index Ng-Nz. rulers.org. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
- ↑ Guiné-Bissau: Raimundo Pereira é o novo presidente do parlamento. noticias.sapo.pt, 23 grudnia 2008. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-25)]. (port.).
- ↑ a b c Guinea Bissau junta names transition leader. news24.com, 20 kwietnia 2012. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
- ↑ G.Bissau junta names transition leader, defies world opinion. AFP, 19 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-03)]. (ang.).
- ↑ Guinea-Bissau Announces Transition President. ugandapicks.com, 20 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-20]. (ang.).
- ↑ a b Deal on Guinea-Bissau interim president. rnw.nl. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
- ↑ April 2012. rulers.org. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
- ↑ G-Bissau politician to head transitional govt. news24.com, 14 maja 2012. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)]. (ang.).
- ↑ Guinea-Bissau: Rui Duarte de Barros appointed Prime Minister of the transition. africandiplomacy.com, 16 maja 2012. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
- ↑ G.Bissau economist Duarte Barros to lead transition. modernghana.com, 16 maja 2012. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).